- คางคก...กับกบ...น่าหม่ำ...อิอิล้อเล่นคะ (แต่ถ้าได้ก็ดีคะ...ฮ่าๆ)
- โรงเรียนโคกเพชรน่าอยู่จริงๆด้วย...อยากไป...ๆ
- เอ้อ...คุณครูขา...จะรับสมัครลูกน้องดื้อๆ...สักคนไหมคะ
สายฝนพร่างพรายไม่ขาดสายอยู่ด้านนอกหน้าต่าง ทำให้ฉันคิดถึง ทุ่งข้าวเขียวขจี…น้ำใสไหลเย็นเต็มลำห้วย ข้าวในนา...ปลาในน้ำ...นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้ยินเสียงฝนตกกระทบหลังคาและไม่เคยสังเกต...ว่า...เสียงกบ...เสียงเขียด..เสียงอึ่งอ่างดังน้อยลง...น้อยลงทุกที
-------------------------
<p style="text-align: center"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"> อ้าวคุณอินไปกับฉันซะแล้ว…ฉันชอบหน้าฝนคะ..ชอบมากเพราะได้เวลาที่ควายตัวอ้วนๆที่เราเลี้ยงไว้..จะได้ออกไปทำงานซะที…หลังจากนอนเคี้ยวเอื้องอยู่ตั้งนานสองนาน…ไม่เชื่อหรือคะ…คุณคะฉันนี่เด็กเลี้ยงควายตัวจริงเชียวนะคะ…(ไม่ใช่เด็กนอกนะคะ…แต่เป็นเด็กบ้านนอกที่เคยไปเที่ยวเมืองนอกเท่านั้นคะ)…ตากับยายฉันเป็นชาวนาคะ…ฉันถึงเคยดำนา..ปลูกข้าวด้วย…ช่วงฤดูเก็บเกี่ยวเวลาเราเอาข้าวขึ้นลาน…ฉันชอบไปเล่นซ่อนหาบนกองฟาง…</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"><div style="text-align: center"></div>
สวัสดียามเช้าคะ...วันนี้คุณทำความดีหรือยังคะ...วันก่อนฉันได้ยินแว่วๆจากทีวี(ฉันเปิดทีวีไว้ฟังคะ)ว่า...หลังวันที่ 1 ตุลานี้..เขาจะแจกสมุดบันทึกความดีคะ...ฉันรีบหันไปดูว่าใครพูด...ไม่ทันซะแล้ว...ใครกันนะเจ้าของไอเดียบรรเจิดแบบนี้...ไม่มีอะไรจะทำแล้วหรือคะ...แล้วสมุดบันทึกนี่มันเล่มใหญ่แค่ไหน...มีแค่ 366 หน้าหรือคะ...ของฉันต้องขนาดสมุดหน้าเหลืองถึงจะพอคะคุณ...ว่าแต่ว่าคุณจะอ่านไหวหรือคะ...แล้วให้ใครอ่านบ้างละคะ...เอ้อแล้วเจ้าความดีมันเป็นยังไงคะ..กินได้หรือปล่าว...ฉันสงสัยคะ(แววมนุษย์เจ้าปัญหาเริ่มมาแล้ว)...คุณใช้ไม้บรรทัดอันไหนตัดสินว่า..สิ่งไหนดี...สิ่งไหนไม่ดีละคะ...(ก็คุณบอกจะบังคับใช้ทั้งประเทศนี่นา...)...แล้วเวลาทำดีต้องป่าวประกาศเองหรือคะไม่ใช่ให้ชาวโลกสรรเสริญหรือคะ...ระวังจะกลายเป็นความดีบนแผ่นกระดาษ...ซ้ำรอยเหมือนตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญที่จับมาอบรม...ไม่กี่วันก็เป็นกันได้ในเวลาไม่กี่เดือนนะคะคุณ
คุณคะเมื่อเช้าฉันช่วยเจ้า ชาล็อต ขึ้นมาจากอ่างอาบน้ำ...แล้วก็ให้เศษขนมปังที่เหลือกับนักกายกรรมที่อยู่ข้างฝาด้วย...เอากล้วยไปวางไว้บนต้นไม้ให้กระรอก...แถมคุยกับหมาข้างบ้านที่แวะมาทักทายด้วยคะ...อ้าวไม่ใช่ความดีหรือคะ...อ้อความดีต้องประเภทให้ทุนเรียนดีกับนักศึกษาสวยๆหรือคะ...ถ้างั้นพวกหนุ่มน้อยที่ทำงานฉันคงได้ความดีบานตะไทเชียวคะคุณ...ฉันเป็นพวก Think small ไม่ Think big คะ...เล็กๆชอบใหญ่ๆ ไม่คะ...เพราะฉันคิดเสมอว่า small is beautiful ...ฉันคงต้องส่งสมุดบันทึกความดีคืนคุณแล้วละคะ...เพราะตอนนี้ที่ทำงานฉันเขาให้เขียนความดีความชอบ...ฉันยังเขียนไม่ได้สักหน้าเลย…วันนี้ฉันจะชวนคุณไปถ่ายรูปสายฝนคะ... ที่นี่เมือง ลูเซิร์น ประเทศสวิสเซอร์แลนด์ คะ...มีทะเลสาบฉันไปช่วงก่อนฟุตบอลโลกที่เยอรมันนั่นละคะ..เที่ยวนี้ไปกับทัวร์คะ...จึงต้องถ่ายรูปผ่านกระจกซะส่วนใหญ่...ฉันยึดที่มั่นริมหน้าต่างได้แล้ว....อย่าลืมปิดแฟลชนะคะ...ขอให้ได้รูปสวยๆยามฟ้าหลังฝนนะคะคุณ
คุณขา...สำหรับคุณหมีเชอรี่ไม่ค่อยมีใครมองเห็นความดีสักเท่าไรค่ะ แต่ก็คิดว่าตัวเองทำดีแล้ว เรารู้ว่าเราทำอะไร แค่นี้ก็พอใจแล้วค่ะ
อ้อ!..ที่บ้านต่างจังหวัดของคุณหมีเชอรี่ไม่มีท้องนา ไม่มีควายตัวอ้วนค่ะ เลยไม่ค่อยได้เห็นทุ่งข้าวเขียวขจี เคยแต่นั่งรถผ่าน ชอบมากๆ ค่ะ มองเพลินดี มีความสุข
แต่ที่บ้านมีหิ่งห้อยค่ะ เกาะตามต้นลำพูค่ะ ตอนกลางคืนส่องแสงวิบวับ วิบวับ สวยดีค่ะ ดูโรแมนติกจัง แต่ว่าตอนนี้เหลือน้อยเต็มทีนะคะ กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวไปแล้ว เจ้าหิ่งห้อยคงจะกลัวผู้มาเยือนล่ะค่ะ
อ้อ!..คุณพูดถึงเรื่องกบ/เขียด ก็มีเรื่องกบมาเล่าให้คุณฟังค่ะ วันนี้เจอฉันกบค่ะ
เมื่อเที่ยงนี้เองค่ะเพื่อนนัดไปทานข้าวที่สยาม ฉันไปเจอกบที่สยามค่ะ ...คุณนึกไปถึงกบไหนคะ คุณคงเดาผิดแน่ๆ เลย!
พอฉันลงบันไดรถไฟฟ้า BTS มาฉันก็เจอกบเลยค่ะ โอโยะโหยว....กรุงเทพฯ ก็มีกบด้วยค่ะ ธรรมชาติคืนสู่กรุงเทพฯ แล้ว มาเที่ยวสยามเสียด้วย ทันสมัยเนอะกบตัวนี้ กบเอาะๆ นะค่ะคงอยากเที่ยวเซ็นเตอร์พอยต์แน่ๆ เลย ตัวเบ้อเร่อเลยค่ะ
พรุ่งนี้ขาฉันต้องเขียวอมม่วงแน่ๆ เลย ฉันลงไปกองอยู่กับพื้นตรงบันไดขั้นสุดท้ายของทางลงรถไฟฟ้าค่ะ กบตัวนั้นคือฉันเอง! แล้วยัยกบเซ่อซ่าตัวนี้ก็ลุกขึ้นเดินหน้าตาเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มั่นค่ะ มั่นมาก ....แต่ในใจ..โอ๊ยอายมั๊กๆ คุณคิดดูแล้วกัน พักเที่ยงผู้คนจะมากมายแค่ไหน เจ็บก็เจ็บ แล้วก็จูงมือเพื่อนแว๊บเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวเรือท่าสยามไปอย่างรวดเร็ว...อิอิ!
คุณจะเขกหัวฉันมั๊ยเนี่ย! อิอิ
แหมคุณหมีเชอรี่...ฉันอุตส่าห์มองหาอุปกรณ์จะรีบไปจับกบสักหน่อย...ไหงเป็นงั้นละคะ..อิอิ(เยาะเย้ย)
สวัสดีค่ะ คุณnaree suwan
คงจะไม่มีวิธีคิดแบบ องุ่นเปรี้ยวสำหรับสมัยนิยมนี้แล้วล่ะครับ
ถ้าเราไม่อยากทำเหมือนเค้า ก็เพราะว่า เราไม่อยากดีเกินไปต่างหาก (ได้ยินมาบ่อย T_T) ครับ
สวัสดีครับ
วันนี้ G2K ทำงงคะ...
....ฉันชอบหน้าฝนคะ..ชอบมากเพราะได้เวลาที่ควายตัวอ้วนๆที่เราเลี้ยงไว้..จะได้ออกไปทำงานซะที...หลังจากนอนเคี้ยวเอื้องอยู่ตั้งนานสองนาน...ไม่เชื่อหรือคะ...คุณคะฉันนี่เด็กเลี้ยงควายตัวจริงเชียวนะคะ...(ไม่ใช่เด็กนอกนะคะ...แต่เป็นเด็กบ้านนอกที่เคยไปเที่ยวเมืองนอกเท่านั้นคะ)...ตากับยายฉันเป็นชาวนาคะ...ฉันถึงเคยดำนา..ปลูกข้าวด้วย...ช่วงฤดูเก็บเกี่ยวเวลาเราเอาข้าวขึ้นลาน...ฉันชอบไปเล่นซ่อนหาบนกองฟาง...
สวัสดีครับคุณNaree
ขอโทษนะครับ ข้อความที่คุณรจนาออกมาดังที่ยกมาข้างบน ทำให้ผมชักอยากรู้จักคุณมากขึ้น อยากรู้จักว่า"คนบ้านนอก"ที่"มั่น"อย่างคุณเนี่ย... เคยเรียนที่โรงเรียนบ้านนอกหรือเปล่าน้อ... ถ้าเคย...เรียนที่ไหน? ถึงชั้นไหน? และ....ฯลฯ....
เอาเป็นว่า...ผมอยากอ่านพัฒนาการของ "เด็กบ้านนอก" "เด็กเลี้ยงควาย" สู่ความเป็น"สาวมั่น" ของคุณ เพื่อจะได้แอบเก็บเอาไปพัฒนาเด็กๆที่โรงเรียนให้ได้คุณภาพในแบบคล้ายๆคุณ
รบกวนหน่อยนะครับ ถือว่าเป็นวิทยาทานน่ะครับ ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ
อ้อ...มีภาพนามาฝาก เจตนาจะให้คิดถึงนา คิดถึงโพนลาน และกองเฟียง(ฟาง) มากขึ้นน่ะครับ ถ้ายังไม่จุใจ อยากได้มากกว่านี้ ก็บอกมานะครับ จะส่งไปให้อีก เพราะเก็บไว้เยอะ....
สวัสดีครับ
อ.ขจิต ฝากเสียง ผมฝากรูป (ในระบบนิเวศน์ของโรงเรียนครับ)
พึ่งจะได้มีเวลามาแวะเยี่ยมเยียนแบบนานหน่อยค่ะ..
สวัสดีค่ะ
เคยไปสวิสที่ลูเซิร์น น้าใสสะอาดมากค่ะ เมืองน่าเที่ยวทีเดียวค่ะ แวะมาเยี่ยมนะคะ
ตาม อ.ขจิต มาบอกค่ะ ว่าเอารูปมาเพิ่มให้ดูแล้ว ที่ Life:dd_L นะคะ
แล้วก็มาขำๆ กับบันทึกความดีด้วย เพราะ เมื่อก่อนที่โรงเรียนก็มีบันทึกความดี อยู่มาวันหนึ่ง หลานสาวคนเล็ก ก็มาอาสานวดให้ ขยำๆ อยู่ 2-3 ที แล้วก็หายตัวไป
ตามไปดูเห็นก้มหน้าก้มตาเขียนบันทึกว่า "วันนี้ฉันนวดให้อาของฉัน" ขยำ 2-3 ทีเนี่ยนะ!!!!
ไปเล่าให้คุณครูฟัง เลยเปลี่ยนเป็นบันทึกการพัฒนาตน เพราะคุณครูก็ยังอยากฝึกให้เด็กๆ เขียนบันทึกอยู่ค่ะ
บันทึกนี้ อ่านและดูรูปแล้ว มีความสุขดีนะคะ
แต่ถ้าจะมา ก็ยินดีต้อนกลับ เอ้ย! ต้อนรับครับ (จริงๆด้วยเอ้า)
สวัสดีค่ะเพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่าน คุณเป็นคนน่าสนใจจริงๆ ต้องเป็นแฟนประจำกันแล้วซี ไม่มีอะไรสายเกินไปนะคะ
ชอบหน้าฝนเช่นกัน อยู่บ้านนอกเสียงอึ่งอ่างดังระงม คางคกก็เยอะ น้องหมาเข็ดกับการคาบมาฟัดโดนพิษ น้ำลายยืดเลยค่ะ
ขอบคุณคะครูวุฒิ
สวัสดีครับคุณ Naree
ส่วนภาพนี้เป็นของปีที่ผ่านๆมา (รับรองด้วยเกียรติของลูกเสือว่า ปลอดสารพิษและปุ๋ยเคมี 100 % ครับกระผม!)
นี่ไงปุ๋ยชีวภาพของเรา ธรรมชาติผลิตให้เพียบเลย
ขอบคุณครับที่นำเรื่องน่าคิดมาเขียนให้เป็นเรื่องสนุกจนยิ้มแก้มตุ่ยกับความดีอินสวิสเซอร์แลนด์
แล้วมาแก้มปริที่โรงเรียนโคกเพชรอินไทยแลนด์ที่ครูวุฒิได้นำอึ่งอ่างมาให้ได้เรียนรู้(เขากำลังจะทำความดีด้วยการจำศีลหรือเปล่าครับ ผมว่าเขาเก่งมากๆเลยนะครับ ไม่กินอาหารเป็นเดือนก็ยังมีชีวิตอยู่ได้)
มาสุดๆกับการได้เห็นภาพเด็กๆ ปักดำต้นข้าวที่จะเป็นอาหารหลักต่อไป ถ้ารวมกับโรงเรียนที่ผมเคยสอบถามจากนักเรียนที่มาศึกษาฐานการเรียนรู้พื้นที่ชุ่มน้ำที่อุทยานวิทยาศาสตร์พระจอมเกล้า ณ หว้ากอ โรงเรียนโคกเพชร เป็นโรงเรียนที่แปดที่มีนักเรียนปลูกข้าวเป็นครับ ดูจากภาพแล้วคงจะระดับประถม น่ารักมากๆครับ ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งครูและนักเรียนร่วมกันเรียนรู้ที่จะพัฒนาทั้งร่างกายและจิตใจเพื่อพัฒนาประเทศต่อไปนะครับ
บางครั้ง "ความดี" ของใครคนหนึ่ง อาจจะถูกตีค่าว่าไม่เท่ากับของอีกคน ซึ่งชวนให้รู้สึกฉงนยิ่งนัก ไม่เข้าใจว่าเขาวัดคุณค่าของความดีด้วยอะไร? หรืออย่างไร?
จะบอกว่า โลกนี้อยุติธรรมก็ช่างดูกระไร .... ช่างเถอะนะ หากเรากล้าหาญที่จะทำความดี ถึงผลที่ตามมามันจะน่าเจ็บปวด ก็ไม่เห็นมีอะไรที่จะต้องกลัว
ว่าแต่..ส่งสมุดบันทึกความดีแก่ท่านผู้บังคับบัญชาแล้วหรือยังจ๊ะ? อิอิ
อ่านไปจินตนาการไป
นึกถึงพี่นารีขี่ควาย เหมือนหนังไทย นางเอกสวยแก่นซ่า ขี่ควายตะลุยเมืองนอก อิอิ
^__^
เข้ามาสวัสดีปีใหม่อีกทีกับคุณนารีที่น่ารักค่ะ
ครับต้องบ่มเพาะกันตั้งแต่เด็กๆจริงๆครับ
เมื่อวันจันทร์ได้ชมการสัมภาษณ์ครอบครัวจิตรกรที่มีอายุน้อยที่สุดในโลก ทำให้ได้เห็นว่าที่บ้านก็เป็นสถานที่บ่มเพาะที่สำคัญครับ
แต่ถ้าทุกที่ในโลกนี้เป็นสถานที่บ่มเพาะก็จะยิ่งดีเลยครับ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ทำอะไร คิดอะไรก็คอยช่วยกันบ่มเพาะความดี โลกคงมีปัญหาน้อยลงนะครับ
ผมว่าอีกไม่นานทุ่งนาของโรงเรียนที่ครูวุฒิสังกัดคงบ่มเพาะได้หลายอย่างเลยจริงมั๊ยครับ