" สิ่งที่รู้เหมือนไม่รู้อะไรเลย
เพราะรู้แท้รู้เฉยไร้หมายมั่น
เหมือนน้ำใสในใบบัวไม่ติดกัน
รู้จริงนั้นเหนือความรู้ดูเอาเอง"
ในระยะ 2 สัปดาห์ที่ผ่านมานี้เป็นช่วงที่คนไม่มีรากกำลังฝึกฝนสติ...ให้ว่องไว โดยมีครูบาอาจารย์เป็นหนังสือธรรมะของหลวงปู่เทสก์ เทสรังสี และพระอาจารย์ปราโมทย์ ปาโมชโช รวมทั้งการอ่านบันทึกของคุณdrgunman เรื่องเข็มทิศ หางเสือ และเรือใบ เป็นหลักในการลองนำมาปฏิบัติ
ต้องบอกว่า...กาลผ่านมาด้วยดี...กล่าวคือ อยู่ดีมีสุข กายสุข ใจสงบพอสมควร รู้สึกถึงอารมณ์ที่เข้ามาเยือนได้ว่องไว ... ท่านใดที่ได้ปฏิบัติธรรมะคงจะทราบว่า...ปิติสุขนั้น เป็นอย่างไร ...
ปกติแล้วคนไม่มีรากจะไม่ค่อยแสดงอาการโกรธ (ยังมีความโกรธอยู่ แต่ไม่แสดงอาการ วาจาให้คนรู้ว่าโกรธ) ให้ใครเห็น จะยิ้มเสียมากกว่าอย่างอื่น แต่เจ้าความกรุ่นโกรธนั้นก็จะยังคงทิ้งร่องรอย พิษร้ายไว้ในจิตตามสมควรแก่เวลา สถานที่ และโอกาส วันดีคืนร้ายก็จะโผล่ขึ้นมาสร้างความขุ่นข้องหมองใจให้ "จิต" บ้าง พอเป็นกระสายยา ด้วยเหตุดังกล่าวทำให้คนไม่มีรากเพียรพยายามเสาะแสวงหาวิธีการในการจัดการกับ... “อารมณ์ไม่พึงประสงค์” เหล่านี้...
จนเมื่อค่ำ ๆ ของวันที่ 29 มค.52 ... คราวนี้เจอ "ครูบาอาจารย์ท่านสำคัญ" มาให้บทเรียนในเรื่องของ “ความโกรธ” ที่ทำให้รู้เลยว่า...คนไม่มีรากเอ๋ย เจ้ายังอ่อนหัดนัก หลงปลื้มปิติว่า มีสติ มีสมาธิตั้งมั่น เก่งนัก เก่งหนาแล้ว ....
ตระหนักในทันใดว่านี่เรา... ยังไม่ได้ “ตั้งไข่” เลย...ในเรื่องของการรักษาสติ ยังคงแกว่งกวัด ซัดส่ายไปตามแรงโลภ โกรธ หลง อย่างไม่รู้ตัวเลย...รีบตะลีตะลานกลับไปหาพระอาจารย์โดยเร็ว....พลิกหนังสือธรรมะ เปิดมาก็อ่าน ๆ ท่านกล่าวไว้ว่า....
“ดูจิตให้...เห็นจิต”
พอเห็นจิตแล้ว ก็คลาย วาง สักแต่ว่าเห็น ว่ารู้สึกแล้ว ไม่ต้องยึดไว้...
รอบทเรียนต่อไป...ด้วยใจระทึก....
(^___^)
เหมือนการมองให้เห็นตัวตยของตัวเองหรือเปล่าคะ ?
น้องคนไม่มีราก หลายวันมานี่ พี่จิตตก ก็พยายามแก้ด้วยการหาเวลาว่าง ออกไปสร้างกรรมดี และหัดดูจิต ดูใจ ไปมาๆ ก็ปวดร้าว มึนตึบ ชีวิตขาดสิ่งที่คุ้นเคยไป ก็เลยรู้สึก เพราะเรายึดมั่นกับมั่น แม้ปากบอกว่าไม่ แต่เราปล่อยใจให้ผวาตามทุกครั้งที่จิตหลุด
วันนี้โขคดีได้พบน้อง ช่วยนำพาจิตใจให้กลับคืนมา แม้ไม่มากนัก แต่ก็ยังได้สติ ได้คิด ได้ตรอง
ขอบคุณค่ะ
อนุโมธนาด้วยครับ
การฝึกฝนสตินี่ จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก
ส่วนตัวคิดว่าผู้ที่ไม่เคยศึกษาธรรมะมาเลยจะมีแนวโน้มที่จะปฎิบัติได้ดีกว่าผู้ปฎิบัติมาบ้าง
เพราะผู้ปฎิบัติมาบ้าง เคยกดใจเป็นประจำ จนนิ่ง จนสงบอยู่ภานใน
กดจนเนียน เพ่งจนชิน
มาตามรู้ไม่เห็นอะไร มีแต่นิ่ง ๆ
แก้ความติดนิ่ง ๆ น่าจะง่ายกว่าเผลอแล้วรู้ (จากประสบการณ์งู ๆ ปลา ๆ)
ขอบคุณครับ
แก้ความติดนิ่ง ๆ น่าจะง่ายกว่าเผลอแล้วรู้ (จากประสบการณ์งู ๆ ปลา ๆ)
ขออภัย พิมพ์ผิด
แก้ความติดนิ่ง ๆ *น่าจะยากกว่า* เผลอแล้วรู้ (จากประสบการณ์งู ๆ ปลา ๆ)
ขอบคุณครับ
ขอบคุณพี่หญิงนะคะ สำหรับเมลดีๆ
และบันทึกงดงามเช่นนี้ ... ดูจิต ๆ ๆ
ดูจิต ๆ ไม่คิดฟุ้งซ่าน .. ขอบคุณค่ะ
เรียนเชิญ มาสนุกและร่วมโหวต ภาพประทับใจ ได้ที่ .. โหวตได้แล้วค่ะ..ภาพคู่ประทับใจ
จิตเราดูให้จริงมองให้เห็นก็เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบัวถ้าน้ำนั้นโดนแสงอาทิตย์ส่องเป็นประกายดุจเพชรเม็ดใหญ่เมื่อไดก็เมื่อนั้น...ถ้าจะมองน้ำให้เป็นเพชรหรือจะมองน้ำให้เป็นน้ำอยู่อย่างนั้น...อย่าเผลอก็แล้วกัน
สวัสดีค่ะคุณ. Littledevil
ที่น้องถามว่า...เหมือนการมองให้เห็นตัวตนของตัวเองหรือเปล่าคะ ?
ก็น่าจะใกล้เคียงนะคะ ถ้าตัวตน หมายถึง กายและใจ ของเรา การดูจิตก็คือการติดตามเฝ้าดูในส่วนของใจ...ซึ่งสำคัญและต้องระวังให้ดีค่ะ
ขอบคุณนะคะที่มาทักทายกัน
(^___^)
พี่ krutoi คะ
ถือว่าสิ่งที่เข้ามาเป็น ครูบาอาจารย์ ก็แล้วกันนะคะ การจากไปของน้องพูมา ได้ให้มรณานุสติไว้เป็นมรดกสุดท้ายแก่พี่ต้อยซึ่งรักและเลี้ยงดูเขาอย่างดีค่ะ
น้องเองก็จิตตกไป 1 วัน 1 คืนล่ะค่ะ ทำให้รู้สึกโชคดีที่เรามีครูบาอาจารย์ที่เมตตาคอยให้สติปัญญา พอให้เรายังอยู่ได้อย่างไม่ซัดเซจนเกินไป....
เวลาจะเป็นเครื่องเยียวยาที่ดีที่สุดของการ ... พลัดพรากจากกัน ค่ะ
ขอบคุณค่ะ...^_^...
สวัสดีค่ะ. Aj Kae
ขอบคุณข้อคิดให้เข้าใกล้ธรรมะ ... ค่ะ
คนไม่มีรากเพิ่งมาฝึกฝนการปฏิบัติค่ะ ... เป็นคนมี "ต้นทุนน้อย" ในที่นี้หมายถึง ได้เกิดมาในครอบครัวที่มีบรรพบุรุษสร้างสมและสอนสั่งให้อยู่ในทำนองคลองธรรม ไม่เคยเดือดร้อนใจในชีวิต มีกินมีใช้ อยู่สุขสบาย มีคนรอบข้างที่จิตใจดี ...
นี่เองค่ะ ... ทำให้มี ต้นทุนน้อย ... เพราะ ความทุกข์ ถือเป็น อริยทรัพย์ ... ใช่ไหมคะ ?
คนที่ประสบกับความทุกข์ยากลำบากมาตั้งแต่ในวัยต้นของชีวิต...มักจะได้บทเรียน เข้าใจ กับ ชีวิต และเข้าถึงธรรมะได้ดีกว่า คนต้นทุนน้อยเช่นคนไม่มีรากแน่เลย
แต่ต้นทุนน้อยหรือมาก ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา ถ้าเราจะ...เพียรปฏิบัติ ถ้าไม่หยุด สะดุด เสียก่อน ก็คงเป็น ฝั่ง สักวัน จริงไหมคะ
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณpoo
ชอบภาพนี้ใช่ไหมคะ....พี่เพียรถ่ายตั้งแต่เช้า...เฮ้อ..เหนื่อยจัง ได้แค่เนี๊ยะแหละจ้ะ
ดูจิต ให้เห็นจิต แล้วก็วาง คลาย ลงเสียนะคะ
(^__^)
ตามไปแล้วค่ะพี่อ้อย
ขอบคุณค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณยายธี
จำได้ว่าคุณยายธี เคยเข้ามาทักทายแต่นานมากแล้ว อยากตามไปทักทายที่บันทึกบ้าง...มีไหมคะ?
ชอบข้อคิดที่ให้ไว้ค่ะ....
จิตเราดูให้จริงมองให้เห็นก็เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบัวถ้าน้ำนั้นโดนแสงอาทิตย์ส่องเป็นประกายดุจ "เพชรเม็ดใหญ่" เมื่อไดก็เมื่อนั้น...ถ้าจะมองน้ำให้เป็นเพชรหรือจะมองน้ำให้เป็นน้ำอยู่อย่างนั้น...อย่าเผลอก็แล้วกัน
กลัวแต่ว่า...จะคอยชอบที่จะเผลอน่ะสิคะ มีข้อแนะนำดี ๆ ไม่ให้เผลอหรือเปล่าคะ
ขอบคุณมากค่ะ
(^___^)
+ สวัสดีค่ะพี่คนไม่มีราก....
+ เมื่อวานอ๋อยเพิ่งเจอ...อาการจิตหลุดของพี่ร่วมงานค่ะ....จิตพี่เขาหลุดมากระทบที่อ๋อยอย่างจัง...พี่เขาไม่รู้ตัวหรอกนะค่ะว่าพูดอะไรออกมา...สิ่งที่พี่เขาพูดแสดงถึงใจที่คิดขนาดไหน....แต่อ๋อยไม่โกรธพี่เขานะค่ะ...เพราะรู้ว่าจิตพี่เขาแกว่งขนาดไหนกับสิ่งที่เฝ้ารอแล้วผิดหวังในขณะที่อ๋อยสมหวัง....ทั้งที่ที่มาที่ไปต่างกัน.....
+ โดยปกติพี่เขาเป็นคนดีมากเลยแหละค่ะ....แต่พอมีอะไรมากระทบจิตเลยแกว่ง ควบคุมไม่ได้...เลยเปล่งออกมาทางวาจา....
+ อ๋อยก็มักหงุดหงิดค่ะ...เวลาใครทำอะไรไม่ได้ตามเกณฑ์ที่ร่วมกันวางไว้....แต่ควบคุมได้....พอเปล่งออกมาทางวาจา...จึงไม่รุนแรงเหมือนที่รู้สึก.....
+ ก็พยามยามฝึก...มองให้เห็นจิต...เท่าทันจิตไปเรื่อย ๆ ทุกวัน ๆ นะค่ะ...แต่ไม่ได้หวังผลถึงขั้นสูง...เอาแบบอย่าให้เราจิตแกว่งแล้วทำร้ายคนอื่นโดยไม่จำเป็นก็พอค่ะ...
+ อิ อิ...แต่กว่าฝึกไปถึงขั้นแบบนี้ได้ต้องฝึกทุกวันใช่ไหมค่ะ....
+ นึกแล้วให้ขำ ๆ ....เมื่อวานเจอพี่จิตแกว่ง...เปล่งวาจาใส่อ๋อย...เมื่อคืนนอนทบทวน...เที่ยงวันนี้เจอคำตอบจากพี่คนไม่มีราก...บุญทำร่วมกันมาแต่ชาติปางไหนละนี่......
+ ทุกทีสิน่า....อย่างนี้ตลอด
ขออนุญาตนำบางข้อความที่เกี่ยวกับ "อารมณ์โกรธ" และ "การดูจิต" ไปเก็บบันทึกไว้ใน Blog การรู้ตัวเพื่อการพัฒนาของศิลานะคะ (โดยอ้างถึงเจ้าของข้อความด้วยค่ะ) เพราะกำลังรวบรวมเรื่องนี้อยู่พอดี จะได้ไว้เป็นประโยชน์สำหรับท่านผู้สนใจจะเรียนรู้ตัวตนซึ่งกันและกันค่ะ พร้อมทั้งนำแนวทางที่มีคุณค่าไปปรับใช้เป็นวิทยาทานด้วยค่ะ ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ
มาดูอีกรอบ ชอบมากๆ ค่ะพี่ สุดยอดเลยค่ะ
...
น้ำนิ่งๆ จับแน่วแน่ บนใบบัว
จะไม่มัว คิดไร้ ไม่มีสาระ
จะไม่มั่ว คบคน มีพันธะ
มีจิตใจ ลดละ ทุกกิเลส
...
กลอนพาไป อีกแล้วค่ะพี่หญิง
พยายามจับน้ำค้าง ต้องละวาง และดูจิต
คุณอ๋อย แอมแปร์~natadee คะ
พี่ตามไปตอบที่บันทึกแล้วนะ... เมื่อยมือ ..5555 ....
ส่งแรงใจ กำลังสติ ปัญญา (ที่พอมีกระพร่องกระแพร่ง) ไปจ้ะ
เมตตาพี่เขาให้มากเข้าไว้... เราจะวางจิตได้ง่ายขึ้น ....
ขอให้ทุกคนมีความสุข...โลกนี้จะได้มีความสุขสงบ...นะคะ
(^___^)
ว้าว ได้ข่าวว่าเคยแอบสนใจหนุ่มอินเดีย เลยมาทักทายอย่าลืมไปอ่านเรื่องอินเดีย เผื่ระลึกถึงความหลังได้บ้างน่ะครับ
สวัสดีค่ะคุณ Sila Phu-Chaya
ยินดีค่ะ แต่ก็เกรงว่า การเล่าประสบการณ์ของคนที่เพิ่งเริ่ม "ตั้งไข่" จะไม่เกิดประโยชน์ต่อคนอื่นน่ะสิคะ
แต่ได้รับเกียรติ ต้องรีบน้อมรับ ... ขอบคุณค่ะ
(^__^)
สรรพสิ่งล้วนไร้ราก
สวัสดีค่ะ
แวะมาดูจิตค่ะ
มีสิ่งดีๆในหัวใจเสมอๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ เอื้องแซะ
ขอบคุณที่พี่นำธรรมะของพระพยอมมาฝากค่ะ....ดีจังเลย
"คนที่คิดช่วยคนอื่น จิตใจจะสูงส่ง จะทำให้ชีวิตของเรา ไม่แก่เจ็บ ตาย อย่างไร้สาระ"
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณ poo
555...อ่านกลอนแล้วยิ้มแป้นเลย...ขำ ๆ น้องสาวค่ะ
ยังดีนะที่กลอนพาไป เฮ้อ...ไม่งั้นห่วงน้องจัง
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณฤทธิชัย
ได้ข่าวมาจากไหนคะ....หนุ่มอินเดียน่าติดใจนะคะ พูดเก่ง เอาใจใส่ แถมคุยกันในเรื่องปรัชญาและศาสนาได้สนุกที่สุด....เสียอย่างเดียวค่ะ
...เห็นด้วย แกจะสั่นหน้า พอไม่เห็นด้วยกลับพยักหน้า...คนไม่มีรากก็เลยสับสนนิดหน่อยค่ะ
ตามไปเยี่ยมแล้วค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่คิม
การตั้งคำถามกับตัวเองอยู่เสมอ นับเป็น ขั้นตอนหนึ่งในการ "พัฒนา" ตนเองนะคะ ทั้งในด้านการทำงานและจิตวิญญาณภายใน
ที่พี่คิมบอกว่า...กิเลสแวบเข้ามาหา เมื่อไปเจอคนหรือสถานการณ์บางอย่าง ก็ไปรู้สึก ทุกข์ ร้อน กับเขา ... คนไม่มีรากคิดว่าน่าจะเป็นธรรมชาติของจิตค่ะ
ยิ่งคนที่มีจิตใจละเอียดอ่อน ก็เปรียบคล้ายกับกระดาษกรองที่ละเอียดมาก จึงซึมซับ...ทุกข์ร้อน ความสุข ความทุกข์ได้ง่ายกว่าคนทั่วไป...
ซึ่งไม่น่าสงสัยเลยว่า...บางครั้งจะทำให้เราเกิด "คำถาม" ว่าเราได้พัฒนามากน้อย หรือไม่ อย่างไร
สำหรับคนไม่มีรากก็จะใช้วิธี "หยุด" กิจกวัตรที่เคยทำค่ะ นั่งไตร่ตรอง ใคร่ครวญ ด้วย "ความรู้สึก" ไม่ใช่ด้วย "ความคิด" ....ลองดูสิคะ เบาไปเยอะค่ะ
เลิกกลัวที่จะยอมรับว่าเราก็แค่ปุถุชน คนธรรมดา เล็ก ๆ คนหนึ่งที่แม้ตั้งใจดีในการทำเพื่อสังคมเพียงใด เราก็เหนื่อย ท้อ และอยากมีเวลาผ่อนพักกับตัวเองบ้างค่ะ
ส่งกำลังและแรงใจให้พี่นะคะ
(^__^)
“ดูจิตให้...เห็นจิต”
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ..
addจะพยายามตั้งไข่ให้ได้เพื่อจะได้ก้าวเดินต่อไปนะคะ
ขอบคุณกับข้อคิดดีดีดี..ชอบอ่านเหมือนกัน..แต่ไม่ค่อยจะมีเวลาเลย
เวลาไปไหนหมดน๊า...
สวัสดีค่ะพี่คนตัดไม้
ดีใจค่ะที่พี่ได้ชมเรื่อง The Legend of Bagger Vance จบเป็นครั้งที่ 2 แล้ว...5555.....คราวนี้มีคนได้ "ถก" กันแล้ว ... ไขโย้...มีคุณกวินอีกคนค่ะ คงได้ดูในเร็ว ๆ นี้ ... น่าสนุกค่ะ
นกแห่งอรุณรุ่ง ปรับเปลี่ยนมาตรการในชีวิตด้วยการ ใช้เส้นเวลา เป็นตัวกำหนดค่ะ กำหนดแล้ว ถึงเวลาต้องออกไปทันที ไม่โอ้เอ้ค่ะ...ยกเว้นวันหยุด มีเวลามาก ก็ตามใจต้วเองเล็กน้อยค่ะ
พบกัน...วันอังคารเพื่อแลกเปลี่ยนกันนะคะ..^_^..
สวัสดีค่ะพี่อุ้ย
ที่พี่บอกว่า...ปกติไม่เคยเห็นโหลจะโกรธใคร นั่งยิ้ม ๆ อยู่นั่นแหละ อย่างมากก็เงียบไม่พูดไม่จา หรือ เดินหนีไปเลยแหละมาก ฮ่า ๆ ๆ ใช้ความเงียบสยบความเคลื่อนไหวไงล่ะ
ยิ้ม ๆ ไม่พูดนั่นน่ะ อมพิษโกรธไว้เต็มเลยค่ะ โชคดีที่โหลมีเพื่อนรักที่แสนดีค่ะ ยอมเป็นที่ระบายให้เสมอเลยค่ะ... พิษร้ายจึงไม่สะสมมากไป..5555....
แต่ทางที่ดีคือ ให้รู้ ให้เห็นจิต...แล้ววางลง อย่ายึดไว้ จะดีที่สุดค่ะ
(^___^)
ทานข้าวกับครอบครัวให้สนุกนะคะ
ฝากกราบสวัสดีคุณพ่อคุณแม่และพี่อ๊อดด้วยค่ะ
ประสบการณ์นั้น จะมาเองเมื่อถึงเวลา อย่าห่วงเลยค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณ add
เวลาไปไหนหมดน๊า?....5555... คนไม่มีรากก็ถามตัวเองมาพักใหญ่ ๆ แล้วค่ะ...แต่ก็ยังไม่มีคำตอบ เลย...จัดระเบียบลำดับความสำคัญ แน่วแน่ตั้งใจทำตามที่ควรทำ ไม่ใช่ตามใจค่ะ....
เวลาที่หนีหาย...ก็เริ่มกลับมาแล้วค่ะ
สู้ ๆ ๆ ค่ะ
(^__^)
ดูจิต..ให้เห็นจิต..
..แต่จริงๆ.ก็เห็นบ้างไม่เห็นบ้างค่ะ..อิอิ..
อย่างนี้..ต้องเอาใจช่วยตัวเอง..จริงๆเลยค่ะ..
ขอบคุณบทความดีๆ..ปฏิบัติได้อย่างไร..เล่าให้ฟังต่อนะคะ..รอติดตามค่ะ..
พี่วัลภา..ซำบายดีนะคะ..คิดถึงค่ะ.""
^^
ทุกสรรพสิ่งล้วนไร้ราก ล้วนมาจากความว่างเปล่า
แต่มนุษย์ทุกหมู่เหล่า กลับจับเอามาเป็นของตัว...
...การสืบต่อกันและกัน กลับปกปิดไว้ความซึ่งไม่เที่ยงแท้ เมื่อเราหยุดการสืบต่อ ความไม่เที่ยงแท้จะปรากฏ เหมือนกันตัวเราทุกวันนี้ กับเมื่ออดีตใช่คน ๆ เดียวกันหรือไม่
...ความเคลื่อนไหวคืออริยาบท กลับปกปิดไว้ซึ่งความทุกข์เมื่อหยุดการเคลื่อนไหวทุกข์ทั้งหลายจะปรากฎ
...ความเป็นกลุ่มก้อน กลับปิดไว้ซึ่งความว่างเปล่า เมื่อแยกความเป็นกลุ่มก้อนออกจากกันกลับปรากฏแต่ความว่าง เหมือนกันคนเรา เมื่อแยกธาตุทั้งหลายออกยังจะเหลือความเป็นคนที่มีร่างอีกหรือไม่...
....ต้องขอโทษด้วยครับที่ตอบตรง ๆ ไม่ได้....
จ๊ะคุณคุณครูแอ๊ว
เห็นบ้าง ไม่เห็นบ้าง...ไม่แปลกค่ะ
แต่...เราก็ต้องพยายามกันต่อไปนะคะ
พี่สบายดีค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณครู อิงจันทร์ ค่ะ
บทเรียนนั้น ... เป็นสิ่งที่ทำให้เราเชี่ยวชาญในการเผชิญหน้ากับ อารมณ์ไม่พึงประสงค์...นะคะ ว่าไหม?
รอด้วยใจระทึกค่ะ....อะไรหนอ บทเรียนบทต่อไป
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
สวัสดีครับอาจารย์ ว่ากันว่าพุทธศาสนาเป็นเหมือนวิชาวิทยาศาสตร์ที่พิสูจน์ได้ จริงเท็จอย่างไร อยากให้อาจารย์มาเล่าสู่กันฟังบ้าง ขอบคุณล่วงหน้า ครับผม (ขออนุญาตอาจารย์นะครับ เนื่องจากอาจารย์เขียน สั้น อ่านง่าย ได้ตรงประเด็น ตรงกับ "จริต"ของผมจริง ๆ ครับ)
สวัสดีค่ะ
* มาแอบดูคนดูจิต...ให้เห็นจิตค่ะ
* นำภาพตั้งไข่มาฝากค่ะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ. วิญญาณเสรี
ขอบคุณที่กรุณาอธิบายและให้ความกระจ่างค่ะ
แม้จะยังไม่มีปัญญาพอที่จะเข้าใจทั้งหมด
ใช่ค่ะ...
ทุกสรรพสิ่งล้วนไร้ราก ล้วนมาจากความว่างเปล่า
แต่มนุษย์ทุกหมู่เหล่า กลับจับเอามาเป็นของตัว...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
น้องณุตตา จ้ะ
พี่เองน่ะเพิ่งจะเริ่มต้นจ้ะ....ยังต้องฝึกฝนอีกมากเลย
คิดถึงเช่นกันจ้ะ
(^___^)
คุณหนุ่มตึก1คะ
ไม่ต้องห่วงค่ะ โหลยังต้องฝึกอีกมากค่ะ
ตามกันทันแน่นอน
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณยุวดี
ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ
บนเส้นทางชึวิต...ยังยาวไกลนะคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยม กำลังจะเอาภาพสวยๆลง ค่ะ พึ่งเรียนรู้
มาชม
เวลาเราดูจิตมันจะหลบนะ
ไม่ดูจิตมันจะมาปรากฎ...อิ อิ อิ
สวัสดีค่ะคุณ. หนุ่ม กร~natadee
ขอบคุณค่ะที่ให้ความสนใจ คนไม่มีรากเองเพิ่งจะเริ่มศึกษาเรื่องจิต ... ด้วยการปฏิบัติค่ะ
ก่อนหน้านี้ ก็อ่านแต่หนังสือ แต่ไม่เคยปฏิบัติจริงจังเลย
และที่คุณบอกว่า....พุทธศาสนาเป็นเหมือนวิชาวิทยาศาสตร์ที่พิสูจน์ได้ จริงเท็จอย่างไร
คนไม่มีรากยังไม่มีความรู้พอจะตอบได้ค่ะ แต่ในทัศนะส่วนตัวแล้ว วิทยาศาสตร์เป็นเพียงเสี้ยวส่วนหนึ่งของพระพุทธศาสนา
เราคงไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า...วิทยาศาสตร์ไม่สามารถอธิบายทุกสิ่งทุกอย่างได้ และสิ่งที่ยังไม่เป็นจริงและพิสูจน์ไม่ได้ในขณะนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นไปไม่ได้ หรือ จะเป็นจริงได้ในอนาคต
เราคงได้แลกเปลี่ยนกันอีกมากนะคะ
ถ้าสนใจในส่วนนี้จริง ๆ แล้ว มีหลาย ๆ ท่านนะคะที่ได้ให้ทัศนะไว้อย่างน่าสนใจค่ะ เช่น ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา นพ.พนม เมืองแมน พระไพศาล วิสาโล และอีกหลาย ๆ ท่านค่ะ
(^___^)
ฝึกฝนต่อไปเรื่อยๆค่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นบททดสอบ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ไม่ทราบว่าเคยอ่านหนังสือ "ธรรมไหลไปสู่ธรรม" ของท่านมิตซูโอะ คเวสโก มั้ยคะ ท่านกล่าวถึงการอดกลั้นต่่อสิ่งที่เข้ามากระทบ หยุดทุกอย่างไว้ที่ผัสสะโดยการมีสติกำหนดรู้อย่างเท่าทัน ไม่ให้เกินเวทนา ข้ามไปสู่ตัณหา อุปาทาน ท่านเปรียบเทียบกับสัญญาณไฟจราจร
เป็นหนังสือเล่มบางๆที่ดีมาก หากยังไม่เคยอ่านพี่ให้ยืมได้นะคะ หากต้องการอ่านก็อีเมล์ไปบอกที่อยู่ที่จะให้ส่งไปนะคะ
เราอยู่บนเส้นทางแห่งการขัดเกลาตนเองเหมือนกันค่ะ
มอบดอกไม้สีม่วงให้สดชื่นเป็นกำลังใจนะคะ
ขอบคุณคุณKRUPOM ค่ะ
(^___^)
ขอบคุณอ.พรรณาค่ะ
โอ้โห...ภาพอย่างนี้หาชมได้ยากนะคะ
เริ่มตั้งไข่ในการดูจิตและพัฒนาตนค่ะ
(^__^)
ขอบคุณคุณ ไม่แสดงตน ค่ะ
ใช่ค่ะ ในโลกนี้มีสิ่งที่เรายังไม่รู้อีกมากมาย
และแม้สิ่งที่เราคิดว่าเรารู้จักดีแล้ว...มาวันหนึ่งกลายเป็น...ไม่รู้จักไปเสียแล้วค่ะ
(^___^)
พี่คนตัดไม้คะ
สนุกมากเลยใช่ไหมคะ
(^___^)
สวัสดีค่ะพี่นุช คุณนายดอกเตอร์
นับว่าเป็นโชคดีค่ะ หลังจากพี่มาคอมเม้นท์ คนไม่มีรากก็ได้มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มนี้พอดีค่ะ พบในห้องสมุดคณะครุศาสตร์ค่ะ
ขอบคุณความเอื้ออาทรและคำแนะนำของพี่ค่ะ
ชอบมากกับที่พี่บอกว่า...เราอยู่บนเส้นทางแห่งการขัดเกลาตนเองเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณสำหรับดอกไม้สีม่วงแสนสวยคห่ะ
(^___^)
กราบอ.ทนันค่ะ
เรื่องที่เล่าเป็นตัวอย่างที่ทำให้เห็นว่า...
ต้องดูจิต... ให้เห็นจิต ...อย่าคิดว่าเรานี้...ใช่แล้ว เป็นแล้ว...
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
ดูจิต ให้เห็นจิต
ผมรู้สึกว่ารสของธรรมเนี่ย...มันแตกฉาน อยู่ในตัว
คุณ คนไม่มีราก ได้สัมผัส ธรรม ที่หลายๆ คนยังคิดไม่ถึงเลยนะ ครับ(รวมทั้งตัวผมด้วย)
ขอบคุณ ครับ...ผมจะแวะเวียนมาสัมผัส ธรรม อีกครับ
รักให้เป็น..อย่าเป็นเหยื่อของความรัก
รักให้หนัก..อย่าให้รักมาหนักอก..
รักนาน ๆ อย่าให้กาลทำช้ำชก
รักให้ตก..ผลึกรัก..รักให้เป็น..
สวัสดีค่ะ
* คนตั้งไข่จากไปหลายสิบปีแล้วค่ะ...รู้จักพบเห็นเพียงตรั้งเดียวยังคิดถึงไม่เว้นวาย
* ท่านเป็นหมอเหยาคนป่วยของลาวโซ่ง อ. กุสุมาลย์ จ. สกลนคร....มีเมตตาให้ครูพรรณา ได้ศึกษาพิธีกรรมรักษาคนเจ็บไข้ได้ป่วยโดยติดต่อผ่านทางวิญญาณ
* สุขกายสุขใจนะคะ
บางครั้งพอเห็นแล้วก็จัดการยากเหมือนกันค่ะ บางครั้งก็ช่างเกเร สุดท้ายก็เลยวางเฉย
สวัสดีค่ะพี่กฤษณ์
ยกให้เป็นตำแหน่งแฟนพันธุ์แท้อีกคนนะคะ...^_^...
ความโกรธก็เป็นอีกอารมณ์หนึ่งที่ คนมีอัตตา ตัวตนใหญ่โตอย่างอาปิงของพี่ต้องเรียนรู้และจัดการค่ะ
ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ It's o.k.
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ แสงศรี
ยินดีต้อนรับค่ะ
คนไม่มีรากยังคงเป็น...เด็กน้อยด้อยประสบการณ์ทางธรรมค่ะ แต่ก็เห็นความสำคัญและมุ่งที่จะเรียนรู้ เพื่อจัดการกับ ตัวตน ที่แสดงออกด้วย ความโลภ โกรธ หลงค่ะ
และจะดีมากถ้านำประสบการณ์มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยกันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
ชอบบทกลอนและรูป "น้ำใสบนใบบัว" มากครับ ขออนุญาตนำไปใช้ จะได้ไหมครับ? อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้มี "กำลังใจ" ที่จะก้าวเดินบนเส้นทางนี้ต่อไปครับ
สวัสดีค่ะอ.. beyondKM
ยินดีและรู้สึกเป็นเกียรติค่ะที่อาจารย์จะนำไปใช้ค่ะ
แต่ภาพนี้เป็น "ใบเผือก" ค่ะ เนื่องจากหาภาพน้ำบนใบบัวไม่ทัน
บทกลอนนี้เกิดจาก การพยายามตามรู้ ดูจิตของคนที่กำลังเพียรศึกษาและค้นหา "เส้นทางแห่งจิตวิญญาณที่แท้จริง" ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
" สิ่งที่รู้เหมือนไม่รู้อะไรเลย
เพราะรู้แท้รู้เฉยไร้หมายมั่น
เหมือนน้ำใสในใบบัวไม่ติดกัน
รู้จริงนั้นเหนือความรู้ดูเอาเอง"
ผมอ่านคมเมนท์ของคุณและขอลทุกคน ทำให้มองเห็นเป้าเดียวกัน คือการอยู่อย่างสันติ
สวัสดีค่ะอ.นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
ดีจังเลยค่ะ
อาจารย์มีครูบาอาจารย์ที่ให้ความรู้ที่หายาก เข้าถึงยากนะคะ...
ท่านเป็นหมอเหยาคนป่วยของลาวโซ่ง อ. กุสุมาลย์ จ. สกลนคร....มีเมตตาให้ครูพรรณา ได้ศึกษาพิธีกรรมรักษาคนเจ็บไข้ได้ป่วยโดยติดต่อผ่านทางวิญญาณ...
อยากให้เล่าให้ฟังค่ะ....
(^__^)
ขอบคุณอ. นิตยา จรัสแสง ค่ะ
บางครั้ง การวางเฉยกลับทำให้เราเข้าใจอะไร ๆ ได้ดีกว่ามากกว่าการ พยายามที่จะเข้าใจนะคะ
...รู้แท้ รู้เฉย...รู้หมายมั่นค่ะ...
(^__^)
สวัสดีค่ะ
* ขอบคุณที่สนใจเรื่องนี้ค่ะ
* ความเป็นมาครูพรรณา เป็นผู้ไม่เชื่อถือเรื่องความมหัศจรรย์หรือปาฏิหารทั้งหลายแต่ก็ไม่ได้ลบหลู่ เคยทดลองอธิษฐานกับพระและสิ่งที่คนว่าศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายว่าถ้ามีจริงขอให้การทดลองนี้สำเร็จผลตามคำกล่าวที่ขอ เช่นยกพระหินที่มีน้ำหนักมากๆ เกินกว่ากำลังของเราจะทำได้ ผลคือไม่สามารถพิสูจน์ได้ ต่อมาได้มีโอกาสทำงานภาคนิพนธิ์ จึงลองเก็บข้อมูลเกี่ยวกับไสยศาสตร์ดูบ้าง และประสบการณ์ที่เคยพบก็ลองดู ทำให้รู้ถึงศาสตร์แห่งความเร้นลับอีกมิติหนึ่ง เคยเขียนเล่าอย่างไม่จริงจังไว้บ้างใน ครูพรรณา::::: หมอผี
* เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าไม่เชื่ออย่าลบหลู่....เชื่อได้อย่างมงาย....พบเจอต้องไม่เล่าขานอย่างเพ้อเจ้อ...คนเขาจะว่าบ้าเอาง่ายๆ
* การพบเห็นและสื่อสารกับวิญาณไม่สามารถพบได้ทุกคนและทุกเวลานาที....ขอใช้คำว่าเมื่อจิตสามารถสื่อถึงกันได้เท่านั้น...ยังไงก็ขอแบบว่าอย่ามาให้กลัวก็เพียงพอแล้วค่ะ
* เรื่องนี้ถ้าใครได้พบในรูปแบบไหนก็ไม่รู้ละนะอาจต้อง อิอิ หรือ อะอ๊า
* แล้วคนไม่มีรากได้พบครูบาอาจารย์บ้างหรือไม่ เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ...ไม่ว่างมงายหรืออุตริธรรมหรอกค่ะ...ของอย่างนี้ขึ้นอยู่กับการพิจารณาของผู้พบเจอ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะ
มาอ่านบทความนี้ยิ่งติดใจค่ะ....
" สิ่งที่รู้เหมือนไม่รู้อะไรเลย
เพราะรู้แท้รู้เฉยไร้หมายมั่น
เหมือนน้ำใสในใบบัวไม่ติดกัน
รู้จริงนั้นเหนือความรู้ดูเอาเอง"
โอ...ไม่ธรรมดาเลยนะคะ
ขอบคุณท่านพ.ต.ท.ชาญเดช ค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณยุวดี
ขอบคุณข้อคิดที่จรรโลงใจค่ะ
เราต่างเพียรค้นหาเส้นทาง.....
(^___^)
สวัสดีค่ะคุณ °o.O ปลายฟ้า O.o°
ขอบคุณข้อมูลเรื่องจันทรุปราคาร....
ตามไปดูที่ลิงก์ไว้ แต่ดูไม่ได้ค่ะ
(^__^)
รับทราบจ้ะต้อง
(^__^)
สวัสดีค่ะอ.นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
คนไม่มีรากสนใจเรื่องประเด็นเหล่านี้ค่ะ....เพราะเรียนโท วัฒนธรรมศึกษา (สาธารณสุข) ได้เห็น ได้สัมผัสและประสบกับ... ความเชื่อเหล่านี้มามากค่ะ....
แต่ในที่สุดแล้ว คนไม่มีรากก็เห็นว่า... กรรมปัจจุบัน ความคิดของเรา เป็นต้วกำหนดพฤติกรรมและชีวิตของเราทั้งหมดค่ะ
ไม่เชื่อ (ทั้งหมด) แต่ไม่เคยลบหลู่ ค่ะ
(^__^)
สวัสดีค่ะคุณอิงอร
ขอบคุณมากค่ะ....
ความจริงก็คือ คนไม่มีรากกำลังอยู่ในเส้นทางการค้นหา จึงใช้บันทึกเหล่านี้ ...สื่อสารกับตัวเอง ค่ะ
แล้วก็ได้ผลพลอยได้ที่แสนจะมีคุณค่า....คือ ได้กำลังใจ ความรัก ปรารถนาดี ข้อคิดจากกัลยาณมิตรค่ะ
(^___^)
สวัสดีค่ะ
* คิดว่าน่าจะมีกรรมในอดีต(เวลาที่ผ่านมา) ก็มีส่วนอยู่มากนะคะ อย่างพวกน้ำลดตอผุด ไงคะ
* สุขกายสุขใจนะคะ
สวัสดีค่ะอ. นาง พรรณา ผิวเผือก (ไม่มีชื่อกลาง)
ขอบคุณข้อคิดเห็นค่ะ
คนมักจะคิดว่า...เราประสบกับสิ่งไม่พึงใจเนื่องจากกรรมเก่า...ความจริง เพียงชั่วนาทีที่ผ่านมาก็คือ ... กรรมเก่า ดังที่อาจารย์ว่าแล้ว...
ทำปัจจุบันให้ดี อนาคตต้องดีแน่...จริงไหมคะ
(^___^)
กลับมาอ่านบันทึกนี้อีกครั้งครับ
ขอคัดลอกกลอนและภาพงดงามนี้ไปนะครับ
ขอบคุณครับ
K Sang* intorduces me to read, it is a nice diary, Nong Lho.
And may I ask a question,คุณครู วรางค์ภรณ์ เนื่องจากอวน ;How are you now? Take care;P
มาอ่านบันทึกการศึกษาทางจิต....นี้อีกครั้ง
คงพอจะสรุปได้ว่า นกแห่งอรุณรุ่ง ได้บทเรียนและก้าวหน้าอย่างมากทางธรรมแล้ว
ชอบกลอนนี้มาก ๆ รวมทั้งภาพด้วยครับ
" สิ่งที่รู้เหมือนไม่รู้อะไรเลย
เพราะรู้แท้รู้เฉยไร้หมายมั่น
เหมือนน้ำใสในใบบัวไม่ติดกัน
รู้จริงนั้นเหนือความรู้ดูเอาเอง"
หากอยากรู้ เพียรรู้ ต้องได้รู้สักวัน.....ใช่ไหมครับ
:)
สวัสดีค่ะพี่คนตัดไม้
ดีใจที่พี่ชอบค่ะ โหลคิดว่าพี่น่าจะมาเขียนบันทึกใน G2K บ้างนะคะ
และเชื่อว่าพี่ต้องเขียนได้ดีแน่ ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
(^___^)
ขอบคุณคุณนายมะ ค่ะ
(^___^)
