สักวันหนึ่ง...จะไปให้ถึงฝัน

สิ่งที่ชอบ...ในวันที่ใช่

ครั้งหนึ่ง...หลายคนได้เลือกสอบเข้ามหาวิทยาลัย และเลือกคณะที่ตนเองใฝ่ฝันอยากจะเรียน มีทั้งคนที่สมหวังและมีอีกหลายคนที่ผิดหวัง ที่ไม่สามารถเลือกคณะที่ตนเองอยากเรียน เช่นเดียวกับดิฉัน เพราะตอนที่สอบดิฉันได้เลือกสอบคณะพยาบาลเพราะว่าอยากจะเป็นพยาบาล แต่แล้วมันก็ไม่เป็นอย่างที่ตั้งใจไว้ และเมื่อมีโอกาสสอบ ดิฉันก็ไปสอบอีกหลายครั้ง แต่มันก็ไม่เป็นอย่างที่หวัง จนรู้สึกท้อแท้ และหมดหวัง แต่ดิฉันโชคดีมากที่มีกำลังใจจากคุณพ่อคุณแม่ และทำให้ดิฉันสู้ต่อไป และทำให้ดิฉันคิดว่า"มันไม่ใช่วันของเรา" ต้องมี"สักวันหนึ่งที่เป็นวันของเรา"

แล้ววันหนึ่งดิฉันก็คิดว่าเจอสิ่งที่ดี ๆ และใช่สำหรับดิฉันแล้ว คือ การได้มาเรียน วิทยาศาสตร์ สาขาชีววิทยา เพราะว่าดิฉันชอบศึกษาเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิต ชอบทำการทดลอง ค้นคว้าวิจัย เพื่อจะได้นำความรู้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์

และวันนี้สิ่งดี ๆ ก็เกิดขึ้นกับดิฉัน คือดิฉันสอบได้ทุนโครงการส่งเสริมการผลิตครูที่มีความสามารถทางด้านวิทยาศาตร์และคณิตศาสตร์ เป็นนักศึกษา ป.บัณฑิต (สควค.) ซึ่งเป็นสิ่งที่ตั้งใจและดีใจมากที่ได้มาเรียนประกาศนียบัตรวิชาชีพครู เพราะว่าจะได้นำความรู้ที่เรียนมา นำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ และดิฉันตั้งใจไว้ว่าจะเป็น"ครูที่ดี" เป็นครูที่สอนคนให้เป็นคนดีและมีความรู้ นำความรู้ไปพัฒนาตนเองและประเทศ เป็นคนดีของสังคม และดิฉันจะต้องทำให้ได้อย่างที่ตั้งใจ

มีบทความหนึ่งที่ทำให้ดิฉันคิดได้และทำให้เจอในสิ่งที่ใช่

ทุกวันนี้...เรามีตึกสูงขึ้นมีถนนกว้างขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง

เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง

เรามียาใหม่ๆมากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง

เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น

เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า

แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น.....

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง

เรามีอาหารดีๆ มากขึ้น แต่สุขภาพแย่ลง

ทุกวันนี้...ทุกบ้านมีคนหารายได้ ได้ถึง 2 คน

แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

บ้านสวยๆ กลายเป็นบ้านแตกสาแหรกขาด

ดังนั้น.....จากนี้ไป....ขอให้พวกเรา

อย่าเก็บของดีๆ ไว้โดยอ้างว่า เพื่อโอกาสพิเศษ

เพราะทุกวันนี้ที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ....โอกาสที่พิเศษสุด....แล้ว

จงแสวงหา การหยั่งรู้

จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่

โดยไม่ใส่ใจกับความ....อยาก....

จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น

กินอาหารให้อร่อย.....ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป

ชีวิต คือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุข...ไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด

เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย

น้ำหอมดีๆ ที่ชอบจงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า.....สักวันหนึ่ง.....ออกไปเสียจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรารักทุกคนว่า...เรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน

อย่าผลัดวันประกันพรุ่งที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น

ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย

เราไม่รู้เลยว่า เมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง.....

จงอย่าลืมว่า.......สักวันหนึ่ง......วันนั้น.....

คุณอาจไม่มีโอกาสมานั่งตรงนี้ เพื่อทำอย่างที่คุณต้องการอีกก็ได้

(บทความโดย จอร์จ คอลลิน)

ขอบคุณค่ะ:)

เขียนใน GotoKnow โดย Bluegreenalgae
ใน เปิดใจไปกับ...Bluegreenalgae

คำสำคัญ (Tags): #bluegreenalgae#eti 5701#ครูที่ดี#ความใฝ่ฝัน#นวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อการศึกษา#นักศึกษา ป.บัณฑิต (สควค.)#ประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู#รหัส 54 ...#สักวันหนึ่ง#สิ่งที่ตั้งใจ

หมายเลขบันทึก: 438273เขียนเมื่อ 6 พฤษภาคม 2011 11:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:42 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (64)

Chakungrao

เขียนเมื่อ 6 พฤษภาคม 2011 12:34 น. ()

สวัสดีจ้าน้องสาหร่ายสีเขียวแกมน้ำเงิน

อนาคตยังอีกยาวไกลนัก แต่อนาคตก็จะกลายเป็นปัจจุบันได้แน่นอน

เพียงแต่ว่าอนาคตที่จะมาถึงนั้น..เราที่อยูตรงปัจจุบันเตรียมพร้อมไว้มากแค่ไหน

ตั้งหลัก ๆ นะจ๊ะ

ขอบคุณครับ

darwid

เขียนเมื่อ 6 พฤษภาคม 2011 12:36 น. ()

ชอบบทกลอนมากครับ คุณ Bluegreenalgae

มันสะท้อนให้เห็นสังคมในปัจจุบันมากครับ

จิตใจคนเรามันเปลี่ยนไป ตามกาลเวลา จริงๆ ๆ ครับ

Bluegreenalgae