วันนี้ (29 มิ.ย. 52) ตื่นขึ้นมา โดยที่ครูกวีได้ส่ง mail ว่าได้อ่านหนังสือพิมพ์เรื่องทางออกของสังคม ได้แนะนำให้ดู Spot โฆษณา 2 ชิ้น คือ

1.) พ่อผาย

2.) ท่าน ว.วชิรเมธี

จึงทำให้เกิดความสงสัยว่า เอ๊ะ...แล้วมีใครพูดถึง "ทางออกของสังคม" ไว้บ้างหนอ แล้วก็ไปเจอบทความของ อ.สุลักษณ์ ศิวรักษ์ และหลายท่านได้เขียนถึงและพูดถึงไว้มากมายทีเดียว

แต่ขอยกคำของ อ.สุลักษณ์ที่ท่านได้ปาฐกถาในหัวข้อ "สุขภาพคนจน" ในงานเวทีประชาทรรศน์เพื่อระบบสุขภาพองค์รวม ณ คุรุสภา กระทรวงศึกษาธิการ วันที่ 27 กรกฎาคม 2543

มีบางตอนที่กล่าวว่า

ถ้าเรากลับมาหาพื้นภูมิธรรมเดิมของเราที่พระพุทธศาสนา นั่นคือ การเยียวยารักษาสุขภาพ และอิสรภาพของเรา ซึ่งต่างไปจากฝรั่งกระแสหลัก อย่างสิ้นเชิง กล่าวคือพวกเราทุกคนสามารถเข้าใจธรรมะได้ เพราะธรรมะ คือที่มาของธรรมชาติ และเราก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ถ้าเราลดความเห็นแก่ตัว ลงมากเท่าไร อ่อนน้อมถ่อมตัวลงเท่าไร เราก็จะเข้าใจกฎของธรรมชาติ ดังปู่ย่าตายายของเรา เคยเข้าใจมาเป็นอย่างดี หากสมัยหลังมานี้เราหันไปนับถือฝรั่ง จึงดูถูกภูมิปัญญาเดิมของเรา

ธรรมะเป็นไปตามนัยของวิทยาศาสตร์ที่ลดความเห็นแก่ตัว ในขณะที่วิทยาศาสตร์กระแสหลักของฝรั่งเป็นไปอย่างเห็นแก่ตัว ทั้งนี้เพราะธรรมะเดินตามหนทางของสัจจะ ถ้าเราเข้าใจธรรมชาติ สังเกตธรรมชาติ ว่าโยงใยถึงเราและถึงกันและกัน เราจะไม่ทำลายธรรมชาติ ไม่ทำลายเพื่อนมนุษย์และสรรพสัตว์ นี้แลคือองค์แรกของสุขภาพและ อิสรภาพ
จากความเข้าใจในทางกายภาพ โดยศีลสิกขา เราอาจเข้าถึงจิตสิกขา อย่างเจาะลึกลงไปในทางสุขภาพของจิตใจ ซึ่งควรควบคู่ไปกับร่างกายและสังคม แล้วจะเห็นความโยงใยของเจตนา และกรรมกับวิบากผล โดยที่ถ้าเจริญจิตสิกขา อย่างลึกซึ้ง จนเป็นโยนิโสมนสิการ จะเกิดการปล่อยวางมากขึ้น เกื้อกูลกันและกันยิ่งขึ้นด้วยพรหมวิหารธรรม นี้แลคือสุขภาพและอิสรภาพที่สำคัญยิ่ง

สุขภาพและอิสรภาพดังกล่าว ชั่ง ตวง วัด ไม่ได้ หากให้สันติแก่แต่ละคน และแก่สังคมส่วนรวม ซึ่งควรร่วมมือกันอย่างสันติประชาธรรม โดยใช้สามัคคีธรรมเป็นพลัง ต่อต้านการรุกรานจากศัตรูภายนอกได้ ถ้าเรากำจัดศัตรูภายในคือโลภ โกรธ หลงได้หรือเบาบางลง
ถ้าเราพึ่งเครื่องยนต์กลไกให้น้อยลง ทำตัวของเราให้หมดไป หรือจางลงไป จากความเป็นเครื่องจักรกล ความเป็นมนุษย์ของเรา จะผุดขึ้นอย่างบัวที่ขึ้นได้พ้นน้ำ เราจะไม่สนใจในความมั่งมี ในอำนาจราชศักดิ์ หรือเกียรติยศชื่อเสียง หากเราจะสนใจในความเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย อย่างพอดี ๆ อย่างเจือจานกัน อย่างบรรสานสอดคล้อง

ถ้าเราสร้างพื้นฐานทางปัจจัยสี่ให้ได้พึ่งตนเองกันให้ได้ ด้วยอุบายวิธีต่าง ๆ ดังเพื่อน ๆ ของเรากำลังทำอยู่ที่ปากมูล ที่ราษีไศล ที่กุดชุม ที่สุรินทร์ ที่ตราด ซึ่งมักมีพระมาเกี่ยวข้องด้วย นี้จักเป็นการเดินทางทวนกระแส ออกไปหาทางเลือกอย่างใหม่ ในทางสุขภาพและอิสรภาพ

และไม่แต่ชนชั้นล่างเท่านั้น ที่กำลังแสวงหาสุขภาพและอิสรภาพ อย่างต่างไปจากกระแสหลักของตะวันตก แม้ชนชั้นกลาง ก็เริ่มตื่นตัวจากการครอบงำ ของระบบทุนนิยม และบริโภคนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว พอเขาเริ่มเข้าใจถึงการโยงใยกัน ของกัลยาณมิตรในหมู่ชนชั้นกลาง ในหลายต่อหลายแห่งเช่น กาญจนบุรี ประจวบคีรีขันธ์ สงขลา และเชียงใหม่ โดยทั้งหมดนี้โยงใยไปถึงชนชั้นล่างด้วยแทบเสมอไป"

(เข้าอ่านบทความเต็มได้ที่นี่)