เราสองคนมีลูกยากมาก ช้ามาก ช้าเกินใคร ๆ ในรุ่น
ยุคโน้นเริ่มมี มีแล้ว เรื่องการตรวจและรักษา "เรื่องมีลูกยาก" โรงพยาบาลที่ไหนดัง ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์หมอที่ไหน อาจารย์พระที่ใด สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ศาลเจ้าแม่ หรือเจ้าพ่อ...ไกลเพียงไหน เราสองคนก็ดั้งด้นไป
จนเธอหมดกำลังใจ หมดความหวัง คิดดูสิ แต่งงานมาแปดปีแล้วเชียวนะ..ยังไม่มีทีท่า
ทั้งที่เราสองคนก็แข็งแรง ไม่มีโรคประจำตัว
เรื่องนี้เธอยกให้เป็นเครดิตของเรา เพราะครั้งสุดท้ายที่เราขอร้อง ทั้งเธอและคุณหมอประจำตัว ว่าลองอาศัยกรรมวิธีทางวิทยาศาสตร์อีกสักครั้ง จริง ๆ แล้วเราบนบานสิ่งศักดิ์สิทธิ์และเสี่ยงเซียมซีไว้ด้วย ซึ่งท่านว่าไว้ว่า..แนวโน้มดี เธอจึงยอม
เธออดทนมาก กับเรื่องนี้ เรายอมรับ
คิดดูสิ ยอมทนกินยาเป็นกำ ๆ มือ ยาบางตัวกินแล้วมีผลข้างเคียง มีหนวด เป็นตะคริว...เธอก็กิน
ยอมพ่นยาเข้าทางรูจมูกสองข้างสลับกัน...ทุก ๆ กี่ชั่วโมงนะ..ชักลืม ๆ ไปแล้ว
จำได้แต่ว่าเราสองคนต้องหิ้วกระติกน้ำแข็ง บรรจุยาพ่นนี้ ราคาแพง และต้องแช่เย็น เข้าโรงหนังเกือบตลอดเป็นปี ๆ
เราสองคน(เกือบ)เหมือนกันมาก ๆตรงนี้ด้วย ตรงที่ชอบดูหนัง...มาก
ต่างกันที่ เราก็เหมือน ๆ ผู้ชายทั่วไป ย่อมชอบหนังแอ๊คชั่นที่สุด สตาร์วอร์ เอเลี่ยน พรีเดเตอร์ .....หรือจั๊มเปอร์...ล่าสุดสด ๆ ร้อน ๆ เพิ่งดูกันมา
เธอหรือ...โน่น...ร้องไห้ขี้มูกโป่งกับ หนังเก่า(เธอว่าคลาสสิค)...ประเภท...โรมิโอแอนด์จูเลียต แล้วก็หนังโรแมนติคเรื่องอะไรก็ได้ที่มี..สาวเจ้า..เม็ก ไรอัน แสดง
ยิ่งถ้าเป็นหนังแนว คอร์ทรูม สืบสวน สอบสวน วางแผนสลับซับซ้อน ต้องแก้ปม ต้องถอดรหัสลับที่..ยากแสนยาก ต้องใช้พระเอกที่มีมันสมองของเธอ พระเอกตลอดกาลของเธอคนนี้...เดนเซล วอชิงตัน...เธอต้องดูให้ได้ แล้วก็จะจ้องพระเอกตาไม่กระพริบ ทำหน้าทำตา..ซาบซึ้ง...เฮ้อ
ก็เป็นเสน่ห์แบบหญิง(ต๊องส์)ของเธอ ที่พอนึกออก..นอกจาก เรื่องที่ชอบเย็บปักถักร้อย
อ้อ..เธอถึงกับปักเข็มฉีดยาตัวเอง ตรงตามเวลาที่อาจารย์หมอกำหนด ตามระยะเวลาที่ว่าตามตำราแพทย์ ฉีดได้ทุกที่ ไม่ว่าโรงแรมในประเทศไทย หรือต่างประเทศที่เธอตามเราไปทำงาน
เรื่องนี้เราเล่าให้เจ้าเด็กลูก...ฟัง เด็กน้อยทำท่าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จนเราต้องเขกกะโหลก...อยากให้เจ้าเด็กรู้...ว่า...เธอรอ อดทน เพื่อเจ้าเด็กน้อยนี้ขนาดไหน
ครั้งแรกที่รู้แน่ว่า ตั้งครรภ์(ตรวจปัสสาวะ) เธอไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เธอบอกว่าต้องตรวจไปประมาณสิบอันและตรวจติดต่อกันสามวันจึงบอกเรา และปรึกษาหมอประจำตัว..............
(มีต่อครับผม)
ยินดีด้วยมากๆๆค่ะ
เข้าใจเลยว่าเป็นยังไง
น้าสาวแท้ๆไม่มีลูกเหมือนกันค่ะ
แต่งงานมาเป็นสิบปีแล้ว
เค้าทำทุกวิถีทางสารพัดวิธี...
น่าเห็นใจเค้ามากจริงๆๆค่ะ
สำหรับคุณโชคดีมากๆ..ยินดีด้วยนะค่ะ
ขอให้ลูกของคุณเป็นคนดีและดีตลอดไป
การให้กำเนิดชีวิตหนึ่งชีวิตเป็นเรื่องที่ประเสริฐมากๆค่ะ อยากให้พยาบาลห้องคลอดมาอ่านเรื่องนี้ค่ะ อาจเปลี่ยนมุมมองจากการเป็นภาระงานที่หนัก เป็นเรื่องของการทำให้ครอบครัวหนึ่งที่รอมานาน เกิดครอบครัวที่สมบูรณ์ ค่ะ ยินดีด้วยนะคะ กับสมาชิกใหม่
รอหน่อยแต่ได้อย่างน้องภูมาเกิดก็คุ้มค่าเวลาและความลำลากเนอะภูเนอะ : )
แต่น้าขอแขกหัวภูเพิ่มอีกที ที่ทำหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง hhahahaha
อยากมีลูก รักลูก แล้วก็เลี้ยงดูเขาอย่างดี นี่แหละเหตุผลที่พ่อแม่ซึ้งใจ แต่ลูกไม่เข้าใจหรอก
*น้าสาวแท้ๆไม่มีลูกเหมือนกันค่ะ*
เรื่องนี้เขียนได้เพราะคุณพ่อของลูกช่างจดเอาไว้ ทำให้แม้เวลาผ่านมาสิบปีแล้วก็พอเอารายละเอียดมาเล่าสู่กันฟังได้ค่ะ
อยากให้คุณน้าของคุณป.ปัทม์ โชคดีบ้างจัง;P
ฮ่า ๆ ๆ ๆเมื่อไหร่มาเยี่ยมหลานคะขอบคุณค่ะ
อาจารย์น้องคะ รู้มั้ยว่า พี่work up :GIFT , IVF etcหลายต่อหลายรอบ หลายปี แต่เวลาน้องภูมาจริง ๆ แค่ IUI ค่ะ
แถมอาจารย์staff ที่โรงพยาบาลพี่เองเป็นผู้ดูแลและเสมือน "ผู้ให้โอกาสพบปาฎิหาริย์"นี้ เป็นศิษย์รุ่นพี่ แถม..มอ ออ ...ด้วยกันเองซะด้วยค่ะ
ความคิดที่ดีค่ะ ส่วนของพี่ พยาบาลห้องคลอดที่นี่ ทั้งลุ้น ทั้งtake care จำซึ้งไว้ในใจค่ะ
น้ามัท เดี๋ยวน้องภูหายป่วย อนุญาตให้เขกหัว..หลาย ๆ ทีเลยค่ะ แต่ถ้าน้ามัทรู้ว่า น้องภูเข้าใจแม่ดีแล้ว แถมสนใจในเรื่องการปฎิสนธิแบบ intra uterine insemination ,IVF,GIFT etc แล้วคงเว้นไม่เขกหัวหลานกระมังคะ ;P
ต้องฝากให้คุณครูนงเยาว์ช่วยสอนบรรดาลูก ๆ(ศิษย์) ให้เข้าใจหัวอกพ่อแม่ด้วย นะคะ
: ) ได้เรียนเรื่อง IUI IVF และ GIFT ตั้งแต่ประถมแบบนี้ ไม่เก่งได้ไงเนี่ยะ : ) น้าไม่เขกหัวแล้วจ้า หายป่วยเร็วๆนะคะ
มาบอกอาจารย์น้องอีกนิดว่า อาจารย์?ที่ว่า..ชื่อ อ.ฤชา ก้องพาณิชย์กุล
เป็นคนแรกที่ทำเด็กIVFสำเร็จในระดับโรงพยาบาลศูนย์ของกระทรวงสาธารณสุข
พี่เขาเป็น ศิษย์เก่าคณะแพทย์มอ ออน่าจะรุ่น6 หรือ 5 ไม่แน่ใจค่ะ
น้องมัท คะ เวลาลูกป่วยเป็นอีกช่วงเวลาที่พิสูจน์ความรักที่เรามีต่อเขา ช่วงสำคัญช่วงหนึ่งค่ะ
แม่หลายคนมักจะติดไข้จากลูก..ลูกเป็นก่อน(พี่กำลังไข้..ชิ่ว..ฮัดเช้ย)
แต่ถ้าแม่ป่วย(แม่เป็นก่อน) ลูกไม่ค่อยติดหรอกค่ะถ้าเราระวังตัวเราดี ๆ
อดใจอย่าหอม กอด เขา เท่านั้นเอง(พูดง่าย ทำยากนะเออ !!!)
พี่สาวพี่ รอ 10 ปีค่ะ จึงมีลูกชาย คนเดียวเลย ไม่มีอีกแล้ว...
พี่หมอหายไปสองวันแล้ว สงสัยป่วยหนัก หายเร็วๆนะคะ
พี่สาวพี่ รอ 10 ปีค่ะ จึงมีลูกชาย เหมือนน้องเท็น ลูกสาวคุณหญิงหมอพรทิพย์ เลย;P
ขอบคุณอาจารย์ค่ะที่ช่วยค้นให้ ;P
พี่หมอหายไปสองวันแล้ว สงสัยป่วยหนัก หายเร็วๆนะคะ น้องภุดีขึ้นแล้วค่ะ thanks ;P
สวัสดีครับ คุณหมอ
แวะพาลูกสาวสองคนมาเยี่ยมครับ
คนเล็ก (นิ) ที่สวมหมวกสีฟ้า นกเกาะหมวก ไม่ชอบอ่านหนังสือเท่าไร แต่ชอบเล่นอะไรที่เป็นรูปธรรม เช่น พับกระดาษ & ปั้นงานศิลปะ
ส่วนคนโต (มน) ที่สะพายกระเป๋าสีชมพู เจ้านี่ชอบอ่านหน้งสือ + เขียนการ์ตูน + ถ่ายภาพ (เหมือนน้องภูด้วย) ครับ
^__^
น่ารักทั้งคู่เลยค่ะ น้องนิ น้องมน ;P