แม่ก็รีบกลับมาทำผมนะ....เสียงพ่อบ้านบอกครูอ้อยก่อนออกจากบ้านไปประชุมในวันอาทิตย์  

ครูอ้อยดีใจที่รูปแบบของการประชุมได้เปลี่ยนไป  และเปลี่ยนแบบเข้าข้างครูอ้อย   หมายถึง  ได้กลับบ้านเร็วขึ้น  

ครูอ้อยกลับมาถึงบ้าน  ยังได้นอนพักด้วย  จึงจะอาบน้ำแต่งตัว   ครูอ้อยไม่ได้ไปทำผมหรอกค่ะ   และแต่งตัวก็...ธรรมดา   

ตอนที่จะออกจากบ้าน   ก็ตัดสินใจไปอีกงานหนึ่ง   เพราะวันนี้ได้รับการ์ดแต่งงานถึง 2 งาน   จึงฝากซองไปกับอีกงานหนึ่งด้วย 

ส่วนงานที่เราจะไปนี้  ซองสีแดง  แสดงว่า...เป็นคนจีน   แล้วครูอ้อยดึงการ์ดข้างในออกทำไมนี่   เลยไม่ได้อ่านว่า  เขาเลี้ยงฉลองสมรสที่ไหน   ดีนะ.....  ที่พ่อบ้านรู้จักสถานที่ที่จัดงานดีแล้ว  

พอเดินทางมาถึง   ก็ลงจากรถเป็นเวลา หกโมงเย็นพอดี   ที่จอดรถกว้างขวาง อากาศเย็นสบาย   เราสองคนเดินไปที่งานเลย  

เจ้าบ่าวเจ้าสาวยังไม่มาเลย  พ่อบ้าน  พบกับคุณพ่อเจ้าสาว  ครูอ้อยเขียนคำอวยพรที่สมุด   และหยิบของชำร่วย  เดินเข้าไปในงาน  หาที่นั่งที่ดี  เหมาะเจาะ  มองเห็นเวทีอย่างสบายใจ  รู้สึกว่าจะเป็นโต๊ะที่...เจ้านายนั่งเสียด้วย  ว้าว....

สักครู่หนึ่ง  เจ้านายของพ่อบ้านก็มาถึง  ครูอ้อยก็ตามสบายนั่นล่ะ  พอสองทุ่ม..งานก็เริ่ม    ตามขั้นตอน  แหม..แต่ก่อนเริ่ม   ครูอ้อยก็เก็บภาพเวทีแสนสวยไว้ก่อน   อย่างไม่คาดคิด   เวทีนี้จะเปลี่ยนแปลงไป  จากสวยเป็น....โทรม  อย่างไม่น่าเชื่อ

ในงานนี้....เกือบจะกลายเป็น  โรงเลี้ยงเด็กไปเสียแล้ว   ส่วนใหญ่  นำลูกหลานตัวเล็กๆไปด้วย   และจะคุยกัน   โดยปล่อยให้เด็กๆ  เล่นตามสบาย   แรกๆ  ก็วิ่งเล่นข้างล่างทั่วๆไป  พอนานเข้า...ไม่มีผู้ใหญ่ใจร้าย  พวกเธอจึงขึ้นไปบนเวที   เป็นเวทีเดินเล่น  เต้น  และดึงดอกไม้ที่เวทีอย่างสนุกสนาน   เป็นงานแต่งงานที่.....ครูอ้อยไม่เคยเห็นมาก่อนเลย    ที่ไม่มีความเป็นระเบียบ  แต่..งานก็เสร็จสิ้นลงได้   อย่างมีความสุข

พิธีกรก็ทำหน้าที่ไป   ขั้นตอนต่างๆก็ดำเนินไป   อาหารก็เสริฟไปด้วย   ไม่มีขาดตกบกพร่อง   ไม่มีเรื่องราวอะไร  เด็กๆ  ก็มีความสุขสนุกสนานไปตามเรื่อง  

เด็กๆได้ออกไปแสดงความสามารถ   อย่างน่ารัก   นี่ล่ะคือ..เด็กไทยใจกล้า   แสดงออกอย่างถูกต้อง ...แต่ยังไม่ได้เต็มร้อย...