ความยากลำบากที่สุดในการจัดการงานสักชิ้นหนึ่งภายใต้ปัจจัยดังต่อไปนี้
· การถอดโจทย์สำคัญที่มีความซับซ้อนซ่อนเงื่อน · ระยะเวลาจำกัดของการส่งงาน · การมองให้เห็นเป้าหมายของงานอย่างเป็นรูปธรรม · การกำหนดวิธีการ (Means) เพื่อมุ่งไปสู่เป้าหมาย เสมือนการสร้าง แบบจำลอง · การวิเคราะห์ปัญหาอุปสรรค์ล่วงหน้าและวิธีแก้ไขในจินตภาพ ที่กล่าวมานั้นคือสิ่งที่ผู้เขียนกำลังเผชิญและหมกมุ่นกับสิ่งเหล่านี้มาเกือบเดือนจนใกล้จะถึงวาระสุดท้ายของ Deadline…สมชื่อจริงๆ …. การบันทึกครั้งนี้ ไม่ได้มีวัตถุประสงค์ใดเป็นพิเศษ….เป็นการเขียนถอดความคิดยามนี้ออกมาเพื่อให้เกิดความว่างแบบสูญญากาศ… กระบวนการถอดโจทย์ที่เป็นปัญหาอยู่นี้ จะต้องทำให้ออกมาเป็นแบบจำลองและมีองค์ประกอบที่เป็น key success และสร้างจินตภาพของความสำเร็จที่มุ่งหวัง โดยมีปัญหาอุปสรรคและวิธีการแก้ไขเป็นบันไดไต่เต้าไป ขอเปลี่ยนประเด็น…สำหรับวันนี้ ได้มีโอกาสประชุมกับ supervisors หลายท่านเกี่ยวกับการจัดการความรู้ (KM) ในหน่วยงานโดยนำกระบวนการ Dialogue มาใช้เป็นเครื่องมือหนึ่งในการถ่ายทอดความรู้ หนึ่งในหัวข้อที่เราหารือกันคือการทบทวนการจัด Dialogue มาแล้ว 3 ครั้ง เราพบว่าบรรยากาศ Dialogue และ Flow of Meaning ไม่ค่อยเกิดขึ้น และเจ้าหน้าที่ที่มาร่วม Dialogue “ไม่เปิดใจ และดูเหมือนจะไม่ไว้วางใจกันมากพอที่จะกล่าวถึงหรือพาดพิงถึงประสบการณ์การทำงานของตนเอง Feedback ของผู้เข้าร่วมกระบวนการ Dialogue · เกร็งกับกติกาที่บอกว่าฝึกฟังอย่างตั้งใจ…ห้ามพูดแทรก…ห้ามครองเวที · มองไม่เห็นประโยชน์ของการนำ Dialogue มาจัดการความรู้ · ไม่ชอบ ...ไม่ถนัดในหัวข้อที่เป็นประเด็นสนทนา · เข้าใจผิดไปว่าให้ฟัง ก็ฟังอย่างเดียว ไม่ยอมพูดกันเลย · พูดอะไรออกไปแล้วถูกสมาชิกในวงเบรก ก็เลยไม่กล้าพูดต่อ · มีเกทับ เข้ามาจัดการกลุ่ม กระตุ้น และสนทนาย่อยในกลุ่ม · ไม่ใช่นักเล่าเรื่อง …หรือไม่ได้ฝึกพูดในที่สาธารณะ จึงไม่กล้าพูด · อารมณ์ศิลปินอยากพูดก็พูด อยากฟังก็ฟังแล้วแต่สถานการณ์และหัวข้อที่โดน ไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ตอนนี้หลายคนเริ่ม “ไม่อิน" กับการจัดการความรู้แล้ว สิ่งที่ผู้เขียนกังวลไม่ใช่การเกิดกระบวนการ Dialogue หรือไม่ แต่คือการไม่มีอารมณ์ร่วมกับเครื่องมือใด ๆ ที่จะนำมาใช้ในการจัดการความรู้ หรือ "การไม่เปิดใจ" ดังนั้น จึงเป็นที่มาของการออกแบบวิธีการจัดการความรู้ใหม่ นั่นคือจะจำลองแบบการจัดเวทีสาธารณะ ให้กลุ่มที่มีจิตอาสาออกมาเป็นตัวอย่างในการถ่ายทอดความรู้ คล้าย ๆ กับการจัด Panel แบบ Talk Show โดยกลุ่มที่เป็นจิตอาสาออกมาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการจัดความรู้ แปลงสิ่งที่เป็นนามธรรมออกมาเป็นรูปธรรม หรือนำสิ่งที่เป็น Inner Knowledge ออกมาให้ปรากฎสู่สาธารณชน โดยผู้ฟังมีส่วนร่วมในการซักถามและแสดงความคิดเห็นจากวงนอกสู่วงใน การไหลเวียนของความรู้ ประสบการณ์ และการมีส่วนร่วมช่วยคิดต่อยอดสร้างสรรค์อย่างเป็นพลวัตรจะสร้างพลังงานบวกมหาศาล…Synergy….แบบไร้ขีดจำกัด การช่วยกันคิดด้วยกันเปรียบเสมือนกับการร่วมกันปรุงอาหารสมองและร่วมรับประทานอาหารด้วยกันอย่างอะเร็ดอร่อย …ไม่อร่อยคงไม่ได้แล้ว เพราะพวกคุณปรุงกันเอง ใครชอบอะไรก็ใส่เครื่องปรุงนั้นเอง…ต่อให้ไม่อร่อยเท่าไหร่ก็คงเต็มใจกันทาน ไม่มีการต่อว่ากันอย่างแน่นอน บทบาทของผู้เขียนมีหลายหมวก…เมื่อโยนความคิดนี้ออกไปแล้ว ก็ต้องตามเก็บ…ความคิดของผู้อื่นที่ตามมาว่าเห็นด้วยไหม…และจะเริ่มกันอย่างไร…คนที่เป็นจิตอาสา…ไม่ได้คำนึงว่าต้องมีประสบการณ์มากกว่าใคร ๆ …แต่เป็นผู้ที่เปิดใจมากกว่า ขอเพียงเปิดใจ…เชื่อไหมว่า ต่อไปก็จะเปิดสมองออกมาเอง…แล้วเราคงได้เห็นความรู้ประสบการณ์ของพวกท่าน…และเมื่อนำมารวมกัน นั่นคือพลังของทีม… จบบันทึกนี้ด้วยการตามจิตที่ว่าง การปลดปล่อยความคิดเป็นตัวหนังสือเป็นการพัฒนาจิตวิญญาณ และฝึกใช้ปัญญาที่ซ่อนนอนลึกออกมาเดินอย่างเป็นระเบียบดังบันทึกนี้ จงพร้อมอย่างมีสติกับปัญหาที่ยากลำบาก หลังบันทึกนี้จะขอไปทำแบบจำลองให้เป็นผลงานต่อ... หากท่านต้องเผชิญกับโจทย์ที่ยาก …ท่านมีวิธีการถอดโจทย์กันอย่างไร? อยากให้แลกเปลี่ยนกันบ้าง...อิสระทางความคิด...จิตไม่ปรุงแต่ง...
ขอนำคำตอบที่จะตอบคำถามคุณกวินเกี่ยวกับ "ไดอะหลอก" มาตอบในบันทึกนี้แทนค่ะ เพราะมันยาว และเกี่ยวเนื่องกับเนื้อหาที่นำเสนอ
· คำถามของคุณกวินน่าสนใจอย่างยิ่ง จึงขอตอบคำถามเกี่ยวกับ Dialogue หลอกกันหรือเปล่าไว้เป็นส่วนหนึ่งของบันทึกนี้เพื่อการศึกษาแลกเปลี่ยนกันค่ะ
· ตามที่บอกไว้ในบันทึกแล้วว่า ศิลามีหลายหมวก
· หมวกที่เราได้รับมอบหมายให้เป็น FA ในการทำให้ผู้เชี่ยวชาญในความรู้ทั้งหลายเปิดใจถ่ายทอดความรู้ที่เรียกกันติดปากว่า KM นั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งจะนำ "ไดอะหลอก" หรือเครื่องมืออะไรก็ได้มาทำให้เราอยากเล่าเรื่อง ดึง Tacit Knowledge ออกมา....จะเรียกว่าหลอกหรือไม่ไม่ทราบ เพราะเจตนาดีคืออยากให้มีการถ่ายทอดแลกเปลี่ยน...ส่วนคนพูดจะพูดหลอก ก็เป็นไปได้หากตัวตนของเขายึดภาพลักษณ์ นั่นคือกิเลส "หลง" ซึ่งเคยนำเสนอไว้ใน Blog รู้ตัวเพื่อการพัฒนา
· แต่ไม่ว่าคนเราจะพูดจากแรงขับ โลภ (ความกลัว) โกรธ หรือหลง ล้วนแล้วแต่เป็นพลังธรรมชาติหากควบคุมให้อยู่ในความพอดี... ก็ดี...จึงไม่ใช่เรื่องที่เราจะรังเกียจและปฏฺิเสธ แต่ควรจะทำความเข้าใจในสิ่งที่เราและเขาต่างก็มี เพียงกำหนดจิต ติดตามก็จะกลายเป็นพลังงานบวกได้...เรื่องนี้ละเอียดอ่อนมาก ศิลาหวังว่าจะมีเพื่อนร่วมแลกเปลี่ยนที่ "เห็น" แต่ "มองต่าง" ก็ยังดี
· ในความหมายนี้ ก็คือทุกคนมีอัตตา การปรุงแต่งตามกิเลสที่ยึด (โลภ (กลัว) โกรธ หลง) เป็นเรื่องธรรมดา ศิลาเข้าใจเรื่องนี้มานานแล้ว และอาศัยความเมตตาต่อสิ่งที่พบเห็น ...การผ่านการฟังลักษณ์แต่ละลักษณ์ที่ยึดกิเลสแต่ละตัวเล่าเรื่อง และเราเข้าถึงกันได้ เป็นการแสดงความเมตตาต่อกันค่ะ
· ตราบเท่าที่พวกเขาเล่าเรื่องอย่างเปิดใจ จะเล่าจากกิเลสเพื่อการปรุงแต่งตัวใดไม่สำคัญ สำคัญคือเนื้อหาที่เราจะนำมาใช้นั้น เกิดประโยชน์ต่อชุมชนค่ะ...เมื่อพ้นจากวัยทารกที่ naked มาแล้ว ผู้ใหญ่ล้วนใส่อาภรณ์ปกปิดกายกันทั่วหน้าค่ะ
o อีกหมวกหนึ่งคือนักวางแผนอิสระไม่มีค่าย อาศัยจังหวะว่าสูตรทฤษฎีอะไรใช้กับกลุ่มไม่ได้ก็จะนำความคิดไร้กรอบมาเสียบ ซึ่งศิลากำลังผลักดันอยู่อย่างไม่รีบร้อน โดยส่วนตัวแล้ว อยากใช้แนวรู้เขา เข้าถึง จึงพัฒนา คือการรู้และเข้าถึงธรรมชาติกลุ่ม จึงอยากใช้ Enneagram รวมทั้งหลักพุทธมาจับตัวตนให้เขาพูดโดยอิสระตามลักษณ์ของเขา ซึ่งจะทำได้ดีตามวิถีที่เขาเป็น…ศิลานึกภาพนั้นไว้แล้ว แต่ไปไม่ถึง…เพราะต้องทำให้คนสำคัญที่เกี่ยวข้องเชื่อให้ได้ก่อนนำมาใช้...การหลุดออกจากกรอบสำหรับบางคนเป็นเรื่องยากพอ ๆ กับนำหลักธรรม (ชาติ) มาใช้แทนที่ "หลักทำตามเขา...นำเข้า เข้ามา"
· กาลามสูตรเป็นเรื่องที่อยากนำมาใช้ หากพูดไปแล้วมีคนเข้าใจเหมือน ๆ กัน... เพราะหลักพุทธคือหลักธรรม (ชาติ) ที่สุด เรานำเครื่องมืออะไรมาใช้ก็ตาม ล้วนสะท้อนให้เห็นว่า “ไม่ได้ดูกันเลย พุทธก็มีสอนไว้” แม้กระทั่งหลักการบริหารที่ไปนำของนอกมาอธิบาย พอนำหลักธรรมมาจับ ก็อธิบายได้ลึกซึ้งกว่า…แต่ก็ไม่ได้ดูกันเลย…สิ่งที่ทำได้ตอนนี้ คือการลองนำของนอกมาให้เขาเห็น…เมื่อมีปัญหา เราก็อธิบายด้วยหลักพุทธ จะกรองละเอียดกว่า…เป็นกุศโลบายที่อาศัยเวลามาก ต้องมีขันติสูง…ทำแบบไม่ทำ ใช้ธรรมแบบไม่รู้ว่าธรรม
· ตอบมายาวมากเพื่อสรุปว่า KM กับพฤติกรรมมนุษย์เป็นเรื่องที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนมากหากแต่ละคนยังยึดอัตตาตนเอง เมื่อไรที่ลดอัตตา ทุกคนจะมาพบกัน ณ จุดเดียวกันโดยไม่ต้องนัดหมาย
· คิดอิสระ จิตไม่ปรุงแต่ง ยากนะ ขั้นสูงสุดที่อยากจะให้หลายคนเข้าใจกันคือ ใช้ปัญญา โดยไม่เป็นทาสเหตุผลความนึกคิด
· ความคิดหรือจิตเรา เราไม่ควรสร้างกำแพงหรือทำอาณาเขตพรมแดนเช่นเดียวกับแผนที่ภูมิศาสตร์ทางกายภาพ เราไม่ควรมีกรอบ เพื่อจะได้ไม่มีคำว่านอกกรอบหรือในกรอบ ทั้งหมดนี้เราสร้างขึ้นด้วยความไม่รู้ตัว แต่เราควรใช้ความรู้ตัวในการทำลายสิ่งกีดกั้นนี้ออกไป
----------------------------------------------------------------
สวัสดีครับ อ.ศิลา
ขออ่านเรียนรู้ครับ ไม่เก่งเรื่องถอดโจทย์ KM ครับ จะเข้ามาอ่านความคิดเห็นท่านอื่นๆต่อไปครับ ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ คุณพี่ศิลาฯ
ฟังที่เล่ามา ก็แอบลุ้น
และเอาใจช่วยนะครับ
หากไม่ลองอะไรใหม่ๆ
ย่ำอยู่กับอะไรเดิมๆ
ชีวิตคงเซ็ง ไร้รสชาด ขาดการเรียนรู้
แล้วจะกลับมาติดตามเรื่องราวดีๆ อีกครับ
อาจจะไม่ค่อยเข้าใจมากนัก เพราะหัวสี่เหลี่ยม
แต่เชื่อว่าผลลัพธ์ที่ได้จากการถ่ายทอดความรู้ออกมาเป็นการย่นระยะเวลาในการเดินทางหาประสบการณ์ชีวิตทีเดียว
สวัสดีค่ะ
ใบไม้ แวะมาดูสูตรปรุงอาหารให้อร่อยเหาะค่ะ
คุณ Sila Phu-Chaya สบายดีนะคะ
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ..... ขอให้กำลังใจให้มองเห็นความซับซ้อนที่ซ่อนอยู่ และสามารถแก้ปัญหาได้โดยเร็วค่ะ.....
สวัสดีค่ะ
เชียร์ด้วยคน รู้ว่ากำลังเพ่งจิต
สวัสดีค่ะ พอลล่าก็ได้เรียนรู้ด้วยค่ะ จากบันทึกนี้ บางครั้งก็เกิดปัญหาเหมือนที่พี่พูดมาเลยค่ะ
อิสระทางความคิด จิตไม่ปรุงแต่ง...
ขอบคุณครับผม...
งานที่มีความยากที่สุดในแง่ถอดโจทย์คืองาน "จัดการและพัฒนามนุษย์" เพราะไม่มีสูตรตายตัว และกลุ่มคนแต่ละคนหลากหลาย วัฒนธรรมยังมีเฉพาะกลุ่มอีก ไม่รวมกรณีในกลุ่มที่มีผู้นำทางความคิดแบบมองไม่เห็นตัว แต่น่าจะมาถูกทางแล้ว ที่ใช้วิธีอะไรก็ได้ดึงให้ทุกคนเข้ามามีส่วนร่วมอย่างเต็มใจ หรือไม่รู้ตัวแต่มาตามกระแส ก็ยังดี เอาไปเอามาก็คงมีส่วนร่วมจริง ๆ ..ประเด็นนี้ดีมาก
เจริญพร โยมsila
โยมมีทั้งความรู้และประสบการณ์มากท่านหนึ่ง
อาตมาอ่านบันทึกของโยมได้ความรู้ขึ้นเยอะ
แต่ไม่คุ้นกับภาษาอังกฤษเลยโยม
เจริญพร
ขออนูญาติแลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่อง Dialogueครับ
ตอนผมเป็นผู้บริหารโรงเรียน ผมเคยจัดประชุมแบบ Dialogue ครับ ผลการประชุมปรากฏว่าพูดกันไปได้สักคนสองคน ตอนหลังก็เงียบไปครับ ไม่มีใครพูด ตอนหลังมีสมาชิกคนหนึ่งคงอึดอัดเต็มทีบอกว่า ไม่ต้องมีกฏกติกาอะไรหรอก ให้ประชุมเหมือนเดิมดีกว่า (ผมให้ฟังก่อนพูดครับ ก่อนพูด ต้องทวนคำพูดของคนที่แล้วก่อน และ ห้ามตำหนิ ห้ามโจมตี ห้ามโยนความผิด ห้ามขวางความคิด)
พอให้ประชุมเหมือนเดิม ก็มีแต่คนพูดคนเดิมๆครับ และพูดออกมาไสตล์เดิม คือ ข่ม ตำหนิ เกทับ กัน
เสนอแค่นี้ก่อนครับ
สวัสดีค่ะ พี่ศิลา แสนสวย
เป็นอีกคนหนึ่งที่แป๋มขอนำความเก่ง
มาเป็นตัวแบบของชีวิต....การใช้ชีวิต.......ที่มีคุณภาพ...นะคะ
สวัสดีครับ พี่ศิลาฯ
พอดีผมพึ่งทำบันทึกในรูปแบบใหม่ฯ
เป็นบันทึกเล่าเรื่องด้วยคลิปวีดิโอ
ถ้าเน็ตที่บ้านเร็ว ว่างๆ ช่วยไปเยี่ยมชม
และขอเม้นท์แบบตรงๆ ไม่ต้องเกรงใจกันเลยนะครับ
http://gotoknow.org/blog/videostorytelling/246533
ขอบคุณครับ
เรียน อ. Sila Phu-Chaya ครับ
ก่อนอื่นต้องขอบคุณอาจารย์มากครับ บันทึกที่ปราณีตนี้ ทำให้ผมได้เรียนรู้และพัฒนามุมมองไปได้อีกไกลเลยครับ
วันนี้ผมได้รับการชักชวนจาก มูลนิธิฯ แห่งหนึ่ง มาทำงานในประเด็น Spiritual Development : SpD. และ การขับเคลื่อน SpD.ในครั้งนี้ ใช้ KM ควบคู่ไปด้วย ซึ่งผมมองว่าเป็นโอกาสอันดีที่จะพัฒนาตนเองไปด้วยกับงาน และต้องขอบคุณหน่วยงานที่เขาให้เกียรติ ให้โอกาสผมมาร่วมช่วยคิดงานประเด็นใหม่ ผมมองว่าท้าทายความสามารถมากครับ
ประเด็นที่เราจะขับเคลื่อน เนื่องมาจากผมเคยเป็นวิทยากร Humanized health care มาช่วงหนึ่ง และงานครั้งนั้นผมใช้ความรู้สึกส่วนตัวมองว่า ประสบความสำเร็จพอสมควร หากประเมินจากตัวเองซึ่งเป็นวิทยากร ก็พบว่า ผมนิ่งมากขึ้น ผมเรียนรู้จากภายในตนเองมากขึ้น...ซึ่งเป็นพัฒนาการที่ดี ส่วนเป้าหมายที่เคยทำ พวกเขาก็มีพัฒนาการที่ดีเช่นกันครับ
ประเด็นใหม่ที่ผมร่วมคิดครั้งนี้คือ Humanized Educ care ครับ เป้าหมายก็คือ งานทางด้านการศึกษา ครับ หมายความว่า กระบวนการพัฒนาโดยมี KM เป็นเครื่องมือ และ ใช้ SpD. ร่วมไปด้วย
ประเด็นนี้ใหม่ และท้าทาย คิดว่าจะแลกเปลี่ยนกับ อ.ศิลา ในโอกาสต่อๆไปครับ
-----------------
ผมอ่านบันทึกนี้หลายรอบครับ และชอบมากกับ ความเห็นที่นำเสนอมากครับ ขออนุญาตตัดย่อหน้ามาอีกครั้ง
เรียนรู้จากข้อคิดเห็นเหล่านี้ว่า กระบวนการพัฒนาจิต เป็นศาสตร์และศิลปะ รวมถึง ต้องมีทุนทางจิตใจที่งดงามเพียงพอ ในการที่จะเรียนรู้ เข้าใจ เปิดใจ
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับบันทึกที่มีคุณค่าครับ
---------------------
ขออนุญาต Add บล็อกของอาจารย์ลงใน Planet ของผมด้วยครับ
อีกนิดนะครับ ..
อ่านบันทึกของอาจารย์ มีความรู้สึกเหมือน เจอขุมทรัพย์ ที่มีคุณค่า อย่างนั้นเลยครับ
ดังนั้น จึงขอให้กำลังใจในการเขียนเรื่องราวปราณีตแบบนี้ต่อไปครับ
ถ้าพูดไปเสียแค่ 2ไพ+1 เบี้ย ถ้านิ่งแล้วเสียตั้ง 1 ตำลึงทอง งั้นพูดก็ดีนะครับ
:)
สวัสดีครับ Sila Phu-Chaya เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่าน ไปเยี่ยมให้กำลังใจคนป่วย เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยครับ โรงพยาบาลเหมือนบ้านอีกหลังหนึ่ง เพราะยามเจ็บไข้ เราก็ได้พักพิง จะยากดีมีจน จะสูงส่งต่ำต้อย ทกรูปทุกนาม ต้องเจ็บไข้ได้ป่วย ต้องพึ่งพาคุณหมอ ต้องพึ่งพาโรงพยาบาล ขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำ ความปรารถนาดี ความห่วงใย ที่มอบให้กัน ขอให้ท่านและครอบครัวมีความสุขครับ
เอามะม่วงพันธุ์ สาวกระทืบหอ มาฝากครับ กำลังเปรี้ยวจี๊ด พอแก่เหลืองนิดๆมันครับ
แวะมาเยี่ยมคุณศิลา ขอบคุณความรุ้ที่ทำให้ๆด้รับนะคะ ระลึกถึงคุณศิลาเสมอค่ะ
print ถอดโจทย์ ไปอ่านที่บ้าน นะครับ
ขอบคุณ ครับ
คุณศิลาคะ ดีใจที่ได้อ่านบันทึกนี้ค่ะ ดีใจที่ได้พบคุณศิลาที่ G2K ด้วย โจทย์ที่ให้ (คุณศิลาอาจงงว่าให้ไปตอนไหน) ได้เก็บไปคิด แล้วก็คิดได้ ว่าจะทำอะไรต่อไป.
สำหรับการทำ dialogue พบปัญหาเหมือนกันนี้เลยค่ะ ไม่อยากโทษอะไรใคร โทษตัวเองไว้ก่อน เพราะรู้จักตัวเองพอสมควร ว่าความจริงไม่ได้เหมาะเลยที่จะสวมบทบาทนี้ หน้าที่กระบวนกรที่สมบูรณ์ 100% ทำได้บางส่วน แต่ได้พยายามจนที่สุดของที่สุด ซึ่งยังไม่ทราบหรอกค่ะว่า คำว่าที่สุดมันอยู่จุดไหนของเส้นทาง ก็พยายามให้ดีที่สุดตราบใดที่ได้รับความไว้วางใจให้ทำ หรือหมดวาระลง
อยากเป็นคนอิสระแบบคุณศิลาบ้างค่ะ แต่คงจะเริ่มต้นช้าไปมากแล้ว (คือเริ่มได้)
โจทย์ที่ยาก จะมีวิธีตอบโจทย์อย่างไร น่าคิดมากเลยค่ะ ไม่รู้บันทึกที่ 39 ในบล็อก ฝึกฝนงานคุณ Fa จะเป็นหนึ่งคำตอบที่ได้จากการทบทวนตัวเองไหม ดาวลูกไก่ยังมีโจทย์ยากมากที่อยากให้คุณศิลาช่วยถอดสมการให้นะคะ (จะถามไปหลังไมค์นะค่ะ)
โจทก์เกี่ยวกับมนุษย์ก็ยากอย่างนี้แหละค่ะ โดยเฉพาะมนุษย์ที่ทำตัวเหมือนหุ่นยนต์
สวัสดีค่ะ
* แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
ขอโทษที่ไม่สามารถเข้าระบบได้ค่ะ
บันทึกนี้มีประโยชน์มากมายที่พอลล่าจะนำไปใช้กับงานค่ะ
ปัญหา อุปสรรคในการทำสุนทรียสนทนามีปัญหาคล้ายๆ กับที่อ.เจอค่ะ กว่าจะทำให้ทุกคน ฟังอย่างตั้งงใจได้ ยากมากๆ ค่ะ FA ต้องเปิดใจ ไม่คาดหวัง ปล่อยวาง จะได้ไม่เครียดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ พอลล่าจะเข้ามาศึกษาบ่อยๆ ค่ะ
ขอเวลาอ่านเงียบเงียบนะคะ...
ขอโทษที่ไม่สามารถเข้าระบบได้ค่ะ
บันทึกนี้มีประโยชน์มากมายที่พอลล่าจะนำไปใช้กับงานค่ะ
ปัญหา อุปสรรคในการทำสุนทรียสนทนามีปัญหาคล้ายๆ กับที่อ.เจอค่ะ กว่าจะทำให้ทุกคน ฟังอย่างตั้งงใจได้ ยากมากๆ ค่ะ FA ต้องเปิดใจ ไม่คาดหวัง ปล่อยวาง จะได้ไม่เครียดค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ พอลล่าจะเข้ามาศึกษาบ่อยๆ ค่ะ
สวัสดีคะคุณศิลา
คุณค่าของบันทึกที่นำมาถ่ายทอด
เป็นประสบการณ์ที่ดีและทำให้เข้าใจมากขึ้น
คงต้องขอความรู้จากคุณศิลา ในการจัดการความรู้และKM
ที่ยังต้องศึกษาอีกมาก
ขอบคุณคะ
คำกล่าวที่ว่า "มองข้ามสิ่งที่เขาโยน แต่มองเห็นว่าทำไมเขาโยน"
ของคุณ Sila Phu-Chaya คงต้องผ่านความเข้าใจและการฝึกฝนมานานนะคะ อยากทราบกระบวนการคิดแบบนี้ค่ะ งงคำถามไหมคะ ดิฉันยังงงเองเลยค่ะ ตอบตามที่เข้าใจคำถามแบบงงของดิฉันก็ได้ค่ะ
ชอบค่ะ "หากเราปฏิเสธบันทึกเกี่ยวกับตัวมนุษย์ก็เท่ากับเราปฏิเสธตัวเอง"
ขอบคุณค่ะ