เคยไหมคะ  กับการพูดถึงเรื่องราวในอดีต  โดยเฉพาะ เมื่อตอนยังเป็นเด็ก  ช่างเป็นเรื่องที่ประทับใจ  บางคนก็สนุกสนาน บางคนก็บู๊เผ็ดเด็ดมัน  บางคนก็รันทดอดสูใจ  แตกต่างกันไปตามบริบทสิ่งแวดล้อม

*****

ครูอ้อย มีความสุข ที่ได้พูดคุยกับลูกสาว เวลาออนเอ็มกัน  ด้วยเราทั้งสามอยู่ห่างกัน  จะใช้โทรศัพท์ก็พูดกันได้น้อย ดังนั้น  ออนไลน์ พูดกันอย่างสนุกสนาน 

เมื่อวานก็เช่นกัน  ลูกสาวคนโต.....ที่ออกเรือนไปแล้ว เธอส่งหลานไปให้แม่ย่าเลี้ยงให้ วันเสาร์และอาทิตย์ ไปรับมาเลี้ยงเอง ส่วนในวันจันทร์ถึงศุกร์ เธอก็ได้พูดคุยกันแบบออนไลน์เหมือนกัน

*****

ครูอ้อยบอกกับเธอว่า....น้องแก๊ดน่ารัก เหมือนคุณแม่ของเธอ  น้องแก๊ด  ไม่ชอบยิ้ม และชอบทำปากจู๋ และหน้าเคร่งเครียด  ต้องแหย่ให้ยิ้มจึงจะยิ้ม.....สงสัยเกิดปีเสือ ก็เลยเป็นเสือยิ้มยาก มั้ง

ครูอ้อยก็เลยเล่าเรื่องที่ลูกเอี่ยวยังเล็กเท่านี้ มีตุ๊กตา สีเขียว  เส้นผมเป็นฝอยๆๆ  เวลาที่ครูอ้อย อุ้มไปอยู่ใกล้ตุ๊กตาตัวนี้ ลูกเอี่ยวจะทำหน้า ตาหยี แบบกลัว...ตุ๊กตาตัวนี้ แต่ไม่ร้อง.....

น้องแก๊ด ก็มีเรื่องตลก  ที่ชอบคุยกับรูปภาพเด็กๆ  เสียอ้อแอ้ เหมือนทักทาย อุ้มไปใกล้ๆทีไร ก็อ้อแอ้ ทุกที  ทำเหมือนทักทายกัน.... 4 เดือนเองนะนี่

*****

พอวันนี้ไปบ้านคุณพ่อคุณแม่ ก็มีเรื่องเล่าสนุกๆอีก  ที่แต่ละคนจะไม่เหมือนกัน  ลูกเอ็ดดี้ สาวคนเล็ก  ติดผ้าขนหนู  เวลาคลานไม่คลานแต่ใช้ก้นกระต๊อด เขยิบไปได้อย่างรวดเร็วมาก  เวลาเกาศีรษะ ก็แบมือออก  หงายมือ และเกาศีรษะเหมือน ป๋าของเธอเปี๊ยบ

*****

คุณพ่อเลยบอกว่า ครูอ้อยตอนเล็กๆก็ไม่เหมือนใคร  ถือกล้วย ไว้ในมือ เอาใส่ปากตัวเองก็ไม่เป็น ต้องมาดันแขนให้เอากล้วยใส่ปาก.....ลูกหัวเราะ คุณแม่ กันยกใหญ่.....เอิ๊กเอิ๊ก