บทความฉบับนี้ได้สืบสวนเพื่อให้เห็นถึงสาเหตุความเคลื่อนไหวของชนกลุ่มน้อยว่า  เพราะเหตุใดจึงมีการเปลี่ยนแปลงยุทธศาสตร์ความเคลื่อนไหวจากความรุนแรงสู่สายกลาง  มีการตรวจสอบปัจจัยบางอย่างที่สามารถอธิบายให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงในยุทธศาสตร์ความเคลื่อนไหวของชนกลุ่มน้อย  โดยมองไปที่กรณีศึกษาของชาวมุสลิมเชื้อสายมลายูในจังหวัดชายแดนใต้ของประเทศไทย  ข้อมูลต่างๆ ที่รวบรวมมาเพื่อการทดสอบปัจจัยต่างๆ ดังกล่าวข้างต้นในบทความนี้  ได้มาจากการลงสนามสัมภาษณ์ผู้นำชุมชนกลุ่มน้อยเชื้อสายมลายูจำนวน  30 ท่าน  และผู้นำส่วนใหญ่จากการสัมภาษณ์ยอมรับว่าปัจจัยต่างๆ  อย่างเช่น  การเป็นระบอบประชาธิปไตยอย่างแท้จริง  การมีสถานภาพทางด้านเศรษฐกิจที่ดีขึ้น  และการยอมรับในวัฒนธรรมที่หลากหลายมีความเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงยุทธศาสตร์ความเคลื่อนไหวของชนกลุ่มน้อยเชื้อสายมลายูกลับสู่รูปแบบการเคลื่อนไหวทางสายกลาง  ฉะนั้น  ปัจจัยต่างๆ  ดังกล่าวข้างต้นอาจเป็นปัจจัยด้าน “จูงใจ”  ที่ทำให้ลดยุทธศาสตร์ การเคลื่อนไหวในผู้นำมวลชนที่รุนแรงลงได้  แต่ในขณะเดียวกัน  เราก็พบว่าปัจจัยด้าน  “ผลักดัน”  ก็มีส่วนทำให้ความรุนแรงลดลงได้เหมือนกัน  ซึ่งปัจจัยผลักดันดังกล่าวนั้น อาจรวมถึงการใช้กฎเหล็กของอำนาจรัฐ  การสกัดกั้นด้วยกำลังอาวุธ  และการกำจัดผู้สนับสนุนทั้งภายในและภายนอกประเทศ  อย่างไรก็ตาม  การศึกษาของเรานั้น  มีความเชื่อว่า  ความไม่รุนแรงหรือการเดินสายกลางดูเหมือนจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้เลยหากปราศจากปัจจัยจูงใจ

โหลดอ่านบทความฉบับเต็มได้ที่นี้ครับ