คุณ ๆ เคยรู้สึกไหมคะ ว่า คนแปลกหน้าบางคนที่เข้ามาในชีวิตของเรานั้นช่างมีความหมายเหลือเกิน และเมื่อวันหนึ่งเขาหรือเธอได้เข้ามามีอิทธิพลต่อชีวิตเรา ทำให้เรามีความสุข ทำให้เรายิ้มได้ ทั้ง ๆ ที่ใครบางคนที่ว่านี้ อาจจะไม่ใช่คนที่เราได้รู้จักเรื่องราวของกันและกันมากนัก บางทีเราแทบจะไม่รู้จักชื่อที่แท้จริงของเขาหรือเธอด้วยซ้ำไป แต่เราก็พอใจที่ทุก ๆ วันที่ตื่นขึ้นมาแล้วได้มาเจอกันในโลกไซเบอร์ แล้วก็ให้เป็นอยู่อย่างนั้น
คุณ ๆ เคยเข้าไปเจอข้อความที่ใครบางคนโพสไว้แล้วมีความรู้สึกอยากตามอ่านกันบ้างไหมคะ? พอรู้สึกสนุกและอยากมีส่วนร่วมก็เข้าไปพูดคุยกับใครบางคนผ่านตัวหนังสือ เพราะมีความสนใจในเรื่องที่คล้ายกัน และก็แค่นั้นเอง ให้สัมพันธภาพนั้นอยู่แค่ในนั้น แต่แล้วเมื่อวันหนึ่งที่คุณรู้สึกเสียใจ รู้สึกว่าโลกดูว่างเปล่า ดูแล้งไร้ ดูโหดร้าย ดูน่ากลัว จนคุณไม่อยากจะเปิดใจรับอะไรให้เข้ามาในชีวิต รวมไปถึงเกลียดผู้คนทั้งโลก ใครบางคนก็เมล์มาหาคุณแล้วบอกว่า " ต้อมอย่าให้ความรักที่จากไป ทำให้ต้อมต้องปิดตัวเอง ต้องทำร้ายตัวเองอย่างนี้เลยนะคะ บนโลกใบนี้..ไม่มีอะไรที่เราจะฝ่าฟันไปไม่ได้ ทุกเรื่องราว ทุกย่างก้าว เราเป็นคนกำหนดค่ะ นี่ก็ผ่านมาเนิ่นนานพอสมควรแล้ว พี่เพียงอยากจะบอกว่าเป็นห่วง คงไม่มีความหมายใด ๆ จากเมล์นี้ แต่พี่ก็หมายความตามนี้จริง ๆ .... "
ตัวหนังสือเพียงไม่กี่ตัวจากคนแปลกหน้าคนหนึ่งทำให้เราได้คิดและมีสติ หลังจากนั้นเราก็พูดคุยผ่านเมล์มากขึ้นจากแค่วันละฉบับ ก็ขยับขึ้นไปตามความคุ้นเคยกัน จนเธอคนนี้กลายมาเป็นคนสำคัญคนหนึ่งในชีวิต ทุกวันนี้..คนเขียนมีความสุขกับการที่ตื่นมาทำงานในเช้าวันจันทร์แล้วต้องได้เจอเมล์ของเธออยู่ในกล่องจดหมายอิเล็คทรอนิกส์ ได้คุยกันทุก ๆ วันทำงานของเธอ มิตรภาพดี ๆ ได้ก่อกำเนิดที่หัวใจของคนสองคน เธอมักจะบอกว่า " คุยกับต้อมนี่เหมือนกับมีเด็กซน ๆ คนหนึ่ง ที่เดี๋ยวก็วิ่งปร๋อมาคุย เดี๋ยวก็ร้องไห้แง ๆ เอามือป้ายน้ำตาป้อย ๆ มาเลย เดี๋ยวก็มีขนมมาฝาก อร่อยซะไม่มีกับฝีมือตัวเองมาอวดพี่ เดี๋ยว ๆ ก็มาแล้ว..เล่นเหนื่อย ขอนอนหนุนตัก หรือไม่ก็ซึม ๆ มา ไม่พูดไม่จา ขอนอนหนุนตักเฉย ๆ หลับตานิ่ง ๆ ปล่อยอารมณ์ตามสายลมพลิ้วปลิวเบา ๆ เดี๋ยวก็ลุกขึ้นมาอย่างกับตื่นตกใจ ดีใจจังค่ะ คนโน้นทำโน่น คนนี้ทำนี่ ถูกใจต้อมเสียไม่มี เดี๋ยวก็วิ่งมาโอ๋ ๆ พี่ เวลาที่พี่หน้าจ๋อย หรือเวลาเห็นพี่เหนื่อยจากงาน เวลาเห็นพี่เพิ่งทุลักทุเลออกจากห้องประชุม ทั้งหมดนี้เป็นวันเวลาดี ๆ เพราะอะไรรู้ไหม เพราะไม่มีสิ่งใดเสแสร้งในบรรทัดเหล่านั้น "
หลังจากที่ติดต่อกันทางเมล์ราวเกือบสองเดือน ครั้งแรกที่ได้ตัวจริงของเธอ ผู้หญิงสวยคนหนึ่งที่ดูอ่อนโยน แต่ในขณะเดียวกันก็ดูราวจะเย่อหยิ่งและไว้ตัวนั้นทำให้คนเขียนรู้สึกประหม่า ได้แค่คิดในใจว่านี่หรือพี่สาวฉัน กำแพงที่เคยทลายตัวลงไปเพื่อเปิดรับมิตรภาพก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาใหม่ แต่พอได้มาคุยกันทางเมล์หลังจากนั้นอีกครั้ง ความรู้สึกหวาดกลัวเริ่มคลายตัว เธอก็ยังคงเป็นพี่สาวคนสวยผู้อ่อนโยนดังเดิม และบางครั้ง คนเขียนเชื่อว่า ทั้งเธอและตัวคนเขียนเองก็ต่างอมยิ้มกับมิตรภาพที่ดำเนินไปอย่างง่ายงามระหว่างเรา
เช้านี้..ในขณะที่คนเขียนกำลังตื่นนอน เสียงเตือนข้อความจากมือถือก็ดังขึ้น จากพี่สาวคนสวยคนนี้นี่เอง..
พี่คนสวย >> Good morning my little naughty sister. I will not be in office today na kah. Have a nice Wednesday kah.
คนเขียน >> TT_TT I'm crying when u re apart. So seng jing jing. Do u know that I was thinking send sms to u and your sms hv arrived.
พี่คนสวย >> So our messages came across in the middle of the sky si kah. Don't cry na kah. I'll go to office tomorrow kah.
คนเขียน >> Yesss!! I know. But tomorrow is not today ni na.
พี่คนสวย >> ngor - ngare..ngor - ngare..naughty..naughty girl. go out on duty kah.
อื้มมม .. คนเขียนช่างเป็นน้องที่เอาแต่ใจจริง ๆ เลยแฮะ ^_^
ป.ล. อย่าขำภาษาอังกฤษคนเขียนน๊า เพราะในเมลยิ่งกว่านี้ โฮ่ะ ๆ ๆ
อย่าขำภาษาอังกฤษต้อมสิ แหม .. เค้าพิมพ์ให้เข้าใจระหว่างกัน โดยไม่สนไวยากรณ์ต่างหากล๊าววว เขินน๊า TT_TT ก็เค้าคุยกันแบบนี้ เป็นภาษาส่วนตัว hahaha โฮ่ะ ๆ ๆ
เออ..เรื่องรูป ต้อมใช้วิธีไปฝากไฟล์ที่เวบอื่นน่ะค่ะ แล้วมาสอนหน่อยสิ ก็ทำวิธีอื่นเหมือนใครไม่เป็นนิ โอเค ๆ คราวหน้าจะลองหัดใช้ค่ะ แหม แหม๊ ก็ต้อมมือใหม่นิ อิอิ
ต้อมก็คนสวมแว่น แต่เอ..บวกน้ำหนักเพิ่มเข้าไปเยอะ ๆ นะคุณ และพี่สาวคนสวย..อยู่ในใจ อิอิ จำหน้าไม่ค่อยได้แล้ว ต้อมขี้ลืม บอกเธอไปทุกวันเลยว่าถ้าไม่ได้ไปดูรูปเธอก็จำไม่ได้หรอก haha
มิตรภาพที่งดงามน่ะ ใคร ๆ ก็อยากมีนะคุณ.. และโดยเฉพาะกับพี่สาวคนนี้ ต้อมก็คงเป็นเหมือนน้องซน ๆ ที่ชอบแกล้งพี่ อ้อนพี่ น่ะค่ะ
โอ๊ย..ถอยดีกว่า...ไม่อาว..ดีกว่า อิอิ
แว่นตาหายก็ไปเบิกใหม่ได้ที่ครูพี่อ้อยไงล๊าววววววว อิอิ
ภาษาปะกิต ก็ไปถามที่ครูพี่อ้อยไงล๊าววววววว อิอิ
มีครูพี่อ้อยคนหนึ่ง สบายไปร้อยแปดอย่างเนอะ อิอิ อิจฉา ๆ ๆ
เออ..เอ่อ..เอ้อ..เอ๊อ..เอ๋อ..
คุณน้องไม่ทำให้ท่านพี่เสียชื่อหร๊อกกก นอกเสียจาก..ม๊ะอยากทำ haha จะพยายามค่า ^_^
ชีพจรหยุดลงที่เท้าหรือยังคะ? ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง เดินทางขึ้นเหนือ - ล่องใต้ เพี๊ยงงง หายเหนื่อยนะคะ
IT กับภาษาปะกิต ต้อมก็ไม่แข็งแรงค่ะ ด้น ๆ ไปพอสนุกสนานน่ะค่ะ จะไปเรียนกับครูพี่อ้อยเมื่อไหร่ จูงมือต้อมไปด้วยนะคะ ^_^
คุยเมลจะยาวกว่านี้ แต่ก็เคยผิดใจกันเพราะต่างคนต่างก็แปลไปคนละความหมาย haha
วันนี้ต้อมยังไม่ได้อ้อนครูเลยใช่ไหมคะ งั้น อ้อน ๆ ๆ อ้อนนนนนนน
ตกลงเรายกขบวนไปเรียนภาษาปะกิตกับครูพี่อ้อยกันเถอะค่ะ อิอิ ^_^
แน่ะ ๆ ๆ ทำงอนนนนนนน ^_^
โอ๋ ๆ ๆ น๊า ว่าแต่ " แม่ " ไหนอ่ะ? แม่ที่บ้าน หรือ แม่คุณทูนหัว เอิ้ก ๆ ๆ
กิ้ววว ๆ ๆ รีบ ๆ หน่อยน๊า เห็นป่ะ คนอื่นเขามีคู่กันหมดแล้ว อิอิ อ๋อ..ไม่ต้องย้อนต้อมนะคะ เพราะต้อมน่ะ จองคานทองไว้หลายเฟสแร่ะ โฮ่ะ ๆ ๆ
เกาะแน่น ๆ ไม่ยอมลงเด็ดขาดค่ะ อิอิ รักในอิสระเสรีและความโสดดดดดดด
ไปก่อนนะคะ นายโทรมาตามออกไปข้างนอกแล้ววว จุ๊บเบา ๆ ลา ค่ะ
เหมือนเราไม่ได้คุยกันผ่านตัวหนังสือมานานนะคะ คงเพราะเจ้าตัวภารกิจหลากหลายนั่นเอง ที่รัดรั้งเราเอาไว้
ค่ะ ตราบใดที่เราไม่ลงกลอนประตูหัวใจเป็นการถาวร เราก็จะได้เจอกับมิตรภาพใหม่ ๆ อยู่เรื่อย ^_^
เช่นกันค่ะ ให้คุณแผ่นดินและครอบครัวมีความสุขมาก ๆ นะคะ
ไม่ได้เจอกันนานเพราะเจ้าภารกิจนั่นแล .. โอ๋ ๆ ๆ เป่าเพี๊ยงงง หายเหนื่อยนะคะ
ชอบตากฝนค่ะ เย็นดี หนาวจัง เวลาร้องไห้ไม่มีใครเห็น ^_^ จริงไหมคะ?
สวัสดีค่ะคุณต้อมนำภาพดอกลีลาวดีช่องามมาฝากไปถ่ายไว้ตอนไปเก็บภาพโบสถ์วัดแดง ต้นใหญ่เชียว
เมื่อวานจัดตู้หนังสือ เจอหนังสือเล่มโปรดที่ชอบอ่านแล้วหัวเราะคนเดียว ชื่อ "The Little Book of Jokes" ซื้อไว้ตั้งแต่ปี 1996 เห็นหลายท่านได้แซวกันเรื่องมีคู่ เลยยกมาให้คุณต้อมอ่านขำๆแบบไม่ต้องคิดมากเรื่องหนึ่งนะคะ
Marriage has its good side.
It teaches you loyalty, forbearance, self-resraint,
and many other qualities you wouldn't need
if you stay single.
กราบขอบพระคุณสำหรับรูปดอกลีลาวดีช่องาม สวยจังค่ะ!! ต้อมชอบมากกกกกกก
การแต่งงานมีด้านดี
ชีวิตคู่สอนให้เรารู้จักความซื่อสัตย์,การข่มอารมณ์,การควบคุมตัวเอง
และอื่น ๆ อีกมากมายที่เราเห็นว่าไม่จำเป็น
ถ้าหากว่าเรายังครองความโสด
พี่นุชขา ^_^ ขำมากกกกกกก ฮือ ๆ ๆ TT_TT
สวัสดีค่ะ เราไม่เจอกันนานจริง ๆ ด้วย
อาทิตย์ก่อนงานยุ่งนิดหน่อยค่ะ แต่วันนี้ว่างแล้ว แถมนายก็ม๊ะอยู่ อิอิ
ม๊ะสบาย ตากฝนก็เลยเป็นไข้นิดหน่อยค่ะ แต่ก็ดีขึ้นแล้วนะคะ
คุณครูล่ะคะ สบายดีไหมเอ่ย?
แหวกกองงานออกมาคุยกันเถอะ อิอิ
ต้อมเห็นแล้วน๊า ครูหญ้าบัวเปลี๊ยนไป๊ แถมยังหายตัวไปอีก ฮึ่ม ๆ ๆ
อืมมม.. ต้อมเรียบร้อยตั้งหลายวันแน่ะ อิอิ และวันนี้ก็ว่าจะเขียนบันทึกขอบคุณ อ.แป่ว ล่ะ ที่อนุญาตให้ใช้รูป
ฝนฟ้าที่นี่เทลงมาจั๊ก ๆ น่ากลัวพิลึกค่ะ ^_^
มิน่าล่ะ หายไปนานนนนนนน เหลือเกิน ต้อมแสนจะคิดถึง ^_^
เอาใจช่วยให้สอบได้คะแนนดี ๆ นะคะ คุณ
ป.ล.เมื่อคืน ฝนฟ้าแถวบ้านต้อมตกแบบน่ากลัวมาก ๆ
พะภีภถรัภถรีคถุพรัพี
แพเดรพสนีพัเด้ะพีพัรัก