ไทรบุรี ถนนสายนั้น...ตอนต่อ

วันนี้ หมายถึงวันที่ 24 กันยายน เมื่อเวลาโน้น...ยี่สิบกว่าปีมาแล้ว

เรา

หมายถึงฉันและเธอ พูดคุยกันยืดยาวกันครั้งแรก

ฉันยืนเฝ้าบอร์ด วิชาการ

นายมาเดินเกร่ ๆ เพื่อเหล่สาว 

นายว่ายังงี้ในบางตอนที่เราทบทวนเรื่องราวของกันและกัน

แต่ซ่อน เงื่อนไว้นิด ตรงที่ว่า นายคาดประมาณแล้วว่า ฉันน่าจะมาอยู่ใน หรือ ใกล้ ๆ บริเวณนี้

เพราะเป็นบริเวณที่คณะของฉัน จัดนิทรรศการ เนื่องด้วยเป็นวันมหิดล

บางครั้งนายก็เผยความจริงว่า

คิดในใจว่าน่าจะพบสาวกุลสตรีที่นายหมายปอง(เพื่อนฉันเอง)

จะอย่างไรก็ตามแต่

เช้านี้เราสองคน ส่งข้อความทางโทรศัพท์เนื้อความไปในทางเดียวกัน คล้ายกันว่า

ฉันส่งว่าTwenty years + +..ago ,we had met together. I wish you will get luck on your duty on the special day  ;P

นายส่งว่า (ในเวลาใกล้กัน)  Anniversary  ! ! !  for our  twenty years+ +.. relationship of   being  friend and family  …AYY (นิคเนมของฉัน)

ฉันอดคิดถึงประโยคหนึ่งในภาพยนตร์ไทย “รักแห่งสยาม” 

หนังไทยเมื่อคืนที่ฉันนั่งดูเป็นรอบที่สอง

แตง หรือ จูน ก็ไม่รู้ ลูกสาวของสินจัยน่ะ  

เธอพูดกับสินจัยที่แสดงเป็นแม่  เอ หรือ พูดกับโต้งนะ???ลูกชายวัยรุ่นน่ะ 

(โต้งผู้เริ่มสับสนเล็กน้อยว่าตัวเอง”ซึ้ง”พิเศษกับผู้ชายด้วยกัน)

เธอพูดว่า “ความรักของครอบครัวบางทีดูวุ่นวายเพราะรักกันมากไป”

“แต่เชื่อมั่นในความรัก และ รักกันมาก ๆ เถอะ   มันไม่มี คำว่ามากไปหรอกสำหรับความรักภายในครอบครัว”

ชอบคำพูดนี้ค่ะ