สวัสดีครับ

วันนี้ไม่ตัดต้นไม้แล้วหรือครับ  กลับมาชื่นชมดอกไม้ ต้นไม้แทน

เห็นด้วยครับ ความสุขน่ะอยู่ใกล้ ๆ แค่นี้เอง

วันนี้ดูเหงา ๆ ไปนะครับ ...เอ้า...สู้ สู้ สู้ หน่อยครับ...

สวัสดีค่ะ คุณคนตัดไม้

• ช่างทำตัวเป็น ผู้ไม่ประสงค์จะออกนามจังนะคะ แต่ก็ขอบคุณค่ะ ที่คอยมาเยี่ยมบ้านนี้อยู่เรื่อย ๆ
• วันนี้ไม่ได้เหงาค่ะ แต่รู้สึกขาดความรื่นรมย์ไปเล็กน้อย..หาสาเหตุไม่ได้...ว่าเกิดอะไรขึ้น...
• แต่ตอนนี้หายแล้วค่ะ...
• 555...วันนี้ดีจัง...
• ขอบคุณค่ะ อย่างน้อยก็มีเพื่อนที่ไม่รู้จัก มาให้กำลังใจ

• อาจารย์ถวัลย์มาข้างบน
• สวัสดีครับ
• อิอิๆๆ
• ต้นไม้สวยจริงๆๆด้วย
• รอดูการใช้โปรแกรมรูปภาพ
• อิอิอิอิๆๆ

• สวัสดีค่ะ คุณ คนไม่มีราก
• ต้นไม้สวยค่ะ ดูแล้วคลายความร้อนไปได้เยอะเลย
• ฮั่นแน่...  แสดงว่า มีแอบเหงา (ใช่ม่า....)  5555
• มาให้กำลังใจ   เพิ่มพลังในชีวิตค่ะ 

สวัสดีค่ะคุณครูขจิต

• ลูกศิษย์เก่งไหมคะ  เขาเรียกฝีมือ เอิ๊ก เอิ๊ก...
• กระบวนยุทธ์นี้เขาเรียกว่า กระบวนการเพิ่มลมปราณ กำลังภายใน กระตุ้น Self esteem เสียหน่อย...ละกัน...
• ไม่มีใตรชม ก็ชมตัวเอง ถนัดอยู่แล้ว ...โก๊ะซะอย่าง...
• อิ อิ อิ ....

สวัสดีค่ะ อ.ณัฐยา

• ความจริงไม่ได้แอบเหงานะคะ  แต่ถูกทิ้งค่ะ ไปเที่ยวกันทั้งบ้านในขณะที่คนไม่มีรากต้องเฝ้าบ้าน ดูแลปลาทอง ให้อาหารหมา แมว ... ทำงานบ้าน... จิปาถะ ช่างทำกับคนน่ารัก น่ารักได้นะ...คนเรา...
• ขอบคุณค่ะ สำหรับพลังที่เพิ่มให้
• มีความสุขในวันร้อน ๆ นะคะ

สวนหน้าห้อง ร่มรื่นดีจังคะ

มาเยี่ยม...ให้กำลังใจ

วันนี้ไม่เล่าเรื่อง ขวาน ต้นไม้ หินลับขวานแล้วหรือคะ

วันเหงาของสาว...ตัดไม้...

• สวยจังเลยค่ะ...ต้นคล้าม้าลายเนี่ย...
• ความสุขอยู่ใกล้ๆตัว...ไม่จำเป็นต้องออกไปหานอกบ้าน...จริงๆด้วยค่ะ

สวัสดีค่ะคุณดอกแก้ว

• หายเร็ว ๆ นะคะ ส่งกำลังใจไปให้

• ตกใจหมดเลย โธ่นึกว่าใคร...555...ล้อเล่นค่ะ
• วันนี้สาวตัดไม้เหงาเล็ก ๆ ค่ะ โดนทิ้ง แต่...จะว่าไป..ก็ดีเหมือนกันนะคะ...
• ชอบจัง "วันเหงา ของสาวตัดไม้"
• ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะน้องกุหลาบแสนหวาน

• ความสุขอยู่ใกล้  ๆ นี่เองค่ะ
• สุขเป็นก็เป็นสุขค่ะ
• ขอบคุณค่ะ ที่มาเป็นกุหลาบประดับ บันทึกนี้...

สวัสดีค่ะ...

     แวะมาซึมซับความสุขด้วยคนค่ะ

     คล้าม้าลาย..เคยปลูกไว้ที่สวนหย่อมหน้าห้องเรียน ด้วยความที่เจ้าของห้องเอาใจใส่ดูแลอย่างดีเลย เลยเฉาตาย (อ้าว..)

    มีความสุขกับทุกวันนะคะ..^_^

เชื่อแล้วค่ะว่าชอบใบไม้จริง ๆ

เติมความสุขให้ตัวเองวันละนิด จิตแจ่มใสค่ะ

สวัสดีค่ะคุณครูตุ๊กแก

• มาเลยค่ะ ซึมซับความสุขใกล้ ๆ กันตรงนี้นะคะ
• ขอบคุณมากมายค่ะ เป็นวันที่เริ่มต้นไม่ดีแลย แต่กลับลงท้ายด้วยความอิ่มเอิบใจที่สุดค่ะ

สวัสดีค่ะคุณใบไม้ย้อนแสง

• ยืนยันค่ะ ว่า ชอบใบไม้จริง มันมีเสน่ห์มากนะคะในความคิดของตัวเอง เมื่อก่อนเคยถ่ายภาพด้วยกล้อง manual ใช้ฟิล์มก็ยังเสียดายที่ยังไม่ได้ Scan ภาพใบไม้ที่ชอบ ๆ เก็บไว้ ใบไม้บางชนิดสวยสง่าม มีเสน่ห์มากกว่า ดอกไม้บางประเภทอีกนะคะ
• ที่ชอบมาก ๆ คือ ใบโพธิ์ และ ใบเมเปิ้ลค่ะ ต้องเมเปิ้ลญี่ปุ่นด้วยนะคะ มันจะใบเล็ก รูปทรงอ้อนแอ้นเรียวกว่าเมเปิ้ลทางยุโรปที่มักจะใบใหญ่เทอะทะ แต่ก็สีสวยเหมือนกันค่ะ
• ไว้จะค่อย ๆ ทะยอยลงรูปใบไม้สวย ๆ ที่ชอบค่ะ วันนี้เพิ่งจะนำรูปขึ้นบันทึกเป็น โดยมีคุณครูขจิตสอนค่ะ จะพัฒนาฝีมือต่อไป แล้วเรามาแลกเปลี่ยนดูใบไม้กันนะคะ.

คนเสียอีกที่ไม่กล้าแม้จะ...บอกเล่าถึง ความรู้สึกของตัวเอง...

อิอิ...............

สวัสดีครับ

• ถึงอากาศร้อนปานใด ขอให้ใจเราเย็นก็พอแล้วครับ
• คล้าม้าลาย  พึ่งเคยเห็นนี่แหละครับ
• ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะคุณสิทธิรักษ์

• ความจริงน่าจะใช้คำได้ชัดเจนกว่านี้ แต่คิดว่าแค่นี้ดีกว่า ภาพอบางอย่างก็สวยตอนเบลอ ๆ ชัดมากไม่ดี
• อย่าหัวเราะนะ ... อิ อิ อิ ตัวเองก็ขำเหมือนกัน...เอ้อ...โก๊ะ.

สวัสดีค่ะคุณครูข้างถนน

• บางทีอากาศร้อนมาก ๆ นี่ ก็ทำให้คนขาดเหตุผลค่ะ เพราะมันหงุดหงิดง่าย ยิ่งคนที่ไม่เคยต้องอดทนกับคนอื่นแล้วยิ่งยากเป็นหลายเท่าที่จะทำใจเย็น...
• ขอบคุณค่ะที่มาเยี่ยม

บ้านน่าอยู่จังครับถึงว่า ดูจากโหงวเฮ้งแล้ว เป็นคนดูมีอารมณ์+สุขภาพ ดี :)

สวัสดีค่ะคุณกวินทรากร

• บ้านพี่สาวค่ะ อาศัยเขาอยู่บนชั้น 5 เลยสร้างสวนลอยฟ้า หาไม้ที่ชอบมาปลูก จนบางทีหลานต้องแอบขนไปทิ้ง เพราะปลูก แต่ไม่ค่อยดูแล (อ้างว่าไม่ว่าง) เลี้ยงปลาทอง ปลาคาร์พ ปลาหางนกยูง นกเอี้ยง นกกางเขน (นกนี่มันมาเอง เพราะซื้อรังนกล่อไว้) ฮู้ย...กว่าจะออกจากบ้านไปไหนได้เหนื่อยซะอย่างกับอะไรดี ลูกเต้าขจองอแง...
• แต่มีความสุขค่ะ ชอบมาก ธรรมดาค่ะใครได้อยู่ในที่ที่ตัวเองชอบและมีความสุขก็ย่อมอารมณ์ดี (ไม่ดีบ้างเป็นบางที) และมีสุขภาพดีค่ะ (อ้วนท้วนสมบูรณ์)

มาเยี่ยม...

เป็นความสุขอยู่ไม่ไกล หายใจก็ได้ยินนะครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ

ยินดีต้อนรับค่ะ

• สุขเป็นก็เป็นสุขค่ะ
• แต่บางครั้ง สุขไม่เป็น เสียอย่างนั้น

หวัดดีค่ะ

"คนไม่มีราก" ยังไม่บอกเลยนะคะ เรื่องที่มาของชื่อ

ขอบคุณ สำหรับความเห็นค่ะ กลอนที่เพื่อนคุณแต่งให้ ขอเก็บไว้ใช้ต่อได้มั้ยคะ

คิดว่า ข้อคิดต่างๆ บางครั้งก็ขัดกันนะคะ คิดว่าขึ้นอยู่กับสถานการณื โอกาสในการเลือกใช้มากกว่า

เช่น .. งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา นำไปเป็นคำอวยพรบ่าว-สาว คงตัดญาติกันแน่

ใน G2K นี้ มีแต่คนเก่งๆ เขียนเรื่องน่าอ่าน อ่าน จนตาเจ็บเลยค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ Morisawa

• ยินดีต้อนรับสู่ บ้านอาหารเพื่อจิตวิญญาณ ค่ะ
• กลอนที่เพื่อนแต่งให้นั้น เป็นตอนที่กำลังท้อแท้ค่ะ เพราะประสบอุบัติเหตุขาหัก เส้นประสาทขาบางเส้นขาดไป ต้องหยุดเรียนเพื่อทำกายภาพฟื้นฟูอยู่บ้าน ไม่สามารถไปสอบเข้าเตรียมอุดม ซึ่งตอนนั้นเพื่อนสนิททุกคนนัดกันไปสอบค่ะ เศร้ามาก ๆ เราต้องเรียนช้าไปกว่าเพื่อน 1 ปีค่ะ พอเพื่อนสอบกันเสร็จก็มาหาเอากลอนนี้มาให้ค่ะ จำได้น้ำตาไหลเลย ถ้าคิดว่าชอบ ก็นำไปใช้ได้เลยค่ะ เพื่อนคงไม่ว่าหรอกค่ะ ถ้าจะสร้างกำลังใจให้คนอื่น ๆ
• ทีมาของชื่อ คนไม่มีราก นั้น เกิดจากเมื่อครั้งทำงานเกี่ยวกับภูมิปัญญาไทยแรก ๆ ค่ะ ไปสัมภาษณ์ไปเยี่ยม ครูภุมิปัญญาก็เล่าให้ฟังถึงเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย ความที่เราไม่ค่อยเข้าใจภาษา ก็ถามซ้ำ ถามในประเด็นที่เขาคงอ่อนใจกัน กลุ่มคนที่มาฟังเขาหันไปบอกครูภุมิปัญญา เป็นภาษาเหนือว่า คนไม่มีรากเหง้า ไม่รู้เรื่องและไม่เข้าใจวัฒนธรรมขของบ้านเราหรอก ..แต่ เผอิญในวัยเด็กเคยอยู่เชียงใหม่ 5 ปี ก็ฟังออก ตอนแรกรู้สึกแย่ โกรธนิดหน่อย กลับมาเล่าให้แม่ฟัง แม่บอกว่า อย่าโกรธเขา เพราะเขาพูดถูกแล้ว จากนี้ไปจะทำงานอะไรต้องหาความรู้ไปก่อน...อิ อิ อิ เลยตั้งชื่อนี้ไว้เตือนใจ บางคนก็เรียกว่า คนไร้ราก ซึ่งดูจากใช้กันมากกว่า แต่ตัวเองยังจำติดหูกับคำว่า คนไม่มีราก (เหง้า) ครั้นจะใช้ชื่อ คนไม่มีรากเหง้า ก็ดูจะแรงไปหน่อย เลยขยักไว้แค่นั้นพอค่ะ
• โห...เหนื่อยเลย อ่านแล้วตาเจ็บหรือเปล่าคะ

มาตะลุยความรู้แต่เช้าแล้วค่ะ เพิ่งเดินทางมาถึงบันทึกนี้ กำลังคิดอยู่เลยค่ะ เรื่องใบไม้ยังเป็นตัวของตัวเอง เปิดเผย ดูจริงใจ.. นี่ถ้าชื่อ คนไม่มีราก  มีซ้ำ นะคะ จะแนะนำ คนรากลอย(น้ำ) ค่ะ คิก คิก จู่ๆ ก็นึกไปถึงต้นพืชที่เค้าเลี้ยงแบบไฮโดรโปนิกส์ เอ๊ะเกี่ยวกันยังไงมั้ยคะนี่

คืออยากอธิบาย (แก้ตัว)ว่า การได้อ่านเรื่องต่าง ๆ ในบันทึกทุกบันทึกที่ปิ๊งจากชื่อเรื่องเนี่ยนะคะ พยายามไม่อ่านเฉยๆ ค่ะ จะตามคำที่สนใจด้วย แล้วความคิดก็ผุดพรายไปเรื่อย ๆ อย่างไฮโดรโปนิกส์ ด้วยนี่เลยค่ะ ไม่รู้นอกเรื่องไปมั้ย อิอิ..

ขอบคุณค่ะพี่ดาวลูกไก่

• ตอนตั้งชื่อไม่รู้จักคิดให้ถ้วนถี่ก็เป็นเช่นนี้เองค่ะ
• อายชื่อจะแย่แล้ว แถมทำให้เกิดความกังขาสงสัย เสียเวลา แทนที่จะสนใจกับสาระที่มีอยู่จริง ๆ กลับมาติดสมมติอยู่กับชื่อ
• ว่าแต่ เปลี่ยนชื่อ ได้ไหมค่ะเนี่ย...อิ อิ อิ จะได้เปลี่ยนเป็น คนรากลอย(น้ำ) หรือ ไฮโดรโปนิกส์เสียเลย 555...

• เปลี่ยนรูปพอเปลี่ยนได้ แต่ชื่อแม้จะแฝง ก็สำคัญนะคะ ยิ่งคนไม่มีราก  ใครๆ ก็รู้จักแล้วว่าไร้ราก.. อิอิ
• แล้วจู่ๆ มีรากแถมลอยน้ำด้วย โอ้แม่จ๋า...เกิดได้ผลตรงข้ามคนยิ่งติดรากแจทำยังไงคะ อิอิ
• เติมนามสกุลก็ได้ค่ะ วงเล็บเพราะเอารากไปลอยน้ำ ฮ่าๆ ขยายผล เห็นประโยชน์ ต่อยอดความรู้ โอ้ววว ราก(ลาก)ไปได้ไกลเลย

• ดีค่ะพี่ดาวลูกไก่ ตัองขอบคุณที่แนะนำ
• เก๋ เหมือนกันนะคะ คนไม่มีราก (เพราะรากไปลอยน้ำ) 555...คราวนี้เกิดแน่ ดังระเบิดเทิดเทิงเอย...อิ อิ อิ

 ปิดหูซ้ายขวา ปิดตาสองข้าง ปิดปากเสียบ้าง จะได้นั่งนอนเป็นสุข

• สวัสดีครับคนไม่มีราก
• เป็นวาสนานาบุญของท่านแล้วที่ได้รับพระองค์ที่ 3
• ความสุขใกล้ตัวรึ?
• ถ้าท่านทำได้ตามคาถาประจำพระอุ่มนี้ ความสุขอยู่ในตัวของท่านเลยแหละครับ
• โชคดีครับ
  

ไปไหนไปกันค่ะ อิอิ

สวัสดีค่ะ ท่าน อ.ทนัน

• กราบขอบพระคุณท่านค่ะ
• คนโลภมากอย่างคนไม่มีรากก็อย่างนี้ล่ะคะ
• ความจริงก็...แกล้งล้อเล่นท่านค่ะ (กราบขออภัยค่ะที่ล้อเล่นผู้ใหญ่) ไม่ทราบจะคุยอะไร แต่อยากไปเยี่ยมท่านจึงหาหัวข้อค่ะ
• คนไม่มีรากทราบค่ะ ว่าพระใด ๆ นั้น ต้องนำมาไว้ในใจจึงจะประเสริฐที่สุด มีพระใส่คอเท่าใด ถ้าไม่น้อมนำไว้ในใจ คงไม่มีประโยชน์
• ...แต่ได้องค์ที่ 3 นี่ ก็ครบ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นะคะ คงจะพอแล้วค่ะ
• กราบขอบคุณท่านอีกครั้งค่ะ ที่กรุณาให้สติทุกครั้งที่พบกัน
• เช่นนี้เรียกว่า คบบัณฑิต บัญฑิตพาไปหาผลใช่ไหมคะ 

• ขอบคุณครูปู
• มองกี่ทีก็ชอบภาพนี้ค่ะ
• รู้สึกมีเพื่อนและไม่โดดเดี่ยวเลย...^_^

สวัสดีครับ

• บรรยากาศดี
• น่าอยู่จังครับ
• สดชื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน

สวัสดีเจ้าค่ะ ครูคนไม่มีราก

คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กอดดดดดดดดดดดดดดด (ห้ามสลัดนะเจ้าค่ะ) คิคิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ -----> น้องจิ ^_^

สวัสดีค่ะ คุณครูโย่ง

• คนไม่มีรากชอบต้นไม้ค่ะ เลยปลูกไว้เยอะ
• คนอยู่ตึกแถวในเมืองก็แบบนี้ล่ะค่ะ ย่อมโหยหาธรรมชาติค่ะ
• แต่คงสู้คนอยู่กับธรรมชาติจริง ๆ ไม่ได้หรอกค่ะ
• ขอบคุณค่ะที่หมั่นมาเยี่ยม ว่าง ๆ จะไปแลกเปลี่ยนเรื่อง ดนตรีโมสาร์ทนะคะ..^_^

• น้องจิคนสวยที่สุดในสุพรรณ
• คิดถึงค่ะ
• ตอนนี้เปลี่ยนภาพใหม่ เป็นสาวสวยแล้วนะคะ..^_^

สวัสดีครับ คนไม่มีราก

• แวะเข้ามา ฟังเพลง
•  และดูคอนเสิร์ต
• ที่นี่ ก็ได้ครับ

• คุณครูโย่งคะ
• ตามไปแล้วค่ะ..ขอบคุณค่ะ
• มือใหม่ขยันจังเลย

สวัสดีค่ะ นักรบไม่มีราก

• ย้ายมาเฝ้าบ้านนี้ให้แทน เงียบสงบ..และแลเห็นความสุขเล็ก ๆ รายล้อม..
• คนเราจะไปหาความสุขกันให้ไกลตัวทำไมน้า..
• ช่วงนี้ใบไม้หัวใจพองโต.. เพื่อนที่แสนดี..เอ..จริง ๆ จะเรียกว่านายจ้างก็ได้ เพราะว่าเขาเป็นคนจ้างให้ช่วยเขาจัดสัมมนา ก็แค่อำนวยความสะดวกนะค่ะ เขาบอกว่าได้รับแรงบันดาลใจในการถ่ายรูปจากใบไม้และเพื่อนที่เป็นช่างภาพอีกคนหนึ่ง ลงทุนไปซื้อกล้องมาใหม่เลยค่ะ
• เพื่อนฮ่องกงคนนี้นิสัยดีมาก ขยันทำงานเพื่อสังคม ใจเย็น ให้เกียรติคน สนใจเรื่องด้านใน เคยไปปฏิบัติธรรมที่สวนโมกข์ด้วย ใบไม้ชื่นชมในความเป็นคนดีของเขามาก ๆ
• ประเด็นที่เราเห็นผ่านการถ่ายรูปเหมือนกันก็คือ เราได้เห็นมุมมองงดงามใหม่ ๆ ที่ต่างไปจากตาเห็น และเรามีความสุขที่ได้ค้นพบมุมมองนั้น ๆ ผ่านกล้องถ่ายรูป
• ณ ชั่วขณะที่เราเห็นมุมมองนั้น เรามีความสุขแล้ว  ผลของภาพจะออกมาเป็นอย่างไรไม่ใช่เรื่องใหญ่..
• มาเล่าความสุขให้ฟังเท่านี้ก่อนค่ะ
• ขอให้มุมานะเรียนอย่างเบิกบานนะคะ ใบไม้เป็นกำลังใจให้เสมอ ^_^

• มาเยี่ยมตอนเย็นอีกรอบค่ะ ด้วยความห่วงใย
• หากกำลังว้าวุ่น ยุ่งยากใจ ลองถอยออกมาเป็นผู้ดูบ้างสิคะ..
• อยู่กับลมหายใจ.. เฝ้าดูความคิดดำเนินไป โดยไม่ต้องไปตัดสินหรือคิดต่อ.. ทำไปเช่นนี้เรื่อย ๆ ความว้าวุ่นใจ จะค่อย ๆ ลดลง..
• คิดว่านักรบไม่มีราก รู้จักวิธีเช่นนี้ดีอยู่แล้ว.. เพียงแต่คนเรา ยามอยู่กับความคิด ความรู้สึก มากไป เราก็เผลอกระโดดเข้าไปเป็นผู้เล่น พอเล่นไปมากเข้าก็เหนื่อยใจ..
• ถอยกลับมาเป็นผู้ดูบ้างนะคะ จะได้เหนื่อยน้อยลง..
• และเพื่อนคนนี้คอยเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ..^_^..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

• มาบ้านนี้ก็ดีค่ะ ชอบเหมือนกัน การจราจรไม่คับคั่งดีค่ะ เป็นบ้านของเราสองคนนะคะ...^_^...
• ดีใจและชื่นชมกับเพื่อนคุณใบไม้ด้วยค่ะ การได้พบความดี ความงาม และสามารถชื่นชมกับคนได้นั้น เป็นรางวัลของชีวิต...อย่างหนึ่งนะคะ...ว่าไหมล่ะ....^_^..
• การถ่ายภาพนั้น..เป็นสิ่งที่คนไม่มีรากชอบเช่นกัน เพราะเราสามารถมองและเก็บส่วนที่เราต้องการ...ให้อยู่ในความทรงจำของเรา โดยไม่จำเป็นต้องเก็บหรือมองส่วนที่เราไม่ต้องการได้
• ส่วนความว้าวุ่น ยุ่งยากใจนั้น ก็ยังคงมีบ้าง ตามประสาคนอ่อนไหวที่ยังจัดการกับตัวเองได้ไม่ดีนัก ทำให้จัดการกับคนอื่นได้ไม่ดีพอ....ต้องลองถอยออกมาเป็นผู้ดู  อยู่กับลมหายใจ.. เฝ้าดูความคิดดำเนินไป โดยไม่ต้องไปตัดสินหรือคิดต่อ.. ทำไปเช่นนี้เรื่อย ๆ ความว้าวุ่นใจ จะค่อย ๆ ลดลง..
• แต่รู้อะไรไหมคะ...คนไม่มีรากเป็นคนโชคดีนะ มีเพื่อนดี ๆ คอยเป็นห่วงและช่วยแก้ปัญหา ทั้งที่ไม่ได้เอ่ยปากสักคำ...ฮา..มีเพื่อนรู้ใจ ยังไม่ทันบอกสักคำ ก็รู้วาระจิตแล้ว...ทึ่งมาก ๆ เลย...จริงนะเนี่ย...5555...
• ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ สิ่งที่เกิดขึ้นย่อมเหมาะสมกับเราเสมอ คนไม่มีรากคิดเช่นนั้น สิ่งนี้ต้องพิสูจน์ความเป็นเรา เราต้องเรียนรู้ ต้องต่อสู้ ต้องถอย ต้องประนีประนอม...กับศัตรู...ซึ่งไม่ใช่คนอื่น หาก..คือ...ตัวเองต่างหาก
• ขอบคุณค่ะ ช่วงนี้เพื่อน ๆ ของคนไม่มีรากก็ต่างมีปัญหาเล็กๆ น้อย ๆ ก็เลยต้องพยายามเล่นบท...เพื่อนที่ดี แม้จะกำลังไม่ค่อยเป็นเพื่อนที่ดีของตัวเองเท่าไรนักค่ะ
• ขอบคุณมากที่สุด....สำหรับความเป็นเพื่อนที่แสนจะเข้าใจ
• ...ต้องบอกว่า...โชคดีจังที่เราได้เป็นเพื่อนกัน...จ้ะ...^_^...

สวัสดีค่ะคุณคนไม่มีราก

สถานการณ์ของใบไม้ตอนนี้ก็เป็นดังนี้ค่ะ..

ควันไฟยังคงคุกรุ่น    เปลวไฟยังคงแผดเผา

แพนด้าเข้าสิงตาเรา  หนทางแห่งการเผายังอีกไกล..

ต้องขออภัยด้วยนะคะที่วันนี้ไปแซวคุณกวินกับคุณคนตัดไม้ที่อีกบันทึกหนึ่งของคุณคนไม่มีราก.. 

อ่านแล้วมันคันปากคันมือยิกเลยอ่ะ เลยต้องขอแซวเสียหน่อย.. แหะ ๆ เสียมารยาทจริง ๆ เลย ข้าน้อยผิดไปแล้ว โปรดอภัยด้วยเจ้าค่ะ :P

มัวแต่คันมือคันปาก ลืมไปว่าก้นไหม้อยู่..

อย่าเอาน้ำมาดับไฟนะคะ เดี๋ยวใบไม้เผางานไม่สำเร็จ..แหะ ๆ

สู้ ๆ เช่นกันค่ะนักรบที่รัก..^_^.. 

สวัสดีค่ะคุณใบไม้เพื่อนรัก

• ขอให้สถานการณ์...ไฟลนก้น..ยุติลงโดยเร็ว ก่อนจะลุกลามไปไหม้ที่อื่น ซึ่งไม่ใช่ที่ก้น...555....^_^...
• เรื่องไปแซวคุณคนตัดไม้กับคุณกวินไม่เป็นไรค่ะ .. ไม่ได้แซวคนไม่มีรากก็แล้วกัน...ฮา...
• ไม่มีโทษ จึงไม่ต้องให้อภัย...จริงไหมคะ...
• ส่งใจให้ไปเผางานต่อ...อย่างมีอิสระ มีความสุข และมีสติเบิกบาน
• วันนี้คนไม่มีรากเผางานจนเกือบเป็นจุลแล้ว...ตอนนี้มีกองขี้เถ้าเต็มเลย...ปลิวเข้าตาแล้วล่ะ...^_^...
• จับมือกันไป...ไม่กลัวภัยพาล...สู้ ๆ ๆ ๆ ๆ...ลุยจ้ะ...
• (^__^)

สวัสดียามเย็นค่ะนักรบไม่มีรากที่รัก

• เดินพากลิ่นไหม้มาปัดขี้เถ้าให้คุณคนไม่มีรากค่ะ
• เริ่มรู้สึกล้าบ้างเล็กน้อย ก็ค่อย ๆ ทำงานไปตามจังหวะของตัวเอง..
• วันนี้ไปคุยงานใหม่ ได้ร่วมงานกับคนน่าสนใจอีกแล้วค่ะ เป็นวิทยากรกระบวนการคนเก่ง เขียนหนังสือถ่ายทอดประสบการณ์เรื่องนี้ออกมาขายด้วยค่ะ
• พรุ่งนี้จะได้เห็นเขาทำงานจริงกับคนในชุมชน ส่วนใบไม้เป็นผู้สังเกตการณ์ เก็บข้อมูล เพื่อทำเอกสาร และวีดีโอสารคดี ของชุมชนต่อไป
• ว่าแต่งานเก่ายังไม่เสร็จเลย แหะ ๆ ..ว่าแล้วเราก็เดินหน้าไปเผา ๆ ๆ และเผาต่อไปด้วยใจมุ่งมั่น..
• เราจะไปด้วยกันไม่ไหวหวั่นจับมือกัน.. เราจะไปด้วยกันตลอดทาง... เอ้า..เบอร์เจ็ด..ลุย..
• ^__^

• เฮ้อ..อายุที่มากขึ้นทำให้ขี้หลงขี้ลืม..
• รบกวนถามคุณไม่มีรากหน่อยค่ะว่า รู้ที่อยู่ติดต่อกลุ่มสลึงไหมคะ เพื่อนใบไม้เขาอยากส่งซีดีเพลงไปให้ค่ะ
• ถ้าทราบ.. รบกวนส่งมาทางอีเมล์ของใบไม้นะคะ ถ้าไม่ทราบก็ไม่เป็นไรค่ะ
• ขอบคุณล่วงหน้านะคะเพื่อนซี้..^_^..z

สวัสดียามค่ำคืนค่ะนักรบไม่มีราก

• วันนี้ใบไม้เพิ่งส่งงานไปอีกชุดหนึ่ง ไฟลนก้นเบาลงนิดหนึ่ง ยังมีงานเหลืออีกมาก แต่ก็ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่และเบิกบานค่ะ
• คุณคนไม่มีรากห่างหายไปบ้างก็ได้ค่ะ ไปทำกองหนังสือกองโตให้กองเล็กลง ถ้ามันล้มทับจะได้ไม่เจ็บมาก อิ..อิ..
• ใบไม้มาเยี่ยม เพราะมาแล้วสบายใจ ยังไงก็จะมาพักผ่อนที่บ้านนี้อีก ขอบคุณเจ้าของบ้านที่ใจดีให้ยืมสถานที่
• เป็นกำลังใจให้ทำงานอย่างเบิกบานและมีสตินะคะ ..^_^..

มาเยี่ยมเยียนอีกเช่นเคย นักรบที่รัก

ตอนนี้อาการก้นไหม้ของใบไม้ดีขึ้นนิดนึง นิดเดียวค่ะ ก้นด้านไปเรียบร้อยแล้ว อิ..อิ..

หากหวั่นไหวก็จงรับรู้ว่าหวั่นไหว หากหวาดกลัวก็จงรับรู้ว่าหวาดกลัว..

บางครั้งสมการชีวิตก็กำหนดเวลาที่ใช้ในการแก้ไม่ได้ค่ะ

ขอให้เรียนรู้การแก้สมการชีวิตอย่างเบิกบานนะคะ

ใบไม้ยังเป็นเพื่อนเสมอแม้ไม่ได้อยู่เคียงข้างค่ะ ..^_^..

คุณใบไม้เพื่อนรัก

• คงต้องขอโทษนะคะที่เพิ่งมาตอบ .. คิดว่าคุณใบไม้ต้องเข้าใจและคงให้อภัยนะคะ...^_^..ยิ้มประจบเพื่อนหน่อย
• แม้จะเป็น...นักรบก้นไหม้...ได้กลิ่นไหม้ ๆ นิดหน่อยนะคะเนี่ย...แต่ก็ยังมีเวลา มีอารมณ์สุนทรีย์เหมือนเดิม
• ดีใจและยินดีที่คุณใบไม้ได้ร่วมงานกับกัลยาณมิตรที่ดีค่ะ นับเป็นโชคดีอย่างหนึ่งในชีวิตเลยค่ะ ได้ทั้งทำงานและได้ทั้งเพื่อนที่ดี
• ช่วงนี้การแก้สมการชีวิตเริ่มเข้าที่เข้าทางบ้างแล้ว ได้คุยกันกับผู้สร้างสมการให้แก้เมื่อวานค่ะ ... คิดว่าเข้าใจกันในระดับหนึ่ง ความจริงการเปิดใจพูดตรง ๆ อย่างไม่กลัวที่จะต้อง...เสียหน้า เสียตัวตน ก็ทำให้เรื่องต่าง ๆ ง่ายขึ้น และทำให้คนไม่มีรากเข้าใจ...ความคิดของอีกฝ่ายได้มากขึ้นด้วยค่ะ
• ขอบคุณที่คอยเป็นกำลังใจเสมอ ... แปลกจังที่รู้สึกว่า..คนไม่มีรากสามารถเล่าเกือบทุกเรื่องให้คุณใบไม้ฟังได้ โดยไม่โดนตัดสิน หรือ ตำหนิสักคำ...
• อิจฉาไหมคะ คนไม่มีรากโชคดีเหมือนกันนะ...^_^... 

• ตามมาดู
• กล้วยไม้สวยมากๆๆ
• ชอบดูดอกไม้
• สบายดีไหม
• เรียนเป้นอย่างไรบ้างครับ

อ.ขจิตคะ

• กล้วยไม้นี้แคทรียา ออกดอก 5 ดอกแล้ว ตั้งแต่ได้มา 3 เดือน น่ารักและสวยมากค่ะ
• คนไม่มีรากสบายตามอัตภาพค่ะ อ่านหนังสือจนตาแฉะแล้ว ภาษาอังกฤษทั้งนั้นเลย...เฮ้อ...
• การเรียนก็ดีค่ะ ทั้งเพื่อน ทั้งอาจารย์ผู้สอน จะไม่ค่อยดีที่ตัวเองนี่แหละที่มัวยุ่งงานอื่น ๆ ที่ไม่ใช่เกี่ยวกับเรื่องเรียน...เฮ้อ..ถอนใจครั้งที่ 2
• ถามแล้วเครียดเลย...T_T...

• โอ..เพื่อนเราน่ารักจริง รู้ว่าใบไม้ชอบมาบ้านนี้ อุตส่าห์เปลี่ยนภาพดอกไม้มาให้ชมด้วย..
• เอ..เอาภาพดอกแคทลียามาด้วย นั่งทางในเหรอ ถึงได้รู้ว่าหมู่บ้านจัดสรรที่ใบไม้อยู่ ชื่อ "หมู่บ้านแคทลียา"
• เรื่องงานของใบไม้นั้น ใบไม้เป็นคนเลือกงานและเลือกผู้ร่วมงานค่ะ ถ้าทำงานไม่ถูกใจกัน คุยกันไม่รู้เรื่อง ครั้งเดียวก็พอ ก็เป็น Freelance นี่คะ แต่ถ้าเข้าใจกัน เรื่องค่าแรงเจรจากันได้ ทำงานตกหล่นบ้างก็เข้าใจกัน เพราะว่าสัมผัสถึงใจกันแล้วค่ะ
• มีเพื่อนใบไม้คนหนึ่งเขาบอกว่า เขาคิดว่าใบไม้โชคร้ายที่เจอแต่คนทำงานดี ๆ เพราะว่าใบไม้จะไม่ได้ฝึกฝนตัวเอง
• มองในแง่มุมหนึ่งก็จริงค่ะ เพราะว่าเป็นคนไม่อดทน
• จริง ๆ ก็เจอปัญหาในการงานบ้าง มากคนก็มากความ นานาจิตตัง แต่พยายามเข้าใจคนอื่น ถ้าเขาเป็นตั้งใจทำงาน เราก็จบแล้วค่ะ ตั้งใจดี เข้าใจได้ค่ะ
• ในความโชคดีมีความโชคร้าย ในความโชคร้ายมีความโชคดีค่ะ
• ขอให้สนุกกับการทำงานนะคะ ..^_^..

คุณใบไม้คะ

• ไม่ทราบหรอกว่าชอบดอกคัทลียา แต่มันงดงามและปลูกเอง จึงคิดว่าน่าจะนำมาฝากเพื่อนรัก
• ถูกแล้วค่ะ เปลี่ยนภาพบ้างเพราะรู้ว่าคุณใบไม้เข้ามาเยี่ยมบ้านนี้บ่อย ๆ ...อยากให้สดชื่นและไม่เบื่อค่ะ
• เราคิดเหมือนกันนะคะ

" ในความโชคดีมีความโชคร้าย ในความโชคร้ายมีความโชคดีค่ะ"

• แต่การที่ได้รู้จักและเป็นเพื่อนกับคุณใบไม้นี่...ถือว่าโชคดี...สำหรับคนไม่มีรากค่ะ...เลี่ยนไปหน่อยนะ..ฮา...แต่จริงจังนะจะบอกให้....^_^...

                               (^__^)

• อะแฮ่ม..รู้สึกว่าจะมีการเข้าใจผิดกันเล็กน้อยค่ะ อิ..อิ..
• ใบไม้ไม่ได้ชอบดอกแคทลียา (แต่ไม่ได้รังเกียจ) เพียงแต่หมู่บ้านจัดสรรที่ใบไม้อาศัยอยู่ชื่อ "หมู่บ้านแคทลียา" ค่ะ
• ใบไม้คงชอบดอกหญ้ามากกว่าดอกแคทลียาค่ะ ดอกแคทลียาดูสูงส่งเกินไป ชอบอยู่ติดดินมากกว่าอ่ะ
• ยังไงธรรมชาติก็งดงามและเปี่ยมไปด้วยสัจธรรมเสมอค่ะ
• อีกสิ่งหนึ่งที่เราคิดและรู้สึกเหมือนกัน "เป็นความโชคดีของใบไม้เช่นกัน ที่ได้รู้จักและเป็นเพื่อนกับคุณคนไม่มีราก"
• อ่านเสร็จแล้วก็ไปดื่มน้ำมะนาวโซดานะคะ จะได้ไม่เลี่ยนไง ฮ่า..ฮ่า...
• ................^__^.....................

• วันนี้ฝนตก เลยพาลทำให้รถติด ใบไม้โหนรถเมล์ไปทำงานแต่เช้า (ซึ่งปกติไม่ค่อยได้ออกจากบ้านเวลาเดียวกับคนทำงานประจำ) ได้อารมณ้จริง ๆ ของก็หนัก เพราะแบกทั้งหนังสือและกล้องถ่ายรูปตัวใหญ่  ฮ่า..ฮ่า  คนที่ต้องเผชิญภาวะแบบนี้ทุกวันช่างอดทนกันดีจริง ๆ ชื่นชม ๆ
• ตอนเช้าจิตตกเล็กน้อยเพราะ 2 วันที่ผ่านงานไม่ค่อยเดิน เพราะมัวแต่ไปทำอย่างอื่น.. และเกิดอาการง่วงนอน :P
• ก็แบบนี้แหละค่ะ ชอบทำอะไรเกินกำลัง เป็นคนคิดเร็ว เวลาคิดก็คิดว่าทำได้ เวลาทำมันไม่ได้อย่างที่คิด..ฮ่า..ฮ่า.. ก็มันสิครับท่าน.. งานซ้อนกันอีรุงตุงนัง
• บอกตัวเองและเพื่อนร่วมงานว่า อดทนอีกนิด ใกล้จะดีขึ้นแล้ว ต้องเฝ้าดูจิตใจตัวเองค่ะ ไม่อย่างนั้น จะเผลอดิ่งลงไปในความรู้สึก ซึ่งมันไม่ได้อะไร นอกจากเสียเวลา และยังแก้ปัญหาไม่ได้ด้วย
• มาบ่นให้คนคลื่นสมองต่ำฟังค่ะ
• ขอให้คลื่นสมองต่ำอย่างต่อเนื่องและมั่นคงนะคะ ^_^

• ครูปูไปเจ็บตัวข้างนอกบ้านมาตั้งหลายวัน
• เลยมานั่งนิ่ง ๆ เช็ดน้ำมูกอยู่บ้านค่ะ
• ก็สุขจริง ๆ ด้วยแหล่ะ เนอะ
• อิอิ
• คิดถึงจังค่ะ

คุณใบไม้คะ

• เมื่อวานไม่ได้เข้ามาดูบ้านของเราเลยค่ะ..ขอโทษนะคะ เลยไม่ได้มีส่วนร่วมกับ...อาการจิตตก...ของคุณใบไม้ แต่ก็เชื่อว่า..วันนี้คงหายแล้ว...แน่เลย
• จะว่าไปช่วงนี้..เรามีปัญหาคล้ายกันค่ะ...อยากทำหลายอย่างแต่..เวลาไม่ค่อยพอ ... ทำให้เหนื่อย..เบลอ..ทำอะไรเอ๋อ ๆ ตามนิสัยเดิม...ที่เรียกว่า..โก๊ะค่ะ
• เห็นด้วยที่คุณใบไม้บอกว่า..ต้องดูจิตใจตัวเองค่ะ ไม่อย่างนั้น จะเผลอดิ่งลงไปในความรู้สึก ซึ่งมันไม่ได้อะไร นอกจากเสียเวลา และยังแก้ปัญหาไม่ได้ด้วย
• ความจริงทุกครั้งที่เราพบปัญหาหรือทางตัน...คนไม่มีรากมักคิดว่า...อ้อ..มาแล้ว..บทเรียนของเรา...ขอบคุณจัง
• ...ไม่ใช่เก่งนะคะ ...บางทีพูดอย่างนั้น ทั้ง ๆ น้ำตาเลยล่ะ...พอผ่านไปแล้ว...ก็อุทานอีกที
• อ้อ..มันเป็นเช่นนี้เอง...
• จะพยายามรักษาให้คลื่นสมองต่ำค่ะ... เริ่มที่ตัวเอง...จะได้ส่งผลให้คนอื่นและสังคมโลกได้ไงคะ
• ส่งกำลังใจให้ผ่านพ้น..บทเรียน...ค่ะ
• คิดถึงมากค่ะ...^_^...

ครูปูเพื่อนรัก

• รักษาเนื้อ รักษาตัวให้หายเร็ว ๆ นะคะ จะได้มาคุยกันค่ะ
• มีเรื่องอยากคุยเยอะแยะเลย
• รับสมาชิกใหม่บ้านนี้เพิ่มอีกหนึ่งคนนะคะ...คุณใบไม้..ดีไหมค่ะ..^_^..
• ยินดีต้อนรับ...กัลยาณมิตรทั้งสองคนค่ะ...

คุณคนไม่มีรากคะ

• เจ้าของบ้านจะรับสมาชิกใหม่กี่คนก็ตามสบายค่ะ ว่ายังไงก็ว่าตามกัน..
• ตอนนี้ใบไม้จิตไม่ตก แต่ตาตก..
• คลื่นสมองไม่ต่ำ แต่ไอคิวสมองตก..
• มีอยู่อย่างเดียวที่สูงขึ้น ไม่ตกลงมา.. ก็อุณหภูมิที่ก้นไงล่ะ อิ..อิ..
• ไปดีกว่า ไปจุดไฟลนก้น ฮ่า..ฮ่า.. :P

คุณใบไม้คะ

ส่งใจให้เพื่อนรัก...ต่อสู้...กับงานและตัวเอง...

เพียงตั้งใจทำค่ะ...ไม่ต้องหวังผลเลิศอะไร...แล้วค่อยปรับแต่งต่อไป...ข้อคิดจากท่านอ.ทนันค่ะ

รักษาใจ-กาย...อย่าให้ถูกไฟลนก้น...มากนัก

สู้ ๆ ๆ ๆ ค่ะ...^__^...

คุณคนไม่มีรากคะ

มารายงานตัวว่า งานยังไม่เสร็จ..แต่คนใกล้จะเสร็จแล้ว เอ้ย..ไม่ใช่..แต่คนยังมีลมหายใจอยู่ อย่างรวยรินแต่ไม่สิ้นใจ โอ..เว่อร์ซะไม่มีเล้ย..

คุณใบไม้คะ

อาการเราในวันนี้คล้ายคลึงกันมากค่ะ...5555...

เมื่อวานงานเสร็จตอนตีสอง...ไอเดียกระฉูดตอนสี่ทุ่มค่ะ...นึกว่าดีเลิศแล้วเชียว อาจารย์เห็นหัวข้อที่นำเสนอ...บอกว่า..กลับไปคิดให้แคบและเป็นรูปธรรมหน่อย...แป่ว...ทำจนเช้าเลยนะเนี่ย..T_T..

คนไม่มีรากมักจะถูกคอมเม้นท์ว่าคิดอะไรที่กว้าง..และคิดมากเกินไป คิดแบบเชิงปรัชญา เป็นนามธรรมมากไป...ฮา...

หลังถูกคอมเม้นท์ ใจห่อเหี่ยว เหลือนิดเดียว คล้ายจะหมดเรี่ยวหมดแรงค่ะ...พอไปอ่าน ๆ เรื่องของคุณอ๋อย แม่น้องแอมแปร์ก็เลยหัวเราะได้ ... อาการดีขึ้นค่ะ

แสดงว่า..ทุกอย่างอยู่ที่ใจนะ...

สู้ต่อไปค่ะ...เราต้องทำให้ได้...^_^...

ขนพรรคพวกพี่น้องชาว g2k มาให้กำลังพร้อมขนม 1 จานเจ้าค่ะ ( ^___^ )

คุณคนไม่มีรากคะ

• เห็นด้วยค่ะว่า ทุกอย่างอยู่ที่ใจ
• ทำงานเพื่องานค่ะ บางทีพอเราตั้งใจทำอะไรมากเข้า เราก็คาดหวังมากโดยไม่รู้ตัว พอไม่เป็นดังคาด เราก็สะเทือน..
• เราก็ทำหน้าที่พัฒนาสิ่งที่ทำต่อไปให้ดีขึ้น ดีเสียอีกที่ได้เรียนรู้เพื่อแก้ไขและพัฒนา.. ตั้งใจทำเต็มที่ในแต่ละครั้งก็พอแล้ว ผลที่เกิดขึ้น..เราเพียงรับรู้ เรียนรู้ ไปกับมัน
• เฮ้อ..ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเล้ย..ย.. มาทำเป็นปลอบคนอื่น ใบไม้ก็เป็นซะอย่างนี้..
• งานยังไม่เสร็จเลยค่ะ แต่ใกล้จะเสร็จเต็มที่แล้ว
• ส่วนเรื่องซีดีเพลง ไม่ได้ลืมนะคะ แต่ส่งให้พวกที่อยู่ต่างจังหวัดก่อน ฐานที่อยู่ไกล เสร็จงานแล้วจะส่งไปให้นะคะ
• เป็นกำลังใจให้นะคะ เพื่อนร่วมชะตากรรม อิ..อิ.. แม้ว่าจะไม่ได้ทำงานด้วยกัน :P

คุณใบไม้คะ

• มารายงานตัวค่ะว่า...สถานการณ์คงเดิม แต่จิตใจ...มั่นคงขึ้นมากค่ะ....ฮา...ยังยืนหยัดที่จะดื้อ...ต่อไป...
• ไม่ต้องห่วงค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างมีทางออกและมีเหตุมีผล มีช่วงเวลาของการ...สุกงอมของเรื่องราวและสถานการณ์เสมอ...คนไม่มีรากไม่ทุกข์ค่ะ...แต่อาจทำให้คนอื่นเครียดแทน...โดยเฉพาะบรรดา..อาจารย์...ฮา...
• มีพี่คนหนึ่งบอกคนไม่มีรากว่า...หัวใจสำคัญของการเรียนให้จบ ป.เอก ก็คือ...อดทนและทำทุกวัน อย่าหยุดแม้แต่วันเดียว เพราะถ้าหยุดแล้ว...จะไม่อยากทำอีกเลย...
• ตอนนี้ชักเชื่อแล้วล่ะค่ะ...^_^..
• เรื่องซีดี...ไม่เป็นไรค่ะ...รอได้...ตอนนี้ก็นั่งร้องนอนร้องอยู่ทุกวันแล้วล่ะ...ให้กำลังใจตัวเองค่ะ
• ส่งกำลังใจให้คุณใบไม้ทำงานอย่างเบิกบานและมีความสุข
• จับมือกันเดินไป...อย่าปล่อยมือนะ...เราจะไปด้วยกัน...

                         (^__^)

ขอบคุณท่านผอ.ประจักษ์ค่ะ

ขอให้ท่านมีความสุขและมีสุขภาพแข็งแรงเช่นกันนะคะ

               (^__^)

สวัสดีครับ

วันนี้ผมมาอ่านเรื่องนี้บ้าง  ได้รับความรู้สึกว่า คนไม่มีรากเป็นคนอบอุ่นและใจดี

บางทีความสุขก็อยู่ใกล้ ๆตัว นี่เอง

ครับ ความสุขไม่ใช่แค่ที่วัตถุ สิ่งของที่มี แต่อยู่ในใจ ความร่มเย็น ชุ้มฉ่ำของเราที่ได้จากสิ่งแวดล้อม

สบายใจครับ

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

• แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ หลังจากหายไป 2-3  วัน ไปเที่ยวอุทัยธานีกับเพื่อนและรุ่นน้องมาค่ะ
• ท่าทางนักรบไม่มีรากกำลังหัวฟูอย่างหนักเลย คงมีอะไรต่ออะไรต้องทำมากมาย
• ส่วนใบไม้สถานการณ์ดีขึ้นแล้วค่ะ ก็พยายามตั้งสติทำงานที่เหลือต่อไป ส่วนก้นที่ไหม้ ไฟดับแล้ว แต่ยังเหลือร่องรอยที่ผ่านการไหม้มาอยู่
• ยังคงรู้สึกสนุกกับการงานอยู่ค่ะ และพยายามทำสิ่งที่คั่งค้างให้เสร็จเสียที
• เรายังคงจับมือกันเดินไปค่ะ
• เป็นกำลังใจให้คุณคนไม่มีรากทำงานอย่างมีสติและเบิกบานค่ะ ..^_^..

สวัสดีค่ะคุณ bipolar

• ขอบคุณค่ะที่สนใจและตามอ่านบันทึก
• รักษากาย-ใจ และอย่าลืมทานยาให้ครบ จะได้หายเร็ว ๆ นะคะ
• ส่งกำลังใจให้ในฐานะเพื่อนค่ะ

สวัสดึค่ะคุณใบไม้

• ดีใจที่กลับมาจากการพักผ่อนกับเพื่อน ๆ
• ระยะนี้ คนไม่มีรากค่อนข้าง หัว-หู-ตาตั้ง...ฮา...
• งานเยอะและยุ่งค่ะ
• พยายามรักษาสติ และ ทำงานให้ได้...ความสุขและเบิกบานดังที่คุณใบไม้ว่าค่ะ
• ชอบและได้ประโยชน์มาก ๆ จากสิ่งที่คุณใบไม้ส่งให้ทางเมล และ คอยมาส่งกำลังใจ
• เราจะจับมือ และ เป็น เพื่อนไปด้วยกันนะคะ
• ถึงอย่างไรก็ตาม....ก็ยังรู้สึกและเชื่อมั่นลึก ๆ ว่า...
• คุณใบไม้เป็น....โซลเมท...ของคนไม่มีรากค่ะ
• คิดถึงมากนะคะ

                           (^___^)

สวัสดีค่ะ นักรบไม่มีราก

• เห็นว่าตอนนี้ทำผมทรงหัวฟูเหรอคะ อิ..อิ..
• แต่ใบไม้เชื่อว่านักรบไม่มีรากจะผ่านสถานการณ์นี้ไปได้ เพียงแค่ตั้งสติออกรบสักพัก
• ดีใจค่ะ ถ้าสิ่งที่ใบไม้ส่งให้ทางเมล์ให้ประโยชน์เพื่อนได้
• แน่นอนค่ะ.. เรายังจะจับมือเดินไปด้วยกัน
• แม้ว่า..ใบไม้จะไม่เชื่อเรื่องโซลเมท แต่ก็นับคุณคนไม่มีรากเป็นเพื่อนทางใจเช่นเดียวกัน
• แหม..มาบอกว่า เค้าเป็นโซลเมทแบบนี้ เค้าเขินแย่เลย ตัวเองก้อ.. ฮา..เอิ้ก ๆ (หัวเราะเลียนแบบ)  ขอบคุณที่ให้เกียรติซะขนาดนั้น
• เดี๋ยวใบไม้จะออกไปให้กำลังใจรุ่นพี่ที่ถูกห้างโลตัสฟ้องเสียหลายล้าน วันนี้เขาไปพูดประเด็นนี้กัน.. ว่าจะเก็บตัวอยู่บ้านเคลียร์งานให้เสร็จ แต่ก็อดใจไม่อยู่ ขอออกไปให้กำลังใจคนเคยร่วมงานกันหน่อย..
• สู้ ๆ นะคะ นักรบไม่มีรากที่รัก ..^_^..

คิดถึงจัง จุ๊บ ๆ...

ผมชอบบันทึกนี้ อบอุ่นและมีกำลังใจ

วันนี้รู้สึกไม่ซึมเศร้าครับ อาการดี และทานยาจนครบแล้ว

ขอบคุณครับที่คอยห่วงและตักเตือนในฐานะเพื่อน...

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

ขออนุญาตคุณคนไม่มีราก สวัสดีคุณ bipolar ด้วยนะคะ ในฐานะที่ใบไม้มาเยี่ยมบันทึกนี้บ่อย ๆ

เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่แวะมาเยี่ยมบันทึกนี้ค่ะ

เจ้าของบ้านไม่อยู่ แอบอ้างซะเลย อิ..อิ..

รักษากายใจให้แข็งแรงนะคะ คุณคนไม่มีราก มีคนชื่นชมคุณเยอะเลย ..^_^..

ครูปูคะ

ขอยิ้มหน่อยนะคะ....

               (^_______^)

กว้างพอไหมคะ

คุณ bipolar คะ

ดีใจค่ะที่ได้ทราบว่าวันนี้รู้สึกดี ไม่ซึมเศร้า และทานยาจนครบ  อดทนทานหน่อยค่ะ .. เพื่อที่ต่อไปจะได้ไม่ต้องทานยาอีก...ในวันข้างหน้าไงคะ

สู้ สู้ สู้ ค่ะ...^_^...

คุณใบไม้คะ

ในฐานะเพื่อนเจ้าของบ้าน ถ้าคนไม่มีรากไม่อยู่ก็ช่วยดูแลต้อนรับเพื่อน ๆ ให้ด้วยนะคะ....

ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

                       (^__^)

               ....แล้วยิ้มนี้กว้างพอไม๊คะ...ฮี่ ๆๆๆ

อยากให้เพื่อนรักมีรอยยิ้มอย่างนี้ท๊างวันเลยค่ะ ว่าแล้วก็ยิ้มหน่อยซิ่..

กราบสวัสดีค่ะ คุณ.. ของคนไม่มีรากค่ะ

• ไม่ทราบว่าเป็นคุณแม่ หรือเปล่าคะ
• อิจฉาคุณคนไม่มีรากจัง คุณแม่กับคุณยายของครูปูไม่ชอบถ่ายรูปเลยค่ะ
• เดี๋ยวกลับไปคราวหน้า ต้องบังคับ อิอิ
• เผอิญคุยกับคุณ คนข้างหลัง เรื่องก๋วยเตี๋ยวประเภทหนึ่ง ที่เป็นสูตรเฉพาะของคนจังหวัดสุราษฏร์ธานีหน่ะค่ะ
• เลยกลัวคนไม่มีรากจะหิว หิ้วมาฝาก 1 ชาม พอไม๊คะ
• อยากไปเยี่ยมบ้านคุณคนไม่มีรากจังค่ะ
• ว่างเมื่อไหร่ ไปเที่ยวบ้านครูปูที่ใต้กันนะคะ รับรองไม่พาไปขายหรอกค่ะ  เพราะดูท่าทางแล้วจะชั่งกิโลไม่ได้ซักเท่าไหร่ อิอิ
• รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

มาดูใจเพื่อนเราว่าเผางานไปถึงไหน พกยาทาแก้ไฟลวกมาด้วยนะ เคยใช้แล้ว ได้ผล ๆ  จะเอาไปใช้บ้างหรือเปล่า..อิ..อิ..

ว่าจะชวนคุยแต่เริ่มง่วงซะแล้ว..

ติดไว้รอบหน้าก็แล้วกัน จะเริ่มชวนคุยเรื่องโซลเมท เรื่องที่เราคิดต่างกัน..

สู้ ๆ นะคะนักรบไม่มีราก..^_^..

สวัสดีตอนสายค่ะ คุณคนไม่มีราก

• เห็นภาพคุณคนไม่มีรากแล้ว ดูซูบและคล้ำไปจริงดังคำร่ำลือ.. แหม..น้ำหนัก 48.3 กิโลแล้วเหรอ ยังน้อยกว่าใบไม้ตั้งหลายกิโล ใบไม้ 55 กิโลแล้วค่ะ
• คุณคนไม่มีรากอาจดูซูบเกินไปในสายตาคนอื่น และใบไม้ก็คงดูมีอันจะกินเกินไปในสายตาเพื่อนฝูงหลาย ๆ คน ตรงนี้เราไม่เหมือนกันแน่ ๆ ค่ะ
• ส่วนอีกเรื่องที่เราคิดไม่เหมือนกันคือความคิดเรื่องโซลเมท ใบไม้ไม่ได้มีความรู้เรื่องโซลเมทมากมายนัก เพียงรู้คร่าว ๆ จากที่ได้ยินมาบ้าง
• ใบไม้ไม่เชื่อเรื่องโซลเมท เพราะว่าไม่อยากให้ใจไปยึดติดอยู่กับใครสักคนจนเกินไป จนไม่สามารถเป็นอิสระอย่างแท้จริง มันเชื่อมโยงไปถึงการยึดถือในอัตตาของตัวเราและใครอีกคน  แต่ไม่ได้ปฏิเสธว่ามันไม่มีอยู่ เพียงไม่อยากเฝ้ารอ และคอยครุ่นคิดฟุ้งซ่านไปกับเรื่องนี้  หากมันเกิดขึ้นกับเราจริง ก็เพียงปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ
• แท้ที่สุดแล้ว อัตตาไม่มีอยู่จริง เพียงแต่เราจะเข้าใจและบรรลุถึงอนัตตาอย่างแท้จริงได้หรือไม่ เท่านั้นเอง
• ชวนคุยแค่นี้ก่อนนะคะ นักรบที่รัก ..^_^..

คุณใบไม้เพื่อนรัก

เรื่องน้ำหนักมากน้อยนั้นไม่ใช่อุปสรรคของการเป็นเพื่อนกันจริงไหมคะ ...^_^...อ้วนได้ก็ผอมได้ ผอมแล้วก็อ้วนได้...อนิจจังไม่เที่ยงนี่นาจริงไหมคะ...

เรื่องโซลเมทนั้น...เห็นด้วยกับเหตุผลของคุณใบไม้....ไม่อยากให้ใจไปยึดติดอยู่กับใครสักคนจนเกินไป จนไม่สามารถเป็นอิสระอย่างแท้จริง มันเชื่อมโยงไปถึงการยึดถือในอัตตาของตัวเราและใครอีกคน  แต่ไม่ได้ปฏิเสธว่ามันไม่มีอยู่ เพียงไม่อยากเฝ้ารอ และคอยครุ่นคิดฟุ้งซ่านไปกับเรื่องนี้  หากมันเกิดขึ้นกับเราจริง ก็เพียงปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ

แต่...โซลเมท...สำหรับคนไม่มีราก คือคนที่รู้และรับได้ถึงความรู้สึกลึก ๆ ของเราบางอย่าง มีความคิดเห็นที่คล้ายคลึงกัน มีทัศนคติในทางเดียวกัน และที่สำคัญ...เรารู้สึกวางใจที่จะบอกจะเล่าเรื่องของเราให้ฟังได้โดยวางใจและผ่อนคลายที่สุด....ซึ่งอาจไม่ต้องอยู่ใกล้ชิด ติดกัน พบและพูดคุยกันทุกวันก็ได้ เพียงแต่เราสามารถคิดถึงคน ๆนั้นได้ด้วยใจที่ผ่อนคลาย...ก็พอแล้ว...

และเห็นจริงที่สุดค่ะว่า.... แท้ที่สุดแล้ว อัตตาไม่มีอยู่จริง เพียงแต่เราจะเข้าใจและบรรลุถึงอนัตตาอย่างแท้จริงได้หรือไม่ เท่านั้นเอง

มนุษย์เกิดและต้องจากโลกไป...ด้วยตัวเองเท่านั้น...

...แต่เมื่อมีชีวิตอยู่แล้ว...ต้องรู้จักที่จะเป็นมิตรต่อ...ทั้งตัวเอง คนอื่น และสังคมโลก

แล้วมาคุยกันใหม่นะคะ...^_^...

• แวะมาอีกรอบ วันไหนทำงานอยู่บ้านก็เป็นอย่างนี้ แวะมาเรื่อยเลย
• เมื่อกี้เช็คข้อมูลงานประชุมที่จะต้องไปช่วยเก็บประเด็นพรุ่งนี้ เพิ่งรู้ว่า คณะครุศาสตร์ จุฬาฯ ร่วมจัดด้วย ก็เลย..กลัวจะเจอคุณคนไม่มีราก อิ..อิ..
• แหม..ไม่ได้เถียงกันเรื่องโซลเมทเลย ความคิดไปในทางเดียวกันซะอย่างนั้น ก็เลยไม่รู้จะพูดเรื่องโซลเมทว่าอะไรต่อดี หมดมุขเลยอ่ะ

• ...แต่เมื่อมีชีวิตอยู่แล้ว...ต้องรู้จักที่จะเป็นมิตรต่อ...ทั้งตัวเอง คนอื่น และสังคมโลก นี่ใบไม้ก็เห็นด้วยอีกนั่นแหละ

• เอ..หรือว่าเราจะเป็นโซลเมทกันจริง ๆ นะเนี่ย :o

• เมื่อสบายใจที่จะคุยกัน เราก็คุยและกุมมือกันต่อไป..อุ้ย..หวานซะ..ฮ่า..ฮ่า.. ^_^..

คุณใบไม้คะ

ไปเก็บประเด็นประชุมที่ไหนคะ วันนี้คนไม่มีรากต้องเรียนจนเย็นเลยค่ะ...เสียดายไม่ได้ไปจ๊ะเอ๋..กันน่ะสิ...ฮา...

หมดมุข เรื่อง โซลเมท คราวนี้จะตั้งประเด็นอะไรดีล่ะคะ...555..

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...บางครั้งเราอยากคุย บางวันเราอยากอยู่คนเดียว บางเวลาเราอยากนอนอเนกเขก หลายครั้งเราก็ชอบทำสิ่งที่เรียกว่า...ไร้สาระ...

แต่ที่รู้...เราสบายใจที่จะได้ทักทายกัน...เราก็ทำ...มันเป็นความสุขเล็ก ๆ นี่นา...

เอ...ชื่อบันทึกนี้เลยนะเนี่ย

มีคำถามค่ะ....วันนี้คุณรู้สึกถึง...ความสุขในใจ...หรือยัง....

               (^_____^)

แหม..มันเป็นความสุขจริง ๆ เลย ที่ได้ทักทายกัน แต่ไม่ใช่ความสุขเล็ก ๆ นะ สำหรับใบไม้ มันเป็นความสุขใหญ่ ๆ ค่ะ อิ..อิ..

เมื่อวานไปเป็นคุณลิขิตห้องประชุมย่อยให้งานประชุม "เครือข่ายภาคีพูนพลังเยาวชน"ของมูลนิธิสยามกัมมาจลค่ะ เพื่อนชวนให้ไปช่วยน่ะคะ แต่ถึงไม่ได้เจอคุณคนไม่มีราก ก็ได้พบเพื่อนเก่าสมัยเรียนละครโดยบังเอิญค่ะ ก็จะชวนช่วยทำงานอยู่เรื่อย โลกมันกลมอยู่เสมอเล้ย..ย..

อืม..ยังไม่ได้คุยเรื่องเพลงล่องแม่ปิงเลย เป็นเพลงโปรดของใบไม้เหมือนกัน แม้จะไม่ได้ร้องเพลงนี้จนได้รับรางวัลเหมือนใครบางคน อิ..อิ.. สมัยก่อนเคยจะไปช่วยชุมนุมชาวเหนือร้องเพลง แต่มีคนทักท้วงว่า สำเนียงยังไม่เหมือนคนเหนือ เลยอดเลย ฮ่า ๆ

แวะมาดูเพื่อนรัก โซลเมทเขาคุยกัน

ถือโอกาส ทักทายคุณใบไม้ย้อนแสงด้วยแล้วกันค่ะ

ฝากดูแลยายปูนิ่ม ด้วยนะคะ คอยเตือน ๆ หน่อย ชอบทำทุกอย่างเพื่อคนอื่น ....เพื่อสังคมโลก ...ยกเว้นไม่เคยดูแลตัวเองเลยค่ะ

บายค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

• ฝากทักทายคุณใบไม้ และคุณจิ๊กกี้ ด้วยได้ป่าวคะ อิอิ

          คิดถึงมั่ก ๆ  อยากได้รอยยิ้ม

          ทุกทีก่อนพิมพ์ ต้องได้ยิ้มทุกที

          แค่นึกถึงหน้า วาจาพาที

          สาระดี ๆ เพื่อนซี้ แบ่งปัน

• ขอให้กาย วิ่งไล่ใจให้ทันนะคะ (^_^)

แฮ่ะ ๆ stop ความคิดถึง และอาหารไม่ทันแล้วค่ะ

วันนี้ไม่ทานไม่เป็นไรค่ะ ขอให้ครูปูได้รู้ว่า เพื่อนรัก

จิตใจอิ่มเต็ม เป็นพอค่ะ

(^__^)

แหม..บันทึกนี้กลายเป็นบันทึกรวมเพื่อนรักของคนไม่มีรากไปซะแล้วนะเนี่ย..

สวัสดีคุณคนไม่มีราก คุณจิ๊กกี้ และคุณครูปูค่ะ

ขออนุญาตคุยกับคุณจิ๊กกี้ก่อนนะคะ ตามลำดับก่อนหลัง (ดูสิ..ใบไม้ทำอย่างกับว่าบันทึกนี้เป็นของตัวเอง อิ..อิ.. :P)

คุณจิ๊กกี้คะ ใบไม้ทราบค่ะว่าคุณจิ๊กกี้เป็นห่วงเพื่อนมาก แต่จงโปรดเชื่อใจเพื่อนเถิดค่ะ ว่าคุณไม่มีรากดูแลตัวเองได้ ในกรณีที่เธออาจจะเลือกทำอะไรที่ไม่ตรงกับความเห็นของเรา เราก็ทำได้เพียงแค่บอกความคิดของเราให้เธอรับทราบ แล้วคงต้องปล่อยให้เธอเลือกทางเดินชีวิตตัวเอง การทำบางอย่างด้วยความหวังดี อาจทำให้อีกฝ่ายอึดอัดใจได้ค่ะ

ขอแก้ตัวแทนคุณคนไม่มีรากอีกเล็กน้อย การได้ทำอะไรเพื่อคนอื่นเป็นความสุขชนิดหนึ่งค่ะ ซึ่งใช้เงินซื้อไปไม่ได้ เพียงแต่เตือนให้เธอเมตตาตัวเอง ดูแลตัวเองบ้างก็พอ.. คุณคนไม่มีรากก็ทราบดีว่าเพื่อนรักและเป็นห่วงอย่างมาก แต่อย่าเป็นห่วงมากเกินไปเลยนะคะ แต่ละคนต้องค้นหาทางเดินของตัวเองค่ะ ขออภัยนะคะถ้าก้าวก่ายความสัมพันธ์ของเพื่อนรักทั้งสองคนนี้มากเกินไป

ลำดับต่อไปก็คุยกับเจ้าของบ้าน..

คุณคนไม่มีรากคะ ถ้าตอบคอมเม้นท์ไม่ไหว ก็ข้ามของใบไม้ไปนะคะ เพราะเราได้แลกเปลี่ยนกันที่บันทึกอื่นอยู่แล้ว ถ้าอยากคุยเพิ่มเรื่องการช่วยเหลือน้องเขา ก็เชิญได้ตามสบาย ไม่ว่าจะเป็นที่บันทึกนี้ บันทึกใบไม้ หรืออีเมล์ แม้แต่โทรศัพท์ก็ไม่ว่ากัน เพื่อประหยัดเวลา รู้อยู่แล้วว่าถ้าไม่จำเป็นคุณไม่มีรากก็จะไม่ค่อยชอบคุยทางโทรศัพท์

สุดท้ายก็ครูปู

สวัสดีกันไปแล้วนะคะ เรามาร่วมชุมนุมคนรักคุณคนไม่มีรากกันค่ะ อิ..อิ..

ยัยโหลจ้ะ

ขอคุยกับคุณใบไม้ย้อนแสงก่อนนะจ้ะ..

คุณใบไม้คะ ขอบคุณมากที่คอยช่วยเป็นเพื่อนกับยัยโหลนี่  เพราะคบกันมากตั้งแต่เรียนมัธยมต้น เธออุทิศชีวิตทั้งหมดเพื่อผู้อื่น ยกตัวอย่างการช่วยเพื่อนที่มาขอร้องให้ทำรายงานให้ ทั้งที่ตัวเองก็ยังทำไม่เสร็จ...ทำให้เพื่อนก่อน ส่วนของตัวเองทำลวก ๆ เร็ว ๆ ทั้งคืน ส่งพรุ่งนี้เช้า...ตาโบ๋เพราะอดนอน  การช่วยคนอื่นเป็นสิ่งดี แต่ต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน..จริงไหมคะ  และการเป็นคนมองโลกในแง่ดี อย่างไม่ค่อยสอดคล้องกับโลกยุคไซเบอร์...ทำให้เพื่อน ๆ ทุกคนห่วง ... กลัวยัยปูนิ่ม...จะโดนหลอกค่ะ...ตัวเองมีหน้าที่ต้องเป็นองครักษ์พิทักษ์...นางเอก..ผู้แสนจะเอ๋อ โก๊ะ...ไม่รู้จะทำไงค่ะ ก็เป็นเพื่อนกันแล้วนี่...

ที่เล่ายาวนี่..เพื่ออธิบายว่า ทำไมต้องตามมาเตือน มาทักทาย จนดูเหมือน...โอ๊ะ...ทำไมยายคนนี้มันบ้าหรือเปล่า...ห่วงเพื่อนเสียขนาดนั้น...

แต่จะว่าไปตอนนี้ก็วางใจค่ะ...ปลง...เพราะเธอดื้อค่ะ...เอาตัวรอดปากเหยี่ยวปากกามาได้ทุกที  แล้วที่แปลกคือ ...เธอมีเพื่อนดี มีคนรักมาก .. มีเสน่ห์ดี..ว่างั้นเถอะ...ไปไหนก็มีคนรักคนชอบ...ค่ะ

ก็ต้องขอบคุณค่ะ เพราะระยะนี้ตัวเองก็ไม่ค่อยมีเวลา โทรไปก็ไม่รับ ไม่โทรกลับ ปิดเครื่องบ้าง ... แสนจะปวดหัวกับนิสัยแปลก ๆ ค่ะ...คงต้องฝากดูแลอีกทีค่ะ....

ยัยปูนิ่ม ...เพื่อนรัก

ช่วงจากนี้ไป ฉันคงไม่ค่อยได้เข้ามาป่วนเธอนะ...อ้อ..โล่งใจ...อือ ยุ่งกับเรื่องสามี บ้าน และอีกหลายอย่างจ้ะ

แล้วจะโทรไปเล่าให้ฟังนะ

คิดถึงมาก รักษาตัวให้ดีนะจ้ะ 

อิ..อิ..เจ้าของบ้านไม่อยู่ ยึดบ้านซะเลย..

ขอใช้พื้นที่คุยกับคุณจิ๊กกี้หน่อยนะคะคุณไม่มีราก

คุณจิ๊กกี้คะ อ่านที่เขียนเล่าให้ฟังแล้ว แสดงว่ากลุ่มเพื่อนของคุณจิ๊กกี้กับคุณคนไม่มีรากเป็นกลุ่มเพื่อนที่รักและห่วงใยกันมาก ดูอบอุ่นจังเลยค่ะ

แหม..ตอนนี้คุณจิ๊กกี้ปลงได้แล้ว เก่งจัง ชื่นชมค่ะ

ใบไม้ก็คงยืนยันคำพูดเดิม แต่ละคนต้องค้นหาทางเดินของตัวเองค่ะ

บางทีที่คุณไม่มีรากผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ มาได้ด้วยดี อาจจะเป็นเพราะผลของความปรารถนาดีต่อผู้อื่นก็เป็นได้ค่ะ สิ่งหนึ่งที่เป็นเสน่ห์ของคุณคนไม่มีรากคือเป็นผู้รับฟังที่ดีค่ะ และคิดเชิงบวก ทำให้คนคุยด้วยแล้วสบายใจค่ะ

ไม่ต้องฝากดูแลคุณคนไม่มีรากหรอกนะคะ เอาเป็นว่า..เราดูแลซึ่งกันและกันก็แล้วกันนะคะ

ขออวยพรให้คุณจิ๊กกี้เบิกบานในทุกก้าวย่างของชีวิตนะคะ ^_^

สวัสดีค่ะ...กัลยาณมิตรทั้งสามคน...คุณใบไม้ จิ๊กกี้ ครูปู

บันทึกนี้อบอุ่น อบอวล หอมละมุน ไปด้วย...ความรัก ความปรารถนาดี ... รู้สึกว่า...เรานี้หนอ...ข่างเป็นคนโชคดีเสียจริงเชียว......(^___^)

ที่คุณใบไม้บอกว่า....เรามาร่วมชุมนุมคนรักคุณคนไม่มีรากกันค่ะ

จะไม่ให้คนไม่มีรากปลื้มได้ไงคะ...คนไม่มีรากก็แค่...คนโก๊ะ ๆ คนหนึ่ง ที่แสนจะธรรมดาสามัญ  แต่มีเพื่อนที่รัก หวังดี จนเป็นชุมนุมรักคุณคนไม่มีราก น่ะ ....คิดดูสิ...ปลื้ม ยิ้มหน้าบานเชียว....

ต้องตอบด้วยเพลงของพี่ปั่น....

ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น อยู่ตลอดกาล...

ขอให้ความรักที่เกิดขึ้นมานั้น ...เป็นรักนิรันดร์....

ขอมากไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ค่ะ....เพื่อนรักทั้งสาม...

ขอบคุณจากใจ....เธอทั้งสามคนเป็น..ของขวัญในชีวิตของฉัน...จ้ะ

มาเดินเล่นกันดีกว่านะ....

มาทักทายเหมือนเดิมค่ะ

แหม..บันทึกนี้ช่างอบอุ่นเสียจริง ๆ น้า อิ..อิ..

ช่วงนี้ใบไม้กำลังเริ่มโหมงานอีกระลอก เอางานเก่าที่ทำไม่เสร็จเสียทีมาตั้งท่าทำใหม่ ตั้งกำหนดส่งงานใหม่ เท่าที่ประเมินเวลาแล้ว น่าหวาดเสียวเสียจริง ๆ เล้ย..ย..

เดือนสิงหาคมนี้คิวแน่นมาก ต้องทำถึง ๔ งาน แต่ละงานก็แยกย่อยไปอีก ฮ่า..ฮ่า.. ก็จะพยายามปรับปรุงตัวให้ทำงานมีประสิทธิภาพมากขึ้นค่ะ ส่วนสภาพร่างกายและจิตใจถือว่ายังดีอยู่ค่ะ

ทราบข่าวว่า คุณคนไม่มีราก กำลังฟื้นฟูสุขภาพ ใบไม้เอาใจช่วยเต็มที่เลยค่ะ ..^_^..

คุณใบไม้คะ

ต้องใช้ภาษาของอ.พรรณาที่เคยบอกค่ะ...งานเข้า...ฮา..ความจริงไม่ค่อยเข้าใจความหมายนี้มากนักค่ะ

ส่งกำลังใจให้ทำงานอย่างมีสติและเบิกบาน ถ้าเหนื่อยและงานมาก ไม่ต้องตอบบันทึกก็ได้ค่ะ .. เข้าใจ...ใช้วิธีส่งกระแสจิตให้กันก็แล้วกันนะคะ...

ตอนนี้กำลังยุ่งกับงานวิจัยที่ทำกับพี่คนตัดไม้คะ โดนดุไปแล้วที่ป่วยบ่อย ... ทำให้งานไม่ค่อยเดิน...ตอนนี้เลยถูกกักบริเวณให้ทำงานชดเชยทุกเย็นค่ะ...^_^...

คิดถึงค่ะ..^_^... 

สวัสดีตอนค่ำค่ะ คุณคนไม่มีราก

• ช่วงนี้ใบไม้งานมากก็จริง แต่รู้สึกมีพลังมากเลยค่ะ อาจเป็นเพราะได้พบคนทำงานที่น่าสนใจ ทำงานด้วยแล้วสนุก และได้เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ มีคำถามให้กลับมาทำการบ้านกับตัวเอง มีแรงบันดาลใจในการทำงานค่ะ
• วันนี้สดชื่นมากทั้งวันเลย คงเพราะการเล่นโยคะเมื่อวาน และช่วงนี้ไม่ค่อยอดนอนเท่าไรนัก อยากให้เป็นอย่างนี้ทุกวันจังเลย
• แหม..ถูกพี่คนตัดไม้ดุเหรอคะที่ป่วย บอกให้พี่เขาเปลี่ยนชื่อเป็นคนปลูกต้นไม้สิคะ เผื่อจะดุน้อยลง ห่วงมาก..ก็เลยดุด้วยความเป็นห่วง เอ..มีคนห่วงเพื่อนเราเยอะจริง ๆ เลย
• พรุ่งนี้ใบไม้ก็ไปทำงานวิจัยเหมือนกัน งานที่เราค่อย ๆ ค้นหาและเรียนรู้จากชุมชนเรื่องความสุข โดยไม่ตั้งกรอบไปครอบวิถีทาง สนุกค่ะ สนุก..
• ขอให้กายแข็งแรงและจิตเบิกบานนะคะ..^_^..

คุณคนไม่มีรากคะ

• คราวนี้ใบไม้มาขอความช่วยเหลือค่ะ
• วันนี้ได้คุยนอกรอบกับนักวิชาการภายใต้โครงการจิตตปัญญาซึ่งกำลังทำหลักสูตรพัฒนาสุขภาวะของเด็กในโรงเรียนอยู่ค่ะ ใบไม้ได้เล่าให้เขาฟังถึงแนวทางของ ดร.เกียรติวรรณ อมาตยกุล ในการบริหารงานโรงเรียนค่ะ ว่าใช้แนวคิดนีโอฮิวแมนิส และเพราท์ คิดว่าเป็นตัวอย่างในประเทศไทยที่เป็นรูปธรรมที่น่าสนใจค่ะ
• ทางนักวิชาการเขาฟังแล้วก็สนใจ ใบไม้เลยรับปากว่าจะหาชื่อหนังสือไปให้เขาหาไปศึกษากัน ล่าสุดที่ใบไม้เห็นวางขายที่ร้านหนังสือชื่อ เพราท์...? จำชื่อไม่ได้ค่ะ เป็นเรื่องเล่าถึงประสบการณ์จากโรงเรียนที่ ดร.เกียรติวรรณ บริหารงานอยู่
• รบกวนคุณคนไม่มีรากบอกรายชื่อหนังสืออื่น ๆ ที่ทราบให้เพิ่มด้วยนะคะ ภาษาไทยหรืออังกฤษก็ได้ค่ะถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป และใบไม้อาจแนะนำลิงก์บันทึกเล่าเรียนเขียนอ่านให้เขามาศึกษาแบบย่อนะคะ
• ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ นักรบที่รัก
• อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ..^_^..

คุณใบไม้คะ

ยินดีค่ะที่จะได้ช่วยเพื่อนบ้าง หนังสือของ ดร.เกียรติวรรณมีจำนวนมากค่ะ มักเป็นเล่มเล็ก ๆ อ่านไม่ยากนัก ส่วนเรื่องเพร้าท์ นั้น ชื่อหนังสือคือ หยุดโลกร้อนด้วย Prout ค่ะ หนังสือที่น่าสนใจที่เกี่ยวกับการพัฒนาเด็กมีอีกหลายเล่มค่ะ เช่น

ฉลาด เก่ง ดี และมีความสุข

อยู่กับเด็ก ๆ

คิด-ทำด้านบวก

เราทำได้

พ่อแม่ต้องสั่งสอน

สอนให้เป็นอัจฉริยะตามแนวนีโอฮิวแมนนิส

เท่าทันทุนนิยม : กินเท่าไรก็ไม่อ้วน

และอีกหลายเล่มค่ะ ถ้าสนใจก็ลองติดต่อที่บริษัทเคล็ดไทย

โทร. 0-2225-9537-40

หรือจะให้คนไม่มีรากไปถามดร.เกียรติวรรณให้ก็ได้ค่ะ

ให้ข้อมูลอีกนิดนะคะ แนวคิดที่รร.อมาตยกุลใช้คือแนวคิดนีโอฮิวแมนนิส  ส่วน เพร้าท์ นั้น เป็นแนวคิดในการจัดการและบริหารทั้งสองส่วน คือทั้งในส่วนปัจเจกและสังคมไปพร้อม ๆ กันค่ะ

ถ้าต้องการข้อมูลเพิ่มเติมส่งเมลก็ได้ค่ะ...^_^...

ยินดีมากเลยค่ะ

โอ้เพื่อนรัก..เป็นคนทำงานเร็วตามที่คุณจิ๊กกี้บอกจริง ๆ ด้วย

ขอบคุณมากมายค่ะเพื่อน คิดว่าข้อมูลเหล่านี้น่าจะเป็นประโยชน์แก่นักวิชาการผู้มีเจตนาดีอย่างแรงกล้าที่จะช่วยพัฒนาสุขภาวะของเด็ก ๆ ค่ะ

ให้ข้อมูลเพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ ถ้าทางนักวิชาการเขาสนใจอะไรเพิ่มเติม เขาคงติดต่อเองได้ค่ะ

แหม..คุณคนไม่มีรากทำงานเร็วแบบนี้ โชคดีที่เราไม่ได้ทำงานด้วยกัน เพราะใบไม้คิดเร็ว แต่ทำงานช้ามาก ถ้าทำงานด้วยกัน คุณคนไม่มีรากคงจะรอเหงือกแห้งเลย แหะ ๆ

อย่างไรก็ขอบคุณที่เราเป็นเพื่อนกัน จะทำงานช้าหรือเร็วก็เป็นเพื่อนกันได้เนอะตัวเอง..อิ..อิ..

หวัดดีจ้ะปูนิ่มเพื่อนรัก

แวะมาดูใจ เมื่อคืนฟังเพื่อนจนหลับคาโทรศัพท์เลยมั้ง ...5555

ขอคุยกับคุณใบไม้หน่อยนะ...เข้าใจเสนอดีค่ะ...เปลี่ยนเป็นชื่อ คนปลูกต้นไม้ น่าจะโชคดี มีชัย ... ในความรัก...มากกว่านี้นะคะ...จริงมะคุณใบไม้ ความรัก ความหวังดีน่ะ ต้องใช้วิธี...ปลูก อ่ะ...ตัด อยู่ด้าย ...ตัดไปตัดมา คนอื่น...ก็เอาไปรับประทานซะก่อน..หรอก..อิ อิ อิ ...

ไปละ...วันนี้จะไปเยี่ยมคุณป้าของคนข้างตัว...บายจ้ะ

ไปค่ะ เช้านี้ จับมือเดินเล่นกันหนุกหนานนะคะ

( ^__^ )

 photo.net/photodb/photo?photo_id=4884291&size=lg

ฮ่า ๆ ๆ ๆ ขอหัวเราะก่อนเลยก็แล้วกันนะ...

ขอเปลี่ยนชื่อบันทึกนี้เป็น "บันทึกนี้ไม่มีเหงา (ชมรมรักคน(ไม่)มีราก)" ดีไหม.. ฮ่า ๆ ๆ

มาทีเดียว ได้คุยกับหลายคนเลย..คุยกับใครก่อนดีน้าเนี่ย สับสน ๆ อิ..อิ..

เริ่มจากคุณคนไม่มีรากก็แล้วกันค่ะ

เรื่องความคิดนี่เป็นปัญหาเหมือนกัน ยิ่งเรื่องที่อยากทำให้ดีก็คิดอยู่นั่นแหละค่ะ คิดจนหมดเวลา ส่วนวิธีที่คิดอะไรได้ ได้ข้อมูลอะไรมาก็รีบพิมพ์ รีบจดไว้ก่อน ก็ทำบ้างค่ะ แต่ยังไงก็ไม่ทันความคิดค่ะ เมื่อก่อน อาการหนักกว่านี้อีก ความคิดวิ่งเร็วเสียจนพูดไม่ทันความคิดตัวเองเลย พูดเร็วรัว  ..เดี๋ยวนี้พูดช้าแล้ว  แต่ก็ยังคิดเร็วอยู่ดี แล้วไอ้เจ้าความคิดนี่เองที่มักไปช่วยคนอื่นเขาคิดนู่นคิดนี่ ช่วยคิดไปมา ก็เลยได้ช่วยทำ ก็คิดเร็วซะขนาดนั้น จะไปทำทันได้ยังไงละเนี่ย ก็พยายามทำอะไรให้น้อยลง จะได้มีเวลาไล่ตามความคิดตัวเองไง แหะ ๆ

เรื่องเปลี่ยนชื่อก็น่าสนใจนะคะ เปลี่ยนชื่อให้เป็นเชิงบวก จะได้เข้ากับแนวคิดที่พยายามนำเสนอไงคะ จะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนก็เชิญตามสะดวกเถอะค่ะ โอ้..ชื่อนั้นสำคัญไฉน..จริงไหมคะ  ..^__^..

สวัสดีค่ะ คุณจิ๊กกี้

เรื่องเปลี่ยนชื่อก็คงแล้วแต่เจ้าตัวค่ะ ใบไม้แซวเล่น ๆ อิ ๆ

ส่วนเรื่องความรัก ก็แล้วแต่พี่เขาอีกแหละค่ะ แหะ ๆ ไม่กล้าก้าวก่าย กลัวโดนตัดใบไม้ ก็พี่เขาชื่อคนตัดไม้นี่นา :P

ถ้าเป็นความคิดของตัวเองในเรื่องความรักนี่บอกได้ค่ะ คิดว่าจะรักใคร ต้องยอมรับความเป็นตัวเขา ทั้งในเรื่องที่ดีและไม่ดี ให้เขาเป็นอิสระอย่างที่เขาเป็น หากอยากให้เขาเปลี่ยนแปลง ก็ต้องให้เจ้าตัวรู้สึกอยากเปลี่ยนก่อนค่ะ ไม่เช่นนั้น เราก็จะเหนื่อยกับความคาดหวังของตัวเอง และเขาก็จะกดดันกับการถูกคาดหวัง..

แล้วคุยกันใหม่นะคะ..^__^..

สวัสดีค่ะ ครูปู

งานยุ่งอย่างไรก็ยังมีแก่ใจส่งข้าวส่งน้ำให้มิตรสหายเสมอ

ไปเดินกันค่ะ ไปสูดหายใจลึก ๆ ให้ชุ่มปอด แหงนหน้ามองฟ้ากว้าง ๆ ให้ผ่อนคลาย ปลดปล่อยพันธนาการทั้งปวงออกไป ให้จิตใจมีเสรี..^__^..

มาเยี่ยมเยียมอย่างที่คุ้นเคยค่ะ นักรบไม่มีราก

อ้าว..ยกหน้าที่ให้เรารับแขกซะแล้ว จริง ๆ ใบไม้ไม่ได้รับได้เฉพาะแขกนะคะ ไทย จีน ฝรั่ง.. ก็รับได้ค่ะ อิ..อิ..

วันนี้ใบไม้ต้องผิดศีลข้อ ๔ โดยจำเป็นค่ะ เพราะมีผู้แก้ปัญหาการทำงานด้วยวิธีโกหก ใบไม้ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ไม่อย่างนั้น ผู้ร่วมงานอาจซวยได้ ก็ต้องทำใจค่ะ.. แหะ ๆ .. จริง ๆ ต้นเหตุหนึ่งก็มาจากใบไม้นั่นแหละ แต่ใบไม้ไม่นิยมการแก้ปัญหาวิธีนี้เลย ให้ตายเถอะ.. เฮ้อ..

ช่วงนี้บททดสอบของนักรบในเรื่องความเป็นอิสระอาจจะเข้มข้นหน่อยนะคะ ก็ขอให้ใช้บททดสอบนี้ฝึกฝนตัวเองให้คุ้มก็แล้วกันนะคะ

เป็นกำลังใจให้เบิกบานในทุกย่างก้าวของชีวิตค่ะ..^__^..

คุณใบไม้คะ

การแก้ปัญหาด้วย..การผิดศีลข้อสี่ ต้องระวังนะคะ เพราะลองได้ผิดแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งต่อไปก็จะตามมาง่ายขึ้น มากขึ้น ถี่ขึ้น ... และนั่นอาจหมายถึง...ไม่ดีขึ้น...

คนไม่มีรากใช้วิธี...เงียบ ไม่ตอบ เสมอค่ะ ถ้าไม่อยากโกหก หรือ พูดไม่ตรงกับความจริง...

ส่งใจให้...รอดพ้นจากการสุ่มเสี่ยงครั้งต่อไปนะคะ...

บททดสอบในชีวิต...เข้ามาทักทาย ท้าทายตลอเวลาเลยค่ะ...

แต่มีเพื่อนดี คอยส่งน้ำ ส่งข้าว ส่งผ้าเย็น ส่งกำลังใจอย่างนี้...ไม่กลัวหรอก...ฮา...

พยายามพูดหวาน ๆ หัดเอาใจคนอื่นบ้าง ต้องไม่ตรงจนเป็น เถรตรงจนเกินไป...เผื่อจะดูเป็น...คนดี น่ารัก ไม่เป็น...เด็กดื้อ...ดีไหมคะ คุณใบไม้...

ช่วงนี้สุขภาพดี และ จิตใจเบิกบาน เกือบปกติแล้วค่ะ

ขอบคุณมากสำหรับ...กำลังใจที่ได้รับอย่างมากมายและสม่ำเสมอจาก...กัลยาณมิตรเช่นคุณใบไม้ค่ะ

                           (^___^)

คุณคนไม่มีรากคะ

เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะว่า การแก้ปัญหาด้วย..การผิดศีลข้อสี่ ต้องระวัง เพราะลองได้ผิดแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งต่อไปก็จะตามมาง่ายขึ้น มากขึ้น ถี่ขึ้น ...

รุ่นน้องเคยเล่าให้ฟังว่า คุยกับแม่ไม่เข้าใจ เลยใช้วิธีโกหก ทำบ่อยครั้งเข้าก็ชิน เพราะว่ามันง่าย แล้วเขาก็เริ่มรู้สึกแย่กับตัวเอง และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้แม่เข้าใจ เขาคิดขนาดจะโกหกแม่ว่าไปเรียนต่อต่างประเทศ แล้วไปเช่าห้องอยู่ แต่ใบไม้ก็ห้ามเขาไว้ กลัวว่ามันจะไปกันใหญ่ ตอนนี้ก็เห็นว่าน้องยังอยู่กับแม่ดี และดูแลท่านด้วยค่ะ แม้ว่าท่านจะไม่ค่อยเข้าใจงานของน้องเขา

ส่วนกรณีของใบไม้ ปกติใบไม้เป็นคนตรงไปตรงมาค่ะ แต่คราวนี้มีคนเริ่มแก้ปัญหาด้วยการโกหกไปโดยที่เราไม่รู้ เมื่อมีคนมาถามต่อ ก็ต้องให้คำตอบไปในทางเดียวกัน(แม้จะไม่อยาก..) เพราะถ้าความจริงเปิดเผย คนที่โกหกไปก่อนคงจะมีปัญหาแน่ค่ะ ถ้าย้อนเวลาไปได้ ใบไม้อยากบอกตรง ๆ และยอมรับความผิดพลาดเองดีกว่าค่ะ ในฐานะที่ตัวเองเป็นสาเหตุใหญ่อันหนึ่งที่ทำให้เขาต้องโกหก ก็เป็นบทเรียนให้ต้องระวังปัญหาแบบนี้ ไม่ต้องการให้มีครั้งต่อไปค่ะ

ปกติคุณคนไม่มีรากก็เป็นคนพูดหวานอยู่แล้วค่ะ แต่เมื่อรู้สึกขาดความเป็นส่วนตัว อาจจะออกอาการเซ็งบ้าง  ก็เท่านั้นเอง

ขอบคุณเช่นกันค่ะ ที่เป็นกัลยาณมิตร คอยส่งกำลังใจและแลกเปลี่ยนความคิดกันอย่างสม่ำเสมอ ..^__^..

คุณใบไม้คะ

มีความสุขที่ได้คุยกันค่ะ...^_^...

เบื่อภาพดอกไม้หรือยังคะ จะได้เปลี่ยนให้ใหม่....

วันนี้ปลอดโปร่งใจดี อากาศสดชื่น  ช่วงบ่ายจะไปสอนโยคะให้เด็กๆ ที่บ้านครูน้อยค่ะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด..

บททดสอบความเข้มแข็งนั้น...ยากเหมือนกันค่ะ...ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะผ่านไปได้ด้วยดีหรือเปล่า...

แต่คิดว่า...ถ้าผ่านบทนี้ไปได้ หลังจากแก้สมการที่มีตัวแปรตัวเดียวไปแล้ว  ชีวิตคงเบิกบานและมีความสุขมากขึ้นแน่นอน

ถ้าเป็นไปได้...ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของใครเลยค่ะ แต่ไม่สามารถจะทำเช่นนั้นได้ทั้งหมด มันเหนื่อยมากเกินไป ... จนเสียความเป็นตัวของตัวเอง ... และเมื่อไม่เป็นตัวของเราเองแล้ว จะรู้สึกอึดอัด ไม่มีความสุข...เฮ้อ...บ่นอีกล่ะ...เลิกบ่นละ...

ไปทำงานดีกว่า....^_^...

คุณคนไม่มีรากคะ

รู้สึกเหมือนกันค่ะ คือ มีความสุขที่ได้คุยกันค่ะ

การได้มาเยี่ยมหรือพูดคุยกับคุณคนไม่มีราก เป็นความผ่อนคลายและความรื่นรมย์อย่างหนึ่งในชีวิตค่ะ

เมื่อวานคุณคนไม่มีรากไปสอนโยคะให้เด็ก ๆ พวกเขาคงสนุกน่าดูเลยสิคะ ส่วนใบไม้จะไปฝึกโยคะทุกวันอังคารค่ะ แต่อังคารที่แล้วติดฝนเลยอดไป ส่วนอังคารที่จะถึงติดงาน ก็อดไปอีก แหะ ๆ

พรุ่งนี้ใบไม้จะเดินทางไปถ่ายทำสารคดีที่เพชรบูรณ์และชัยนาทรวม 6 วันค่ะ ถ้าหายตัวไปช่วงนี้ ก็ไม่ต้องสงสัยนะคะ

มาบ่นบ้าง.. ใบไม้กำลังสนุกกับงานมากค่ะ แม้ว่าจะมีงานหนึ่งที่ทำไม่ทัน.. กำลังรู้สึกว่า ถูกใครคนหนึ่งคาดหวัง หรือมองเราดีเกินไป ใจหนึ่งก็รู้สึกดี และอาจหลงดีใจ อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากให้เขาผิดหวังหากพบว่า เราได้ดีหรือเก่งอย่างที่เขาคิด  ฮ่า ๆ อย่างนี้เขาเรียกว่าฟุ้งซ่านคิดไปเอง ใช่ไหมคะ

เอ้า..เลิกฟุ้งซ่าน..ไปทำงานอย่างมีสติและเบิกบานดีกว่า..^__^..

ฮ่า ๆ ใบไม้คงกำลังเหลิงลอยลมแน่ ๆ เลย..

พิมพ์ตกคำว่า "ไม่" ค่ะ

อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากให้เขาผิดหวังหากพบว่า เราไม่ได้ดีหรือเก่งอย่างที่เขาคิด

คุณใบไม้คะ

การได้พูดคุย เล่า บ่น โม้ ... ให้เพื่อน หรือ คนที่เรารู้สึกว่า...เขายอมรับเราในทุกกรณี ไม่ว่าเราจะคิด จะพูด จะทำอะไรที่โก๊ะแค่ไหน เพื่อนคนนั้นไม่เคยคาดหวังอะไรกับเรา ไม่เคยบ่นว่าเรา ไม่ซักไม่ถามถ้าเราไม่อยากเล่า ฟังอย่างตั้งใจ  คิดตาม และให้ข้อคิดเห็นที่เป็นประโยชน์แก่เราเสมอ ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเรา...คือใคร...

อย่างนี้...ไม่เรียกว่า...เป็นคนโชคดีและความสุข  ควรจะเรียกว่า...อะไรดีคะ...^_^...

ตั้งใจไว้ว่าจะไปสอนโยคะให้เด็ก ๆ อย่างน้อยอาทิตย์ละ 1 วันค่ะ ส่วนตัวเองนั้นเข้าคลาสโยคะอาทิตย์ละ 3-4 วัน แล้วแต่ความเร่งด่วนของงานค่ะ และตั้งใจว่าจะไปจัดกิจกรรมให้เด็ก ๆ ที่บ้านราชาวดีสักเดือนละ 1 ครั้ง ส่วนที่โรงเรียนสอนคนตาบอดที่ราชวิถีนั้น เนื่องจากมีอาสาสมัครมากแล้ว เลยขอถอยออกมาก่อนค่ะ  อีกอย่างก็คือ ช่วงนี้งานเรื่องเรียน หนักมาก ... รู้สึกเครียดเล็ก ๆ เหมือนกัน เพราะต้องอ่านและต้องหาข้อมูลมาก ส่วนงานวิจัยที่ช่วยทำอยู่นั้น ก็ใช้เวลาในวันเสาร์-อาทิตย์และตอนเย็น  แต่ก็ทำได้น้อยมากจนเกรงใจอาจารย์ที่ร่วมทีม อยากลาออก แต่ทำไม่ได้ จึงต้องพยายามแบ่งเวลาให้ดีค่ะ...เล่ายาวเลย...^_^...

เป็นธรรมดาค่ะที่การถูกคาดหวังย่อมสร้างความเครียดให้แก่เราได้...หากมองอีกแง่หนึ่งแล้ว ก็เป็นแรงผลักดันเรา เพียงแต่เราจะจัดการกับความคาดหวังและแรงผลักดันให้สมดุลได้ขนาดไหนเท่านั้นเองค่ะ ... ถ้าปรับได้ดุลยภาพแล้ว...งานจะต้อง...ยอดเยี่ยมแน่ค่ะ คนไม่มีรากเชื่อมั่นในคุณใบไม้นะคะ...

แต่ถ้า...งานไม่เป็นดังคาดหวังก็ดีเหมือนกัน...ต่อไปทั้งคนอื่นและตัวเราจะได้ไม่คาดหวัง...มากจนเกินไป...

เห็นไหมคะ...ยังไงสิ่งที่เกิดขึ้นย่อมเหมาะสมและเป็นผลดีกับเราไม่ทางใดก็ทางหนึ่งแน่นอนค่ะ

ไปตั้งหลายวัน คนไม่มีรากก็เหงาแย่เลย คุ้นเคยที่คอยเข้ามาดูว่า..เพื่อนเรามาคุยอะไรไว้บ้าง อ่าน ๆ แล้วก็ยิ้ม ๆ บ่นๆ เขียน ๆ ไว้..แล้วก็ไปทำงาน...ชักติดนิสัยเสียแล้ว...ไม่ดีเลยเนอะ...

รอเพื่อนกลับมาด้วยใจจดจ่อค่ะ  เดินทางปลอดภัยและทำงานด้วยความสุขและเบิกบานค่ะ

กลับมาแล้วค่อยคุยกันนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

ใบไม้มารายงานตัวค่ะว่ากลับมาแล้ว เพิ่งกลับมาเมื่อคืนนี้เองค่ะ

เรื่องถูกคาดหวังใบไม้ไม่ได้เครียดหรอกค่ะ แต่กลัวว่าตัวเองจะสำคัญตัวผิด คิดว่าตัวเองดีหรือเก่งเกินจริง เพียงเพราะมีคนเก่งมาให้ความสำคัญ เวลาที่เรามั่นใจในตัวเองมากเกินไป เราก็จะฟังคนอื่นน้อยลง เชื่อแต่ความคิดของตัวเองน่ะค่ะ

แล้วก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของคุณคนไม่มีรากที่แลกเปลี่ยนกันด้วยค่ะ

เท่าที่ติดตามข่าวคราวของคุณคนไม่มีราก ใบไม้คิดว่าช่วงนี้เพื่อนคงเหนื่อยล้าบ้าง นำคำสอนของท่านดาไลลามาะมาฝากค่ะ ..^__^..

ยินดีต้อนรับคุณใบไม้...

รออยู่ด้วยความคิดถึงค่ะ...^_^...

ช่วงนี้เหนื่อยจริงด้วยค่ะ เรื่องเรียน ที่ต้องต่อสู้กับ...ความคาดหวังของอาจารย์ที่สอนวิชาสัมมนา (ซึ่งก็คือวิชาให้เราทำวิทยานิพนธ์นั่นแหละค่ะ) บางทีก็ไม่ค่อยเข้าใจ..ความคิดของบางคนเลย...ค่ะ

แต่ไม่ต้องห่วงค่ะ  คนไม่มีรากไม่ท้อนานหรอก...ได้คิด...ก็มัก...คิดได้...

และได้กำลังใจมากมายจากใน G2K ด้วยค่ะ...และแน่ล่ะ ... คุณใบไม้เป็น...เพื่อนที่รู้จิตใจของคนไม่มีราก...มากอย่างน่าแปลกใจ...

Don't worry .... make sure that I never give up

ขอบคุณมากจ้ะเพื่อนที่แสนดี....^__^...

มาเยี่ยมอีกรอบค่ะ

มาแบ่งปันกำลังใจให้กันและกัน ระหว่างเรา..ต่างคนต่างให้ ..ต่างคนต่างได้รับ..

เชื่ออยู่แล้วค่ะว่าคุณคนไม่มีรากไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ เพียงแค่อาจเหนื่อยล้าไปบ้าง ก็เท่านั้นเอง

ใบไม้เองก็มีงานหลายชิ้นมากค่ะในช่วงนี้ บางงานไม่ได้สตางค์ ไม่รีบ แต่ใจมันอยากจะทำ อาจเป็นเพราะคนให้ร่วมคิดเขาให้เกียรติเรามากจนเราแปลกใจว่า คนอย่างเราจะไปช่วยอะไรเขาได้ แล้วก็ได้ฝึกสมอง เรียนรู้ที่จะคิดและมองอะไรให้กว้าง ก็หวังว่าความคิดของเราจะเป็นประโยชน์แก่คนอื่นบ้าง

ก็เลยมักเรียงลำดับงานตามความอยากซะมากกว่าตามความสมควรน่ะสิคะ พยายามปรับตัวอยู่ค่ะ

ฮ่า..ฮ่า..ชิงเล่าก่อนคุณคนไม่มีรากซะแล้ว ระวังหูชานะคะ อิ..อิ..

ขอให้เรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบานนะคะ..^_^..

คุณคนไม่มีรากคะ

เราสองคนต่างกำลังปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ของตัวเองอยู่ แม้ว่าอาจจะไม่เข้ากับนิสัยบ้างในบางเรื่อง..

บางทีก็ถามตัวเองว่า เรากำลังทำตามกิเลสของตัวเองมากไปไหม ก็ทำตามความอยากของตัวเอง ตามใจตัวเองจนมากเกินไป..

คุณแม่ของใบไม้ก็เป็นคนจีนแต้จิ๋วเหมือนกันค่ะ แต่ว่าคุณแม่ไม่พูดภาษาจีนกับลูกเลย ใบไม้ก็เลยฟังภาษาจีนแต้จิ๋วไม่ออกและพูดไม่ได้ด้วยค่ะ

เห็นด้วยกับที่คุณแม่คุณคนไม่มีรากสอน แต่ต้องเตือนตัวเองให้มีสติ ไม่หลงว่าเราเก่งเหมือนคนที่เราเข้าไปช่วยงานเขา และพยายามเรียนรู้จากเขาให้มาก

ส่วนประโยคของใบไม้ที่ว่า ....ขอให้เรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบานนะคะ..^_^..

ได้ความคิดมาจากอนุทินของคุณแม่น้องธรรม์ ที่ยกธรรมะที่ว่า "ยิ่งกระทบ ยิ่งฉลาด" เลยนำมาเตือนสติตัวเองไม่ให้หนีความไม่พึงพอใจ และสำรวจตัวเองเมื่อยามถูกกระทบ เพื่อพัฒนาตัวเองต่อไป

งั้นขออวยพรเหมือนเดิมอีกครั้งนะคะ

...ขอให้เรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบานนะคะ..^__^..                            

คุณใบไม้คะ

"ขอให้เรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบาน"

ชวนคิดสักหน่อย....

...คนที่จะถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาได้อย่างเบิกบานนั้น น่าจะต้องมีคุณสมบัติของความ...อ่อนไหว...หรือเปล่า?

ถ้าเราทำอะไรสักอย่างหนึ่งแล้ว...ผู้คนพากันบอกเราว่า...เธอควรทำได้ดีกว่านี้นะ เพราะเธอ...เป็นคนเก่ง...เมื่อเทียบกับคนอื่น...ฮา...

กำลังเรียนรู้และฝึกหัดการจัดการและรับมือกับ...แรงกระทบ...ค่ะ

หันมายิ้มและบอกตัวเองว่า...เราก็แค่คนธรรมดา..คนหนึ่ง ที่พยายามทำหน้าที่และภารกิจของตัวเองให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง...นี่นา

...เรื่องอะไรจะต้องให้ความคาดหวังของคนอื่น...มาสั่นคลอนเราด้วยล่ะ...

ขอบคุณข้อคิดที่แสนดีจากคุณใบไม้ค่ะ...^_^...

คุณคนไม่มีรากคะ

สำหรับใบไม้แล้ว..

คนที่ถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาได้อย่างเบิกบานนั้น.. น่าจะมีคุณสมบัติของความละเอียดอ่อนค่ะ ละเอียดอ่อนมากพอที่จะมองเห็น แต่ความอ่อนไหวนั้น เป็นภาวะกระเพื่อมของอารมณ์ที่ทำให้เราเห็นความผิดปกติได้ง่ายขึ้น และนำมาพิจารณา ไตร่ตรอง ทบทวน เพื่อมองเห็นความจริงในตัวเองได้มากขึ้นค่ะ

การรับฟังความคิดของผู้อื่นก็เป็นสิ่งที่ดี แต่อย่าให้ความคาดหวังของคนอื่นมาสั่นไหวอารมณ์ของเรามากเกินไป และอย่าดื้อดึงจนปิดประตูไม่รับฟังใคร แต่ละคนคงต้องหาความพอดีของตัวเองค่ะ

กำลังฝึกฝนอยู่เช่นเดียวกันค่ะ เพื่อนรัก

เป็นกำลังใจให้ฝึกฝนและเรียนรู้จากการถูกกระทบต่อไปนะคะ "ยิ่งกระทบ ยิ่งฉลาด" ค่ะ ..^__^..

คุณใบไม้คะ

รับมาพิจารณาอย่างใคร่ครวญค่ะ ..."คนที่ถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาได้อย่างเบิกบานนั้น.. น่าจะมีคุณสมบัติของความละเอียดอ่อนค่ะ ละเอียดอ่อนมากพอที่จะมองเห็น แต่ความอ่อนไหวนั้น เป็นภาวะกระเพื่อมของอารมณ์ที่ทำให้เราเห็นความผิดปกติได้ง่ายขึ้น และนำมาพิจารณา ไตร่ตรอง ทบทวน เพื่อมองเห็นความจริงในตัวเองได้มากขึ้นค่ะ"

ขอบคุณสำหรับภาพดอกลิลลี่ป่าแสนอ่อนหวาน ... ชักจะชอบการถ่ายภาพย้อนแสง...แล้วนะ  เพราะทำให้เห็นเส้นสาย ลายเส้น ที่แสนจะวิจิตร มหัศจรรย์นั้น...^_^...

         "ยิ่งกระทบ ยิ่งฉลาด(ทางอารมณ์)" (^___^)

คุณคนไม่มีรากคะ

ช่วงนี้คงกำลังยุ่งหนักเลยสินะคะ เมื่อถึงเวลาภาวการณ์เช่นนี้คงจะผ่านไป..

ใบไม้เองกำลังฝึกที่จะมีปัญญาจากการถูกกระทบค่ะ

วันนี้ก็ถูกกระทบบ้างจากเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ชวนให้หงุดหงิดรำคาญใจ ใจก็เลยไม่ค่อยนิ่งเท่าไร แต่ก็เห็นภาวะของอารมณ์ที่ค่อย ๆ จางคลายไปค่ะ เห็นเลยว่าตัวเองเป็นคนที่มีอัตตาสูง และเอาแต่ใจมากทีเดียว..

การถูกกระทบทำให้เราเห็นตัวเองได้ชัดเจนขึ้นจริง ๆ ต้องมาพินิจพิจารณาว่าเรารู้สึกอย่างไร เป็นเพราะอะไร..

เฝ้าดูใจตัวเอง แล้วก็ค่อย ๆ ลงมือทำงานต่อไปค่ะ แม้จะประเมินสถานการณ์ได้ว่า มีงานในมือมากเกินไปอีกแล้ว... บางทีเผลอกลุ้มใจไปบ้าง แต่ก็ยังรู้สึกสนุกกับงานอยู่ค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณคนไม่มีรากก้าวย่างอย่างเบิกบานนะคะ..^__^..

ตามพี่ใบไม้มาทักทายพี่คนไม่มีรากค่ะ

คิดถึงๆ รักษาสุขภาพนะคะ

คุณใบไม้คะ

มาอ่านและตอบช้าไปหน่อยนะคะ...ขอโทษด้วยค่ะ

...การถูกกระทบทำให้เราเห็นตัวเองได้ชัดเจนขึ้นจริง ๆ ต้องมาพินิจพิจารณาว่าเรารู้สึกอย่างไร เป็นเพราะอะไร..

คุณใบไม้คง...ผ่านวิกฤตการณ์อารมณ์นั้นมาแล้ว...ทำไมจึงเข้าใจเช่นนั้นก็ไม่ทราบค่ะ

จะบอกว่า...เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ...ไม่ว่าเพื่อนจะพบ จะรู้สึกอย่างไร...

                              "Never give up"

                                   (^___^)

คุณคนไม่มีรากคะ

ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้..

มิต้องเกรงใจเลยค่ะ ใบไม้ไม่รู้สึกว่าตอบช้าแต่อย่างใดเลย ไม่จำเป็นต้องเขียนถึงกันทุกวันหรอกค่ะ หากเงื่อนไขชีวิตไม่ลงตัว..

อารมณ์ที่ถูกกระทบของใบไม้เป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นเองค่ะ พอใจเราไม่นิ่ง งานก็ไม่เดิน ก็เท่านั้นเอง.. ไม่ได้รู้สึกอะไรรุนแรงหรอกค่ะ

ตอนนี้ก็ได้แต่เฝ้าดูสถานการณ์บ้านเมืองด้วยความเป็นห่วง ไม่ว่าใครจะยืนอยู่ฝ่ายใด ก็หวังว่าจะมีสติกำกับอยู่เสมอ

เมื่อเช้าก็เพิ่งเลื่อนการทำงานออกไป ด้วยทีมงานเป็นห่วงสถานการณ์บ้านเมืองซึ่งร้อนระอุขึ้นทุกที เขาเป็นห่วงเพื่อนที่อยู่วงในที่ค่อนข้างอันตราย..

ได้แต่บอกเพื่อนร่วมงานว่า ไปเถิด.. ไปตามวิถีทางของตัวเอง..

ในใจก็บอกว่าขอให้ไปตามเสียงเรียกของหัวใจอย่างมีสติ..

ช่วยกันประคับประคองไม่ให้ประเทศชาติบอบช้ำจนเกินไปนัก

เป็นเรื่องที่พวกเราล้วนต้องร่วมรับผิดชอบในฐานะที่เป็นประชาชนคนหนึ่ง..

ส่วนใครจะเข้าร่วมในแนวทางไหน ก็คงต้องพินิจพิจารณาด้วยตัวเอง..

ว่าจะเขียนนิดเดียว พูดเรื่องการเมืองเลยยาวเลย..

ขอให้มีสติอยู่คู่ชีวิตในทุกย่างก้าวนะคะ..^__^..

คุณใบไม้เพื่อนที่แสนดี

ต้องบอกว่า...อาจมาตอบช้าไปบ้างนะคะ เพราะการได้พูดคุยกับคุณใบไม้นั้น เป็นสิ่งที่คนไม่มีรากถือเป็นอาหารใจ...และส่วนตัว เป็นคนทานอาหารช้ามาก จนถึงขั้นละเลียดอาหาร...ชอบที่จะซึมซับรับรู้และใคร่ครวญกับ...อาหารทั้งอาหารใจและกาย..อย่างช้า ๆ ค่ะ

ช่วงนี้คนไม่มีรากก็คอยติดตามสถานการณ์จากเพื่อนที่อยู่ในกองทัพธรรม ไปเยี่ยมวันเว้นวัน แล้วก็รีบกลับ โชคดีที่ยังมีคนไปเป็นเพื่อน จึงจะอ้างและออกจากบ้านได้ โดยไม่ต้องผิดศีลข้อมุสา ฯ ต้องขอบคุณเพื่อนที่คอยไปด้วย ทั้งที่เจ้าตัวก็คงไม่อยากไปเท่าไหร่นักค่ะ

วันนี้ข่าวออกมาว่า..เจ้าอาวาสวัดแก้วฟ้า บางกรวย นนทบุรี ขอให้ตำรวจออกมาจัดการกับสมณะโพธิรักษ์ เพราะไม่ใช่พระ เนื่องจากโดนขับออกจากเถระสมาคมแล้ว...และใช้ชื่อ กองทัพธรรมทำให้คนเข้าใจผิด และยังทำตัวคล้ายกับพระ โดยไปบิณฑบาตร ฯลฯ   

นี่คือสิ่งหนึ่งที่ทำให้หดหู่ใจ...ในวันนี้ ....เรื่องนี้ยาวมาก และ เกี่ยวกับวิทยานิพนธ์ที่จะทำด้วย อาจารย์ผู้ใหญ่ขอให้เปลี่ยนเรื่องเสีย..เกรงว่าทำแล้วจะมีแรงต้านจากสังคมมาก...

เลยตอบท่านไปว่า...เหตุแค่นี้ น่าจะไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้ควรเปลี่ยนหัวข้อ เพราะประเด็นและเรื่องราวในสังคมต้องมีทั้งด้านที่มีผู้เห็นด้วยและไม่เห็นด้วยเสมอ ... จึงยืนยันว่าจะทำเรื่องนี้ต่อไปค่ะ...

มาร่วมกัน...ส่งแรงใจไปให้..อย่ามีความรุนแรงเลยนะคะ...

คิดถึงคุณใบไม้ค่ะ

คุณคนไม่มีรากคะ

ใบไม้ก็เป็นคนกินอาหารช้ามากค่ะ ไม่ชอบการกินอาหารแบบเร่งรีบเลย..

สถานการณ์ทางการเมืองช่วงเวลานี้เริ่มซับซ้อนซ่อนเงื่อนขึ้นเรื่อย ๆ แต่หากมองในมุมดี เราจะเห็นว่ามีคนพยายามเข้ามาร่วมคิดร่วมหาทางออกหลายกลุ่ม แม้จะแตกต่างไปบ้างในทางความคิด หากมีจุดร่วมที่งดงามอยู่อย่างหนึ่ง คือห่วงใยประเทศชาติ..

นี่เป็นเหตุให้การใช้วิธีการเดิม ๆ ที่ไม่ชอบธรรมทำได้ยากขึ้น แต่ก็จะมีความพยายามคิดค้นวิธีใหม่ ๆ มาใช้.. ซึ่งไม่ง่ายที่ประชาชนจะรู้เท่าทัน แต่ก็คงไม่ยากจนเกินไป

เป็นช่วงเวลาที่คนไทยต้องช่วยกันหาทางออกอย่างมีสติ สำหรับก้าวย่างต่อไปของเมืองไทย

ในเรื่องของหัวข้อวิทยานิพนธ์นั้น หากเป็นความเห็นของใบไม้ก็ต้องดูว่า เราทำวิทยานิพนธ์ไปเพื่ออะไร หากต้องการเพียงแค่ใบปริญญา ก็เลือกหัวข้อที่จะทำให้จบได้ง่าย ๆ  ในขณะเดียวกัน หากเลือกหัวข้อที่ยาก แต่คิดว่าเป็นประโยชน์ในการเรียนรู้ต่อไป ก็ต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมที่จะพบศึกหนัก อาจเป็นการจุดประเด็นในการเรียนรู้ที่น่าสนใจ และต้องไม่ลืมตรวจสอบตัวเองว่า เราดื้อแพ่งอยู่ในความคิดของตัวเองมากไปไหม มีเหตุผลอะไรรองรับการเลือกของเรา ทำให้ตัวเองชัดเจนในความคิดของตัวเองมากขึ้น

ขออภัยนะคะ..เป็นเพียงความเห็นของคนจบปริญญาตรีค่ะ เดี๋ยวจะเป็นการสอนสังฆราชค่ะ ใบไม้ไม่เหมาะกับการเรียนในระบบ เพราะชอบที่จะทำตามเสียงเรียกร้องจากหัวใจ ไม่ค่อยสนใจเกรดเท่าไรนัก เพื่อน ๆ หลายคนที่ไปเรียนต่อก็ลาออก เหตุผลก็คือว่า ไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองต้องการเรียน..

แต่หากสามารถอยู่ในระบบได้โดยที่ทำในสิ่งที่ต้วเองสนใจเรียนรู้ แม้จะเป็นเรื่องยาก แต่จะได้เรียนรู้มากมาย..

จะเลือกทำหัวข้อนี้ต่อไปหรือตัดสินใจเปลี่ยนหัวข้อวิทยานิพนธ์.. ใบไม้ก็ยอมรับและเข้าใจในความคิดและการตัดสินใจของเพื่อนค่ะ ขอเพียงเพื่อนชัดเจนในเส้นทางที่เลือก นั่นก็เพียงพอแล้ว

เป็นกำลังใจให้ก้าวย่างต่อไปอย่างมีสตินะคง..^__^..

แวะมาทักทายที่บันทึกนี้ จะได้คุยกับคุณใบไม้ย้อนแสงด้วยค่ะ

สนามบินกระบี่ต้องงดเที่ยวบินหมดเลยค่ะ

ไม่ทราบว่าเรื่องจะลงเอยอย่างไร ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้ประเทศชาติเสียหายไปมากกว่านี้นะคะ

ทั้งคุณคนไม่มีรากและคุณใบไม้ย้อนแสงระวังรักษาตัวนะคะ

ไม่รู้เพราะอะไรจึงคิดว่า....คุณใบไม้และคุณคนไม่มีรากกับตัวเองมีความคิดเห็นคล้ายกัน...จริงไหมคะ

แล้วจะมาคุยใหม่ค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณไม่มีราก

• ถือโอกาสทักทายคุณใบไม้  คุณเด็กพังงา คุณแจ๋ว คุณจิ๊กกี๋ด้วย ได้ป่าวคะ
• อิอิ
• อยากบอกว่า คิดถึงจ๊าดดดดดดดดดดดดด....
• (^___^)
• ครูปูป่วยนิดหน่อยค่ะ ตลอด 1 สัปดาห์ จึงหายหน้าไปค่ะ
• แถมตอนนี้ต้องเคลียร์งานทั้งเรื่องเรียน และที่ทำงานยุ่งมาก ๆ
• วันนี้ก็ต้องไปอีกแล้วค่ะ
• เลยต้องรีบตื่นมาทักทาย
• และรีบมายิ้ม ๆ ให้กำลังใจกับ สิ่งที่เพื่อนยืนหยัด ที่จะทำนะคะ
• ...การดำรงอยู่ของใจนี้ จิตวิญญาณนี้ จำเป็นมากเลยค่ะ ที่ต้องกอรปไปด้วยความเชื่อ และความยึดมั่น ยืนหยัดกับสิ่งที่ชีวิตได้กลั่นกรองมาแล้ว ได้เลือกมาแล้ว... มิฉะนั้นเราคงต้องดำรงชีวิตอยู่ไปวัน ๆ โดยปราศจากจุดหมาย จึงไร้ทิศทาง
• ถึงกระนั้นแล้ว  เมื่อส่วนผสมในวิธีคิด เปลี่ยนไปตามประสบการณ์ชีวิตที่เพิ่มขึ้น เราคงได้ต่อเสริม เติมแต่ง อะไร ๆ ต่ออะไร ที่เราเชื่อ และยึดมั่นอยู่ได้ ตลอดเวลากระมังคะ
• เน๊อะ
• ขอให้สนุกสนาน รื่นเริง กับการเติมแต่ง ต่อยอดความเชื่อนั้น ๆ นะคะ
• เป็นกำลังใจ หรือมากกว่านั้นหากสามารถทำได้สำหรับเพื่อน เสมอ  ค่ะ
• ด้วยรักและคิดถึง
• ( จึ๋ย!  หวานซะ :) )

มาเยี่ยมคุณคนไม่มีรากแต่กลับพบมิตรสหายท่านอื่น..

สงสัยเจ้าบ้านเก็บตัวทำงานเรียนอยู่กระมัง

ขออนุญาตเจ้าบ้านคุยกับเพื่อน ๆ ก่อนนะคะ......

สวัสดีค่ะ คุณเด็กพังงา

ใบไม้ก็ไม่ทราบหรอกค่ะว่า เราคิดเหมือนกันไหม ทราบแต่ว่าเราสื่อสารกันได้อย่างเข้าใจค่ะ..^__^..

ยอมรับในความคิดเห็นที่แตกต่างค่ะ เพียงหวังว่าในทุกวิถีทางจะประกอบไปด้วยสติ

ขอบคุณนะคะ คุณเด็กพังงาที่เป็นห่วง ใบไม้สบายดี

ช่วงนี้สถานการณ์การเมืองคงจะกระทบธุรกิจของคุณเด็กพังงาอยู่บ้างไม่มากก็น้อย อดทนหน่อยนะคะ หลังพายุฝน ท้องฟ้าจะสดใสค่ะ

แล้วคุยกันใหม่นะคะ

สวัสดีค่ะ ครูปู

แอบสงสัยอยู่ว่าครูปูหายไปไหน ที่แท้ก็ป่วยนี่เอง

โหมงานหนักมากไปหรือเปล่าคะ

แต่ความเจ็บป่วยไม่สามารถลดทอนความสดใสในตัวครูปูลงได้เลยนะคะ แหม..เป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งจริง ๆ

ขอให้ครูปูกายแข็งแรงและจิตเบิกบานตลอดไปนะคะ ..^__^..

คุณคนไม่มีรากคะ

ใบไม้คาดว่าคุณคนไม่มีรากคงกำลังยุ่งกับงานเรียนอย่างหนัก คุณแจ๋วก็กำลังอยู่ในสถานการณ์เดียวกันค่ะ

อ้อ..คุณแจ๋วบอกว่าใจอยากให้คุณคนไม่มีรากแวะไปกับใบไม้ด้วย แต่ไม่เป็นไรนะคะ ถึงไม่ได้ไปด้วยกัน แต่ใบไม้จะกอดคุณแจ๋วให้แรง ๆ  3 ทีตามคำขอค่ะ อิ..อิ..

วันนี้นายกฯ ประกาศใช้ พรก.ฉุกเฉินแล้ว ก็ต้องติดตามดูกันต่อไป 

พยายามฝึกเป็นผู้รับรู้ตามความเป็นจริงค่ะ และไม่ให้อารมณ์มานำหน้าสติ

เชื่อมั่นค่ะว่า หลังพายุฝนกระหน่ำ ฟ้าจะสดใสค่ะ..^__^..

สู้ ๆ นะคะ เพื่อนรัก..

• ความสุข อยู่ใกล้ตัว
• อย่ามัวไปหาที่ไหน
• ขอใส่ใจ ความสุขจะไม่ไปไหน ห่างไกลตัว

เป็นไงบ้างจ๊ะ เพื่อน..

ท่าทางจะงานหนักอย่างแรง แล้วข่าวที่ว่าได้รับบาดเจ็บน่ะจริงหรือเปล่า ถ้าจริงก็หวังว่าจะไม่เป็นอะไรมากนะคะคุณคนไม่มีราก

2-3 วันที่ผ่านมาใบไม้ก็ยุ่งจนแอบเครียดไปหลายที เวลาเห็นตัวเองเครียด ก็เฝ้าดูว่าเมื่อไรภาวะอารมณ์ของตัวเองจะเปลี่ยน ก็เห็นมันขึ้น ๆ ลง ๆ ไปตามสถานการณ์ แม้จะไม่รุนแรง..

อ้อ..มารายงานด้วยว่า ใบไม้ไปพบคุณแจ๋วมาแล้ว กอดไปแล้ว 2 ครั้งอุ่น ๆ อิ..อิ.. คุณคนไม่มีรากฝากกอดแรง ๆ 3 ที แต่ใบไม้กอดไป 2 ที แต่ครั้งที่ 2 กอดนาน..น.. น่าจะชดเชยได้นะคะ อิ..อิ..

คุณแจ๋วก็งานยุ่งทั้งงานเรียนและงานที่ทำงานเลย คงไม่ค่อยได้เข้ามา G2K กระมังคะ คุยกันไม่นานเท่าไร ก่อนเข้าไปดูหนังสั้นด้วยกันต่อ หนังจบก็แยกย้ายกันกลับค่ะ

มาส่งกำลังใจให้คุณคนไม่มีรากด้วยความคิดถึงและห่วงใยค่ะ ..^__^..

ขอบคุณอ.Lin Hui มากค่ะ

คนไม่มีรากฟพยายามอยู่กับ...ความสุขใกล้ตัวเสมอค่ะ

ไม่เคยคิดไขว่คว้า...สิ่งไกลตัวเลย

(^__^)

คุณใบไม้ที่รัก

ไม่ต้องกังวลค่ะ เจ็บตัวนิดๆ หน่อย ๆ จากความเข้าใจผิดค่ะ...เขียวช้ำจากการโดนกระแทกของกลุ่มชน...เพียงแต่เป็นคนผิวบางเลยดูเหมือนช้ำใหญ่โต ... ไม่เจ็บเลยค่ะ

ชอบจังค่ะที่คุณใบไม้บอกว่า...-3 วันที่ผ่านมาใบไม้ก็ยุ่งจนแอบเครียดไปหลายที เวลาเห็นตัวเองเครียด ก็เฝ้าดูว่าเมื่อไรภาวะอารมณ์ของตัวเองจะเปลี่ยน ก็เห็นมันขึ้น ๆ ลง ๆ ไปตามสถานการณ์ แม้จะไม่รุนแรง..

ถ้าเรายอมรับเสียว่าเรา...เครียด...แล้วยังเฝ้าดูได้ว่ามันมีอาการกระเพื่อมอย่างไรแล้ว...เราน่าจะดูแล จัดการความเครียดหรืออารมณ์นั้นได้ เราต้องมีสติ...อย่างว่องไวเสียด้วย บางทีกว่าจะรู้ตัว...อ้าวไปถึงไหน ๆ แล้ว...ฮา...

ขอบคุณกำลังใจค่ะ .. มีความสุขจังที่ได้คุยกัน

                       (^______^)

ส่งดอกไม้สีม่วงอ่อน ๆ ให้เพื่อนรักจ้ะ

คุณคนไม่มีรากคะ ดอกไม้สีสวยนุ่มนวลชวนฝันดีจังเลยค่ะ

ดีใจค่ะที่เพื่อนไม่เป็นอะไรมาก อย่างไรก็เชื่อว่าเพื่อนดูแลตัวเองได้ค่ะ

เห็นด้วยค่ะ ว่าการยอมรับเสียว่าเราเครียด ทำให้เราสามารถเฝ้าดูความเครียดได้ เมื่อเราเอาใจมาเฝ้าดูได้ ความเครียดก็ค่อย ๆ อ่อนกำลังลงค่ะ แต่ถ้าเราปฏิเสธความเครียดที่เกิดขึ้น บางทีอาจจะเครียดไม่เลิกก็ได้ค่ะ ฮ่า..ฮ่า..

ใบไม้ให้ซีดีเพลงคุณแจ๋วไปแล้วค่ะ ตอนนี้เหลือแต่คุณคนไม่มีรากที่ยังไม่ได้รับ รอหนังสือหน่อยหนึ่งนะคะ ใบไม้จะแถมสติ๊กเกอร์ "ไม่เอาความรุนแรง" ให้ไปช่วยแจกด้วยค่ะ ดีไหมคะ คุณแจ๋วก็ได้รับแจกสติ๊กเกอร์ไปแล้ว

มีความสุขเช่นกันที่เราได้คุยกัน..

แค่นี้ก็มีแรงไปลุยงานกันต่อแล้วเนอะ อิ..อิ.. ..^__^..

คุณใบไม้คะ

การจัดการกับความเครียด ให้อยู่ในสภาวะสมดุล กำลังเหมาะกำลังดีนั้น เป็นศิลปะที่ท้าทายชีวิตมาก...ว่าไหมคะ...^_^...

รอซีดีเพื่อฟังเสียงเพื่อน...ร้องเพลง...ไม่ต้องซีเรียสนะคะ ยังไงอย่าลืมส่งที่อยู่ของคุณใบไม้ด้วย คนไม่มีรากมีหนังสือที่อยากส่งให้เหมือนกัน...ซื้อไว้นานแล้วเหมือนกัน (ชอบซื้อหน้งสือที่ต้วเองชอบและคิดว่าเป็นหนังสือดี) ตั้งใจว่าจะไว้ให้กับคนที่ชอบหน้งสือทำนองนี้ หรือคนที่ชอบ เลยซื้อหน้งสือทีละ 2-3 เล่มเสมอ ที่ตลกก็คือ พอหนังสือเล่มนั้น พิมพ์ใหม่ ก็ซื้อใหม่อีกเหมือนกัน...คือ ไม่แน่ใจว่าซื้อไว้หรือยัง...^_^... 

ส่วนสติกเกอร์ ส่งมาเลยค่ะ ชอบมาก จะให้หลาน ๆ นำไปแปะที่โรงเรียนและแปะที่เสาซึ่งจัดไว้ให้เด็ก ๆ ได้ทำศิลปะที่ชอบที่วาด เขียน เพ้นท์ แปะ ขีดข่วน...ค่ะ

รักษาสุขภาพทั้งกายและใจให้แข็งแรงนะคะ

      (^__^)

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

เห็นด้วยค่ะที่ว่า การจัดการกับความเครียดให้อยู่ในภาวะสมดุล  กำลังเหมาะกำลังดีนั้น เป็นศิลปะที่ท้าทายชีวิตมาก ๆ ๆ ๆ ค่ะ

ส่วนสติ๊กเกอร์นั้น ใบไม้เพิ่งแจกหมดไปเมื่อคืนนี้เองค่ะ แหะ ๆ  หลาน ๆ คุณคนไม่มีรากเลยอดเลย ขออภัย..

วันนี้ใบไม้อู้งานมากไปหน่อย หลังจากโหมงานหนักมาหลายวัน เดี๋ยวต้องทำงานชดเชยเสียแล้ว..

ยังมีอะไรดี ๆ สนุก ๆ ให้ทำอีกเยอะเลยค่ะ

เป็นกำลังใจให้ปั่นงานหนักอย่างมีพลังและเบิกบานค่ะ ..^__^..

คุณใบไม้ที่รัก

เมื่อมาถึงบันทึกนี้...คนไม่มีรากก็รู้สึก...ผ่อนคลาย ได้ผ่อนพักค่ะ...

ต้องบอกว่า...วันนี้ปลอดโปร่งใจ...อาจเป็นเพราะงานที่ทำมา 2 สัปดาห์เสร็จสิ้นลง..แม้จะมีงานอีกหลายชิ้นรออยู่ แต่ก็เสร็จสิ้นชิ้นโต ๆ ไปแล้วหนึ่งชิ้น และได้ผลพอใจค่ะ

จับมือกัน ... ไปด้วยกันนะคะ...นักรบลักษณ์เจ็ด...^_^...

คุณคนไม่มีรากที่รัก

การคุยกับคุณคนไม่มีรากเป็นความสบายใจ  & ผ่อนคลายของใบไม้เช่นกันค่ะ

วันนี้ใบไม้ทำงานได้มาก แต่ก็รู้สึกปลอดโปร่งค่ะ เพราะไม่ได้เค้นสมองมากนัก แถมได้อ่านหนังสือไปพลางระหว่างทำงานที่ไม่จำเป็นต้องใช้สมองมาก เป็นหนังสือที่ผู้ร่วมงานคนหนึ่งเขียน ทำให้รู้จักเพื่อนร่วมงานคนนี้มากขึ้น เพิ่งทำงานร่วมกันได้ 2-3 เดือนเองค่ะ

ช่วงนี้มีงานเข้ามามาก ปฏิเสธไปบ้างเพราะไม่มีกำลังจะทำ เป็นงานตกค้างบ้าง มีบางงานเข้ามาใหม่แต่ปฏิเสธไม่ลง เพราะทำงานร่วมกับทีมงานที่รู้ใจกันมานาน ทิ้งให้เขาทำคนเดียวไม่ลง และมีบางอย่างทำไปเป็นเพราะความสนใจส่วนตัว

นี่แหละน้า..นักรบลักษณ์เจ็ด จะทำอะไรให้มากมายนักหนาน้า.. โลภไปหรือเปล่าเนี่ย..

ยังไงก็จะยังจับมือเดินไปด้วยกัน และเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ..^__^..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

จะมาส่งข่าวว่า...รู้สึกโล่งและคลายใจในเรื่องราวบางอย่าง ซึ่งเคยค้างคาใจมาตลอด 2-3 เดือนที่ผ่านมา...แม้จะพยายามจัดการ ทำใจ ทำตัวอย่างไร มันก็ยังคงค้างคาเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ตลอด

..แต่วันนี้ เวลานี้...เหมือนเสี้ยนเล็กๆ หลุดไปแล้วจาก...ความรู้สึกค่ะ...(^__^) บทจะคิดได้ รู้ได้ เห็นได้ ทำใจได้ ... ก็แว๊บเดียว..จริง ๆ เลยค่ะ...ดีจังเลย...

รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนโชคดีที่มีเพื่อน ๆ ดี ๆ อยู่รอบตัว รอบใจ รอบอารมณ์ ความรู้สึก ...ยิ้มให้อีกทีดีกว่า...อยากยิ้ม รู้สึกดีค่ะ (^__^)

ส่วนเรื่องอยากทำโน่นทำนี่ ของนักรบลักษณ์เจ็ดนี่ ไม่รู้จะช่วยเพื่อนได้ไงค่ะ... ก็เป็นเหมือนกันนี่นา...ถ้าไปคุยกับเพื่อนสนิท...คุณข้าวตอก ก็จะบอกว่า...ไม่ต้องแก้หรอก..นิสัยแบบนี้ ทำได้อย่างเดียว...คือ...ไปเกิดใหม่...^__^

จะบอกว่า...อยากทำอะไรก็ทำไปเลยค่ะ อย่าลังเล ถ้ายังทำไหว...ลุยไปเลย....สู้ ๆ ๆ ค่ะ

สวัสดียามสายค่ะ คุณคนไม่มีราก

ดีใจด้วยนะคะ ในที่สุดเสี้ยนที่เคยทำให้รำคาญใจ ได้หลุดไปแล้ว เนื่องเพราะหลัง "ได้คิด" อยู่เป็นนาน และแล้วกัลยาณมิตรของใบไม้ก็ "พลันคิดได้" (เหมือนอาฮุยแห่งฤทธิ์มีดสั้นเลย)

ส่วนปัญหาตามสไตล์นักรบลักษณ์เจ็ด ใบไม้ก็เพียงแต่พยายามใช้หลักของความสมดุลค่ะ ตอนนี้รู้สึกว่าทำอะไรมากเกินไป ก็คงต้องลดลงหน่อย อยากให้เวลากับครอบครัว มีเวลาสนทนากับความเงียบ และอ่านหนังสือที่ตัวเองสนใจ  แต่ตอนนี้แค่อ่านหนังสือที่ต้องใช้ทำงานก็ยังอ่านไม่ทันเล้ย..ย..

เป็นคนไม่ค่อยมีประสิทธิภาพในการจัดการเวลาค่ะ ก็จะค่อย ๆ ตรวจสอบความสมดุลในใจของตัวเองเรื่อย ๆ ค่ะ

ตอนนี้ก็ขอลุยงานให้เสร็จก่อนเถอะ มีคนร้องเพลงรออยู่หลายคนเลย แหะ ๆ

ขอให้เรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบานนะคะ..^__^..

• คิดถึงจังค่ะ!
• ดีใจจังที่ได้ทราบว่า ปัญหาลุล่วงไปแล้วนะคะ
• ครูปูวิ่งไปวิ่งมา จนไม่มีเวลาแม้จะเปิดคอมพิวเตอร์เลยหล่ะค่ะ
• แวะมาบอกว่า
• รักนะ แม้จะไม่ค่อยมีเวลาให้
• เอิ๊กซ์

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

ชอบจัง...."พลันคิดได้"....จากอาฮุย ในฤทธิมีดสั้น....

ไม่เคยอ่านนิยายกำลังภายในเลยค่ะ เพราะมีเพื่อนคนหนึ่งติดมาก จนสอบไม่ผ่าน เนื่องจากเอาแต่อ่านนิยายกำลังภายใน...ตั้งใจเลยว่าจะไม่ลองอ่าน เพราะน่ากลัวมาก อ่านแล้วติดยิ่งกว่ายาเสพติด .. เพื่อนว่าอย่างนั้นค่ะ...

ตอนนี้กำลังนั่งอ่านตำรากองโตค่ะ อ่าน ๆ มาก ๆ ก็เบื่อ เลยพยายามคิดว่ากำลังอ่านเรื่องที่ชอบ เช่น คล้ายพวกปรัชญา ความคิด จิตวิทยา สุขภาพอะไรทำนองนี้ ...555...แต่จินตนาการอย่างไรก็ยังเบื่อ ๆ อยู่ดี เพราะมันเป็นภาษาอังกฤษซึ่งไม่ค่อยจะกระดิหูนัก ... แง ๆ ๆ ๆ ....

แต่ก็ต้องอ่านค่ะ เพราะสอบอาทิตย์หน้าแล้ว จากสถิติที่ผ่านมามักจะต้องสอบกันคนละ 2 รอบ มีน้อยรายมากที่จะสอบผ่านในครั้งเดียว ...ว่างั้นนะคะ ... เลยเกิดความท้าทายกับตัวเอง อยากสอบผ่านในครั้งเดียว มีแรงฮึดมากเลยค่ะ ตอนนี้ทุกลมหายใจคือ...อ่านหนังสือ อ่าน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เราต้องผ่านให้ได้ในการสอบครั้งเดียว....^_^...

ส่วนเรื่องการจัดการเวลา คนไม่มีรากคิดว่า...เป็นสไตล์ชองแต่ละคนมากกว่าค่ะ แต่ไปให้ถึงจุดหมายโดยเสียงานก็แล้วกัน...

ส่งกำลังใจให้นะคะ ก่อนจะชนะอะไรได้นั้น....คือต้องชนะตัวองให้ได้เสียก่อนค่ะ....(^___^)

คิดถึงคุณใบไม้นะคะ 

สวัสดีค่ะครูปู

หายไปนานจนใจหาย...แล้ว...

วิ่งไปวิ่งมาน่ะ ไปไหนมาคะ...ไม่บอกก็รู้น่า...

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ไหนจะทำงาน ไหนจะเรียน แล้วยังวิ่งรอกไปตากแดดตามฝนที่ราชดำเนินอีก...ระวังสุขภาพนะคะ

คิดถึงเช่นกันค่ะ...ต้องใช้ศัพท์ว่า...รักนะเด็กโง่ด้วยหรือเปล่าคะเนี่ย...^___^....

คุณคนไม่มีรากคะ

เมื่อวานนี้คิดถึงคุณคนไม่มีรากจังเลย แต่อดใจไว้รอให้ตัวเองสงบหน่อย แล้วก็ให้เพื่อนรักเขียนตอบเสียก่อน..

เรื่องฤทธิ์มีดสั้นเนี่ย ตอนที่อ่านใบไม้ติดงอมแงม.. ขึ้นรถเมล์ยืนโหนก็อ่าน นั่งส้วมก็อ่าน อาการหนักเลย.. ส่วนช่วงที่ชอบมาก ๆ จำไม่ได้แล้วว่าอ่านไปกี่รอบ น่าจะถึง ๕ รอบแล้วล่ะ ฮ่า ๆ

ปรัชญาที่ได้จากนวนิยายจีนน่าสนใจนะคะ แต่ต้องเลือกเล่ม และที่สำคัญต้องเลือกเวลาอ่าน ไม่อย่างนั้นอาจติดจนเสียงาน ฮ่า ๆ แต่ขอบอกว่า ถ้ามีโอกาส ลองอ่านดูนะคะ อิ..อิ.. หากผ่านความเบื่อหน่ายในการจำชื่อตัวละครไปได้ แล้วจะรู้ว่าอาการเสพติดเป็นยังไง..

ตอนนี้ก็ส่งกำลังใจให้คุณคนไม่มีรากสอบผ่านในครั้งเดียวก็แล้วกันค่ะ ทำดีที่สุด หลังจากนั้น ผลจะออกมาเป็นยังไงก็ต้องปล่อยวางแล้ว

ที่บอกว่าคิดถึงคุณคนไม่มีรากเมื่อวานก็เพราะว่า เมื่อวานใบไม้มีโอกาสได้ร่วมชั้นเรียนของนักศึกษาปริญญาโท ของโครงการศูนย์จิตตปัญญาศึกษาค่ะ ติดตามทีมงานไปร่วมเป็นวิทยากรแลกเปลี่ยน..

รู้สึกเหมือนไปเป็นนักศึกษาด้วยเลยค่ะ เพียงแต่แลกเปลี่ยนประสบการณ์ที่เราเคยทำงานมาเท่านั้น ส่วนตัวอาจารย์ก็เชื่อมโยงประเด็นไปสู่หลักวิชาการและงานวิจัยได้ดีค่ะ เลยเข้าใจแล้วว่า คนเรียนปริญญาโทเป็นยังไง.. ก็ใบไม้ไม่เคยเรียนปริญญาโทนี่นา..แหะ ๆ

อาจารย์เขาพูดถึง Comtempative ด้วยค่ะ แล้วก็พูดถึงแนวทางวิจัยหลายอย่าง คิดถึงคุณคนไม่มีรากเลย แถมยังมีการกล่าวถึงคุณหมอธนาด้วย เข้าใจว่าเป็นคนเดียวกับที่ชวนคุณคนไม่มีรากไปเป็นวิทยากรนพลักษณ์นะคะ ..เอาเป็นว่าเล่าให้ฟังเท่านี้พอ..

สำหรับใบไม้น่ะ การชนะตัวเองได้เป็นเรื่องยากที่สุด และเป็นเรื่องสำคัญมากกว่าการชนะสิ่งอื่นใดค่ะ..^__^..

คุณใบไม้ที่รัก

เข้ามาอ่านตั้งแต่เมื่อวาน แต่ยังไม่อยากตอบ ต้องคอยอารมณ์ความรู้สึกให้สุกงอมก่อน..

ชอบสารที่คุณใบไม้สื่อให้...มันตรงจริต และ ตรงใจ ...^_^...

 (^___^)  ยิ้มดีกว่า ... เป็นสิ่งที่คิดว่า เหมาะสมกับความรู้สึกขณะนี้มากที่สุดค่ะ

การเรียน ป.โท ป.เอก ก็คงไม่ต่างมากนักจาก ป.ตรี เพียงแต่วิธีการต่างกัน ตอนนี้ย่อ ๆ ให้อ่านก่อน มีเวลาจะเขียนสักบันทึกหนึ่งค่ะ...

ป.ตรี  ครูป้อนอาหาร (วิชาการ) ให้ เพื่อให้ร่างกายเติบโตตามพัฒนาการ บางครั้งแทบจะเคี้ยวย่อยอาหารให้ด้วยซ้ำไป

ป.โท ก็เริ่มป้อนอาหารและอาหารเสริมให้บ้าง และบอกแหล่งอาหารและอาหารเสริม เพื่อนิสิต นักศึกษาจะได้ไปหากินเพิ่มเติม

ป.เอก ก็เริ่มบอกว่า ไปหาสูตรอาหารแปลก ๆ ใหม่ ๆ มานำเสนอให้ครูบาอาจารย์ อาหารนั้นต้องไม่เคยมีคนปรุง และ ต้องเป็นอาหารที่เป็นประโยชน์กับสังคมโดยรวม...

แต่ตอนนี้น่ะ คนไม่มีรากกำลังต้องท่องสูตรอาหารที่ได้เรียนมาจากอาจารย์ก่อนค่ะ ... จะสอบอยู่แล้ว....(^__^)

รักษาสุขภาพและทำงานอย่างเบิกบานนะคะ

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

ขอบคุณค่ะที่ช่วยกรุณาอธิบายความแตกต่างของการเรียนปริญญา 3 ระดับอย่างย่อ ๆ ช่วยให้ใบไม้เห็นภาพและเข้าใจได้ชัดเจนมากขึ้น

ฮ่า ๆ สมัยเรียนปริญญาตรีใบไม้ก็แทบไม่เคยเข้าเรียนเลย แต่เข้าสอบค่ะ แหะ ๆ มัวแต่บ้าทำกิจกรรมน่ะ สนุกมาก ๆ เลย

มาส่งกำลังใจให้คุณคนไม่มีรากท่องสูตรอาหารได้อย่างที่ใจต้องการค่ะ..^__^..

ส่วนใบไม้ก็ต้องต่อสู้กับตัวเองต่อไป..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก

ขอบคุณสำหรับซีดี อยากรู้จังว่า เสียงหวาน ๆ ของสองสาวในซีดีนั้น เสียงไหนคือเสียงเพื่อนเรานะ ใช่เสียงทีร้องเพลง "รับขวัญบายศรี" หรือเปล่าคะ ชอบเพลงนี้มาก เพราะฟังแล้ว เหมือนได้รับแรงใจและการโอบกอด ปลอบประโลมจากเพื่อนรัก..ในยามหมดเรี่ยวหมดแรงจากการสอบ...^_^...

ไม่อยากเล่าความหลังหรอก...จะโดนว่า...พวกคนแก่นี่ชอบพูดเรื่องความหลัง...เนอะ...ตอนเรียนป.ตรีน่ะ เทอมแรกก็ยังดีอยู่ เพราะได้เป็นประธานห้อง ต้องประสานงานอาจารย์กับเพื่อน ๆ พอเทอมสองไม่มีหน้าที่เลย...เรียนบ้างไม่เรียนบ้าง ไปเซอร์เวย์ค่ายทุกวันศุกร์ วันจันทร์กลับมาถึงสาย ๆ ง่วงมากทนไม่ไหว...ไม่เข้าเรียนชั่วโมงเช้า...ทั้งเทอมเรียนอยู่ 3 วัน..ฮา...ได้ A อีกต่างหาก เพราะมีเพื่อนดี ติวให้...คิดดูแล้วกัน...

ส่งกำลังใจให้สู้ ๆ ค่ะ...^_^...

คุณคนไม่มีราก เจ้าคะ

เพลงรับขวัญบายศรีน่ะ เสียงใบไม้เองค่ะ เหมารวมเสียงประเภทห้าว ๆ ใหญ่ ๆ แหบ ๆ น่ะ ฮ่า ๆ ยิ่งแก่เสียงยิ่งแห้ง ฟังเศร้า ไม่สดใส..ไม่เหมือนเจ้าตัวเล้ย..อ้าว..

ร้องเพลงรับขวัญบายศรีไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านเขาค่ะ นี่พยายามปรับแล้วนะ ถ้าเป็นเวอร์ชั่นของใบไม้จริง ๆ จะต่างไปอีกนิด อิ..อิ.. เวลาทำค่ายเด็กแล้วร้องนำด้วยความที่เสียงดังน่ะ คนที่ร่วมร้องบ่นกันฮึม เลยพยายามร้องเหมือนชาวบ้านเขามากขึ้นน่ะค่ะ

อย่างเพลงรางวัลแด่คนช่างฝันนี่ อัญเชิญน้องผู้ชายที่ห้องอัดเสียงช่วยร้อง เพราะทนเสียงแห้ง ๆ ของพี่ ๆ แก่ ๆ ไม่ไหว ฟังแล้วไม่ค่อยมีหวัง น้องเขาก็อุตส่าห์ร้องให้ แถมมาเติมลีดกีตาร์ให้ด้วยตั้งหลายเพลง สงสัยทนฟังไม่ไหว ทำให้ฟรี.. พอจะให้ค่ารถ ก็ไม่ยอมรับอีก..

น้องเขาบอกว่า พวกพี่ทำด้วยใจไม่ใช่เหรอ ผมก็ทำด้วยใจเหมือนกัน..

ฟังแล้ว ซึ้ง ครับ ซึ้ง.. ตื้นตันอ่ะ..

น้องเขาเป็นนิสิตปริญญาตรีที่จุฬา.. เรียนเรื่องสอนดนตรีโดยเฉพาะ ขนาดเพิ่งรู้จักที่ห้องอัดเสียง ก็ใช้เขาซะอ่วมเลย แหะ ๆ

ถ้ารู้จักคุณคนไม่มีรากก่อนหน้าอาจเชิญมาร่วมร้องเพลงด้วยก็ได้ จะได้มีเสียงหวาน ๆ เพิ่มอีกหน่อย

ขอให้เพื่อนผ่อนพักหลังกรำศึกหนักมายาวนานนะคะ นักรบจะได้มีแรงสู้ศึกต่อไป..^__^..

คุณใบไม้ที่รัก

วันนี้ผ่านศึกการสอบปากเปล่า (Oral exam) นำเสนอแนวคิดตัวงานวิชาการที่ส่งเป็นเรื่องของตัวทฤษฎีที่เราสนใจศึกษา คนไม่มีรากเสนอเรื่อง บุญนิยม ค่ะ ... สนุกสนาน บันเทิงใจมาก เพราะตัวเองก็งง ไม่ค่อยรู้เรื่องธรรมะ อาจารย์ก็งัน ๆ กับการอธิบาย แต่ความที่มั่นใจ.ก็ว่าไปเรื่อย ๆ ตั้งใจว่าถ้าอาจารย์ฟังไม่รู้เรื่องก็คงถามเอง...ฮา...

เหนื่อยเล็ก ๆ ง่วงนอนเพราะตื่นมาท่องทฤษฎีตั้งแต่ตีห้า กว่าจะสอบก็เข้าไปตั้งบ่ายสองกว่า...ตอนนี้ก็รอผลสอบปากเปล่าอีกครั้งค่

ส่วนเสียงของคุณใบไม้ที่ฟังในซีดีนั้นไม่แหบหรอกค่ะ ไม่เศร้าด้วย เพียงแต่ไม่ใช่คนเสียงหวาน แต่โดยรวมคือเป็นคนเสียงมีพลังและมีกังวาลดีค่ะ เดาถูกว่านี่เป็นเสียงเพื่อนเราจริง ๆ

ส่งหนังสือไปให้คุณใบไม้ 1 เล่ม ยังไม่บอกว่าหนังสืออะไร ลองดูนะคะ ไม่แน่ใจว่าชอบไหม แต่คนให้ชอบมาก ... พร้อมขนมนิดหน่อย เป็นขนมเจ (ไม่แน่ใจว่าคุณใบไม้ทานเจไหม) ซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ของบ้านพี่สาวค่ะ

กำลังมีความสุขกับการอ่านหนังสือ ความเงียบ ที่คุณใบไม้ส่งมาค่ะ ดีใจที่เราชอบหน้งสือคล้ายกัน พอส่งมาให้จึงได้ฤกษ์อ่านทวนอีกครั้งค่ะ ช่วยเยียวยา ความเหนื่อย ความสับสนดีเหมือนกัน

ตอนนี้คงได้พักอีกสัก 3 วัน ต้องสอนนศ.พยาบาลที่รับปากกับเพื่อนไว้ คงต้องเตรียมหาข้อมูล เตรียมตัวสอนต่อไปค่ะ

ส่งกำลังใจให้คุณใบไม้นะคะ เทศกาลกินเจ ชอบมากค่ะ เพราะมีผัก ๆ ๆ ๆ เพียงแต่ทานโยเกิร์ตไม่ได้เท่านั้นเอง

แล้วคุยกันอีกนะคะ...^_^...

สวัสดียามเที่ยงวันค่ะ นักรบไม่มีราก

ขอบคุณสำหรับหนังสือและขนมนะคะ ใบไม้ก็อ่านหนังสือที่ได้มาไปเรื่อย ๆ เวลาพักจากการทำงาน

วันนี้เริ่มต้นทำงานได้ตั้งแต่ตี 4 หลานปิดเทอมแล้ว ต้องหาช่วงเวลาสงบหน่อย หวังว่าตัวเองจะทำอย่างนี้ได้ต่อเนื่องจนกว่างานจะเสร็จ

ใบไม้กินมัง..ค่ะ กินมังทุกอย่างเลยอ่ะ ฮ่า ๆ ๆ 

ที่บ้านพี่สาวกินเจค่ะ เขาก็จะทำกับข้าวเจ ใบไม้ก็ได้กินไปด้วย อร่อยดี ดีกว่าซื้อเขากิน ปกติก็ไม่ค่อยโปรดเนื้อสัตว์สักเท่าไรอยู่แล้ว แต่ไม่ได้กินเจตามเทศกาลค่ะ

ใบไม้เน้นกินหมดค่ะ ไม่กินทิ้งกินขว้างแน่นอน

แล้วค่อยคุยกันใหม่นะคะ ..^__^.. 

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

วันนี้ทั้งวันฟังแต่...ซีดีของกลุ่มญาติโกโหติกา...^_^...

ชอบค่ะ...

คนไม่มีรากทานเจค่ะ เพราะตั้งใจทานให้คุณแม่ ตอนท่านอยู่จะเคร่งครัดมาก ๆ และตัวเองจะไม่เคยเคร่งครัดกับการกินเจเลย ... เนื่องจากรู้สึกต่อต้านค่ะว่าทำไมจะต้องจู้จี้จุกจิก มีพิธีรีตองและข้อห้ามมากมายในพิธีกินเจ...

แต่พอคุณแม่จากไป .. ก็ตั้งใจทำสิ่งที่ท่านชอบและปฏิบัติอย่างเคร่งครัดแทนคุณท่าน แต่จะว่าไปทานเจก็ไม่ใช่เรื่องยากลำบากแล้วในยุคนี้ เพราะดูเหมือนจะกลายเป็นแฟชั่นชนิดหนึ่ง ที่ถึงเทศกาลก็พากันกินเจ ขายอาหารเจกันทั่วบ้านทั่วเมือง...จริงไหมคะ สะดวกจะตายไป

ส่งแรงใจให้คุณใบไม้ ถ้างานมากและไม่มีเวลาไม่ต้องกังวลใจที่จะมาคอยตอบคนไม่มีรากนะคะ ... ว่างเมื่อไหร่ อยากคุยเมื่อไหร่ ค่อยคุยกันค่ะ

ทำงานอย่างเบิกบานและเติบโตทางจิตวิญญาณไปพร้อม ๆ กันงานนะคะ...^_^...

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

ดูสิเพิ่งจะ 11 โมงเอง ใบไม้ตาจะปิดแล้วอ่ะ เป็นอย่างนี้ประจำ หลังกินอาหาร อ่านหนังสือพิมพ์ จิบกาแฟ ขนาดกาแฟยังไม่หมดแก้วเลยนะเนี่ย ฮ่า ๆ

ดีจังเลยค่ะที่ทานเจให้คุณแม่ น่าชื่นใจแทนท่านจริง ๆ ที่มีลูกสาวน่ารักเช่นนี้

สมัยคุณแม่ใบไม้ยังอยู่ ท่านก็กินเจทุกปีค่ะ ส่วนใบไม้เคยกินเจแค่ปีเดียวกระมัง แต่เหตุผลที่ไม่กินเจ เพราะว่าเบื่อกับข้าวเจที่แพงอย่างไร้เหตุผล แถมรสชาติมักไม่ค่อยได้เรื่อง อ้อ..แล้วก็ใบไม้ยังกินเนื้อวัว ก็จะได้ยินเสียงบ่นและตั้งคำถามว่า ถ้ากินเจ ต้องเลิกกินเนื้อวัว อะไรทำนองนี้

เห็นบางคนกินเจ แต่ตะโกนด่าคนอื่นปาว ๆ เลยรู้สึกเสียดายว่า  พฤติกรรมด้านอื่นน่าจะเป็นไปในทิศทางเดียวกับการกินเจ

ใบไม้จะเลือกกินมังสวิรัติเวลาไปปฏิบัติธรรมที่ศูนย์วิปัสสนาฯ ตามแนวทางของท่านโกเอ็นก้า หรือที่สวนโมกข์ แต่ที่สวนโมกข์นั้น ที่ธรรมาศรมธรรมมาตาบางมื้อก็จะไม่ใช่มังสวิรัติค่ะ

กินมังสวิรัติ ปฏิบัติธรรม และแน่นอนค่ะ ต้องแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลไปให้คุณแม่ค่ะ

ถ้าเวลาปกติก็กินมังค่ะ กินมังทุกอย่างเลย ฮ่า ๆ

มาคุยกับคุณคนไม่มีรากจนเริ่มตื่นขึ้นเล็กน้อยแล้ว

จะพยายามเติบโตทางจิตวิญญาณไปพร้อม ๆ กับการทำงานค่ะ

ขอให้เบิกบานในทุกก้าวย่างของชีวิตนะคะ ..^__^..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

อ่านแล้วต้องยิ้ม ๆ อารมณ์ดี ...^_^...อาจเป็นเพราะวันนี้ไม่ถูกกักบริเวณแล้วค่ะ สักครู่ต้องออกไปจุฬา ฯ ซึ่งหลานโทรมาบอกว่ามีการประท้วงหน้าศาลาพระเกี้ยวโดยการใส่ชุดดำ ราวพันกว่าคน...จะต้องรีบรุดออกไปดูค่ะ ...

เรื่องกินเจหรือมังสวิรัตินั้น น่าจะเป็นอุบายหรือกุศโลบายในการน้อมนำจิตคนให้เข้าสู่ความบริสุทธิ์  ไม่เบียดเบียนกัน มากกว่าอย่างอื่นค่ะ ... เหมือนมีเครื่องมือ มีพาหนะ เมื่อบรรลุเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ก็ต้องละวางเครื่องมือนั้น ยึดแน่นเสียจนทำร้ายตัวเองและผู้อื่นนั้นไม่สมควรแน่ค่ะ

เรื่องทานเจให้คุณแม่ก็เป็นไปเพื่อความสบายใจของตัวเองค่ะ เพราะคนไม่มีรากเชื่อว่าเราเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่าน แม้ท่านจะละร่างไปแล้วจากโลกนี้ แต่เราเป็นส่วนเสี้ยวที่ยังดำรงอยู่ในโลก เราจึงเป็นตัวแทนของท่าน ทำกุศลใด ๆ ท่านก็ควรจะต้องได้รับด้วย ... จึงตั้งใจทำค่ะ แล้วก็ไม่ยากด้วย เพราะทานเนื้อสัตว์น้อยอยู่แล้ว...

ส่งแรงใจให้ทำงานอย่างเบิกบาน มีความสุขและประสบความสำเร็จในงานนะคะ...^_^...

คุณคนไม่มีรากคะ

ดีใจด้วยนะคะ ที่วันนี้ได้เป็นอิสระอีกครั้ง

บอกตามตรงว่า ช่วงนี้เป็นห่วงคุณคนไม่มีราก ไม่ได้เป็นห่วงว่าจะบาดเจ็บ แต่เป็นห่วงความรู้สึกมากกว่า อยากบอกว่าเข้าใจ แม้ไม่รู้ว่าเข้าใจจริง ๆ หรือเปล่า แหะ ๆ แค่เป็นห่วงนะคะ ไม่ได้กังวล ดูท่าทางวันนี้อารมณ์ดีแล้วนี่คะ

ชอบจังค่ะที่บอกว่า "เหมือนมีเครื่องมือ มีพาหนะ เมื่อบรรลุเป้าหมายหรือวัตถุประสงค์ก็ต้องละวางเครื่องมือนั้น ยึดแน่นเสียจนทำร้ายตัวเองและผู้อื่นนั้นไม่สมควรแน่ค่ะ" ลึกซึ้งจริง ๆ เพื่อนเรา รวมถึงเหตุผลที่ทานเจให้คุณแม่ด้วย

ขอให้ยืนหยัดบนเส้นทางที่เลือกเดินอย่างมีสตินะคะ ..^__^..

แวะมาทักทายเพื่อนที่มุมเดิม มุมสงบของเรา

มาส่งความคิดถึงให้ค่ะ

ช่วงนี้เพื่อนเราคงจะปลอดโปร่งและเบิกบาน

ขอให้กระจายรังสีความเบิกบานให้ขจรขจายไกลนะคะ ..^__^..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

แวะมาทักทายก่อนและขอโทษด้วยค่ะที่ละเลยไปเสียหลายวัน

ส่งใจให้นะคะ วันนี้มีภารกิจ พรุ่งนี้มาคุยใหม่ค่ะ

(^_^)

เอามาฝากให้ชื่นชมค่ะ

ขอให้รักษาสุขภาพนะคะ  มีความสุขกายและใจค่ะ

คนไม่มีรากครับ ถามอะไรหน่อยอ่านหนังสือ บันทึกของรินไซ เลยทำให้แปลกใจว่าคนไม่มีรากน่ะชอบ วิธีการของเซ็นหรือ? เช่น การเปล่งเสียง คัทซุ (การตะคอก) การตีด้วยไม้ การตอบปัญหากวนๆ

สวัสดีค่ะครุคิม

ขอบคุณมากค่ะ...กล้วยไม้สีม่วงอีกแล้ว...

(^__^)

สวัสดีค่ะคุณกวิน

ดีใจที่คุณกวินอ่าน คำสอนของรินไซ แล้ว....

คำถามของคุณกวินที่ว่า....การเปล่งเสียง คัทซุ (การตะคอก) การตีด้วยไม้ การตอบปัญหากวนๆ

คนไม่มีรากไม่ชอบวิธีการที่ว่าค่ะ แต่ไม่ได้คิดว่า...เป็นสิ่งที่ไม่ดี เพราะในแต่ละยุคแต่ละสมัย แต่ละวิธีการของครูบาอาจารย์ นักปราชญ์ ย่อมมีวิธีการที่ต่างกัน ....

และแม้จะไม่เห็นด้วย ไม่ชอบเลย....ก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเปิดใจ ยอมรับ เพื่อคิดทบทวน....หาเหตุที่แท้ของวิธีการนั้นไม่ได้ไม่ใช่หรือคะ

เรื่องนี้อาจมีอะไรลึกซึ้งมากกว่า...ความเข้าใจและปัญญาผิว ๆ แบบปุถุชนอย่างเราก็ได้...ฝากคุณกวินช่วยคิด หาเหตุผลด้วย แล้วเมื่อมีเวลา คงได้คุยกันอีกยาวเลยค่ะ...น่าสนุกนะคะ เรียนรู้ พยายามเข้าใจในสิ่งที่แปลกใหม่และไม่เห็นด้วยสำหรับเรานี่น่ะ....

ฝากไว้นิดหน่อยค่ะ....คิดเองว่า การใช้วิธีการ คัทซุ...เป็นการปลุกให้กลับมาอยู่กับปัจจุบันขณะ ไม่หลงยึดกับ สัญญาเดิม ๆ ของคน ๆ นั้น และถ้าอีกฝ่ายรับได้ทัน เข้าใจ ก็จะเป็นการลดละตัวตนออกไปจากจิตใจ เพื่อการเข้าสู่ธรรมะแท้จริง ... อย่างนั้นหรือเปล่าคะ

วันนี้แค่นี้ก่อนนะคะ ... พรุ่งนี้ต้องสอนทั้งวัน แล้วค่อยมาคุยกันใหม่ค่ะ

(^___^)

ขอบคุณอาจารย์ คนไม่มีรากที่สอนเซ็น ให้ครับ จะลองนำไปใช้ (แบบผิดๆ บ้างล่ะ) อิๆ

อ้าวคุณกวิน...ทำไมเป็นเสียงั้นไปล่ะคะ

เสียชื่อคนเป็นอาจารย์หมดเลย...^_^...

สวัสดีครับคนไม่มีราก มาขอความช่วยเหลือครับ พอดีมีน้องคนหนึ่งมาคอมเม้นท์ว่า

พี่กวินคะหนูเรียนปี 3 กำลังจะฝึกสอน อยากได้เรื่องเกี่ยวกับ จิตวิทยาการสอนให้เรียนรู้อย่างมีความสุข  การฝึกอบรม การจัดกิจกรรมนอกระบบโรงเรียน อะไรทำนองนี้น่ะค่ะ  เพื่อน ๆ เปิดอ่านของพี่กวิน หนูว่าพี่ต้องรู้จักเรื่องราวดี ๆ แน่ ช่วยแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

หนูอยากได้ตัว ทบ.เพื่อประกอบการทำโครงงานส่งอาจารย์  ระหว่างนี้หนูก็หาข้อมูลไปด้วย แค่แนะนำชื่อ หนังสือ เวป แล้วจะไปหาความรู้ต่อเองค่ะ

ก็เลยมาคิดหนักว่า ไมได้เรียนสายการศึกษามาก็เลยกลัวให้ข้อมูลที่ผิดๆ กะน้องเขาคนไม่มีรากพอจะมีข้อมูลแนะนำน้องเธอมั้ยครับ รบกวนด้วยนะครับ ท่านอาจารย์คนไม่มีราก :)

เดี๋ยวจะลองไปถามอาจารย์พรรณา ครูคิม ครูปู ครูอ๋อย ครูมิม ด้วยล่ะครับ

อ้อที่ลิงค์นี้นะครับ http://gotoknow.org/blog/2etc/218170

ได้ค่ะคุณกวิน กำลังงง ๆ แล้วจะให้ข้อมูลที่ไหน

คุณกวินนี่เป็นพี่ที่ดีจัง...ใจดีอย่างนี้ ต่อไปคง...โด่งดังในกลุ่มน้อง ๆ ที่กำลังเรียนแน่เลย

(^__^)

สวัสดีค่ะคุณพี่คนไม่มีราก

มาชมสวน ด้วยความคิดถึง หลายกระบุงโกยค่ะ

ต้นเดือนหน้า ปูเข้ากรุงเทพฯ หวังคงได้ปะหน้ากันนะคะ

....

ขอบพระคุณสำหรับ ดอกไม้งาม ข้อความน่ารักค่ะ

อิ..อิ.. เดี๋ยวนี้คุณกวินมาเยี่ยมบันทึกนี้บ่อยกว่าใบไม้อีกแฮะ ไว้ว่าง ๆ กว่านี้จะแวะมาคุยด้วยใหม่ ยังไงคุณคนไม่มีรากก็ไม่เหงาอยู่แล้ว เนอะ ..^__^..

สวัสดีค่ะคุณ Poo

คิดถึงเช่นกันค่ะ ..^_^..

คุณใบไม้คะ

อย่าลืมมาดูแลบ้านของเรานะคะ

ทำงานให้มีความสุขค่ะ...(^__^)

คุณคนไม่มีรากคะ

ใบไม้แวะมาดูแลบ้านของเรา หลังจากห่างเหินไปบ้าง

วันนี้ได้ฟังเสียงฝนพรำ เป็นของกำนัลที่ธรรมชาติมอบให้ เป็นเสียงดนตรีที่นำให้ใจสงบ

วันก่อนอดรนทนไม่ไหว เริ่มหยิบหนังสือ "ความเงียบ " มาเปิดอ่านไปเล็กน้อย วันนี้จะเปิดอ่านอีกสักนิด ..จิบชาสนทนากับความเงียบเคล้าด้วยเสียงดนตรีจากสายฝน..

แล้วจะเริ่มทำงานทีละอย่างตามที่ได้รับคำแนะนำค่ะ

ตอนนี้ก็ฟังเสียงดนตรีจากสายฝนด้วยกันก่อนนะคะ ..^__^..

คุณใบไม้คะ

เมื่อเช้าตั้งใจจะออก เดิน แต่ก็โดนพระพิรุณท่านห้ามไว้ ฟังเสียงหนักบ้างเบาบ้างจนสาย อดไปเดินตอนเช้า มีภารกิจกับครอบครัวทั้งวันเลยค่ะ...

ตอนนี้คนไม่มีรากกำลังพยายาม "พูดทีละคำ ทำทีละอย่าง" ตามที่ได้รับคำสอนมาจากครูบาอาจารย์และจากหนังสือหลาย ๆ เล่ม

เป็นคนติดนิสัยที่จะชอบทำอะไรหลายอย่างไปในคราวเดียวกัน อ่านเรื่องราวใน G2K ก็จะสลับกับอ่านหนังสือที่ชอบหรือหนังสือเรียนไปด้วย หรือฟังเพลงร่วมกับการอ่านหนังสือ คุยโทรศัพท์พร้อมอ่านหนังสือ ... เคยคิดว่าทำเช่นนี้ดี เก่ง ประหยัดเวลา แต่ความจริงมาพิจารณาดูแล้ว ทำให้เราไม่ได้ใช้สมาธิกับเรื่องตรงหน้าเท่าที่ควร และ ยังเป็นการทำลายสมาธิและศักยภาพที่ควรมีอีกด้วย...

ขณะนี้ตระหนักถึง...ความเงียบ ความสงบ และการได้จิบน้ำชากับความเงียบคนเดียวค่ะ

มีความสุขมาก ๆ ในการทำงานค่ะ ส่งกำลังใจให้เสมอค่ะ...^_^...

วันที่ ๘ พ. ย. นี้

หากมีโอกาส ได้เจอกันนะคะ

หรือจะเจอแถวดุสิตไหมคะ

ช่วง๔ ถึง ๖ ปูจะไปอบรมแถวสุนันทา ดุสิต ค่ะ

คิดถึงจริง คิดถึงจัง นะคะ

ปู

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

วันนี้หลานเฟิร์สเปิดเทอมแล้ว สงสัยว่าคุณคนไม่มีรากก็คงเปิดเทอมด้วยกระมัง

อ่านหนังสือ "ความเงียบ" แล้วถูกใจจังเลย พยายามอ่านทีละนิด ไม่ให้ติดลมอ่านเพลินจนไม่ได้ทำงาน

เพราะอ่านหนังสือเล่มนี้ เมื่อคืน..จู่ ๆ ใบไม้ก็คิดเชื่อมโยงถึงการใช้ภาพวิถีชีวิตริมน้ำสวย ๆ เหมือนบทกวีให้คนรำลึกถึงความหลังอันงดงาม คิดว่าน่าจะใช้เป็นภาพเปิดตอนเริ่มของงานวีดีโอชิ้นหนึ่งได้

อะแฮ่ม..คิดได้ แต่ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่าน้า.. ตอนนี้ใบไม้วาดภาพไว้ในหัวและเล็งโลเกชั่นไว้แล้วแหละ

มันเป็นอารมณ์ที่เชื่อมมาจากการอ่านหนังสือ "ความเงียบ" มาถึงภาพวิถีชีวิตริมน้ำอันรื่นรมย์ที่หาดูได้ยากแต่กลับได้เห็นเมื่อไม่นานนี้ และนึกไปถึงหนัง art ที่ใช้ภาพธรรมชาติสวย ๆ ประกอบบทกวี ที่เคยได้ดู เมื่อสิบกว่าปีมาแล้ว

วันนี้ก็คิดโครงการใหม่ ๆ ที่น่าสนใจออก รอไปปรึกษารายละเอียดกับกัลยาณมิตรผู้ร่วมงาน อาจได้ทำอะไรใหม่ ๆ สนุก ๆ และเป็นประโยชน์อีก 

แหม..การได้ปล่อยให้ตัวเอง อยู่เงียบ ๆ เนี่ย บรรเจิดอารมณ์ศิลป์จริง ๆ เลย

แต่ที่สำคัญสำหรับนักรบลักษณ์เจ็ดคือ จัดการงานที่คั่งค้างให้เสร็จเสียก่อน อย่ามัวเตลิดไปกับเรื่องราวใหม่ ๆ อันนี้ต้องเตือนตัวเอง :P

ขอบคุณมาก ๆ นะคะ ที่ส่งหนังสือ "ความเงียบ" มาสร้างแรงบันดาลใจให้ใบไม้ อ่านแล้วมีความสุขจังเลย ..^__^..

สวัสดีค่ะ นักรบไม่มีราก

ใบไม้มาส่งกำลังใจค่ะ หลังจากได้รับแรงบันดาลใจจากหนังสือที่คุณคนไม่มีรากส่งมาให้

ไม่มีคำพูดปลอบโยนหรือคำแนะนำใด ๆ ให้ ส่งมาเพียงแต่กำลังใจ ด้วยความเชื่อมั่นว่า เพื่อนเราสามารถพิจารณาเลือกทางเดินได้อย่างเป็นตัวของตัวเอง

...ขอให้เรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบานนะคะ..^__^..                            

ป.ล. บางทีเราอาจได้พบกันท่ามกลางผู้คนในเร็ววันนี้ อาจบางทีนะคะ.. อาจจะเท่านั้น.. และถ้าเป็นเช่นนั้น จะเดินไปทักทายค่ะ

ฮ่า ๆ ผิดคาด ๆ

นึกว่าวันนี้อาจจะได้พบคุณคนไม่มีรากโดยบังเอิญที่มาร่วมงานเดียวกัน จะได้สบตา และโอบกอดอุ่น ๆ ให้กำลังใจ..

ใบไม้ไม่กล้าแสดงความเห็นอะไรเลยตอนนี้สำหรับสถานการณ์ของเพื่อนที่ได้รับรู้ กลัวจะนำความขาดสติไปให้เพื่อน บางอย่างที่คล้ายกัน บางทีก็คิดว่าไม่น่าพูด

แต่ยังไงวันนี้ก็ได้พบเพื่อนร่วมชั้นเรียนปริญญาเอกของุคุณคนไม่มีรากนะคะ คุยกันเล็กน้อย ใบไม้ไม่ได้บอกเขาหรอกค่ะว่ารู้จักคุณคนไม่ราก เพราะไม่รู้ว่าเขารู้ไหมว่าคุณไม่มีรากเขียนบล็อกที่นี่

สู้ ๆ นะคะเพื่อนเรา ปัญหามา ปัญญามีค่ะ ..^__^..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

เข้าใจว่าคุณใบไม้คงไปประชุมงานนำเสนอเกี่ยวกับงานวิจัย เรื่อง จิตตปัญญาศึกษา ที่รร.รามาการ์เด้นท์ และเพื่อนร่วมชั้นของคนไม่มีรากที่ได้พบคือ หลวงพี่พระกิติภัต...?..^_^..ดีแล้วค่ะ ไม่ต้องบอก เพราะไม่งั้นจะมีคนเข้ามาแซวมากกว่านี้จนไม่เป็นอันทำอย่างอื่น ... เหนื่อยใจ...^__^...

2 วันนี้ คนไม่มีรากติดงาน (ส่วนตัว) ค่ะ หลวงพี่โทรมาเล่าให้ฟังเช่นกันว่ามีการประชุมและชวนไป แต่ปฏิเสธไปแล้ว

ระยะนี้ต้องอ่านและแปลภาษาอังกฤษช่วยรุ่นพี่บางท่านค่ะ เพราะพี่เขาไม่มีเวลา แล้วก็ต้องนำเสนอหัวข้อโดยด่วนด้วย...และส่วนตัวก็ตั้งเป้ากันว่าจะเสนอหัวข้อให้ได้ในเทอมนี้ .. ซึ่งก็คงต้องทำงานหนักเช่นเดิม เพราะปกติเขาจะเสนอหัวข้อกันในเทมอที่ 5 แต่นี่หาญกล้าจะเสนอในเทมอที่ 4 ค่ะ

เรื่องการตัดสินใจกับปัญหาที่กำลังขบคิดนั้น จะบอกว่าไม่ต้องห่วงค่ะ ตัดสินใจได้แล้วเกินกว่า 90 % จึงเขียนบันทึกค่ะ ไม่งั้นไม่เขียนหรอก...

ดีใจที่คุณใบไม้ชอบหนังสือ ความเงียบ ต้องขอบคุณคุณใบไม้มากกว่าที่ทำให้ได้รู้จักหน้งสือเล่มนี้ ... เราสองคนมักคิด มักเห็น มักชอบ ชื่นชมอะไรไปในทางเดียวกันนะคะ...^_^...

ทำงานให้สนุกนะคะ .... เราเดินไปบนเส้นทางที่คล้ายกัน สักวันเราคงได้พบและกอดอุ่น  ๆ  ... แต่จะบอกว่า ตอนนี้ก็อบอุ่นใจอยู่แล้วค่ะ แม้ได้เห็นเพียงตัวหน้งสือ เจอตัวจริงกันอาจพูดอะไรไม่ออกสักคำ...ว่าไหมคะ

                                   (^___^)

สวัสดีค่ะคุณ poo สาวมหัศจรรย์

ช่วงนี้คนไม่มีรากเปิดเทมอแล้วค่ะ และเนื่องจากยังลาเรียนอยู่จึงไม่ได้เข้าที่ทำงาน ความจริงที่ทำงานของคนไม่มีรากอยู่ใกล้สวนดุสิต สวนสุนันทามากเลยค่ะ น่าเสียดาย...

ที่สำคัญตั้งแต่วันที่ 3 พย.51 เป็นต้นไป คนไม่มีราก็มีโปรแกรมตั้งแต่ 9.00-20.00 น. เพราะเรียนแล้ว ช่วยอาจารย์ทำงานวิจัย รับงานสอนวิทยาลัยพยาบาล และยังต้องช่วยรุ่นพี่ที่กำลังต้องเสนอหัวข้อวิทยานิพนธ์ค่ะ...

เล่ายาวเลย เพื่อบอกว่า...ไม่สะดวกเลยค่ะ ที่จะไปพบ ต้องขอโทษมาก ๆ .... เอาเป็นว่าเราคุยกันใน G2K นะคะ..

ถึงอย่างไรก็ยังคิดถึงสาวน้อยมหัศจรรย์เสมอค่ะ... 

(^__^)

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

แหม..เพื่อนเราเก่งจริง.. เดาถูกเสียด้วยว่า ใบไม้ไปร่วมประชุมงานไหน แต่ว่าเพื่อนร่วมชั้นของคุณคนไม่มีรากที่ใบไม้ได้พบและคุยด้วย ไม่ใช่พระค่ะ แต่เป็นสาวสวย ไม่ได้ถามค่ะว่าชื่ออะไร

จริง ๆ แล้ว เมื่อวานตอนบ่ายมีประชุมห้องย่อยเพื่อให้ความรู้ทีมงานและที่ปรึกษาโครงการค่ะ เป็นวิทยากรเกี่ยวกับ Positive Psychology ค่ะ ชื่อ Dr. Ilona Boniwell จาก University of East London ค่ะ ตอนฟังวิทยากรบรรยายก็นึกถึงคุณคนไม่มีรากเหมือนกันค่ะ เพราะคิดว่าเป็นเรื่องที่เพื่อนเราสนใจ

วันนี้ที่งานประชุมเขาแจกหนังสือ 2 เล่มค่ะ แปลโดย อ.จงชัย เจนหัตถการกิจ คือเรื่อง "บันทึกของรินไซ" และ "ดวงตาแห่งสัจธรรม" ค่ะ บังเอิญไหมคะ..ใบไม้หยิบมาแค่เล่มเดียว เพราะว่าเล่มหนึ่งคุณคนไม่มีรากได้อภินันทนาการให้มาแล้ว

สารภาพตามตรงว่า ใบไม้เองกลัวที่จะเจอกันค่ะ เพราะความรู้สึกต่อกันตอนนี้มันดี.. ดีเสียจนอยากให้เป็นแบบนี้ต่อไป..

แต่ถ้าสถานการณ์มันพาให้เราบังเอิญต้องมาเจอกัน ก็ต้องทักกันสิคะ ตอนนี้ก็พบกันทางตัวหนังสือไปก่อน ส่วนจะเจอกันเมื่อไรหรือไม่นั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ปล่อยไปตามธรรมชาติค่ะ

ยิ้มส่งท้ายให้กว้าง ๆ เลยค่ะ  ...^_______^...

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

การประชุมนี้เท่าที่ทราบสำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษาเข้าร่วมประชุมด้วยค่ะ...เสียดายไม่ได้ไป ..^_^...

ส่วนเพื่อนร่วมชั้นสาวสวยนั้น เป็นนิสิตการศึกษานอกระบบ นอกเวลาราชการ ก็พอรู้จักกัน แต่ไม่ได้เรียนด้วยกันค่ะ

อ่านแล้วยิ้ม ๆ ขำ ๆ กับข้อความของคุณใบไม้...สารภาพตามตรงว่า ใบไม้เองกลัวที่จะเจอกันค่ะ เพราะความรู้สึกต่อกันตอนนี้มันดี.. ดีเสียจนอยากให้เป็นแบบนี้ต่อไป..

กลัวทำไมคะที่จะเจอกัน ... อย่ากลัวเลย เพราะถ้าความรู้สึกของเราสองคนเป็น ความจริงใจ แม้ตัวตนที่ได้พบเจอกันจะต่างไปจากที่เราวาดภาพไว้ เราก็คงไม่เปลี่ยน ความรู้สึก ที่มีต่อกันหรอก จริงไหมคะ และแม้ว่า ความรู้สึก จะเปลี่ยนไป ... จะแคร์ไปทำไมกัน วันนี้ เรารู้สึกดี ๆ ต่อกัน เป็นเพื่อนกันทางจิตวิญญาณ ... วันหน้าก็ให้เป็น เรื่องของวันหน้า....จะสนใจทำไม้...

คิดถึงค่ะ..^_^...

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

เรื่องความกลัวที่จะเจอกันนั้น เป็นเพียงแค่อารมณ์วูบไหวเล็ก ๆ ค่ะ เป็นอารมณ์ที่ยึดติด ผลักไสกฏแห่งอนิจจังออกห่างเบา ๆ จึงสื่อสารบอกเพื่อนอย่างจริงใจ

ใช่แล้วค่ะ วันนี้เรารู้สึกดี ๆ ต่อกัน.. วันหน้าก็เป็นเรื่องของวันหน้า..

เพิ่งอ่านหนังสือ "ความเงียบ" จบเมื่อกี้นี้เอง อ่านอย่างมีความสุขมาก ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นการได้อยู่เงียบ ๆ อ่านหนังสือ หลังจากตะลอน ๆ ไปประชุมในห้องแอร์บ้าง ถ่ายทำสารคดีวิถีชีวิตชาวบ้านท่ามกลางแดดเปรี้ยงบ้าง และเดินทางไปถ่ายรูปงานแต่งงานที่เชียงราย

หลังจากวุ่นวายกับการงานที่หลากหลาย การได้พักเหนื่อยอยู่เงียบ ๆ หายใจยาว ๆ อ่านหนังสือสงบ ๆ เป็นความรู้สึกที่ดีมาก

อ่านเล่มนี้ทีไร คิดงานออกทุกที

ชอบจังเลย การคิดอะไรได้โดยที่มันมาตามธรรมชาติ ไม่ได้ไปนั่งตั้งอกตั้งใจคิด

มันเหมือน..ดอกไม้บานตามฤดูกาล ผลไม้ที่สุกตามธรรมชาติ

ปกติใบไม้เป็นคนคิดเร็ว ไอเดียต่าง ๆ มาเพราะความคิดที่พรั่งพรูออกมา แต่การคิดได้โดยไม่ได้ตั้งใจคิดนั้นต่างกัน มันลุ่มลึกและงดงามกว่า เหมือนมันสุกงอมจนเผยตัวออกมาให้ชื่นชม

มาทักทายและเล่าให้เพื่อนฟังถึงผลจากการอ่านหนังสือ "ความเงียบ" ค่ะ ..^__^..

นักรบไม่มีรากที่รัก

หอมกลิ่นลมหนาวอบอวลมากับไอเย็นบาง ๆ

เวลาอากาศเย็น การอาบน้ำอุ่นทำให้อบอุ่นขึ้นก็จริงอยู่ แต่เมื่อออกมาเจอกับอากาศเย็นอีกครั้งกับรู้สึกหนาวเย็นกว่าเดิม

ขณะที่การอาบน้ำเย็น เมื่อน้ำเย็นกระทบตัว รู้สึกหนาวสั่น แต่เมื่อค่อย ๆ ราดน้ำเย็นจนทั่วตัว ร่างกายก็จะเริ่มปรับตัวได้ เมื่อออกมาพบอากาศเย็นอีกครั้ง กลับรู้สึกอบอุ่น

บางคนบอกว่าให้อาบน้ำอุ่น แล้วตบท้ายด้วยน้ำเย็นเพื่อปิดรูขุมขน และไม่ให้รู้สึกหนาวเกินไปเมื่อออกไปเผชิญอากาศหนาวเย็นนอกห้องน้ำ

ส่วนคนที่เลือกอาบน้ำเย็น ก็ให้เริ่มราดน้ำที่ร่างกายทีละส่วนก่อน เช่น ที่มือ เท้า แขน ขา แล้วจึงราดไปที่ตัวทีหลัง เพราะเป็นจุดที่บอบบาง หากรู้สึกหนาวเย็นในทันที ร่างกายอาจปรับตัวไม่ทัน บางคนอาจเป็นไข้ได้

การอาบน้ำก็เป็นเสมือนศิลปะการดำเนินชีวิต

อากาศที่หนาวเย็นเปรียบดังสิ่งที่เราพานพบและกระทบความรู้สึก

การอาบน้ำจึงเป็นดั่งการปรับสมดุลให้แก่ร่างกาย เพื่อให้อยู่อุณหภูมิที่พอเหมาะ คือศิลปะในการปรับตัวปรับใจให้อารมณ์ปกตินั่นเอง

เขียนไปเขียนมาชักจะยาวอีกแล้ว เอาไปขึ้นเป็นบันทึกใหม่ของใบไม้เลยดีกว่า

มาส่งกำลังใจให้เพื่อนรักค่ะ เลยได้ของแถมเป็นบันทึกใหม่ของตัวเองเลย..

มีเพื่อนดีก็มีชัยไปกว่าครึ่ง จริงไหมคะ

...ขอให้เรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบานนะคะ..^__^..                            

คุณใบไม้คะ

ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ค่อยมาดูบันทึกนี้เลย...

ตั้งใจว่าจะต้อง...ทำงานบางอย่างให้ลุล่วง เหมือนที่เมื่อวานเล่าให้ฟังแล้ว และกำลังคิดว่า ใช้เวลาใน G2K มากเกินไป....

ตั้งใจจะจัดสรรเวลาให้ตัวเองใหม่ค่ะ

การได้คุย แลกเปลี่ยนกับ "เพื่อน" ยังคงเป็นความสุขของคนไม่มีรากเสมอ

กำลังจะเข้าสู่สนามรบ ต้องเตรียมตัว ต้องฝึกฝน ต้องบ่เชมเพาะ ... มัวสนุกสบาย คุยเล่น ... คงไม่ดีแน่ จริงไหมคะ

ขอบคุณพลังใจ ที่ได้ทุกครั้ง....

ค่ะ ... จะพยายาม...ทำตามที่เพื่อนเตือน ....ขอให้เรียนรู้การถูกกระทบเพื่อยกระดับปัญญาอย่างเบิกบานนะคะ..^__^..                            

นักรบไม่มีรากที่รัก

จงไปเถิด..

ไปบนเส้นทางที่ตัวเองตั้งใจจะเดินไป..

ไปทำภารกิจของตนให้ลุล่วง..

เมื่อรู้สึกอยากผ่อนพัก จึงค่อยมาเยี่ยมเยือนพูดคุยกับเพื่อน..

ขอให้นักรบไม่มีรากมีพลังใจที่แข็งแกร่ง และพร้อมเข้าสู่สนามรบที่ตัวเองเลือกเดินนะคะ..

ส่งพลังใจให้นะคะ..^__^..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

มาผ่อนพักใจ อารมณ์ที่บ้านของเรา...กับเพื่อนรัก...^_^...

วันนี้ไม่อยากคุยอะไร แต่แค่มาบอกว่า ... กำลังต่อสู้ เรียนรู้ที่จะก้าวไปตามที่ตั้งใจไว้ค่ะ บางทีก็...กลัวจังเลย...ขวากหนามมากมาย

ทางข้างหน้าโดดเดี่ยวจริง....

แต่ต้องไปค่ะ...ไม่กลัว จะต้องไปให้ถึง....^_^....

ขอบใจจ้ะเพื่อนรัก

สวัสดีค่ะ นักรบไม่มีราก

มาส่งกำลังใจและรับกำลังใจในขณะเดียวกัน

เราต่างกำลังเดินไปบนเส้นทางที่ตัวเองเลือก..

เพียงทำให้ดีที่สุด นั่นก็น่าจะเพียงพอแล้ว.. ..^__^..

"ความสมถะไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ได้ครอบครองสิ่งใด

แต่ไม่มีสิ่งใดที่จะมาครอบครองคุณต่างหาก" :อาลี อิบิน อาบิ ตอลิบ (656-661)

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

วันนี้เหนื่อยจัง... อ้อนเพื่อนนิดหน่อย...^_^...

มารับพลัง และ กำลังใจ จากเพื่อนทันพอดี

ตอนรู้สึกเหนื่อย ๆ จะชอบมาอ่านคอมเม้นท์ของคุณใบไม้ ... เพราะมักจะมีพลังใจและความปรารถนาดีอยู่ในถ้อยคำ แต่ตอนสบายใจเป็นปกติดี ก็มักจะเที่ยวไปอ่านบันทึกโน้นบันทึกนี้ หรือไปส่งกำลังใจให้คนอื่น....ดูสิ เป็นเพื่อนที่ดีจริงเชียว...(^__^)

เรียกได้ว่า .... กลับมาซบอกเพื่อน ...กลับมาตายรัง ....ฮา...

ชอบถ้อยคำที่นำมาฝากมากค่ะ .... เพราะคนไม่มีรากมักถูกผู้คนอธิบายลักษณะว่าเป็น คนสมถะ... ไม่รู้ด้วยเหตุใดก็ตามค่ะ และก็พอใจที่จะเป็น "คนเรียบง่าย สมถะ" ด้วย

ความสมถะไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ได้ครอบครองสิ่งใด

แต่ไม่มีสิ่งใดที่จะมาครอบครองคุณต่างหาก" :อาลี อิบิน อาบิ ตอลิบ (656-661)

ขอบคุณมากค่ะ....^_^....

สวัสดีครับคนไม่มีราก อยากอ่านบันทึกใหม่...ของคนไม่มีราก นะครับ เอจะได้ฤกษ์วางแผงรึยัง :)

สวัสดีค่ะ นักรบไม่มีราก

ใบไม้ก็รู้สึกเช่นเดียวกับคุณคนไม่มีราก เวลาอ่านคอมเม้นท์จากเพื่อนแล้วจะได้รับพลังใจกลับมาด้วย

ระยะหลังนี้ ใบไม้ไม่ค่อยเขียนความคิดเห็นมากนัก แต่จะเปิดอ่านบันทึกที่สนใจ และครุ่นคิดใคร่ครวญไปกับเนื้อหา หากมีประเด็นแลกเปลี่ยนก็จะเขียนความคิดเห็นค่ะ

ช่วงนี้ใบไม้ปล่อยรังสีอำมหิตออกไปบ้างเล็กน้อย เพื่อทำให้คนบางคนฉุกคิดบางเรื่องราว แต่ไม่ได้ทำด้วยความโกรธแค้นค่ะ (แม้จะมีความโกรธซ่อนอยู่ในใจเล็ก ๆ :P) ตอนนี้คิดว่าจะหยุดปล่อยรังสีอำมหิตแล้ว และจะใช้เมตตามหานิยมแทน ฮ่า ๆ

กลับมาตายรังเหมือนกัน มาบ่นให้เพื่อนฟัง อิ..อิ.. สบายใจดี..

ขอบคุณเช่นกันค่ะ ..^__^..

สวัสดีค่ะคุณกวิน

ระยะนี้เหนื่อย ๆ นิดหน่อยค่ะ ยังไม่มีเวลา...ร้อยเรียงบันทึกใหม่

เอาเปรียบเพื่อน ๆ ด้วยการอ่านของคนอื่นไปพลาง ๆ ค่ะ

(^__^)

สวัสดีค่ะคุณใบไม้

อ่านแล้วก็ขำ ๆ ค่ะ ... อธิบายได้เห็นภาพจังค่ะ....ช่วงนี้ใบไม้ปล่อยรังสีอำมหิตออกไปบ้างเล็กน้อย เพื่อทำให้คนบางคนฉุกคิดบางเรื่องราว แต่ไม่ได้ทำด้วยความโกรธแค้นค่ะ (แม้จะมีความโกรธซ่อนอยู่ในใจเล็ก ๆ :P) ตอนนี้คิดว่าจะหยุดปล่อยรังสีอำมหิตแล้ว และจะใช้เมตตามหานิยมแทน ฮ่า ๆ

อย่าใช้รังสีอมหิตเลยค่ะ ไม่ใช่ตัวตนของคุณใบไม้หรอก ยิ่งใช้รังสีประเภทนี้ ยิ่งรังแต่ทำให้ตัวเองไม่มีความสุขค่ะ

เพราะในโลกนี้ Action = Reaction  ค่ะ

รักและใช้ปิยะวาจากันดีกว่านะคะ โลกจะได้น่าอยู่ค่ะ

(^___^)

สวัสดีครับคุณใบไม้ย้อนแสง

บ้านนี้คุณใบไม้ย้อนแสงยึดมาจากคุณคนไม่มีราก...ต้องขออนุญาตเจ้าของบ้าน

ที่แปลกใจคือ เราต่างสนใจในเรื่องเดียวกันและมีความเห็นว่าเหมาะสมกับ คุณคนไม่มีรากครับ

"ความสมถะไม่ได้หมายความว่าคุณไม่ได้ครอบครองสิ่งใด

แต่ไม่มีสิ่งใดที่จะมาครอบครองคุณต่างหาก" :อาลี อิบิน อาบิ ตอลิบ (656-661)

:)

ท่านนักรบไม่มีราก

นักรบใบไม้มาแจ้งข่าวจะเริ่มหายตัวไปเข้าสู่สนามรบสักระยะหนึ่ง..

ตอนนี้ใบไม้หยุดปล่อยรังสีอำมหิตแล้วค่ะ อิ..อิ.. การปล่อยรังสีอำมหิตของใบไม้ก็แค่ไม่ยิ้มแย้มเท่าเดิม ไม่ตอบรับเออออง่าย ๆ แต่ไม่ได้ไปพูดอะไรรุนแรง แค่พูดบางเรื่องที่ไม่เคยพูดออกไปบ้าง คิดว่าแค่นี้เขาก็รับรู้ได้แล้วค่ะ เขาเป็นคนดีค่ะ เพียงแต่อาจลืมนึกถึงบางประเด็น ใบไม้เองก็พลาดหลายอย่าง ต้องรู้ความผิดตัวเองด้วย แต่ว่ายังไงเราก็ยังคงยิ้มแย้มพูดคุยจับมือทักทายกันอยู่เหมือนเดิมค่ะ

ถ้าเจอรังสีอำมหิตขั้นรุนแรงละก็.. โอ้..ใบไม้ยังกลัวตัวเองเลยค่ะ อย่าให้ต้องมีวันนั้นเลย..

ถึงจะห่างหายไปบ้างแต่ยังคงระลึกถึงและส่งกำลังให้นะคะเพื่อน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ก็ขอให้รักษาใจไว้ให้ดีนะคะ..^__^..

สวัสดีค่ะ พี่คนตัดไม้

บันทึกนี้ยังเป็นของคุณคนไม่มีรากค่ะ เพียงแต่ใบไม้มาอาศัยรีสอร์ทนี้พักผ่อนบ้างเป็นครั้งคราว และช่วยดูแลบ้างเล็กน้อย

ข้อความที่คัดลอกให้คุณคนไม่มีรากนั้น ใบไม้ให้ตัวเองด้วยค่ะ คือว่าตัวเองชอบเลยส่งต่อให้เพื่อน และมั่นใจว่าเพื่อนต้องชอบค่ะ

คิดว่าพวกเราสนใจในเรื่องราวใกล้เคียงกันค่ะ จึงสื่อสารกันได้เข้าใจ และอาจใจตรงกันบ้างในบางครั้ง..^__^..

คุณใบไม้คะ

ขอโทษที่มาตอบช้ามากเลยค่ะ

นักรบนี่เหนื่อย หนัก ต้องอดทนมากมายจัง ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยนะคะ

แต่เราเลือกที่จะเป็น นักรบ เราต้องอดทน ต้องเรียนรู้ที่จะรักษาใจไว้ อย่างนั้นใช่ไหม... ^_^...

ส่งเพื่อนเข้าสู่สนามรบ .... แต่คงเป็นคนละสนามกันนะคะ

สู้ ๆ ๆ ๆ .... เราสู้ไม่ถอยจนก้าวเดียว...ต้องปลุกใจหน่อยค่ะ

แม้ห่างหายกัน แต่ก็เข้าใจค่ะ เพราะเราก็ยังคงสื่อกันได้เสมอ

(^__^)

นักรบไม่มีราก ที่รัก

ใช่แล้วค่ะ เราเลือกที่จะเป็นนักรบ เราต้อง อดทน ต้องเรียนรู้ที่จะรักษาใจไว้ ..^__^..

ทำสนามรบของเราให้เขียวสดชื่นแบบนี้ดีไหมคะ

อย่างไรเรายังคงสื่อสารกันได้เสมอ..

สู้ ๆ ค่ะ พวกเราเหล่านักรบ แม้จะเป็นคนละสนามรบ.. ..^__^..

คุณใบไม้ที่รัก

แวะมายังมุมที่อบอุ่นและปลอดภัยของเรา....^_^....

วันนี้สบายใจขึ้นมากเลยค่ะ... เรื่องบ้านเมืองก็ค่อยสงบลงแล้ว ภาวนาว่าอย่าให้มีอะไรที่รุนแรงอีก ทุกคนน่าจะหยุดคิดเพื่อถวายให้กับในหลวงของเรา....

กำลังง่วนอยู่ใน...สนามรบของตัวเองค่ะ หนักและเหนื่อย เพราะศัตรูที่น่ากลัว น่าเกรงขามที่สุดคือ ... ตัวเราเอง... ว่าไหมคะ

ส่งภาพนี้ไว้ให้เพื่อนรักชม.....ลองทายดูนะคะว่าดอกอะไร...^__^...

นักรบไม่มีราก คะ

สบายใจเรื่องบ้านเมืองมากขึ้นเช่นกันค่ะ หวังว่าทุกฝ่ายจะเรียกสติกลับมาได้

นึกถึงคำพูดของปราชญ์ชาวกะเหรี่ยงที่ได้พบ เขาพูดติดตลกว่า "ไม่รู้เป็นยังไงไอ้สตินี่ มันไม่เคยเกินซะที ขาดอยู่ทุกทีเลย" ฮ่า ๆ จริงอย่างเขาว่าแฮะ.. อันนี้บอกเขาแล้วว่าขอยืมมุขนี้มาใช้หน่อย ถูกใจจริง ๆ

ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เราต้องจดจ่ออยู่กับสนามรบของตัวเอง การเอาชนะตัวเองนี่ยากที่สุดเลย..

หนักและเหนื่อยแค่ไหน พวกเราจะเดินหน้าไปด้วยกันนะคะ ..^__^..

ขอบคุณค่ะสำหรับภาพดอกอัญชัญสีขาว สีขาว-เขียว คู่สีที่ถูกใจใบไม้

อากาศหนาวแล้ว อย่าลืมทามอยเจอร์ไรเซอร์ให้หัวใจชุ่มชื่นบ้างนะคะ เพื่อนรัก ..^__^..

มารอบันทึกใหม่เหมือนกัน เน้อ เจ้า สบายดี เน้อ เจ้า

คุณใบไม้ที่รัก

อ่านแล้วยิ้ม ๆ ทุกทีเลยกับสำนวนการเล่าเรื่องที่....ได้อารมณ์และความรู้สึก...ของเพื่อนเรา...

" นึกถึงคำพูดของปราชญ์ชาวกะเหรี่ยงที่ได้พบ เขาพูดติดตลกว่า "ไม่รู้เป็นยังไงไอ้สตินี่ มันไม่เคยเกินซะที ขาดอยู่ทุกทีเลย" ฮ่า ๆ จริงอย่างเขาว่าแฮะ.. อันนี้บอกเขาแล้วว่าขอยืมมุขนี้มาใช้หน่อย ถูกใจจริง ๆ"

5555.... แล้วยังมีสำนวนคัน ๆ ที่หัวใจ....อากาศหนาวแล้ว อย่าลืมทามอยเจอร์ไรเซอร์ให้หัวใจชุ่มชื่นบ้างนะคะ เพื่อนรัก ..^__^..

ขอบคุณค่ะ....หนักและเหนื่อยแค่ไหน เราก็จะเดินไปข้างหน้าด้วยกันนะ....

(^___^)

สวัสดีเจ้า....คุณแม่น้องพอน้องเพียง

สบายดีเจ้า...^_^...

สวัสดีค่ะ นักรบไม่มีราก

ได้ทามอยเจอร์ไรเซอร์ให้หัวใจชุ่มชื่นบ้างหรือยังคะ เรื่องนี้ไม่ค่อยห่วงเพื่อนหรอก เพราะรู้ว่าหัวใจอบอุ่นและสดชื่นไปด้วยมิตรภาพมากมาย ได้เป็นทั้งผู้ให้และผู้รับ เพียงแต่ไหวสะท้านไปกับลมหนาวที่พัดกรรโชกมาบ้างเป็นครั้งคราวเท่านั้นเอง

ช่วงนี้ใบไม้กำลังเรียนรู้เรื่องการ "ยอมรับ" ด้วยหัวใจต่อค่ะ ค้นพบว่า การ "ยอมรับ" ด้วยหัวใจนั้น ทำให้เราเห็นตัวเองชัดเจนขึ้น ไม่ว่าจะเป็นด้านลบหรือด้านบวก โดยเฉพาะด้านลบ ซึ่งปกติเรามักมีข้อแก้ตัวให้กับตัวเองเสมอ เมื่อยอมรับอย่างแท้จริง กลับทำให้จิตใจปลอดโปร่ง แม้จะยังแก้ไขข้อเสียในเรื่องนั้นไม่ได้ก็ตาม

แล้วก็ยังรู้สึกซาบซึ้ง ตื้นตัน กับเพื่อนร่วมงาน คนในครอบครัว หมา แมว รวมถึงกัลยาณมิตรรอบ ๆ ตัว

เมื่อเปลี่ยนจังหวะของชีวิตให้ช้าลง เสียงความยุ่งเหยิงข้างในใจก็ดูเงียบลงไปด้วย แม้ว่าคิวงานจะรออยู่ยาวเหยียดทีเดียว

ตัดสินใจว่าจะทำงานแบบอยู่กับตัวเองเงียบ ๆ อีกสักพัก บังเอิญว่างานที่เข้ามาในช่วงนี้ก็เป็นใจเสียด้วย งานที่ต้องไปอยู่ท่ามกลางผู้คนก็มีเช่นกัน แต่น้อยกว่า.. จะทำงานแนวนี้ต่อไป ดูว่าจะเห็นอะไรในตัวเองอีก จะได้รบกับตัวเองถูก และผูกมิตรกับตัวเองด้วยในคราวเดียวกัน

การเอาชนะตัวเองนี่ยาก แต่ก็ท้าทาย.. และในบางครั้งก็ทำให้อ่อนล้าทีเดียว  ขณะเดียวกันก็เป็นความสนุกอีกชนิดหนึ่ง

ขอให้เพื่อนเบิกบานกับการเอาชนะตัวเองนะคะ ..^__^..

คุณใบไม้คะ

เช้านี้ ได้อ่าน...."แห่งการเปลี่ยนแปลง"  จากหนังสือ แห่งการงานอันเบิกบาน Skillful Means ของ ตาร์ถัง ตุลกู แปลโดย โสรีช์ โพธิแก้ว  เลยคัดลอกมาให้เพื่อนอ่านนะคะ

....เมื่อเราเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ

ที่เกิดขึ้นโดยตรง และค่อย ๆ เดินทวนมันไป

เราจะพบวิถีทางใหม่ในการมีชีวิต

เราจะสร้างความเข้มแข็งและความเชื่อมั่น

เพื่อจะเผชิญกับความยุ่งยากในอนาคตมากขึ้น

ชีวิตเป็นสิ่งที่ท้าทายซึ่งนำเราไปสู่ความรู้และ

ความเข้าใจอันใหญ่หลวง เราจะค้นพบว่า

เมื่อเราเรียนรู้มากขึ้น เราจะงอกงามมากขึ้น

ยิ่งเราพบสิ่งท้าทายใหม่ ๆ มากเท่าไร

ความเข้มแข็งและความตระหนักรู้ในตนก็จะเพิ่มมากขึ้นมากขึ้น

เมื่อเรามีชีวิตอยู่อย่างสอดคล้อง

กับกระแสของการเปลึ่ยนแปลง เราจะทำ

สิ่งทีมีค่ามากประการหนึ่ง นั่นคือ...

การมีชีวิตอย่างง่าย ๆ

 อ่านแล้วเหมือนจะง่าย ... แต่ก็นั่นแหละ... ไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย  ปัญหาอยู่ที่ว่าทำอย่างไร ให้มีชีวิตอย่างง่าย ๆ น่ะสิ ว่าไหมคะ

...^___^...

ส่งยิ้มกลางสายลมหนาวมาให้เพื่อน  ..^___^..

ขอบคุณข้อความที่คัดลอกมาให้อ่านค่ะ

ฝากเพื่อนซื้อหนังสือ “แห่งการงานอันเบิกบาน” แล้ว แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้

..ตอนนี้ใบไม้กำลังพยายามเก็บตัวเคลียร์การงานที่คั่งค้างของปีนี้ให้เสร็จน่ะสิคะ ช่วงนี้เวลาใช้สมาธิทำงาน ก็ปิดมือถือตลอดเลย ฮ่า ๆ เรื่องปิดมือถือนี่คุณคนไม่มีรากต้องเข้าใจดีแน่ ๆ คุณแจ๋วก็เป็นอีกคนที่น่าจะเข้าใจ เหอะ ๆ

พยายามทำชีวิตให้ “เรียบง่าย” แต่ก็หวาดเสียวว่าจะเผลอกลายเป็น “มักง่าย” เหมือนกัน

ทำชีวิตให้ง่ายอาจเป็นเรื่องยาก งั้นเราก็แค่ทำเรื่องยาก ๆ ให้ง่าย.. ก็แล้วกัน..

ใบไม้พางงไหมเนี่ย ๆ ฮ่า ๆ เอิ๊ก ๆ  :P

คุณใบไม้ที่รัก

ดีใจที่ชอบ "แห่งการงานอันเบิกบาน" ค่ะ แต่คนไม่มีรากไม่มีเวลามากพอจะคัดลอกมาให้เพื่อนอ่านค่ะ ... กำลังไฟลนก้นอยู่เล็ก ๆ แล้ว ประเมินแล้ว...ตัวเองงานไม่ก้าวหน้าตามที่ตั้งเป้าไว้ค่ะ...คืนนี้จะปรับกลยุทธ์การทำงานใหม่ค่ะ....แต่ก็ยังอดที่จะเข้ามาคุยไม่ได้ ...

สงสัยต้องไป...เลิก G2K ที่ถ้ำกระบอกเสียแล้วล่ะมั้ง...^__^...

คิดเหมือนที่คุณใบไม้ว่าเหมือนกันค่ะ... การใช้ชีวิตให้ "เรียบง่าย" ต้องระวังอย่าให้เป็น "มักง่าย" จะว่าไปในโลกนี้ ไม่มีอะไรง่าย สุขแท้ไม่มี มีแต่ทุกข์น้อย .... ที่เราว่าสุข ก็เพราะเรายกเอา ทุกข์น้อย ชั่วครั้งชั่วคราวนั้นขึ้นมา และยึดติดกับทุกข์น้อยหรือสุข นั้น ....

พอดีกว่านะ...ไปไกลเชียว  ขอตัวไปทำงานก่อนค่ะ  อ้อ...เกือบลืม ชวนไปเที่ยวแก้เครียด งานไม่ออกดีกว่าที่นี่นะคะ....

http://gotoknow.org/blog/nookae/228828

นักรบไม่มีรากที่รัก

ไปเที่ยวเบตงตามคำชวนมาแล้วค่ะ

ไม่ต้องเสียเวลาคัดลอก "แห่งการงานอันเบิกบาน"มาให้อ่านหรอกค่ะ เดี๋ยวใบไม้อ่านจากหนังสือเองได้

แค่เป็นห่วงว่าเพื่อนจะยางแบน เอ้ย..ตัวแบน เพราะว่าการงานทับถม

ส่วนใบไม้ก็กำลังทำคิวงานที่ยาวเป็นแถวให้สั้นลง ๆ 

ประเมินแล้วเช่นกันว่า ทำงานไม่ได้ตามที่ตั้งเป้าไว้เลย

ปีหน้าตั้งใจไว้ว่า จะรับงานให้น้อยลง อาจเกษียณอายุตัวเองจากงานบางชนิด

ไหน ๆ ก็เป็นอนาคาริก เอ้ย Freelance แล้ว ขอเผชิญหน้ากับชีวิตแบบสด ๆ ต่อไปค่ะ

ส่งกำลังให้เคลียร์งานที่ทับถมให้เบาลง ๆ อย่างเบิกบานนะคะ ..^__^...

สวัสดีค่ะสหายอนาคาริก เพื่อนผู้กล้าหาญ...

ดีใจที่มีเพื่อนเป็นอนาคาริก...ชอบจริงชอบจัง...^_^...

มาส่งข่าวค่ะ 2-3 อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ค่อยสบายใจ กังวลใจกับบางเรื่อง ... ซึ่งก็จัดการได้แล้ว ดังที่เขียนไว้ในบันทึกล่าสุด คือ ผู้แบกโลก(ย์) การเป็น นักรบในโลกชีวิต นี่ ยากเย็นไม่เบา ต้องมีสติที่แหลมคม เท่าทัน และยังต้องมีกัลยาณมิตรด้วย จริงไหมคะ

ขอบคุณพลังใจที่มีให้อย่างสม่ำเสมอตลอดมานะคะ....

ส่งแรงใจไปช่วยให้คุณใบไม้ อนาคาริกที่รักเดินทางไปยังจุดหมายที่ต้องการ อย่างปลอดภัยและเบิกบานค่ะ

(^___^)

มาแล้ว ๆ มาแล้ว ๆ

ใบไม้กลับมาแล้วค่ะ เย้ ๆ

เมื่อวานซืนฉลองเขียนงานเสร็จด้วยการไปเล่นโยคะ หลังจากหยุดเล่นไปสัก 3 เดือนเห็นจะได้ ครูผู้สอนบอกว่า หายหน้าไปนานเลย..

ส่วนเมื่อวานก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลคุณคนไม่มีราก อยู่ที่จุฬาฯ ตั้งแต่สาย ๆ ยันฟ้ามืด ไปร่วมฟังเวทีระดมความคิดเห็นที่คณะรัฐศาสตร์มาค่ะ ต่อด้วยเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตจากเหล่าคนใจดี

วันนี้จริง ๆ ตั้งท่าจะมาเขียนถึงคุณคนไม่มีรากตั้งแต่สาย ๆ แล้ว แต่พอใจเราคิดว่าตัวเองเหนื่อย เพราะว่ารบกับตัวเองให้เขียนงานมาหลายวัน วันนี้อยากพัก มันก็ทำให้ง่วงนอนทั้งวันเลย นี่ก็เพิ่งตื่นจากฝันกลางวัน เอ้ย ไม่ใช่ ตื่นจากนอนกลางวันค่ะ

เดี๋ยวพรุ่งนี้ใบไม้จะได้พบเพื่อนที่ซื้อหนังสือ "แห่งการงานอันเบิกบาน" มาให้ค่ะ แล้วจะได้อ่านให้หนำใจเลย

วันนี้ขอพักสักตั้ง พรุ่งนี้จะเริ่มลุยงานเขียนต่อ ยังมีอีกงานหนึ่ง ต้องรบกับตัวเองอีกพักใหญ่เลยค่ะ แต่คงไม่คร่ำเคร่งเท่างานที่เพิ่งเสร็จ

ขำ ๆ ตัวเอง มานั่งเล่ากิจวัตรประจำวันให้เพื่อนฟังซะอย่างนั้น เหมือนยายแก่ขี้บ่นเลย ฮ่า ๆ  :P

มารายงานตัวเท่านี้ก่อนค่ะ

ส่งกำลังใจให้นักรบไม่มีรากมีหัวใจที่แข็งแกร่งและเบิกบานนะคะ ..^__^..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้...

เย้ ๆ ๆ ๆ ๆ  ด้วยคน ยินดีต้อนรับค่ะ

กลับมาจากสมรภูมิรบ...การงาน แล้ว ... สบายดีนะคะ...^__^...

ดีใจและโล่งใจที่ได้ฟังกิจวัตรประจำวันของเพื่อนค่ะ แม้ไม่ได้ฟัง ก็รับรู้อยู่เสมอล่ะคะ ...

เราอาจนั่งติดกันขณะนั่งฟังนะคะ เพราะคนไม่มีรากแวะไปช่วงสาย ๆ แต่อยู่เพียงชั่วครู่ เพราะมีภารกิจอื่นที่สัญญาว่าจะทำค่ะ

เดือนนี้เป็นเดือนที่คนไม่มีรากชอบมากค่ะ และมีความสำคัญต่อความรู้สึกและจิตใจมาก....แม้จะกระพร่องกระแพร่งทางสุขภาพกายไปบ้าง แต่จิตใจกลับเบิกบาน เต็มอิ่มค่ะ ..... (^__^)

ส่งความเบิกบาน เต็มอิ่มให้คุณใบไม้ด้วยค่ะ

(^__^) 

สวัสดีค่ะ คุณคนไม่มีราก

เอ..เรานั่งติดกันเหรอคะ แน่ใจหรือว่างานเดียวกัน ใบไม้ว่าคนที่นั่งข้าง ๆ ใบไม้เป็นผู้ชายนะ หรือว่า..คุณคนไม่มีรากปลอมตัวมา ฮ่า ๆ

เราคงส่งใจถึงกันอยู่แล้วค่ะ ก็คุณคนไม่มีรากบอกว่า แม้ไม่ได้ฟัง ก็รับรู้อยู่เสมอ สงสัยว่าเพื่อนเรานั่งทางในได้แน่ ๆ เลย

ขอให้ฟื้นฟูร่างกายให้เบิกบานได้เหมือนจิตใจนะคะ ..^__^..

ส่วนใบไม้ได้รับความเบิกบานที่ส่งมาจนเต็มอิ่มเลย วันหยุดปีใหม่นี้เตรียมเข้าสู่สมรภูมิอีกครั้ง ใคร ๆ เขาไปเที่ยว เราก็ทำงาน พอเขากลับมาทำงาน เราค่อยไปเที่ยว อิ..อิ..

สวัสดีค่ะคุณใบไม้ที่รัก

เราอาจนั่งติดกันค่ะ...คาดเดาไม่ได้ปลอมตัวหรอก และก็นั่งทางในไม่เป็นด้วย เป็นจำพวกนั่งหลับตาไม่ได้ หลับตานิ่ง ๆ ต้องหลับ บางทีลืมตาอยู่ยัง...หลับกลางอากาศเลย...ฮา....

ปีใหม่แล้ว คงเป็นช่วงที่คุณใบไม้ได้พักบ้าง..อ้อ..ลืมไปว่าเพื่อนเราจะทำงานตอนคนอื่นหยุดและจะหยุดตอนคนอื่นทำงาน...

ปีใหม่นี้เป็น...ช่วงระยะเวลาที่คนไม่มีรากคิดว่า...มีคุณค่ามากค่ะ...

...อยู่โยงเฝ้าบ้านกับพี่สาวในขณะที่คนอื่นไปพักผ่อนต่างจังหวัด ตอนแรกก็คิดว่า...น่าจะเหงานะ ...คงต้องเข้าไปคุยใน G2k ทั้งวันแน่เลย แต่ก็น่าแปลกค่ะ เพียงเข้าไปตอบกระทู้และทักทายบางคนในช่วงก่อนเที่ยง แล้วก็ออกมา โดยไม่ได้อยากเข้าไปอีกเลย ....

ทำให้มีเวลาทบทวน...อารมณ์ ความคิด ความรู้สึก ของตัวเองมากเลย ... ที่ตลก ๆ คือ คนที่คิดคล้าย ๆ กันคือ ครูปู ที่ได้ทำ AAR ชีวิตตัวเองเป็นบันทึกแล้ว....

ว่าจะทำเป็นบันทึกด้วยค่ะ... เพราะเมื่อได้ใช้เวลากับตัวเองมาก ๆ ก็ทำให้รู้สึกปลอดโปร่งและเป็นอิสระทางความคิด อารมณ์และความรู้สึกมากขึ้นโขเลยค่ะ ....

บอกตัวเองดัง ๆ และแกมหัวเราะว่า....I am free now ...!!!!!

มาส่งข่าวแค่นี้ก่อนค่ะว่า...วันนี้รู้สึกเป็นสุขด้วยความรู้สึกอิสระทางใจค่ะ.....มีความสุขด้วยกันนะคะ

(^______^)

สวัสดีค่ะ นักรบไม่มีรากที่รัก

ดีจังเลยที่เพื่อนเราได้ใช้เวลากับตัวเองช่วงปีใหม่  จนกระทั่งตกผลึกและรู้สึกเป็นอิสระทางความคิด

ส่วนใบไม้ช่วงปีใหม่ไม่ได้ทำงานชิ้นที่ตั้งใจ แต่ได้ทำงานประเภทให้ความคิดเห็น อะไรทำนองนั้นบ้าง และเพื่อน ๆ แต่ละกลุ่มก็นัดหมายให้ไปพบเจอ ธรรมดาก็นาน ๆ เจอกันทีอยู่แล้ว จะปฏิเสธได้อย่างไร แต่ละคนล้วนนับเป็นกัลยาณมิตรทั้งนั้น

ที่สำเร็จคือได้อ่านหนังสือ "แห่งการงานอันเบิกบาน" จบไปแล้ว..

ปีนี้พยายามตั้งท่าให้ดีก่อนรับงานค่ะ สวมหมวกหลายใบ ทำหลายอาชีพก็ต้องแยกแยะให้ดี ข้อดีก็มีอยู่ที่เราไม่ติดกรอบอาชีพใดอาชีพหนึ่ง และนำมาบูรณาการให้เป็นประโยชน์ร่วมกันได้ เพียงแต่เราจัดการตัวเองได้ไม่ดีเท่าที่ควร

การเข้ามาเขียนบล็อกก็ที่ G2K ก็ทำให้รู้จักตัวเองมากขึ้น เห็นว่าตัวเองเหมาะกับการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น มากกว่าเขียนบันทึกเอง เพราะมักทำงานไม่ทันตลอด จึงไม่อยากใช้เวลาเขียนบันทึก นั่นก็เป็นข้อแก้ตัวของตัวเอง ประเภทมัวแต่คิด ไม่ลงมือทำ

ได้เรียนรู้จากหลายท่าน จนรู้สึกว่าตัวเองออกจะเห็นแก่ตัวไปหน่อยที่มารับความรู้จากคนอื่น แต่ไม่ค่อยได้เขียนบันทึกให้คนอื่นได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้บ้าง จะพยายามเขียนบันทึกในภายหลัง เมื่อไรหนอ..

ช่วงนี้ได้พบและแลกเปลี่ยนกับเหล่ากัลยาณมิตรเป็นรายบุคคลอยู่เรื่อย ๆ เพราะคนเหล่านี้ได้ทำงานด้วยกัน มีความสุขค่ะ ได้งอกงามทางปัญญา ได้มุมมองที่ลึกซึ้งมาปรับใช้ในชีวิตและการงานเพิ่มขึ้น ได้เติมพลังใหกันและกัน

เขียนยาวอีกแล้ว..

เอ..เดี๋ยวนี้เขียนสั้น ๆ ไม่ค่อยเป็นแล้วสิเรา

มีความสุข จิตใจเบิกบาน และงอกงามทางปัญญาไปด้วยกันนะคะ ..^__^..

คุณใบไม้ที่รัก

เขียนยาว ๆ น่ะดี เหมือนได้นั่งคุยกันยาว ๆ ไม่ใช่แค่ทัก ๆ แล้วก็รีบ ๆ ไป ... บางคนเราอยากคุยยาว ๆ ก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับเขาก็มี ... แต่ก็อย่างที่ว่า เพื่อนบางคนไม่ต้องพูดจากันสักคำ นั่งใกล้ ๆ ชมวิวทิวทัศน์ด้วยกัน ก็เหมือนจะสื่อและสัมผัสได้ว่า...เราเข้าใจกัน จริงไหมคะ

ดีใจที่คุณใบไม้..อ่าน แห่งการงานอันเบิกบาน จบแล้ว ... น่าจะม่ประโยชน์มากสำหรับคนที่ต้องบริหารเวลาเช่นเพื่อนเรา

การเขียนบันทึก นั้น แต่ละคนมีวิธีการและวัตถุประสงค์ต่างกัน...เขียนมากเขียนน้อยไม่สำคัญเลย เพราะ เราก็ต้องให้ความสำคัญอันดับแรกกับงานประจำก่อน ... บางครั้งคนไม่มีรากก็ไม่เขียนบันทึกนานเลยค่ะ ซึ่งก็คงไม่ผิดและไม่ควรรู้สึกผิดอะไรด้วยค่ะ

ทำใจให้สบาย และใช้เวลากับกัลยาณมิตร กับตัวเอง กับงาน...อย่างมีความสุขและเบิกบานนะคะ

(^___^)

คุณคนไม่มีรากคะ

ใบไม้คิดว่าจะย้ายบ้านพักตากอากาศค่ะ  หลังจากเล็งอยู่พักหนึ่ง ตอนนี้การจราจรของบันทึกนั้นหนาแน่นน้อยลงมากแล้ว เดาได้ไหมคะว่าจะย้ายไปบันทึกไหน

ใบไม้จะย้ายไปบันทึก ต้นไม้ ใบหญ้า ดารดาษ ระบัดใบ (2-25) ค่ะ

คุณคนไม่มีรากจะได้ไม่ต้องคลิกย้อนมาหาบันทึกเก่า ๆ มากไป

แจ้งให้ทราบก่อนค่ะ.. ไม่งั้นเดี๋ยวไม่ได้คุยกัน อิ..อิ.. แหม..ก็เพื่อนเราแฟนคลับเยอะเหลือเกิน

แล้วเจอกันที่บ้านพักตากอากาศหลังใหม่นะคะ โมเมเอาเองว่า เจ้าของบ้านให้อนุญาตแล้ว :P

ส่งกำลังใจให้มุ่งหน้าก้าวไปบนเส้นทางที่เลือกเดิน ด้วยกำลังใจที่เข้มแข็งนะคะ ..^__^..

คุณใบไม้คะ

ตกลงว่าเราจะย้ายบ้านพักตากอากาศไปที่...

ต้นไม้ ใบหญ้า ดารดาษ ระบัดใบ (2-25) นะคะ

ระยะนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันนะคะ .. แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนได้พบได้คุยกันเสมอ...เพราะรู้ว่าไม่ว่าเราจะคิด จะพูด จะทำอะไรก็ตามที ก็จะมีเพื่อนที่ (พยายาม) ที่จะเข้าใจในสิ่งที่เราเป็น...^_^...

ตอนนี้คนไม่มีรากกำลังเรียนรู้ที่จะชนะความกลัวค่ะ เป็นความกลัวที่ไม่แน่ชัดนักในต้นเหตุ เพราะปกติจะเป็นคนที่ กล้า ไม่ค่อยมีความกลัวอยู่ในใจ แต่พอมาถึงเรื่องที่เกี่ยวกับ...บางเรื่อง ไม่รู้ไอ้เจ้าความกลัวจากไหนไม่รู้พากันมาเยี่ยมเยือน...เต็มเลย โดยไม่ได้ต้อนรับเสียด้วยสิคะ...ฮา....กำลังส่งแขกไม่ได้รับเชิญกลับไปค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ ดีขึ้นแล้วค่ะ

แล้วไปเจอกันที่บ้านพักตากอากาศหลังใหม่นะคะ

(^___^)