ต้องใช้ให้ถูกกาลเทศะน่ะ...หนูเอ้ย...... บางคนต้องใช้ต้นยอ บางคนต้องใช้กอไผ่ ...ส่วนบางคนก็ไม่ต้องใช้ทั้งต้นยอทั้งกอไผ่ ... เราเป็นแค่สระน้ำ เขาก็คิดได้แล้ว...
สระน้ำ ต้นยอ กับกอไผ่
เมื่อ 6 พฤศจิกายน 2551 มีการประชุมของสมาคมครูภูมิปัญญาไทย ที่โรงแรมเอส ดี อเวนิว คนไม่มีรากมีโอกาสไปร่วมประชุมและกราบสวัสดีคุณครูภูมิปัญญาไทยหลายท่านด้วยความระลึกถึงที่เต็มหัวใจ และยังได้พบหัวหน้าถวัลย์ มาศจรัสที่แสนจะเคารพรัก ได้อิ่มเอมกับความรัก ความปรารถนาดี ที่อบอวลอยู่ตลอดการประชุมนั้น
คนไม่มีรากมีความสุขกับการนั่งฟัง “คุณลุงเขียว” หรือ ครูประพนธ์ พลอยพุ่ม แห่งเมืองเลย คุยกับ “คุณปู่” หรือท่านหัวหน้าถวัลย์ มาศจรัส ผู้รู้ทั้งสองคุยกันเรื่อง การทำงานให้ประสบความสำเร็จ ด้วยการบริหารคน คนแอบฟังอย่างคนไม่มีรากต้องนั่งหูผึ่ง เพราะเพิ่งจะล้มเหลวเรื่องการบริหารตัวเองในการทำงานมาหยก ๆ นี่นา
คุณถวัลย์ มาศจรัส กับคุณครูประพนธ์ พลอยพุ่ม คุณครูทั้งสองในดวงใจ
คุณลุงเขียว : ผมถือหลักง่าย ๆ ทำงานอะไร ถ้าต้องการความสำเร็จต้องใช้ 3อย่าง สระน้ำ ต้นยอ กอไผ่
คุณปู่ : เป็นไงครับ...สระน้ำ ต้นยอ กอไผ่ ทักถามเสียงนุ่มแต่กระตือรือร้น ด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า
คุณลุงเขียว : สระน้ำ ก็ต้องเป็นคนใจเย็น ใครอยู่ใกล้ไม่ร้อนใจ มีน้ำเย็นใสเหมือนเป็นสระน้ำที่เปี่ยมเต็ม
คุณปู่ : อ้อ...ต้องมีน้ำใจใสเย็น จริงใจเหมือนสระน้ำที่ให้คน
ได้ดื่มกิน ได้ใช้สอย
คุณลุงเขียว : ต้นยอ นี่ต้องใช้บ่อย ๆ คนชอบคำชมมากกว่าคำติติงให้กำลัง
ใจชมเชยนี่เป็นยาชูใจที่สำคัญมาก
คุณปู่ : ครับ ลูกยอนี่ดี เป็นยาวิเศษ เอ...มากไปลูกยอก็เป็น
พิษนะครับ ... เสียงท้วงแกมหัวเราะ
คุณลุงเขียว : ต้องพอดี ๆ ลูกยอนี่...บริโภคมากมากไปก็เป็นพิษต่อ
ร่างกายจิตใจ...เสียงตอบนุ่ม ๆ แกมเสียง หึ หึ...ขลุกขลักใน
ลำคอ
คุณปู่ : หัวเราะชอบใจบ้าง ครับ...ต้องพอดี ๆ แล้ว...กอไผ่
ล่ะครับ หมายถึงอะไร
คุณลุงเขียว : กอไผ่ ก็เป็นการลงโทษ ไม้เรียว เหน็บแนม การใช้กฎเกณฑ์
บังคับ เสียงเข้มขึ้นมาหน่อย
คุณปู่ : อ้าวเพิ่งใช้ลูกยอ ตอนนี้ใช้ไม้เรียว เสียแล้ว ...หึ ๆ ๆ
คนไม่มีราก : อ้าว...ยังไม่หมดยุคทาส เจ้าขุนมูลนายอีกหรือคะ...
แทรกขึ้นมาบ้างด้วยความข้องใจ
คุณลุงเขียว : ต้องใช้ให้ถูกกาลเทศะน่ะ...หนูเอ้ย...เงียบไปอึดใจยังเห็นหน้า
ยู่ยี่ ตาขุ่น ๆ ของคนไม่มีรากเลยต่อว่า ... บางคนต้องใช้ต้นยอ
บางคนต้องใช้กอไผ่ ....
คุณปู่ : ส่วนบางคนก็ไม่ต้องใช้ทั้งต้นยอทั้งกอไผ่ ... เรา
เป็นแค่ สระน้ำ เขาก็คิดได้แล้ว ... คุณปู่ช่วย
สาธยายให้ลูกน้องหัวทึ่มฟังบ้าง
คนไม่มีราก : แล้วไอ้ สระน้ำ ต้นยอ กอไผ่ นี่... ใช้กับเจ้านาย ผู้ใหญ่กว่าเรา
ได้ไหมคะ... ถามเสียงกระตือรือร้นขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
คุณลุงเขียว/คุณปู่ : ได้สิ ได้เลย .... ประสานเสียงพร้อมกันโดยมิได้
นัดหมาย ระคนเสียงหัวเราะเบิกบาน
คนไม่มีราก : ยิ้มกว้าง ตาใส ใจสว่างขึ้นมาด้วยเมตตาจิตของผู้ใหญ่ทั้งสอง
คิดพลางยิ้ม ๆ ...เรานี่โชคดีจังนะอยากได้อะไรก็ได้ ไม่คิดว่าจะ
ได้...ก็ยังได้ นี่ละกระมัง ท่านจึงว่าให้...คบหาสมาคมและอยู่
ใกล้“บัณฑิต” พึมพำพร้อมรอยยิ้มเบา ๆ ในใจ...
...ต้องเลือกใช้ให้เหมาะ ... สระน้ำ ต้นยอ กับ กอไผ่...
***ต้องขอบคุณเป็นพิเศษกับดร.นภมณฑล สิบหมื่นเปี่ยม และน้องณุตตรา แทนขำ ที่เอื้อเฟื้อ ชักชวนให้ไปร่วมการประชุมครั้งนี้...^_^....
