คนเราไม่มีอะไรสมบูรณ์ไปหมด
ในชีวิตของเด็กสาวคนหนึ่ง เป็นเด็กบ้านนอก เป็นคนธรรมดา
หมู่บ้านอยู่ไกลปืนเที่ยง ดิฉันมีโอกาสได้เรียนหนังสือซึ่งเป็นโรงเรียน
ประจำหมู่บ้านดิฉันอาศัยอยู่กับพ่อ แม่ และน้องชาย พอกลับจากโรงเรียน
ดิฉันจะทำกับข้าวรอพ่อกับแม่ที่ออกไปทำไร่ รับจ้าง จากนั้นดิฉันก็เรียนต่อ
ในชั้นมัธยมศึกษาในโรงเรียนประจำอำเภอซึ่งเป็นโรงเรียนเดียวที่เปิดถึง
ชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ดิฉันเรียนอยู่โรงเรียนนี้ 6 ปี ตั้งแต่ ม.1-ม.6
พอจบ ม.6 ดิฉันก็เข้ามาศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
เรียนสาขาชีววิทยาประยุกต์ ดิฉันอยู่หอกับเพื่อนผู้หญิง 2 คน
พอใกล้ปิดภาคเรียนดิฉันจะขอแม่ทำงานอยู่ในเชียงใหม่เพื่อเป็นทุน
สำหรับการศึกษา แม่ปฏิเสธ ไม่ให้ทำงาน "ปิดเทอมลูกต้องกลับบ้านมาอยู่กับ
แม่และครอบครัว" นี่คือคำพูดของแม่ ตลอดระยะเวลา 4 ปี
ดิฉันขอทำงานทุกปีแม่ก็ยังยืนยันคำพูดตนเองเหมือนเดิมทุกปี
เหตุที่ดิฉัน อยากทำงานเพราะว่าดิฉันสงสารแม่กับพ่อ ที่ต้องเหนื่อยเพื่อส่งเราเรียนหนังสืออยากหาเงินเอง
พอเปิดภาคเรียนดิฉันก็กลับไปอยู่บ้านแม่ แม่เป็นขยัน อดทน อดออม
ถึงแม่ว่าอาชีพของแม่กับพ่อจะทำไร่ ทำสวน และรับจ้าง แต่แม่มีเงินเก็บ
เมื่อเทียบรายได้ที่แม่กับพ่อหามาได้ "แม่บอกว่าต้องเก็บเงินไว้เพื่อให้ลูกทั้งสอง
คนได้เรียนหนังสือ" นี่คือความใฝ่ฝันของแม่อยากเห็นเราเรียนจบ
วันไหนที่แม่ออกทำงานไปไร่ ดิฉันจะขอไปช่วยแม่ แม่ก็จะพูดว่า
"ไปทำไมร้อนก็ร้อน เหนื่อยก็เหนื่อย อยู่บ้านนี่แหละ"
คำพูดทุกคำพูดแม่ไม่เคยนึกตัวเองเลย ดิฉันก็จะขอกับแม่จนท่าน
ให้ไปบางไม่ให้ไปบ้าง ดิฉันอดคิดกับตัวเองไม่ว่า ถ้าวันหนึ่งแม่ไม่อยู่กับเรา
เราจะทำอย่างไรดี พอความคิดนี่ขึ้นมาเมื่อไหร่จิตใจของดิฉันก็จะหดหู่
เหมือนว่าตัวเองจะยอมรับมันไม่ได้
หลังจากที่ดิฉันเรียนจบปริญญาตรี ดิฉันก็ได้กลับไปทำงานที่บ้าน
เป็นองค์กรเอกชนที่งานกับโรงเรียน แม่ดีใจมากที่จะได้อยู่กับดิฉัน
เพราะท่านไม่อยากให้เราไปทำงานที่อื่น ที่ทำงานของดิฉันห่างจากบ้าน
ประมาณ 9 กิโลเมตร หลังจากเวลาเลิกงานทุกวันแม่จะโทรหาดิฉัน
และพูดว่า "กลับบ้านได้แล้ว กลับเย็นไม่ดี อันตราย"
นี่คือคำพูดที่แม่พูดตลอดระยะเวลา 7 เดือน
พอเข้าเดือนที่ 8 (วันที่ 18 พฤศจิกายน 2551) เป็นวันที่โหดร้าย
ที่สุดในชีวิตของดิฉัน พ่อโทรหาดิฉันบอกว่า "ลูก...แม่เป็นลมในระหว่างทำงาน
ตอนนี้พ่อพาแม่มาที่โรงพยาบาล เดี๋ยวลูกเอาเสื้อผ้าเปลี่ยนมาให้แม่ด้วยนะ"
ดิฉันก็ถามพ่อว่าแม่เป็นอย่างไรบ้าง พ่อบอกว่าหมอกำลังตรวจอยู่
ดิฉันก็อดคิดไม่ได้เป็นลมต้องส่งโรงพยาบาลเลยเหรอ
จากนั้นดิฉันก็เก็บเสื้อผ้าของแม่ และรีบขับรถเร็วเท่าที่จะเร็วได้
ตอนนั้นทำได้อย่างเดียวคือ ภาวนาให้สิ่งศักดิ์ทั้งหลายช่วยคุ้มครองแม่ของลูกด้วย
พอไปถึง ณ โรงพยาบาลเห็นคนอยู่เต็มโรงพยาบาล ใจของดิฉันไม่ดี กลัว
ณ ความรู้สึกตอนนั้นบอกไม่ถูกจริง ๆ และมีป้าคนหนึ่งตะโกนบอกดิฉันว่า
"ลูกแม่ของลูกไปดีแล้วนะ" นาทีนั้นเอง น้ำตาก็ออกมาโดยไม่ต้องสั่ง
ความรู้สึกตอนนั้นคิดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะทำอย่างไร มันตื้นตัน บอกไม่ถูกจริง ๆ
หลังจากนั้นดิฉันอยู่กับน้ำตาประมาณ 3 เดือน ดูรูปแม่และก็ร้องไห้ทุกวัน
จากนั้นก็คิดว่า เราเสียใจอยู่อย่างนี้ไม่ได้แล้ว เราทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับมัน
ดิฉันเข้าวัด ทำบูญ อุทิศส่วนกุศลไปให้แม่เกือบทุกวัน
เมื่อมองดูครอบครัวของเราที่ขาดแม่ผู้เป็นทุกสิ่ง
ก็เห็นคนว่าในครอบครัวเศร้าเมื่อเห็นเราเศร้า เสียใจ
จากนั้นดิฉันก็พยายามทำใจ ทุกคนในครอบครัวก็พูดกันว่าเราต้องอดทน
สู้ต่อไป และเป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน เพราะแม่จะเป็นกำลังใจอย่างห่างๆ
ท่านคงมองเราอยู่ท่านจะเสียใจมากถ้าครอบครัวของเราเป็นอย่างนี้
จากนั้นครอบครัวของเราก็เริ่มต้นใหม่และยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
คงทำอะไรไม่ได้นอกจาก "ทำใจยอมรับมัน"
ดิฉันเชื่อว่าทุกคนเคยเจอเรื่องราวที่ทุกข์ใจ จะทุกข์มากหรือทุกข์น้อย
ก็ขึ้นอยู่กับตัวเรา แต่สิ่งที่ทำให้เราสู้ขึ้นได้คือ
การยอมรับและกำลังใจจะทำให้เราลุกขึ้นได้ต่อไป
สู้ สู้
ความเห็น (58)
สวัสดีคะคุณ POND POOKAK
ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันเรื่องราวดีๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้คะ
สวัสดีค่ะ น้อง koon_chadaporn
ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ POND POOKAK
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆๆๆๆ :)
ขอบคุณค่ะ
เห็นด้วยค่ะ ในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ แม้แต่ตัวเราเอง
เป็นแรงใจให้ค่ะ
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ คุณ POND
สู้ต่อไปเป็นกำลังใจให้ครับ
สวัสดีครับ POND POOKAK เป็นกำลังใจให้ครับสู้ ๆ เราต้องก้าวผ่านปัญหาให้ได้ครับ
สวัสดีค่ะ คุณ POND POOKAK
เสียใจด้วยนะคะสำหรับเรื่องของคุณแม่ของคุณ
เป็นกำลังใจให้คุณได้ก้าวเดินไปข้างหน้าต่อนะคะ
ในชีวิตของแต่ละคนต้องพบเจอปัญหาที่แตกต่างกัน
ขึ้นอยู่กับว่าเราจะก้าวผ่านมันไปได้อย่างไร
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีคะคุณ POND POOKAK ขอแสดงความเสียใจ และก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีค่ะ พี่ POND POOKAK
เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณแม่ แต่ยังไงพี่ก็ต้องเข้มแข็งอยู่ต่อไปให้ได้นะคะเอาใจช่วยพี่เสมอคะ
สวัสดีครับ พี่พร (POND POOKAK)
พ่อแม่ย่อมรักลูกเสมอ พี่ก็เป็นลูกที่มีความกตัญญู ที่พยายามจะช่วยแบ่งเบาภาระ
ของพ่อแม่ แต่มีอยู่ข้อหนึ่งคือ พี่ขับรถเร็ว อันตรายนะครับ ควรจะขับพอประมาณ
และขอแสดงความเสียใจกับพี่ด้วยนะครับเรื่องแม่ ความจริงแล้ว ทุกคนต้องตาย
นะครับ ทุกคนมีความคาดหวังว่าจะมีคนที่เรารักอยู่กับเราตลอดไป แต่ก็กลับไม่เป็น
เช่นนั้น ควรมีสติอยู่กับปัจจุบันขณะ ไม่นึกย้อนไปอดีต รู้ตัวเองอยู่เสมอ
และคิดว่าทุกคนต้องตาย รวมทั้งตัวเราเหมือนกัน
หมั่น สวดมนต์ นั่งสมาธิ แล้วอุทิศส่วนกุศลให้แม่นะครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีจ้าน้อง POND POOKAK
พี่เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆไปด้วยกัน
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ครับ
สวัสดีค่ะ คุณ POND POOKAK
เสียใจด้วยนะคะสำหรับเรื่องของคุณแม่ ตัวดิฉันเองก็สูญเสียทั้งคุณพ่อและน้องชาย ในปีเดียวกัน ทุกวันก็ยังทำใจไม่ได้ มองรูปที่ไร
ร้องไห้ทุกที ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ที่ทำให้รูว่า ยังมีคนที่รู้สึกเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้คุณได้ก้าวเดินไปข้างหน้าต่อไปนะคะ
สวัสดีครับ ว่าที่คุณครู POND POOKAK ;)...
ครูมีคำแนะนำสำหรับการจัดเอกสารครับ
๑. ย่อหน้าไหนสามารถแยกมาเป็นอีกย่อหน้าได้ ก็สามารถทำได้เลยครับ อย่าให้เนื้อความในย่อหน้ามันเยอะและแน่นเกินไป อาจจะทำให้อ่านยากครับ เพราะเราอ่านจากหน้าจอ
๒. คำที่ต้องการเน้น อาจจะใช้ "ตัวหนา" ช่วยครับ "ตัวเอียง" อาจจะต้องไม่นิยม แต่สามารถทำได้บางกรณี
๓. สีน้ำเงิน จะเน้น ทางบวก , สีแดงจะเน้น ทางลบ ครับ
ลองแก้ไขดูครับ
"แม่ ท่านทำหน้าที่ของท่านแล้ว เหลือแต่ลูกเท่านั้น ที่จะทำหน้าที่ของตนเองได้ดีเพียงใด และเมื่อเห็นความสำเร็จเดินทางมาถึง หัวใจเราจะมีคำตอบเองว่าดีหรือยัง ?"
ขอให้กำลังใจครับ ;)...
สวัสดีครับ POND POOKAK
เป็นกำลังใจให้นะครับสู้ ๆ อุปสรรคเป็นเครื่องวัดใจครับ
สวัสดี (น้องฟ้า)
คนทุกคนมี่ความตายเป็นที่ตั้งไว้เพียงเเต่เวลาเป็นตัวกำหนดเท่านั้นเอง
ฉะนั้นจงอยาท้อถอยนะน้อง พี่เมย์ก็เหมือนเราเเต่จะมาถึงเมื่อไรเท่านั้นเอง
น้องเป็นคนดี บ้างครั้งอาจเกิดความเหงาเป็นธรรมดา
คนบ้างคนเกิดมาไม่มีโอกาสได้เห็นหน้า พ่อเเม่
คนบ้างคนมีพ่อ เเม่เเต่ไม่เคยเห็นค่าเลยก็มี
ความตายเป็นที่ตั้งของทุกคน
เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปจะน้อง
สวัสดีจ้าน้อง POND POOKAK
ก่อนอื่นต้องขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ
ยังไงชีวิตเราก็จะต้องดำเนินต่อไป....
อยู่ที่เราว่าจะเลือกทางเดินแบบไหน
ชีวิตไม่มีความแน่นอน ไม่สมบูรณ์แบบเหมือน
ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง จะเกิดอะไรขึ้น
ฉะนั้นเราจึงต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด.....
เพราะเราไม่รู้ว่าจะมีวันพรุ่งนี้ให้เราทำหรือเปล่า??
เป็นกำลังให้ก้าวเดินต่อไปนะคะ...^^
สวัสดีค่ะ พี่ POND POOKAK
เป็นกำลังให้พี่นะค่ะและขอให้ดำเนินชีวิตต่อไปอย่างมีความสุข (สู้ ๆ)
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณ pond
ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
เป็นบทความที่กินใจมากครับ อ่านแล้วรู้สึกได้ถึงความรัก ความห่วงใย ของแม่ที่มีต่อลูก
เป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณ pond
เป็นกำลังใจให้นะครับ เรื่องบางเรื่องถ้าไม่ได้เจอกับตัวเองคงไม่มีวันที่จะเข้าใจ
ซึ่งผมก็ยังไม่รู้เลยถ้า มันได้เกิดกับผมแล้วจะเป็นยังไง
ขอบคุณสำหรับแนวทางในการดำเนินชีวิตที่เป็นแบบอย่าง
ให้กับผม ผมเชื่อว่าสักวันหนึ่ง หญิงเก่งคนนี้จะต้องพบกับความสุขจากนี้และตลอดไป
ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ คุณ POND POOKAK
ชีวิตเราต้องดำเนินต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
คุณยังเหลือพ่อและน้องที่ยังคอยเป็นกำลังใจให้กันและกันอยู่นะค่ะ
ดูแลคนที่ยังมีชีวิตอยู่ให้ดีที่สุด สู้สู้ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ POND POOKAK
อย่าพึ่งคิดว่าตัวเองไม่เหลือใครนะค่ะ ลองมองไปรอบๆกาย
ยังมีคนที่ยังอยู่เคียงข้างน้องเสมอไม่ไปไหน
นั้นคือ คุณพ่อของน้อง ดูแลท่านให้ดีที่สุดนะค่ะ
พี่เป็นกำลังใจให้น้องค่ะ สู้ๆ
สวัสดีค่ะ คุณ POND POOKAK
ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่แบ่งปันให้ค่ะ ยังไงก็ต้องสู้ต่อไปเป็นเสาหลักให้พ่อกับน้องนะค่ะ เชื่อได้ว่าคุณแม่คุณคงภูมิใจในตัวลูกสาวคนนี้แน่นอนขอให้สู้ต่อไปค่ะ ......
ขอเป็นกำลังใจให้
สวัสดีค่ะ คุณ POND POOKAK
ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ
สู้ ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
"คนเราไม่มีอะไรสมบูรณ์ไปหมด" จริงด้วยค่ะ
ฉะนั้นเราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อที่จะให้มันสมบูรณ์ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ คำแรกที่จะพูดคือ สู้ๆน่ะค่ะ อย่างน้อยพี่ฟ้าก็ยังมีพ่อที่ยังรอดูความสำเร็จของเราอยู่ ส่วนแม่ขอแสดงความเสียใจด้วยน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ POND POOKAK
พออ่านเรื่องของคุณแล้ว ดิฉันรู้สึกเศร้าจังเลย
ทำให้คิดขึ้นได้ว่าความตายหรือการพลัดพรากมันอยู่ใกล้ตัวเรามากๆ
ไม่มีใครที่จะไม่เจอสิ่งนี้แต่ว่าจะช้าหรือเร็เท่านั้น ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
แต่ว่าคุณพรก็ยังมีพ่อมีน้องที่จะคอยให้กำลงัใจคุณอยู่เสมอ รวมถึงตัวดิฉันเองด้วย
ขอเป็นกำลังใจให้คุณพรอีกคนนะคะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณ POND POOKAK
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
ผมเข้าใจดีเพราะผมก็เสียพอไปเหมือนกัน
จงเก็บสิ่งที่ดี ๆ ที่ท่านเคยมอบให้เราไว้ในขั้วของหัวใจ
จะทำให้ท่านได้อยู่กับเรา...เพราะท่างจะอยู่ในใจเราตลอดไป
สวัสดีค่ะพี่ POND POOKAK
คุณแม่ของพี่กำลังมองพี่อยู่ด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุขค่ะ :)
เป็นกำลังใจให้นะคะ
สวัสดีค่ะน้อง Bluegreenalgae
พี่ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากน่ะ
สวัสดีค่ะคุณ แจ่มใส
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง darwid
พี่ขอขอบใจกำลังใจดี ๆ ที่น้องมอบให้
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ Mr.cartoon
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให่ค่ะ
ดิฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณด้วยเช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ สาวิตรี
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะน้อง Tarika Kuntatun
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้พี่
ขอบคุณมาก ๆ นะค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง Sithasinee
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะจ๊ะ
สวัสดค่ะ น้อง Surat
พี่ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ความห่วงใย
และคำแนะนำดี ๆ
ขอบใจมากนะ
สวัสดค่ะ พี่ Chakungrao
ขอบคุณสำหรับใจกำลังที่มอบให้
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง konnarak
พี่ขอเป็นกำลังใจให้ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้
สู้ ๆ ต่อไปค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์ Ongkuleemarn
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ดิฉันได้แก้ไขบทความดังกล่าวแล้วค่ะ
และขอบคุณสำหรับกำลังใจดี ๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง Bio_Zen
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ เมย์ (sununtha)
ฟ้าขอบใจคุณกำลังใจที่พี่มอบให้มากค่ะ
แล้วจะสู้ต่อไปค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ Nittaya
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให่ค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง parrot
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง weat_it47
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
สวัสดค่ะ น้อง เด็กชายเคมี
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
และพี่ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ
สวัสดค่ะ คุณ fragrance
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
สวัสดีครับ คุณ POND POOKAK
ยังมีคนคอยห่วงใยและให้กำลังใจเราอีกมาก
สู้ต่อไป เป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีคะ คุณ pond pookak
ฉันก็เหมือนกับคุณที่ทุกวันนี้เวลากลับบ้าน ทุกครั้งที่ออกจากบ้านแม่ยังคอยถามเสมอว่า ไปไหน ไปกับใคร กลับกี่โมง
แล้วพอถึงเวลา 6 โมงเย็นทุกวันที่ออกไปเที่ยว หรือ ไปข้างนอก แม่จะโทรตามเสมอว่าได้เวลากลับบ้านแล้วนะลูก
ทำแบบนี้มาตั้งแต่ฉันเรียนมัธยม จนตอนนี้ ฉัน 24 แล้วนะ
แรกๆก็ไม่เข้าใจนะ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า แม่เป็นห่วงและอยากจะอยู่กับเรา
ดีแล้วคะที่คุณยอมรับมันได้ เพราะนั่น มันจะเป็นกำลังให้คุณก้าวไปข้างหน้าต่อไป
ขอบคุณคะ
สวัสดีครับคุณ POND POOKAK เป็นกำลังใจให้ครับผม :)
สวัสดค่ะคุณ kungnang
ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ parichat
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
ขอให้สิ่งดี ๆ กลับคืนสู่พี่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ miyoko
ขอบคุณกำลังใจที่มอบให้
ขอบคุณค่ะมากค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง dekdeeka
พี่ขอบใจสำหรับกำลังใจที่มอบให้พี่มากเลยนะค่ะ
ขอบใจจ้า
สวัสดีค่ะ คุณ Nooyui
ขอบคุณสำหรับคำปลอบใจ
และกำลังใจที่มอบให้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดค่ะ คุณ ศักดิ์นรินทร์ รักอ่อน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากค่ะ
และขอเป็นกำลังใจให้ด้วยเช่นกัน
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ Kunkru Luna
ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ POND POOKAK
คุณเป็นลูกที่มีความกตัญญู และมีความเข้มแข็งมากค่ะ กำลังใจที่ดีที่สุดในชีวิตของเราคือครอบครัว
ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณที่ถ่ายทอดประสบการณ์ดี ๆ ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง POND POOKAK
ขอบคุณที่ถ่ายทอดประสบการณ์ดี ๆ ค่ะ ทำให้นึกถึงตัวเองเลยว่าทำดีได้ขนาดน้องหรือยัง
ขอบคุณมากค่ะ
ขณะนี้ทุกอย่างที่ทำ คงกำลังทำเพื่อแม่อยู่นะ ;)...
ดังนั้น ห้ามท้อใจเด็ดขาด
ขอให้กำลังใจนะครับ ;)...