วันที่ 22  มกราคม 2552  เวลาประมาณ 10.00 น. ดิฉันได้ต้อนรับคณะผู้มาเยี่ยมโรงเรียน  โดยที่ไม่ทราบมาก่อนล่วงหน้าว่าเป็นใคร มาจากไหน เมื่อได้ทราบว่ามาเยี่ยมครูคิม ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่มีผู้มาเยี่ยมครูคิมเป็นประจำ  หรือถ้ามีหน่วยงานอื่น ๆมาติดต่อประสานงาน ก็เป็นหน้าที่ของครูคิมอยู่แล้ว และอีกอย่างในวันนนั้นท่านผู้อำนวยการไปราชการ

       ดิฉันได้ยินเสียงสุนัขเห่าเกรียวกราว  จึงให้น้องครูเดลงไปดู พบท่านผู้ใหญ่และพระคุณเจ้า รูปหนึ่ง มีสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีอีกท่านหนึ่ง   จึงได้เชื้อเชิญให้ขึ้นมารอครูคิมที่ห้องประชุม  ในขณะที่ดิฉันชงกาแฟ และรินน้ำดื่ม สุภาพสตรีที่มาในคณะได้ลุกขึ้นมาช่วยดิฉัน อย่างมีน้ำใจที่ประทับใจมาก

        หลังจากนั้นได้ไปเข้าห้องสอนและไปตามครูคิมมาพบ  อีกไม่นานครูคิมได้ตามดิฉันและคุณครูที่อยู่บริเวณใกล้เคียงมารู้จักคณะร่วมถ่ายภาพด้วย  ดิฉันได้เห็นภาพประทับใจของท่านหลายอย่าง ทุกอิริยาบถทำให้รู้สึกมีความสุขและดีใจที่เด็ก ๆ มีผู้ใหญ่ใจดีมาพบ

         ภายหลังเมื่อดิฉันได้ทราบว่าท่านคือพ่อครูบาสุทธินันท์  ปรัชญพฤทธิ์  คุณหมอสุธี ฮั่นตระกูล  คุณรานี  และหลวงพี่ติ๊ก  จากคำบอกเล่าของครูคิม และรู้สึกภูมิใจมากที่ครูคิมได้ขออนุญาตท่านผู้อำนวยการว่าให้นำพวกเราและนักเรียนไปร่วมเรียนรู้กับพ่อครูบาในวันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2552

        ดิฉัน  เขียนบันทึกนี้เพื่อจะขออภัยแก่พ่อครูบา เป็นอย่างสูงที่ไม่ได้รู้จักมาก่อน  และตอไปนี้พ่อครูบาจะบันทึกอยู่ในหัวใจของดิฉันและเด็ก ๆ โรงเรียนวิทยสัมพันธ์ค่ะ