วันที่  23  ตุลาคม 2553  เป็นวันแห่งการเดินทางทั้งวัน เพื่อกลับมาพักยังเมืองเหมียนหยาง 

วันที่  24  ตุลาคม  2553 หลวงพ่อโตเล่อซาน 

       ออกจากโรงแรม Prince Hotel  เดินทางต่อไปยังเมืองเล่อซาน ก่อนเที่ยงได้แวะห้างขายยาสมุนไพรจีน  โดยมีการนวดฝ่าเท้าพร้อมทั้งมีหมอจีนมาตรวจ  มีคนซื้อหลายคน ผู้เขียนไม่ได้ให้หมอจีนตรวจ  เพราะรู้ว่าตรวจแล้วอาจจะต้องซื้อ เพราะเกรงใจ

       วันนี้อากาศไม่ค่อยดี  มีฝกตกเป็นระยะ ๆ

   แวะเข้าห้องน้ำระหว่างทาง  ที่นี่ห้องน้ำสะอาดกว่าที่ผ่าน ๆ มา

      ที่หน้าห้องน้ำมีสินค้าของชาวบ้านนำมาขายด้วย

           วิวระหว่างทางอีกแห่งค่ะ

       ช่วงบ่ายได้ลงเรือไปดูหลวงพ่อโตเล่อซาน สมุทรไกด์จีน บอกว่าใช้เวลาสร้างถึง  90  ปี  พระพักตร์ของหลวงพ่อหันออกสู่แม่น้ำหมิงเจียง เป็นพระพุทธรูปนั่งที่สกัดเข้าไปในภูเขาที่ใหญ่ที่สุดในโลก สูง 71 เมตร ต้องนั่งเรือจึงจะเห็นทั้งองค์  ผู้เขียนอยากเข้าไปดูใกล้ ๆ  เพราะมีบันไดให้ไต่ลงไปยังฐานของพระพุทธรูปด้วย  แต่ปรากฎว่าได้ดูแต่เพียงทางเรือเท่านั้น

        หลังจากนั้น ได้ไปร้านขายหยก  มีเรื่องที่ทำให้ผู้เขียนประหลาดใจมาก  มารู้ทีหลังว่าเป็นเรื่องของการทำธุรกิจ เรื่องเป็นอย่างนี้ค่ะ

          เมื่อช่วงเดือน มีนาคม 53 ผู้เขียน ได้ไปเซี่ยงไฮ-หางโจว- โจวจวง ได้แวะไปร้านขายหยก  ที่เมืองหางโจว เขาให้เข้าไปนั่งในห้อง พนักงานบอกว่า วันนี้ลูกสาวเจ้าของร้านซึ่งอยู่ที่ฮ่องกงกลับมาพอดี เธอมีแม่เป็นคนไทย  ส่วนพ่อเป็นชาวฮ่องกง คงจะดีใจหากได้พบคนไทย  แล้วพนักงานก็ไปเชิญคนที่เธอเรียกว่า “คุณหนู”  มาพบกับพวกเรา  เธอบอกว่าดีใจมากที่เจอคนไทย  พ่อกำลังจะเปิดร้านขายหยกที่กรุงเทพฯ แถว ๆ  สีลม  ซึ่งหากซื้อที่เมืองไทยราคาจะแพงมาก แต่วันนี้หากซื้อที่นี่เธอจะลดให้เป็นพิเศษเพราะเป็นคนไทย  แล้วเธอก็พาออกไปที่ตู้ขายหยก ทดสอบหยกให้ดูว่าของแท้เป็นอย่างไร  จากนั้นได้เอาสร้อยคอและสร้อยข้อมือทำด้วยหยกขาวมาให้ดู  พร้อมทั้งลดราคาให้เป็นพิเศษ  ปรากฏว่าพนักงานก็ทักว่า "ทำไมลดมากขนาดนั้น ประเดี๋ยวคุณพ่อจะว่าเอา"  คุณหนูก็บอกว่า "ไม่เป็นไรพิเศษสำหรับคนไทย"

        วันนั้นขายหยกขาวได้หลายเส้น  แถมกำไลหยกอีก  ผู้เขียนเองก็ยังนึกชมพ่อของคุณหนูเลยว่าสอนลูกดีจัง หัดทำธุรกิจตั้งแต่ยังเรียนไม่จบปริญญาตรี

         มาว้นนี้ที่ร้านขายหยก  ผู้เขียนเจอเหตุการณ์ที่เหมือนกับที่หางโจว  ครั้งแรกก็นึกว่าเป็นคุณหนูคนเดียวกับที่เคยเจอ  แต่ไม่ใช่ค่ะ เป็นคนละคนกัน แถมลูกเล่นทุกอย่างก็เหมือนกัน คราวนี้ถึงบางอ้อแล้วว่า  โดนใช้กลเม็ดในการค้าขายมาหลอกกันแล้ว

         ผู้เขียนลองถามไกด์ไทยว่าเคยเจอคุณหนูแบบนี้ที่อื่นรึเปล่า ไกด์ไม่รู้เพราะเพียงแต่มาส่งลูกทัวร์เข้าร้านส่วนตัวเองรออยู่ข้างนอก 

          สินค้าที่ขาย ราคาเท่ากับที่ขายกับคนชาติอื่น ๆ  (พี่ ในทัวร์ได้ถามจากนักท่องเที่ยวชาติอื่น ขณะเจอกันในห้องน้ำ แล้วเห็นสวมสร้อยข้อมือหยกขาว จึงถามราคา)   แต่ทุกคนบอกว่า เสียความรู้สึก ไม่น่าทำอย่างนี้ 

              ...ไม่ทราบมีใครเคยเจออย่างนี้บางไหมค่ะ ...

      ขอจบด้วยรายการอาหารดีกว่า  อาหารส่วนใหญ่จะสั่งมาจนกินไม่หมด ไกด์บอกว่าเหลือดีกว่าไม่พอ อาหารจานขวาบนเป็นข้าวเหนียวห่อซี่โครงหมู อร่อยค่ะ  จานซ้ายล่าง เป็นปลาราด (ทับด้วย) พริก ส่วนรูปขวาล่าง เป็นอาหารจานเด่น ปลาจะมีทุกมื้อ แต่มื้อนี้มาในรูปที่แปลกกว่าครั้งอื่น ๆ  เหมือนปลาจะบินได้ เลยต้องถ่ายมาให้ดูกันค่ะ

ตอนที่หนึ่ง  ศูนย์วิจัยหมีแพนด้า  อุทยานหวงหลง

ตอนที่สอง จิ่วไจ้โกว

ตอนที่สี่ ยอดเขาจินติ่ง-วัดเป้ากว๋อ-โชวเปลี่ยนหน้ากาก

                                สวัสดีค่ะ