วันหนึ่งครูเก่งเกื้อได้ของขวัญล้ำค่าชิ้นหนึ่งจากลูกชาย  มันคือกล้องส่องดูดาวมาจากญี่ปุ่น   ที่ว่าล้ำค่า  เพราะมันราคาแพงด้วย  แต่ที่สำคัญกว่านั้น  ลูกชายสุดรักซื้อให้คุณพ่อเก่งเกื้อ

เช้าวันนั้น  เมื่อปีที่แล้ว  ตอนที่ดาวอังคารเข้าใกล้โลกมากที่สุด  ถ้าจำไม่ผิดนะคะ

ครูเก่งเกื้ออยากรู้วิธีการใช้กล้องนี้  จึงบากหน้าแบกกล้องล้ำค่าไปเอกมัย  ท้องฟ้าจำลองนั่นเอง  หวังว่าจะให้ใครก็ได้ที่นั่น  สอนวิธีการใช้ให้

พอไปถึง  เจ้าหน้าที่ก็นำเอากล้องส่องดูดาวมาตั้งตามจุดต่างๆไว้บริการประชาชนที่สนใจหาความรู้  ผู้คนมากมาย  จึงต้องเข้าแถวด้วยวัฒนธรรมที่ดี

ครูเก่งเกื้อ      :       อ๋อ  หมุนตรงนี้  อย่างนี้  ใช่ไหมครับ  อ๋อเข้าใจแล้วครับ

ครูเก่งเกื้อดีใจมาก ที่ใช้กล้องดูดาวเป็นแล้ว   ปกติครูเก่งเกื้อ  เป็นคนใจดี  มารู้จักครูเก่งเกื้อที่นี่ค่ะ   ท่านจึงบอกสอนให้คนอื่นๆที่ไปดูดาวให้ดูด้วย  ท่านใจดีจริงๆ

หญิงคนหนึ่ง         :          นี่คุณ.........ไปเข้าแถวสิ (ตาขวาง)

ครูเก่งเกื้อ            :           เอ้อออออ........

 ขำขำ  หรือยังคะ  ถ้าท่านเป็นครูเก่งเกื้อ  ท่านคงจะ..................