วิถีแห่งการทำงานปัจจุบัน...
ดุจดังถูกขังในกรงขังความคิด
ห้ามถาม...ห้ามโต้แย้ง...ห้ามแสดงความคิดเห็น
บ่อยครั้งเข้า...หลายคนถูกกลืนหายในกะแส
หลายคนจึงเลือกไม่แสดงตัวตน...
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี...
********************
คุณละคะเลือกที่จะปรากฏตัวตนในรูปแบบใด...ฉันหรือคะ..ฉันเป็นประเภทความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอดคะ...เพราะฉันเป็นพวกชอบถามคำถาม และเจ้าปัญหา ยิ่งกว่า เจ้าชายน้อย ฉันถามคำถามในที่ประชุมด้วย...(ฉันสอบไม่ผ่านกฎข้อที่ 1 ในวิธีการทำงานแบบไทยๆคะ)...ฉันจึงถูกขึ้นบัญชีดำ...ตอนนี้เป็นอย่างไรหรือคะ...ฉันก็ยังถามคำถามอยู่(แต่น้อยลงนิดนึง...ยังไม่เข็ด)...
ฉันเป็นพวกขี้สงสัยคะ...แล้วต้องหาคำตอบให้ได้ไม่งั้นกินไม่ได้..นอนไม่หลับ ต้องขอบคุณTim Berners-Lee และ Robert Cailliau ที่คิดค้น WWW ทำให้การเข้าถึงระบบเครือข่ายเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้น...ฉันคงแย่แน่ถ้าไม่มี กูเกิ้ล กับ วิกิพีเดีย เป็นผู้ช่วยที่แสนดี เพราะฉันเป็นลูกน้องคนสุดท้ายในที่ทำงาน(ไม่มีใครช่วย...)...และที่ลืมไม่ได้ ต้องขอบคุณ G2K และทีมงานทุกท่านคะที่ให้ฉันได้เปิดโลกใบใหญ่ซึ่งเป็นโลกส่วนส่วนตัวที่ฉันไม่อาจแสดงตัวตนได้ในที่ทำงาน...หลายครั้งคะที่การทำงานถูกจำกัดด้วยปัจจัยหลายๆด้าน...ฉันจึงรู้สึกเหมือนถูกขังในกรงขังความคิด...บางครั้งอยากทลายกำแพงคุก...หลบหนีไป...ฉันเลือกวิธีทำลายกำแพงคะ...จะได้เป็นที่จดจำ(อยากดัง)...คุกที่ฉันถูกขังไม่ต้องลงเรือหนีเหมือนที่ คุก Alcatraz และฉันอยากหลบหนีการติดดามได้สำเร็จแล้วไปใช้ชีวิตใหม่แบบ The Shawshank redemption ตอนนี้ฉันอยู่ในระหว่างหลบหนีการจับกุมคะ มาคอยติดตามเอาใจช่วยฉันได้ในคืนวันนี้ (วันอาทิตย์) ตอน 4 ทุ่มคะ...ใช่เลยคะฉันกำลังพูดถึง Prison break 2 ที่กำลังฉายทางเคเบิ้ลในบ้านเรา...ฉันไม่ได้ดูเพราะ ไมเคิล พระเอก (ฉันว่าเขาตัวเตี้ยไป...ตาเศร้าไป...ฉันว่าเขาใจอ่อนเกินไป...ขี้สงสาร...อิอิฉันโหดกว่าเยอะเลยคุณ) แต่ฉันชอบบทคะตัดฉับไวและคาดเดาไม่ได้...คุณไม่ต้องมาเล่าตอนจบให้ฉันฟังนะคะเพราะเรื่องนี้ฉันไม่อ่านเรื่องย่อ...อยากคิดเองว่าถ้าเป็นฉัน..ฉันจะทำอย่างไร...ในสถานการณ์แบบนั้น...เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้เสมอเหมือนในชีวิตจริง..ที่ไม่มีใครอยากเป็นคนเลว...แต่ตราบใดที่เราต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด...เราอาจทำสิ่งที่ผิดพลาดได้...คงยากที่จะเจอคนที่ไม่เคยผิดพลาดเลยในชีวิต(ฉันเองก็ทำผิดบ่อยคะ...แต่ถือว่าเป็นบทเรียน...ข้อแก้ตัวคะ) แต่ทำอย่างไรเราจะไม่ทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่างหากละคะ
หากทลายกำแพงไม่ได้ฉันจะเลือกวิธีโบยบินคะ..(อยากให้ ปีเตอร์แพน มารับคะ...ไม่อยากให้ ซุปเปอร์แมน มนุษย์ค้างคาว...หรือไอ้แมงมุม มารับ...ฉันสงสัยว่าเขาใส่เสื้อผ้าฟิตๆแบบนั้นไม่อึดอัดหรือไง) แต่งานนี้ไม่มีใครว่างสักคน...ฉันจึงต้องพึ่งการบริการของเจ้านกยักษ์ Pelican ที่แสนจะใจดีตัวนี้..มันทำหน้าที่เป็นบุรุษไปรษณีย์ด้วยนะคุณ ทำหน้าที่รับส่งเด็กๆ...แต่คุณต้องรับให้ดีนะคะเพราะมันใช้วิธีหย่อนลงปล่องไฟคะ ...
แต่มีบางตัวนิสัยไม่ดีเหมือนกันนะคุณ ที่ลอนดอนโน่นเลยคะ...สงสัยมันจะเครียดจัด...ค่าครองชีพสูงไม่มีตังค์ซื้อปลามันเลยเขมือบนกพิราบเป็นอาหารกลางวันซะเลย...แต่ที่นี่คะ...น่ารักทุกตัว...มันชอบเดินอุ้ยอ้ายมาขอปลาจากนักตกปลา....ฉันชอบดูมันบินคะ...ไม่น่าเชื่อว่านกยักษ์แบบนี้จะบินขึ้นลงได้สวยมาก...มันร่อนลงจอดบนผืนน้ำได้อย่างสวยงามเชียวละคะคุณ
ปิดตา ปิดหู
อย่า "..." อยากรู้ อยากเห็น
การมาของเผด็จการเลือดเย็น
ดำรง อยู่, เป็น ตามบัญชา
สิ้นยุคอิสรภาพทางความคิด
ถูกผิดอย่าเพียรค้นหา
ขานรับยุคมืดทางปัญญา
อย่าหวัง, ดื่มเสพปรัชญา - ปัญญาชน
หาที่ว่างเล็กเล็กซ่อนซุกตัว
หลีกหลบม่านหมอกสลัวอันมัวหม่น
ไปหยอกเย้า ยิ้มหวัวกับ "ตันตน"
ก่อนวิญญาณความเป็นคนจะถูกทำลาย
ขอนำบทกวีของ อาจารย์ แผ่นดิน ที่ประพันธ์ไว้มาเติมเต็มให้บันทึกนี้นะคะ
สวัสดีครับ
วิถีแห่งการทำงานปัจจุบัน...
ดุจดังถูกขังในกรงขังความคิด
ห้ามถาม...ห้ามโต้แย้ง...ห้ามแสดงความคิดเห็น
บ่อยครั้งเข้า...หลายคนถูกกลืนหายในกระแส
หลายคนจึงเลือกไม่แสดงตัวตน...
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี...
.....
หลายครั้งคะที่การทำงานถูกจำกัดด้วยปัจจัยหลายๆด้าน...ฉันจึงรู้สึกเหมือนถูกขังในกรงขังความคิด...บางครั้งอยากทลายกำแพงคุก...หลบหนีไป...ฉันเลือกวิธีทำลายกำแพง
....
ผมเองเคยเขียนบทกวีอย่างหยาบห้วนไว้บ้าง เพราะครั้งหนึ่ง หรือหลายครั้งก็ตกอยู่ใต้ภาวะเช่นนี้เหมือนกัน
ปิดตา ปิดหู
อย่า "..." อยากรู้ อยากเห็น
การมาของเผด็จการเลือดเย็น
ดำรง อยู่, เป็น ตามบัญชา
สิ้นยุคอิสรภาพทางความคิด
ถูกผิดอย่าเพียรค้นหา
ขานรับยุคมืดทางปัญญา
อย่าหวัง, ดื่มเสพปรัชญา - ปัญญาชน
หาที่ว่างเล็กเล็กซ่อนซุกตัว
หลีกหลบม่านหมอกสลัวอันมัวหม่น
ไปหยอกเย้า ยิ้มหวัวกับ "ตันตน"
ก่อนวิญญาณความเป็นคนจะถูกทำลาย
.....
บทกวีบทนี้เขียนขึ้นอย่างเงียบ ๆ และเคยมีนิสิตมาขออนุญาตนำไปใช้ จนมีการตั้งคำถามขึ้นมาว่า ใครคือเจ้าของบทกวีบทนี้ ....
.....
ขอบคุณครับ
มาทักทายคุณด้วยความเหนื่อยล้า (( ทั้ง ๆ ที่เป็นวันจันทร์เนี่ยนะ ))
อยากได้คนปลอบใจ - ให้กำลังใจ (( อีกแล้ว )) ชะมัด
เมื่อกี้เมล์หาพี่สาวคนหนึ่ง
ต้อมมีพี่สาวในโลกไซเบอร์เหลืออีก 1 คนแน่ะ ที่ต้อมเมล์คุยกัน
เมล์ ค่ะ คุยทางเมล์ ไม่คุยทางโทรฯ
เธอเป็นคนเดียวที่ต้อมรู้สึกสนิทใจมากในตอนนี้
บอกเธอไปว่า " ต้อมอยากแค่นอนหลับตาเสียจริง ๆ ในวันนี้ "
ต้อมคงเป็นคล้ายปีเตอร์แพน เด็กที่ไม่รู้จักโตเสียที
ต้อมมีโลกของตัวเอง โลกส่วนตัวที่ไม่ค่อยจะมีใครเข้ามาถึงเสียด้วยสิ
และต้อมก็หวงแหนเสียด้วยนะ พื้นที่ของตัวเองน่ะ
ต้อมเป็นขบถ .. ต้อมคิดแปลกแยกไปจากคนอื่น ..
แต่ใครจะไปสนล่ะ ก็นี่เป็นตัวต้อม
ตัวกู ของกู อย่างพระพุทธทาส ท่านว่าไว้ไงเนอะคุณ
ถ้าเป็นไปได ก็อยากให้กำลังใจคุณเยอะ ๆค่ะ
แต่วันนี้ กำลังใจที่ว่าคงไปถึงคุณได้ในจำนวนไม่มากเหมือนที่ใจอยากจะมอบห้
เพราะคนมอบเองก็ย่ำแย่เต็มที
^_^ แต่ก็ยังอยากจะให้อยู่ดี เนอะ
ต้อมยิ้มออกแล้วค่ะ เพราะมีกำลังใจดี อิอิ ก็ของพี่สาว ๆ ทั้งหลาย 40 สวยเซ็กส์ และของคุณไง ^_^ แค่นี้ก็ยิ้มได้แล้วค่ะ ยิ้มได้แล้ว
โอ้..ขอเสียงปรบมือให้ต้อมเยอะ ๆ ต้อมชอบ อิอิ เพราะต้อมคนดีที่มาก่อนเลข 1 เลย อ่ะ ดิ เนอะ
คุณ..ความดีความชอบ เขาให้เขียนทำไมหรือคะ? แฮ่ะ ๆ ๆ ก็ต้อมไม่รู้นิ แปลกเนอะ ให้เราเขียนประเมินตัวเองเนี่ยนะ โอ้!! นี่ถ้านายต้อมให้เขียนแบบนั้นบ้าง ต้อมคงเขียนบอกว่าตัวต้อมเองตอนนี้ชักเริ่มจะมาสายแร่ะ บางวัน..นายต้องโทรตาม haha พอรู้ว่าวันไหนนายไม่อยู่ ไปต่างประเทศ หรือ กรุงเทพ ต้อมก็จะ..โอ๊ยยย ขี้เกียจจัง ไม่ดีเลยนะ เหมาะที่จะเป็นเจเนอรัล เบ๊ อยู่อย่างนี้ล่ะเนอะ แต่ก็มีความสุขนะ ตามอัตภาพ ต้อมนึกไม่ออกเลยว่าถ้าต้อมต้องทำงานที่ต้องใช้ความรับผิดชอบมาก ๆ หรือ วุ่นวายยุ่งเหยิงกว่านี้ ต้อมคงทนไม่ได้แน่ ๆ ขอเป็นน้องแจ๋วชงชา กาแฟ รับโทรฯ กวาดห้อง ล้างห้องน้ำไปแบบนี้ดีแร่ะ อิอิ จะได้มีเวลามานั่งหยอกเย้าคุณไง โอ้..คุณต้องว่าต้อมไม่รักความก้าวหน้าแหง ๆ แฮ่ะ ๆ ๆ
จะว่าไปก็เหมือนกันล่ะค่ะ ทำงานงก ๆ แทบตาย .. แต่ไม่ค่อยจะได้คำชมเลย น้อยใจนะลุ้งงง หนูน้อยใจ แฮ่ะ ๆ อยากตะโกนบอกนายไปแบบนี้มั่งค่ะ
แฮ่ะ ๆ ๆ มาบ่นเป็นเพื่อนคุณค่ะ มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน ไงล่ะคะ เนอะ (( แล้วที่บ่น ๆ ไปเนี่ย ต้านกันตรงไหนฟะ? ))
ป.ล. กาแฟ 1 ซอง + ไมโล 1 ซอง น้ำร้อน ๆ ครึ่งถ้วย ด้วยกันไหมคะ? ^_^ อร่อยนะ
คุณต้อม ขา
ชมไปเถอะ แต่ถ้าไม่มีอารมณ์ คุณก็ไม่ได้ชิมอยู่ดี อิอิ
อย่ามาแสร้งชมต้อมเสียให้ยาก อย่านะ อย่า บอกว่าอย่าาาาาาา เค้าไม่หลงคารมตะเองหร๊อกกก จะบอกให้ ^_^
ต้อมก็เจอหน้าจอขาวตลอด เพราะฉะนั้นก็เลยต้องพิมพ์ใน word แล้วก้อปมาวาง แฮ่ะ ๆ ๆ ก็สัญญาน ADSL ยังอาการทรง ๆ ทรุด ๆ อยู่เลย ฮือ ๆ ๆ
วันนี้ทำไมคุณมาเช้าจังคะ?
ป.ล. ชอบใจกับประโยคที่คุณบอกท่านพี่ขจิต โจ บา เอ ว่า " เหตุผลที่ต้องใส่แว่นปิดบัง เพราะฉันหน้าตาดีมากค่ะ " อ่านแล้วอมยิ้มมมมมมม
ต้อมกรี๊ดดดเลย only time เพลงโปรดเชียวนะนั่น ตอนที่เข้ามาตอบรอบแรกของเช้านี้ เชื่อไหม ต้อมคิดว่าตัวเองเปิดฟังก์ชั่นฟังเพลงของมือถือตัวเองทิ้งไว้ จนโพสข้อความคุยกับคุณเรียบร้อย ถึงหยิบมือถือออกมาจะฟังเพลงนี้อีกรอบก็ เอ๊ะ!! กรี๊ดดดเลย เสียงเพลงดังจาก blog คุณนี่
วันนี้แอบหลงรักคุณ เพราะคุณเปิดเพลงโปรดต้อมนี่ล่ะ haha
คุณหมีเชอรี่ก็พยามยามปลดพันธนาการทางความคิดออกไปหลายครั้งแล้วล่ะค่ะ สำเร็จบ้าง ไม่สำเร็จบ้าง แล้วตอนนี้โซ่ตรวนเส้นนั้นเริ่มถูกตัดขาดไปทีละข้อๆแล้วล่ะค่ะ
อยู่ไหนล่ะเนี่ย? อ๊ะ ๆ ๆ เจ้านายจับได้แล้วล่ะสิว่าแอบเล่นเน็ตเวลาทำงาน เลยจับคุณของต้อม (( แฮ่ะ ๆ ๆ ขอสักทีเถอะ เรื่องขี้ตู่เนี่ย )) ไปมัด ๆ ๆ เสียแล้ว
เที่ยงนี้ ไม่อยู่อ้อนแล้วนะ จะเข้าเมืองไปทำธุระให้นาย
เอ๊ะ แล้วเวลาที่เหลือทำอะไรดีล่ะ?
1. ไปร้านกาแฟสุดโปรด มีมุมสงบกลางสวนให้นั่งละเลียดเค้กรสเยี่ยม ทำท่าไฮโซ (( แต่ความจริงคือ โลโซ มาก ๆ ))
2. ไปร้านหนังสือ แล้วให้รางวัลตัวเองสักเล่ม (( รางวัลไรเนี่ย? แฮ่ะ ๆ ๆ ))
ติ้กต่อก ๆ ๆ อะไรดี ๆ ๆ
มาย๊างงง? มาช้า ประเดี๋ยวต้อมแช่งนะ แช่งให้ไม่มีแฟน หุหุ ก็จะได้อยู่คานทองนิเวศน์เฟสเดียวกันไงล่ะ เนอะ ^_^
สวัสดีครับ คุณ Naree
ความเป็นตัวของตัวเอง อยู่กับคุณนี่เอง ผมพยายามหาเหลือเกิน แบ่งผมบ้างนะครับ ความเป็นตัวของตัวเอง อิสระ เสรี หลุดพ้น นอกกรอบ ฯลฯ อะไรประมาณนี้....อ่ะครับ...
นี่สิครับ ผู้หญิงยุคใหม่ การศึกษาไทยต้องสร้างคนให้ได้แบบนี้สิ คุ้มค่าเงินภาษีประชาชน
สวัสดีครับ
Enya (เจอเว็บนี้โดยบังเอิญคะ คลิกตามไปได้คะ)
ท่าชอบ Enya แนะนำให้ฟังเพลงของ Sarah Brightman ด้วยค่ะ อ้อ.. อย่าลืม คิทาโร่ ด้วยนะ ของไทยก็คุณจำรัส เศวตาภรณ์ ไงคะ
แฮ่ะ ๆ ๆ ว่าจะหนีเข้าเมือง แต่ก็ยังไม่ได้ไปเลยค่ะ สงสัยกว่าจะได้ไปก็คงค่ำพอดี
อุบายของคุณท่าจะสัมฤทธิ์ผลนะคะ ^_^
ต้อมมี Enya ชุดAmarantine และมี Sarah Brightman ชุด LA LUNA ค่ะ
ชอบมาก ขนาดเอาชื่อเพลงของเธอ May it be ไปเป็นชื่อเรื่องสั้น (( ที่เขียนเล่น ๆ และก็ไม่จบ )) .. มีฉากหลังของ ปาย ด้วยน๊า จะบอกให้
ป.ล. ข้างบนนั่น สะกดคำว่า ถ้า เป็น ท่า แน่ะ ขออภัย
หนอยแน่ะ! หนอยแน่ะ! เอาเพลงโปรดมาล่อเรา และต้อมก็หลวมตัวเข้ามาฟังแล้วฟังอีก แฮ่ะ ๆ ๆ ให้ได้อย่างนี้สิ เนอะ แหม แหม๊ มีหลอกล่อให้ตามไปฟังถึงที่บ้าน ประเดี๋ยวเกิดตามไปฟังจริง ๆ ล่ะว่าไงคะ? แต่ไม่เอาหรอก เค้าไม่อยากไปเมืองกรุง เมืองกรุงน่ากลัว ไม่เหมาะกับน้องกะเหรี่ยงใสซื่ออย่างต้อม หุหุ (( ไส..ความซื่อไปจนหมด อ่ะนะ ))
วันนี้..ต้อมบ่น ๆ ๆ คุยเยอะหน่อย อย่าเพิ่งรำคาญนะคะ (( ปรายตาหวาน ๆ อ้อน ๆ ๆ ))
ยื่นถ้วยกาแฟ (( กาแฟ + ไมโล + น้ำร้อนนิดหน่อย )) หอมหวนให้ ^_^
จะมาเช้า มาสาย มาบ่าย มาเย็น ก็ตามใจคุณค่ะ ตามใจคุณหมด เพราะไม่เกี่ยวอะไรกับต้อมนี่ เนอะเนอะ
โห .. ได้แก้ผ้าต่อหน้าทหารหล่อ ๆ ด้วย o_O โอ๊ยยย!! น่าสงสารคุณหมอจัง!! แฮ่ะ ๆ ๆ ล้อเล่น ๆ ๆ
หน่า ๆ ๆ ต้อมเองก็หาเส้นเลือดไม่ค่อยเจอหรอกค่ะ บางทีพยาบาลต้องมาร่วมด้วยช่วยกันตั้งหลายคนกว่าจะหาเส้นเลือดต้อมเจอ คล้าย ๆ ว่าเส้นเลือดของต้อมก็ขี้อายเหมือนต้อมนั่นแล อ่ะ เกี่ยวกันไหมนี่?
แสนอิจฉา ล้านอิจฉาคนหุ่นดี ดูซิ ๆ ๆ ขนาดหมอยังยุให้ทานได้อีกพะเรอเกวียน TT_TT ตัวต้อมก็โตวัน - โตคืน เอางี้ดีไหมคะ ต้อมงดนำเสนอเมนูอิ่มละไม ไม่ทำมื้ออร่อยเลี้ยงใครแร่ะ ฮึ!!
สวัสดีตอนเย็นครับ คุณNaree
ขออภัยครับ บันทึกที่ผ่านมาเผลอกด Enter ก่อน ข้อความก็เลยยังไม่จบครับ
จริงไจมาบอกว่าผมแวะมาแอบเยี่ยมก่อนหน้านี้แล้วล่ะ และคุณก็ตอบแล้วด้วย ได้อ่านความเป็นคุณแล้ว (เพิ่งแค่บันทึกเดียว) แต่ชัดเจนเห็นเนื้อแท้เลยครับ ความละเมียดละไม ความช่างฝัน ความมีจินตนาการ ความเด็ดเดี่ยว ฯลฯ หลอมอยู่ในตัวคุณได้อย่างลงตัวเลยนะครับ ผู้หญิงในแบบฉบับที่เป็นคุณ หาได้ไม่ง่ายนักนะครับ โดยเฉพาะในหมู่คนไทยเรา
เรียกครูวุฒิเฉยๆก็ได้นะครับ เพราะจริงๆแล้วผมก็ไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรหรอกครับกับตำแหน่งที่รับบทอยู่ในทุกวันนี้ (บางทีรู้สึกอึดอัดด้วยซ้ำไป เพราะต้องคอยพะวงกับภาพลักษณ์และความคาดหวังของผู้อื่นอยู่เรื่อย) จะโบยบินเหมือนคุณก็ไม่ได้
ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่มีโอกาสได้รู้จัก ขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชื่นชมพร้อมกำลังใจและมิตรไมตรีที่คุณมีให้ ผมจะแวะมาเก็บเกี่ยวความละเมียดละไมของคุณเรื่อยๆครับ
สวัสดีครับ
มาซึมซับรับแบ่งปันอิสระ ด้วยภาพหมู่นก....ที่ทำให้ปีกอิสระได้โบยบิน..แค่ดูภาพก็มีความสุขแล้ว...
ชอบเรื่องที่คุณเขียนมากคะ อ่านแล้วผ่อนคลายดี.....
แต่ฉันว่าคุณคงไม่ใช่ประเภทความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่
แน่ ๆ ......ฉันเชื่ออย่างนั้น.....
ว่าง ๆ จะเข้ามาอ่านใหม่นะคะ