เราควรจะทบทวน สรุปบทเรียน(AAR=After Action Review) ชีวิตที่ผ่านมาทั้งปีเสียหน่อย .. ด้วยกระบวนการรู้สึก...ไม่ใช่โดยผ่านกระบวนการคิด...
คำเตือน : บันทึกนี้เป็นเรื่องส่วนตัวที่ค่อนข้างยาว ใครที่ไม่ชอบรับทราบเรื่องไม่ค่อยมีสาระของคนอื่นและมีเวลาน้อย...ขอให้ยิ้มและ...ผ่านเลยบันทึกนี้ไปได้เลยค่ะ
สวัสดีปีใหม่ 2552 .....^__^….
ปีใหม่ปีนี้ เป็นปีแรกในรอบ 10 ปี ที่ได้อยู่กับเย้าเฝ้ากับเรือน ไม่ได้ไปท่องเที่ยว เดินทางไปไหน .... ซึ่งแรก ๆ ที่ตัดสินใจอยู่โยงเฝ้าบ้านให้สมาชิกในครอบครัวไปกันนั้น ก็แอบวิตกทุกข์ร้อนไปก่อนแล้วว่า...ตายล่ะ อยู่บ้านตอนคนอื่นไปเที่ยว ทำอะไรดีล่ะ เหงาตายเลย...
ทำอะไรดีล่ะนี่? คำตอบมาเป็นหางว่าวเลย....
อ่านหนังสือที่ซื้อมาตุนไว้....เอ๊ะหรือจะอ่านบางเล่มที่เคยอ่านแล้ว...กลับมาอ่านอีกจะได้ความคิดใหม่ ๆ ไง ...
ดูหนัง ฟังเพลง ซีดีหนังดี ๆ เพลงเพราะ ๆ ยูบีซี...
โทรไปคุยกับเพื่อน ๆ ให้เกิดความแปลกใจเล่น เพราะปกติไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์...
ปลูกต้นไม้สิ...ถ่ายรูปใบไม้ ดอกไม้แปลก ๆ ไง ชอบถ่ายรูปนี่...
เข้าใน G2K ทั้งวัน คุยให้สนุกไปเลย... แล้วก็ทำตามความเคยชินด้วยการคือ การเข้า G2K….ได้ผลค่ะ ได้แรงบันดาลใจจาก 2 ท่านนี้ค่ะ.....
50. ครูปู~natadee t'ซู๊ด
เมื่อ ศ. 02 ม.ค. 2552 @ 19:17
1050696 [ลบ]
..........อ่านแล้วก็ยังงง ๆ ว่าทำไมเราใจตรงกันขนาดนี้
จริง ๆ ก็ได้แรงดลใจจากท่านเจ้าของบันทึก ที่ได้ทำลิงค์ไว้แล้วด้วยค่ะ
ประกอบกับไม่อยากเริ่มปีใหม่อย่างไร้ทิศทาง
จึงขอสรุปผลของเก่าก่อน เพื่อนำมาเป็นตัวตั้งในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ
ชอบประโยคนี้จังค่ะ
ความทุกข์ไม่ได้ทำร้ายหรือทำลาย...มนุษย์ หากแต่ได้หล่อหลอมให้ มนุษย์ได้มีคุณค่าเพิ่มขึ้นต่างหาก
ว่าแต่เมื่อไหร่ครูปูจะได้อ่านตะกอนความสุขของคนไม่มีรากคะ
ตื่นเต้นๆๆๆ จังค่ะ………………..
134. drgunman
เมื่อ ส. 03 ม.ค. 2552 @ 00:19
1051376 [ลบ]
.............ปัญญาทางธรรมไม่ได้เกิดจากการอ่านแน่นอน
เพราะการอ่านต้องผ่านกระบวนการคิด
ปัญญาทางธรรมต้องได้จากการฝึกกระบวนการรู้สึก ..ไม่ใช่คิด
หุหุ การอ่านเวบมากๆ ต่อให้เป็นเรื่องดี ก็ยังเป็นเบตาเวฟครับ (เป็นห่วงแฟนๆ gotoknow)……………..
ความคิดก็เลยเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง เราควรจะทบทวน สรุปบทเรียน(AAR=After Action Review) ชีวิตที่ผ่านมาทั้งปีเสียหน่อย .. ด้วยกระบวนการรู้สึก...ไม่ใช่โดยผ่านกระบวนการคิด...เสียด้วยนะ...
ยังไงดีล่ะนี่....^__^….
ลองเขียนไปเรื่อย ๆ ตามความรู้สึก...ว่าไปเรื่อย ๆ ...ตกใจที่พบว่า ยาวจัง...ตั้ง 12 หน้า ... อูย...อะไรมากมายหนักหนานี่...ก็ AAR ทั้งเรื่องความคิด ความรู้สึกส่วนตัว การเรียน การทำงาน และเกี่ยวกับสิ่งที่ประสบพบเห็นใน G2K
ตระหนักชัดเลยค่ะว่า...เขียนอะไรยาว ๆ น่ะ...ไม่ยากหรอก แต่เขียนสั้น ๆ ให้คนอ่านรู้เรื่องและเข้าใจ “สาระ” ที่เราต้องการสื่อน่ะสิ...ต้องบอกว่ายากสสส์มาก...
เลยสรุปว่า จะเลือก AAR เฉพาะที่เกี่ยวกับ Gotoknow (G2K) น่าจะเหมาะกว่าค่ะ ... เล่าเรื่องส่วนตัวมาก ๆ ก็เกรงใจคนอื่นที่ต้องมารับทราบเรื่องราวของเราโดยอาจจะไม่ได้อยากทราบ (อ้าว...เขียนบันทึกก็ต้องอยากให้คนมาอ่านน่ะสิ) ไม่อยากให้บันทึกเป็นที่ระบายอารมณ์เหมือน “ศาลาคนเศร้าหรือสุสานอารมณ์” ไปเสียโดยไม่ตั้งใจ..^_^..
อย่างแรก ที่รู้สึกคือ....นอกเหนือจากการได้ศึกษาความรู้และประสบการณ์ของหลากหลายผู้รู้แล้ว...คนไม่มีรากคิดว่าตัวเองมีความคิดเป็นระบบหรือรู้จักคิดให้เป็น “ระบบ” มากขึ้น เพราะการรวบรวมความรู้ ประสบการณ์ ความคิด ความรู้สึก และต้องนำเสนอ/สื่อด้วยตัวหนังสือ (อาจผ่านสัญลักษณ์,รูปภาพได้บ้าง) ต้องอาศัยสมาธิและสติพอสมควร (ไม่งั้นคนอ่าน ก็ไม่รู้เรื่องตามที่เราต้องการสื่อน่ะสิ) และที่สำคัญมาก ๆ คือ การได้ “กัลยาณมิตร” มากมายหลายคนเลยค่ะ …^__^…
อย่างที่สอง คือ.... ได้เรียนรู้เทคนิควิธีการใหม่ ๆ ทั้งการใส่ภาพ การใส่เพลงในบันทึก การต้องไปเยี่ยมเยือนบันทึกเพื่อน ๆ บ้าง เพื่อเชิญชวนให้เพื่อนมาอ่านบันทึกเรา และไปเยี่ยมบันทึกของเพื่อน ๆ เป็นการให้กำลังใจเพื่อน ๆ วิธีการตอบโต้กับผู้ที่มาอ่านและให้ข้อคิดเห็นในบันทึกของเรา (ทั้งที่ถูกใจและไม่ถูกจริตกับเรา)
อย่างที่สาม คือ..... ได้รับรู้และเห็น “ความคิดและลีลาชีวิต” ที่เปรียบเหมือน “ละครโรงใหญ่” ในโลกไซเบอร์นี้ โดยไม่ต้องซื้อตั๋วราคาแพง เรียนรู้ ทึ่ง และอึ้ง(รวมทั้งแอบลุ้นระทึกเล็ก ๆ) กับลีลาชีวิตของบางคนที่ได้เข้าไปร่วมรับทราบทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจ....เป็นผลให้หันมามอง “ชีวิต” ของตัวเองด้วยความเข้าใจและยอมรับมากขึ้น .... ก็ทำนอง ดูหนังดูละครแล้วย้อนมาดูตัว...นั่นแล
อย่างที่สี่ คือ..... ได้เรียนรู้และตระหนักใน “ตัวตน” ของตัวเอง ว่าเรามีความคิด ความรู้สึก และชอบแสดงออกอย่างไร ... ซึ่งก็นับว่าเป็นประโยชน์ที่สุดเพราะ การเรียนรู้ภายในและการรู้จักตัวตน จะทำให้เราเข้าใจคนอื่นได้ด้วยใจที่เปิดกว้างและง่ายขึ้นอีกอักโขเลย
อย่างที่ห้า คือ.... ข้อนี้เป็นผลข้างเคียง (Side Effect) ซึ่งไม่พึงปรารถนานัก ... นั่นคือ รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็น...”คนสมาธิสั้น” ที่ว่าสมาธิสั้นเพราะ...เห็นบันทึกไหนยาว ๆ ตัวหนังสือเยอะๆ เป็นพรืด...ก็จะแค่ดู...หรือทักทาย โดยไม่ได้ตั้งอกตั้งใจอ่าน เพื่อเก็บเกี่ยวสาระไว้ (ซึ่งน่าเสียดายมาก!!!! บางบันทึกกลับมาอ่านทีหลัง เนื้อหาสุดยอด แต่เรา...ไม่มีสมาธิพอที่จะอ่านจนครบถ้วนกระบวนความ) หลายครั้งที่ต้องใช้เวลาใน G2K หลายชั่วโมง และทำได้เพียงตอบกระทู้ของคนที่มาเยี่ยมบันทึกเรา ต้องตามไปทักทายบันทึกคนที่อุตส่าห์มาทักทายเรา ...เจ๊าะแจ๊ะ...กิ้วก้าว...เอาอกเอาใจเพื่อน ๆ ...อ้าวหมดเวลาแล้ว .... ต้องนอนละ พรุ่งนี้เรียนตอนเช้า ...เดี๋ยวง่วง พาลหลับกลางอากาศในห้องเรียน...
ตกลงที่ตั้งใจว่า...จะมาเรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ น่ะ...ลืมไปได้เลยค่ะ หมดเวลาไปแล้ว... เพราะต้องใช้เวลาในการสังสรรค์ เฮฮากับเพื่อนซี้ แฟนพันธุ์แท้ทั้งหลายแทน (ซึ่งก็สำคัญนะ...ก็แฟนพันธุ์แท้นั่นแหละที่พยายามมาอ่านและคอมเม้นท์ในทุกบันทึกของเรา แม้เราเขียนสับสนวกวนแค่ไหนก็ตามที...)
ลองนับดูตั้งแต่เข้ามาเป็นสมาชิกของ G2K เมื่อ 8 มีนาคม 2551 - 31 ธันวาคม 2551 คนไม่มีรากเขียนบันทึกรวม 45 บันทึก ... ก็ทำงานตามใจชอบ ปริมาณเลยดูไม่ค่อยจะเร้าใจเท่าไรนัก แต่ก็อยากบอกว่า ทุกบันทึกจะตั้งใจ ค้นหา และค้นคว้าข้อมูลอย่างเต็มความสามารถ โอกาส และเวลา ไม่ตั้งใจจะเน้นด้านปริมาณค่ะ..^_^..
ใช่แล้วค่ะ...ต้องขอบคุณทั้งครูปู และคุณdrgunman เป็นพิเศษที่มีส่วนช่วยกระตุ้นให้เกิดความตระหนักว่า....เราคิดอะไร กำลังทำอะไร เป็นอะไรอยู่ … และจะต้องทำอะไรต่อไป...
มาถึงตรงนี้...บอกตัวเองว่า...จำเป็นต้องหามาตรการจัดการกับชีวิตในปีใหม่แล้วค่ะ...หรือใครมีข้อแนะนำอย่างไร ... คนไม่มีรากน้อมรับด้วยความเคารพค่ะ...
และต้องจบท้ายบันทึกนี้ว่า....ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านใน G2k ด้วยใจจริงค่ะ (^___^)
ปล.ต้องขอบคุณ พี่เขี้ยว มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย) ที่คนไม่มีรากขอยืมน้องวัวที่พากันมาเต้น...สร้างความเพลิดเพลินและให้เราได้พักสายตาค่ะ