Gap Analysis (Safe Anesthesia in Patient Safety Goals : SIMPLE)

Recommendation

(คำแนะนำ)

Actual Practice

(สิ่งที่ปฏิบัติอยู่)

Desired Practice

(สิ่งที่ควรปฏิบัติ)

Action Plan

(แผนที่จะปฏิบัติ)

1. สนับสนุนให้มีวิสัญญีแพทย์ในโรงพยาบาลทั่วไปซึ่งมีโอกาสดูแลผู้ป่วย ASA PS III-V

2. สนับสนุนให้วิสัญญีพยาบาลในโรงพยาบาลที่มีการผ่าตัดจำนวนน้อยราย ได้มีโอกาสปฏิบัติการระงับความรู้สึกไม่น้อยกว่าปีละ 50 ราย

3. ป้องกันภาวะแทรกซ้อนจากการให้การระงับความรู้สึก

3.1 มีมาตรการป้องกันภาวะแทรกซ้อนเฉพาะอย่าง เช่น การป้องกันการเกิดคลื่นไส้อาเจียน

3.2 มีมาตรการป้องกันภาวะแทรกซ้อนเชิงระบบ ได้แก่

• การจัดทีมบุคลากร : จำนวน คุณวุฒิ ประสบการณ์ การแนะนำก่อนทำงาน การกำกับดูแลโดยผู้มีความชำนาญ การให้คำปรึกษากรณีฉุกเฉิน

• การประเมินความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับเทคนิคใหม่ : ทั้งด้านวิสัญญีและศัลยกรรม

• การประเมินและวางแผนการดูแลภาวะเจ็บป่วยร่วมในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยง หรือผู้ป่วยที่ได้รับยาบางอย่าง รวมทั้งการเตรียมผู้ป่วยให้มีสภาวะที่ดีก่อนระงับความรู้สึก ในกรณีที่ผู้ป่วยสามารถรอผ่าตัดได้ เป็นการประเมินร่วมกันของวิสัญญีแพทย์ ศัลยแพทย์ อายุรแพทย์ ฯลฯ

• การให้ข้อมูลผู้ป่วยและความยินยอมในการให้ยาระงับความรู้สึกเพื่อผ่าตัด เช่นข้อมูลสิ่งที่ผู้ป่วยอาจจะต้องประสบเมื่อรับการระงับความรู้สึก

• การสื่อสารกับผู้ร่วมงาน : ทั้งทีมศัลยแพทย์ ทีมวิสัญญี เจ้าหน้าที่ธนาคารเลือด ห้องปฏิบัติการ เจ้าหน้าที่รังสีเทคนิค ฯลฯ

• การะบุตัวผู้ป่วยและชนิด /ข้างของการผ่าตัด รวมทั้งการระบุป้ายฉลากยาที่จะให้กับผู้ป่วย

• หลีกเลี่ยงการเกิด catheter and tubing mis-connections

• เฝ้าระวังสัญญาณชีพตลอดระยะเวลาที่ได้รับการระงับความรู้สึก

• สิ่งแวดล้อมในห้องผ่าตัด : บุคลากรได้รับการฝึกฝน เครื่องมือเฝ้าระวัง และเครื่องมืออื่นมีเพียงพอ มีมาตรฐานความปลอดภัย พร้อมและใช้งานได้ดี

• มีการประเมินและวางแผนการระงับความรู้สึก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรายที่มีโอกาสเกิดปัญหาระหว่างการระงับความรู้สึก

• การดูแลผู้ป่วยหลังการผ่าตัด : ในห้องพักฟื้น หอผู้ป่วย

• การเคลื่อนย้ายผู้ป่วยระหว่างหอผู้ป่วยกับห้องผ่าตัด/ห้องพักฟื้น ทั้งไปและกลับ

4. มีแนวทางการจัดการเมื่อเกิดภาวะไม่พึงประสงค์ เพื่อไม่ให้นำไปสู่ผลลัพธ์ไม่พึงประสงค์ เช่น การระงับความตกใจ การขอความช่วยเหลือจากบุคคลที่เชื่อถือได้ การสื่อสารที่ดีกับทีมศัลยแพทย์ทันที งดการวิจารณ์โดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดว่าเหตุไม่พึงประสงค์เกิดจากสาเหตุใด เรียบเรียงเหตุการณ์และไม่บันทึกเหตุการณ์ในลักษณะขัดแย้ง สื่อสารกับญาติเป็นทีม รายงานผู้จัดการความเสี่ยงและผู้บังคับบัญชา รวมทั้งการติดตามดูแลผู้ป่วยอย่างใกล้ชิดและสร้างความเข้าใจที่ดีกับญาติ

5. Moderate / Conscious Sedation

ในการให้ยาดังกล่าว จะต้องมีการติดตามสภาวะทางสรีรวิทยาของผู้ป่วยอย่างเหมาะสม และผู้ที่ได้รับอนุญาตให้ทำต้องผ่านการอบรมมาระดับหนึ่ง

6. ใช้แนวทางการให้บริการทางวิสัญญีวิทยา ของราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์แห่งประเทศไทย ตลอดจนแนวทางที่เป็นมาตรฐานระดับนานาชาติ

สวัสดีค่ะ น้อง แผ่นดิน

น้องแผ่นดินทำในสิ่งที่พูดมาได้อยู่แล้ว... วันไหนยิ้มไม่ออกก็ไปอ่านตลกเก่าๆของพี่ติ๋วได้จ้า...หรือไม่ก็นึกถึง KM เชียงใหม่...อิอิ
เป็นหัวหน้าต้องฝึกอะไรอีกมากมาย หลายๆอย่างต้องปรับปรุงและพัฒนาตน และอีกหลายๆอย่างที่ไม่อยากทำแต่ก็ต้องฝืน..จึงขอชื่นชมท่านผู้เป็นหัวหน้าที่ดีๆหลายท่านค่ะ
...งานมากมาย...
บางอย่างต้องแบ่งให้ผู้อื่นช่วยทำก็กลับถูกมองว่า...ปล่อยให้ทำแล้วไม่ลงมาช่วยดู...
บางอย่างลงมาช่วยดู ช่วยคิด ก็หาว่าก้าวก่าย...
บางอย่างแนะนำ ลูกทีมไม่เอาด้วย...ก็ต้องตามมาแก้ไขช่วยในภายหลัง
บางทีลูกทีมไม่เข้าใจ เข้าใจผิด เข้าใจไปเอง รู้ใจเกินจริงก็มี...(โอย...) ไม่รู้จะทำยังไง จะเอายังไง หลายคน หลายใจ หลายความคิด ยิ่งตอนนี้แนวคิดหลายอย่างเปลี่ยนไป ให้ฟังลูกทีมมากๆ จะว่าไป..ลูกทีมก็ควรฟังหัวหน้าบ้าง
...ต่างๆเป็นที่มาของข้อดีของการได้พูดคุยกันบ่อยๆค่ะ มันทำให้เข้าใจ รู้ใจกันมากขึ้น...เพื่องานมิใช่เพื่อเอาใจคน
เป็นหัวหน้าทำอะไรให้ถูกใจหมดทุกคนคงไม่มีค่ะ...ทำใจซะ...เพียงแต่หัวหน้าต้องฟังเป็น คิดเองเป็น และเข้มแข็ง คุมตนเองให้ได้
...ก็คงต้องค่อยเป็นค่อยไปค่ะ...
ให้กำลังใจน้องแผ่นดิน คนดีศรีสารคามเช่นกันค่ะ
ทุกๆคนในครอบครัวสบายดีนะคะ...เด็กๆคงสนุกเช่นเคย
ขอบคุณที่แวะมาทักทายพี่ค่ะ

กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)