คืนหนึ่งที่คุยโทรกับเพื่อน คนเขียนรู้สึกแปลกๆ ไม่มีเสียงไอมี่อยู่ใกล้ๆ
พอถามเพื่อนไป เพื่อนก็เล่าให้ฟังว่า ..ไอมี่ร้องไห้จนหลับไปแล้วค่ะ
คนเขียนตกใจ .. อ๊าววว ไอมี่เป็นอะไรคะ?
เพื่อนว่า .. ตอนเย็น พ่อพาไอมี่ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะค่ะ
แล้วทีนี้สวนสาธารณะก็จะมีเด็กมาเล่นเยอะแยะ
มีรถขายขนมเข้ามาจอดขายบ่อยๆ
พอมีรถขายไอศครีมเข้ามาจอดปุ๊บ ไอมี่ก็วิ่ง ๆ ๆ ไปที่รถ
แล้วเด็กๆ อีกโขยงก็วิ่งตามไปเกาะข้างรถขายไอศครีม
ไอมี่ก็เดินมาที่พ่อเพื่อนแล้วบอกว่า .. " บาบา ((ไอมี่เรียกคุณตาว่า บาบา )) เลี้ยงเพื่อนหนูหน่อย "
เพื่อนของไอมี่ คือเด็กโขยงนั่นน่ะค่ะ
ที่แทบจะไม่ได้เล่นกันเลย
แค่เขาเดินไปเกาะที่รถขายไอศครีม
พ่อเพื่อนก็เหมือนถูกบังคับแฮะ
" เอาสิ ใครจะเอาอะไรก็ตามสบายนะลูก "
ผ่านไปอีกแป๊บๆ ก็มีรถขายขนมกรุบกรอบซองละ 5 บาท 10 บาทวิ่งเข้ามาจอด
และเหมือนเดิม ไอมี่ก็ " บาบาค๊า เลี้ยงเพื่อนหนูหน่อย "
แหงล่ะ พ่อเพื่อนก็ต้องควักกระเป๋าโดยปริยายแล้วก็รีบพาไอมี่กลับบ้าน
ขืนอยู่ต่อ กระเป๋าคงเบาโหวง ๆ อ่ะดิ เนอะ
ไอมี่กำลังสนุกก็เลยทำหน้างอแล้วร้องไห้ ๆ
เฮ้อ คืนนั้นคนเขียนเลยอดคุยกับไอมี่ไปเลย อิอิ
โถ ๆ ๆ ไอมี่จ๋า .. หนูเป็นเด็กหญิงตัวน้อยวัย 4 ขวบ ที่มีเพื่อนมากมายเสียเหลือเกินเพียงแค่ได้เห็นหน้า โลกของหนูช่างใสซื่อ
แต่ผู้ใหญ่ทั้งหลายสิ ขนาดคบกันมาเป็นสิบ ๆ ปี บางคนเขายังไม่เรียกเพื่อนเลย หนูเอ๊ย!!