เอื้อมมือไขว่คว้า ตามหาความฝัน

เช่นเดียวกับฉัน ณ จุดนี้กำลังจะเอื้อมมือไขว่คว้าความฝันของฉันที่ใกล้เป็นจริงเข้ามาทุกที

ครอบครัวของฉันเป็นครอบครัวเล็ก ๆ ครอบครัวหนึ่งที่อยู่จังหวัดลำพูน เมื่อตอนเป็นเด็กจำได้ดีว่าภายในครอบครัวของฉันอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา คือ พ่อ แม่ ตา ยาย ป้าและตัวฉันเอง

โตมาหน่อยพอที่จะรับรู้อะไรได้บ้างแล้วตอนนั้นฉันอยู่ชั้น ป.2 คุณครูถามฉันว่า ในครอบครัวของฉันมีใครบ้าง และมีคนในครอบครัวชื่ออะไรบ้าง พอบอกชื่อสมาชิกในครอบครัวของฉัน ครูถามฉันว่าทำไมครอบครัวของฉันจึงมีหลายนามสกุล ตา ยาย ป้าและแม่นามสกุลเหมือนกัน แต่ทำไมพ่อคนละนามสกุล และฉันก็มีอีกนามสกุลหนึ่ง ฉันก็ยังสงสัยอยู่จึงไปถามยายของฉัน ยายบอกกับฉันว่าคนที่ฉันเรียกว่าพ่อ คนที่คอยให้ความรัก ความอบอุ่น ความเอาใจใส่ตั้งแต่ฉันยังเด็กเสมอมา ไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของฉัน พ่อของฉันแยกทางกับแม่ไปตั้งแต่ฉันเกิดแล้ว ฉันถึงกับร้องไห้เสียใจอยู่หลายวันที่พ่อไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของฉัน วันหนึ่งหลังจากรู้ความจริง ฉันเรียกพ่อของฉันว่า น้า พ่อของฉันไม่พูดกับฉันเลย แม่บอกว่าเค้าแอบน้อยใจ แอบร้องไห้ พอฉันรู้จึงไปขอโทษท่าน ตั้งแต่นั้นมาฉันจึงรักและเคารพพ่อของฉันคนนี้มากถึงแม้ว่าจะท่านจะไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของฉันก็ตาม แต่ท่านก็เลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เล็กจนโตได้จนถึงทุกวันนี้

ตอนอยู่ชั้น ป.5 ฉันดีใจมากครอบครัวของฉันมีสมาชิกใหม่ตัวน้อยเพิ่มอีก 1 คน คือน้องสาวของฉันเอง และครอบครัวของฉันได้ย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ที่เล็กกว่าเดิมแต่สร้างด้วยน้ำพักน้ำแรงของพ่อกับแม่ ครอบครัวของฉันอยู่ด้วยกันน้อยลง คือ พ่อ แม่ ตัวฉันเองและน้องสาว ส่วน ตา ยาย และป้า (อยู่บ้านหลัก) เหมือนเดิม แต่บ้านก็ยังคงอยู่ใกล้กันไปมาหาสู่กันตลอด

มีวันหนึ่งไปโรงเรียนจำได้ดีว่าคุณครูให้นักเรียนแต่ละคนบอกความใฝ่ฝันของตนเองว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร ฉันตอบครูไปว่า "อยากเป็นครูค่ะ" คำตอบที่คุณครูบอกฉันก็คือ "เธอเป็นไม่ได้หรอกเพราะเธอพูดน้อยเกินไป" คำพูดนี้ทำให้ฉันฉุกคิดและฉันจึงตั้งปณิธานไว้ว่า "สักวันฉันต้องเป็นครูให้ได้"

พอจบชั้นประถมฉันจึงได้มาเรียนต่อที่โรงเรียนมัธยมใกล้บ้าน ฉันไม่เลือกที่จะสอบโรงเรียนประจำจังหวัดเหมือนเพื่อนเพราะว่ามีค่าใช้จ่ายเล่าเรียนค่อนข้างสูง เนื่องจากบ้านของฉันไม่มีเงินมากพอเพราะพ่อกับแม่ต้องเลี้ยงดูส่งเสียฉันกับน้องไปด้วย พอเข้ามาเรียนในระดับมัธยมศึกษา พ่อ แม่ ตา ยาย และป้า ต่างก็ยินดีกับความสำเร็จของฉันในอีกก้าวหนึ่ง ในโรงเรียนแห่งนี้มีครูที่แสนดี อบอุ่น ให้ความรัก ความเอาใจใส่ดูแลศิษย์ทุกคนอย่างดีเสมอมา

ใกล้จบ ม.3 ความสำเร็จในชั้น ม.ต้น กำลังจะมาถึง ตาของฉันก็เสียชีวิตลงเนื่องจากท่านอายุมากแล้ว ในวันที่จบการศึกษาระดับ ม.ต้น ฉันจึงบอกผ่านภาพถ่ายของท่านได้รับรู้ในความสำเร็จอีกก้าวหนึ่งของฉัน

ฉันได้เรียนต่อในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายที่โรงเรียนมัธยมแห่งเดิม จนจบชั้น ม.6 ครอบครัวของฉันก็ยังคงยินดีกับความสำเร็จไปในอีกก้าวของฉันด้วย

ฉันได้เลือกเรียนคณะวิทยาสาสตร์และเทคโนโลยี สาขาชีววิทยา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ เมื่ออยู่ปี 1 จำได้ดีว่าเวลาอยู่บ้านและเดินทางมาเชียงใหม่เพื่อจะกลับหอพักฉันก็จะไหว้ พ่อ แม่ ยายและป้าทุกครั้ง ยายมักจะพูดว่า "ไปดีมาดี อยู่ดีมีสุขเน้อ" เสมอ แต่พอเรียนได้ 1 เทอม ยายก็เสียชีวิตลงเนื่องจากท่านอายุมากแล้ว ฉันเสียใจมาก เวลาเดินทางกลับที่หอพักก็มักจะนึกถึงคำพูดของยายที่มักให้พรเสมอ และเวลากลับบ้านฉันจึงมักจะไหว้รูปตากับยายเสมอเช่นกัน

พอจบปี 4 ครอบครัวของฉันต่างก็ดีใจกับความสำเร็จของฉัน และฉันก็ไม่ลืมที่จะบอกผ่านรูปตากับยายของฉันด้วย

หลังจากจบมาไม่นานนักฉันได้งานเป็นเจ้าหน้าที่ Lab ที่โรงงานอุตสาหกรรมในจังหวัดลำพูนแต่ทำไปทำมาก็คิดว่าไม่ใช่ความชอบของตัวเองเลย

มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนของฉันบอกกับฉันว่า ที่โรงเรียนเก่าสมัยมัธยมของฉันที่เคยเรียน กำลังรับครูอัตราจ้างชีววิทยาอยู่ ฉันจึงได้ตัดสินใจไปสมัครและได้สอนที่โรงเรียนนั้น โดยลาออกจากที่ทำงานเดิม โรงเรียนนี้มีคุณครูที่เคยสอนฉันตั้งแต่มัธยมส่วนมากก็ยังคงสอนอยู่ ท่านก็ยังคงเอาใจใส่ฉันเหมือนเดิม ต้อนรับฉันเป็นอย่างดี ให้คำแนะนำต่าง ๆ ในเรื่องของการทำงาน ฉันรู้สึกดีมาก ๆ นอกจากนี้โรงเรียนแห่งนี้ยังมีลูกศิษย์ที่น่ารัก มีรอยยิ้มที่สดใส มีเสียงหัวเราะที่ทำให้ครูอย่างฉันยิ้มได้ตลอด

ตอนเดือนมีนาคม ปี 54 ที่ผ่านมาฉันได้มีโอกาสเข้ามาสอบทุนโครงการส่งเสริมการผลิตครูที่มีความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ (สควค.) ปรากฏว่าฉันได้เข้ารับการคัดเลือกในทุนนี้ด้วย ฉันดีใจมาก ครอบครัวของฉันก็ดีใจไม่น้อยไปกว่าฉันเช่นกัน และสิ่งที่ฉันลืมไม่ได้คือ ฉันบอกผ่านรูปถ่ายตากับยายด้วย

ต้นเดือนเมษายนฉันจึงได้ลาออกจากโรงเรียนและเข้าศึกษาทุน สสวค. นี้ที่ราชภัฏเชียงใหม่ เป็นเวลา 1 ปี

เมื่อวันศุกร์ที่ 6 พ.ค. 54 ที่ผ่านมาทางโรงเรียนที่ฉันเคยสอนให้ฉันไปกล่าวลาคณะครูและนักเรียน ฉันก็ไม่ลืมที่จะกล่าวตอบแทนพระคุณของคุณครู ตลอดจนบุคลากรทุกท่านในโรงเรียน นอกจากนี้ฉันยังได้มีโอกาสบอกกับนักเรียนทุกคนว่า "พ่อ แม่ ผู้ปกครอง และคณะครูทุกท่านกำลังมองความสำเร็จของนักเรียนอยู่ ขอให้นักเรียนทุกคนตั้งใจศึกษาเล่าเรียน ตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดเพื่อทำให้ท่านเหล่านั้นมีความภาคภูมิใจและขอให้นักเรียนเชื่อฟังคำสั่งสอนของ พ่อ แม่ ผู้ปกครอง ตลอดจนคุณครูที่คอยอบรมสั่งสอนเสมอมา" เด็กบางคนถึงกับน้ำตาคลอ

เช่นเดียวกับฉัน ณ จุดนี้ก็กำลังจะเอื้อมมือไขว่คว้าความฝันของฉันที่ใกล้เป็นจริงเข้ามาทุกที ความฝันของฉันจะเกิดขึ้นไม่ได้หากไม่มีแรงผลักดันจากคำพูดของคุณครูเมื่อตอนฉันยังเด็ก และกำลังใจจากครอบครัวที่คอยเป็นแรงผลักดันให้ฉันสู้เรื่อยมา และในอนาคตฉันมีความฝันว่าจะเป็นครูที่ดี ช่วยเหลือประเทศชาติ พัฒนาสังคม นอกจากนี้ฉันจะตอบแทนคุณของผู้มีพระคุณของฉันให้ท่านมีความสุขมากที่สุด มากกว่าที่ท่านเคยดูแลฉันมาและประสบความสำเร็จในวันนี้

เขียนใน GotoKnow โดย microscope
ใน เปิดใจไปกับ microscope

คำสำคัญ (Tags): #ครอบครัว#ครู#ชีววิทยา#สควค.#แรงผลักดัน#กำลังใจ#ความฝัน#ความสำเร็จ#ปณิธาน#ลูกศิษย์

หมายเลขบันทึก: 438533เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 12:40 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:42 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (58)

Nooyui

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 12:54 น. ()

สวัสดีค่ะคุณ microscope

ความฝันอยู่ไม่ไกลเกินที่จะไขว่คว้าจริงๆด้วยค่ะถ้าเราตั้งใจ

ขอเป็นกำลังใจในการเดินไปสู่เส้นทางความฝันของคุณ microscope ด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

parrot

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 13:17 น. ()

สวัสดีค่ะพี่ microscope

เป็นกำลังใจให้พี่ทำตามความฝันให้สำเร็จนะค่ะ

แม้ว่าความฝันนั้นจะอยู่ไกลแค่ไหน แต่ไม่ไกลเกินกว่าความตั้งใจและความสามารถนะคะ

ขอบคุณค่ะ

konnarak

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 14:03 น. ()

สวัสดีค่ะคุณ microscope

การที่เราไม่ลืมบุญคุณใครเป็นสิ่งที่ดีคะ

ขอให้คุณกล่าวไปเป็นครูดังที่ได้หวังไว้นะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณก้าวต่อไปคะ

koon_chadaporn

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 14:13 น. ()

สวัสดีค่ะคุณ microscope

เป็นกำลังใจให้เป็นครูที่ดีต่อไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ

ศักดิ์นรินทร์ รักอ่อน

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 14:54 น. ()

สวัสดีครับคุณ microscope

กำลังใจจากครอบครัวเป็นสี่งที่จำเป็น

ดังนั้นเราจะมาเป็นส่วนหนึ่งของกำลังใจให้คุณ

เพื่อไปถึงฝั่งฝัน

kungnang

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 15:05 น. ()

สวัสดีค่ะคุณ microscope

กำลังใจที่ดีที่สุดคือกำลังใจจากตัวเอง

และที่ขาดไม่ได้คือกำลังใจจากครอบครัวนะค่ะ

และช่วยรับอีกหนึ่งกำลังใจจากฉันไปด้วยนะค่ะ

สู้ๆค่ะ

เด็กชายเคมี

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 15:10 น. ()

สวัสดีครับ คุณ microscope

ขอให้แรงบันดาลใจจงพาคุณไปสู่ความฝันที่กำลัง

จะมาถึง และ มีความสุขกับสิ่งทำอยู่นะครับ

ขอบคุณครับ สู้ต่อไป

สาวิตรี

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 15:14 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณ microscope

กำลังใจจากใครก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่าจากคนในครอบครัวของเรานะคะ

เป็นกำลังใจให้คุณประสบความสำเร็จในทุกเรื่องนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ

parichat

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2011 15:31 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณ microscope

กำลังใจที่ยิ่งใหญ่นอกจากมาจากตัวเราเองแล้วครอบครัวนี่แหละคืออีกแหล่งกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ และจงวิ่งตามความฝันและทำมันให้สำเร็จ ขอเป็นกำลังใจให้อีกแรง สู้ ๆ น่ะ............ขอบคุณมากค่ะ