มาอ่านครับพี่ leg

แปลกแต่จริงค่ะ น้องทีมเคยวาดต้นไม้ลักษณะเหมือนต้นไม้เอาหัวทิ่มมีรากชี้ขึ้นบนฟ้า ครูให้เครื่องหมายผิดมา แล้วเขียนว่ารากต้นไม้ต้องอยู่ใต้ดิน งานนั้นร้อนถึงเราต้องไปโรงเรียนเพราะว่าอยากให้ครูได้เห็น ได้เปิดโลกทัศน์บ้าง เลยเอาหนังสือไปให้ดู "ครูคะ รู้จักต้นบาวบับมั้ย หน้าตามันเป็นแบบนี้ค่ะ มีจริง เพียงแต่ครูไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จักใช่ว่ามันไม่มี เด็กเขาเคยดูแล้วชอบเลยวาดตามที่จำได้" ครูอึ้งว่ามีไอ้ต้นพิสดารแบบนี้ในโลกด้วยเหรอ ไม่รู้ย่อมไม่ผิด แต่ไม่ควรด่วนตัดสิน ถึงจะไม่มีจริงมันก็เป็นจินตนาการของเด็กเพราะเป็นวิชาศิลปะค่ะ


บ้านเราส่วนมากถ้าไม่ใช่โรงเรียนใหญ่ มักจะเหมาวิชาศิลปะให้ครูประจำชั้นสอน ซึ่งมันไม่ถูกต้อง ครูบางคนวาดรูปยังไม่เป็นเลย หรือไม่ก็มีแนวคิดว่าบ้านต้องมีประตูหน้าต่าง มีหลังคา ทะเลต้องสีน้ำเงิน หญ้าต้องสีเขียว โดนัทต้องมีรู ฯลฯ เรียกว่าสร้างศิลปะได้บนพื้นฐานความจริงเท่านั้น อย่างอื่นผิดค่ะ พึ่งเคยเจอตอนมีหลานเล็กๆ นี่ล่ะ ว่าศิลปะมีผิดถูกด้วย เคยพลั้งปากถามครูว่าเรียนจบศิลปะที่ไหนมาเขาสอนอย่างนี้เหรอ ครูงอนเลย เพราะไปจี้ใจดำ ก็อิฉันเอกภาษาไทยนี่นา เขาดันจับฉันมาสอนเอง ช่วยไม่ได้ เขียนเป็นแต่กลอน สอนได้ก็ดีถมแล้ว บางทีก็ต้องสอนคณิตศาสตร์+วิทยาศาสตร์แทนด้วย เฮ้อ เวรกรรม เลยได้ย้ายโรงเรียนเพราะเราไม่มีความพยายามพอที่จะไปเปลี่ยนครู เรามีปัญญาจ่ายก็เปลี่ยนที่ดีกว่า กรรมของเด็กที่พ่อแม่ไม่มีปัญญาย้าย นี่ล่ะระบบการศึกษาไทย ยอมจ่ายแพงก็ได้ดังใจมากขึ้น ไม่มีปัญญาจ่ายก็ก้มหน้ารับสภาพไป

• ลายมือนี้บ่งบอก...
• เอ๊ย ผมไม่ใช่หมอดูครับ
• อิอิ
• สวัสดีครับ
• สบายดีนะครับ แวะมาทักทายครับ

น้องภูช่่างจินตนาการและมีความคิดสร้างสรรค์ดีจังค่ะ :)

คุณหมอคะ น้องภูมีหัวศิลปะแต่เด็กๆเลยนะคะ
อย่างน้องซูซานเล่ามา ก็ใช่ค่ะ ครูศิลปะ บางโรงเรียน ก็ให้ครูประจำชั้นสอน จึงมาสอนเด็ก แบบศิลปะมีผิดถูกด้วย
พี่เอง ตอนเด็กๆ ก็มีปัญหากับครูศิลปะ 2 คน ยังจำได้จนบัดนี้ แต่เราก้ไม่มีปัญญาไปทำอะไรได้เลย ในตอนนั้นค่ะ

ที่น่ารักมากๆก็คือ คุณแม่ได้บันทึกเรื่องราวนี้ ไว้ให้เขาอ่านเมื่อโตขึ้น...

:)

  คุณน้องฯ ทายลายมือหน่อยค่ะ ;P

 ขอบคุณค่ะ

   สวยมากเลยค่ะ "ต้นบาวบับ"  ต้องตามไปอ่านรายละเอียดดู

คุณน้องซูซานคะ พี่เองสมัย ๆ เด็ก ๆก็..คุณครูคนเดียวสอนทุกวิชาเลยค่ะยังจำชื่อคุณครูที่เราประทับใจและลึกซึ้งกับพระคุณของท่านได้หลาย ๆ คน

ยุคสมัยเปลี่ยนไป บางสิ่งดี บางสิ่งดีมาก บางสิ่งดีกลาง ดีน้อย..แต่ทุกสิ่งที่น้องทีมได้รับจากน้องซูซาน สร้างเสริม เป็นดั่งปราการที่น้อง(อาซาน)ของน้องทีม มอบให้เขา พี่เชื่อว่าน้องทีม จำติดใจไม่ลืม 

หากเราก็ต้องลองเปรียบตัวเราเป็น หรือ ตกอยู่ในสถาณการณ์เช่นเดียวกับคุณครูของน้องทีม อย่างที่น้องซานสรุปไว้..

ขอบคุณน้องซานมาก ๆ ค่ะ

น้องภูจะตื่นเต้นแน่ ๆ เมื่อได้เห็นต้นไม้นี้

(พี่ขออนุญาต พิมพ์ออกมา แล้วเอาไปส่งเป็นจดหมายให้ลูกนะคะ)

  คุณอุ๊ ขอบคุณค่ะ แต่โตมาแล้วยังไม่ค่อยเห็นแววเขาทางศิลปะ เท่าไร อิอิ

  พี่ศศิคะ น้องภูเขาได้ทางศิลปะหรือเปล่ายังไม่แน่ใจค่ะ เขาเปลี่ยนไปเป็นระยะ ๆ

ช่วงนี้เขาชวนแม่คุยเรื่อง "เดคาร์ต" "เพลโต"
แต่บางทีก็กระโดดไปที่ "บิล เกตส์""วอร์เรน บัฟเฟตต์" แล้วก็อยากรู้เรื่อง "พระพุทธเจ้า,พระเยซู,พระอัลล่าห์"

นักวิทยาศาสตร์เขายังสนใจน้อยกว่า นักปรัชญา (เท่าที่สังเกตุนะคะ)

น้องยกให้เป็นเครดิตคุณพ่อเขา นักอ่านโดยละเอียด ชอบซื้อหนังสือให้ลูกอ่านค่ะ

ที่บ้าน น้องจัดหนังสือไม่ไหวเลยค่ะ แต่ลึก ๆ ดีใจมาก ๆค่ะ

  น้องเอกคะ ไม่เพียงบันทึกค่ะ บังคับกลาย ๆ ให้อ่าน โดยการพิมพ์ออกมาส่งเป็นจดหมายให้เขาด้วยค่ะ

วันนี้อ่านหรือยังไม่อ่านไม่เป็นไร สักวัน....;P

ขอบคุณค่ะ

ทำให้นึกถึงเรื่องเด็กหญิงเพียงใจ เป็นเรื่องสั้นลงแพรวที่พี่คุ่น ปราบดาเขียนไว้ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่ดัง เรื่องนี้มีในรวมเล่มด้วยแต่มัทจำไม่ได้แล้วว่าเล่มไหน

มาค้นดู อ้างเจอแต่ เด็กหญิงต้องใจ ไม่แน่ใจว่าเราจำผิดเองหรือว่าพี่เค้าเขียน 2 เรื่องคล้ายๆกัน เริ่มงงๆ แต่ concept คล้ายๆกันค่ะ

ส่วนหนึ่งของเรื่องสั้นเด็กหญิงต้องใจ

เด็กหญิงต้องใจเป็นเด็กหญิงธรรมดาที่แสนจะไม่ธรรมดาคนหนึ่ง
เกิดในครอบครัวที่พ่อเป็นหมอฟัน และแม่ก็เป็นเมียหมอฟัน
พ่อและแม่อยากให้เธอเป็นหมอฟันเหมือนพ่อ
แต่เธอกลับอยากเป็นนักทุ่มน้ำหนักหญิง
ที่จริงเธออยากเป็นนักทุ่มน้ำหนัก ...
แต่ด้วยความเป็นเพศหญิงของเธอ
เธอจึงต้องอยากเป็น .. นักทุ่มน้ำหนักหญิง

เธอมีความฝันอีกอย่างหนึ่งคืออยากเป็นพนักงานไปรษณีย์
ถ้าเกิดมีโอกาสเธออยากจะเอาน้ำลายป้ายใส่แสตมป์ของลูกค้า
เพราะเธอคิดว่าถ้าน้ำลายเธอมีโอกาสเดินทางไปเที่ยวไกลๆ
เธอก็จะมีความสุขด้วย

เด็กหญิงต้องใจไม่เก่งคณิตศาสตร์
เด็กหญิงต้องใจไม่เข้าใจว่า 1+1 ทำไมจึงได้ 2
เด็กหญิงต้องใจมีครูมดเป็นครูสอนเลข
ครูมดสอนว่า 1+1 ได้ 2 .. เด็กหญิงต้องใจไม่เข้าใจ
ทำไมไม่ได้ 1 กับ 3
พ่อ + แม่ = ลูก ทำไมจึงไม่เป็น 3 ในเมื่อ 1+1 เหมือนกัน
ปรอท + ปรอท = ปรอท ทำไมจึงไม่เป็น 1 ในเมื่อก็ 1+1

ครูมดทนไม่ไหวข้างชอร์กใส่เด็กหญิงต้องใจ
ชอร์กโดนข้างแก้มของเด็กหญิงต้องใจ
เด็กหญิงต้องใจไม่ได้แสดงอาการเจ็บแต่อย่างใด
เธอเพียงแค่เกาข้างแก้มที่เธอโดนเท่านั้นเอง
ครูมดเห็นแล้วน้ำตาก็เริ่มเอ่อออกมาแล้วก็ขอโทษเด็กหญิงต้องใจ
แล้วบอกเด็กหญิงต้องใจว่า 1+1 = 2 นะลูก ..
เด็กหญิงต้องใจได้แต่พยักหน้ารับ

เด็กหญิงต้องใจเรียนรู้ว่า ..
ถ้ามีผู้ใหญ่ถามเธอว่า 1+1=? เธอจะตอบว่า 2
แต่ถ้าเป็นเด็กกับคนชราเธอก็จึงตอบว่า น้อยกว่าหรือมากกว่า 2

ถ้าอยากอยู่รอดในสังคม ก็ต้องตอบตามความเห็นของคนส่วนใหญ่
ถ้าตอบตามความคิดของเรา .. เราก็จะแค่นอนตาหลับเท่านั้นเอง
*เด็กหญิงต้องใจยังเรียนรู้ว่า
คนปาชอร์กเจ็บกว่าคนถูกปาชอร์กเสมอ ...

ลืมบอกว่าตอนป. 4 มัทเองก็เคยโดนครูกากบามสีแดง ทับรูปกรรไกรที่ตั้งใจวาดมาก เป็นรูปประกอบการเขียนเรียงความวิชาภาษาไทย มัทไปดูแบบมาจากหนังสือสอนวาดรูปการ์ตูนล้อเลียนที่ซื้อมานอกเวลา มันจะเป็นกรรไกรที่รูปร่างเพี้ยนไปคืออ้วนๆ โค้งๆ ครูเขียนปากกาแดงว่า นี่ตัวอะไร ไม่เหมือนกรรไกร

ยังจำได้จนทุกวันนี้ ตอนนั้นคิดตามครูเชื่อว่าเราวาดไม่เหมือนจริงๆ

นั่นคือที่รร.สาธิต....ปลายปีนั้น ครูคนนี้โดนเชิญออกเพราะเธอดุเด็กไม่มีเหตุผล ทำโทษเด็กมากจนเป็นเรื่องจนได้ แล้วเด็กสาธิตก็กลายเป็นเด็กนอกกรอบอีกครั้ง เหอะๆ

ครูมดทนไม่ไหวขว้างชอร์กใส่เด็กหญิงต้องใจ
ชอร์กโดนข้างแก้มของเด็กหญิงต้องใจ
เด็กหญิงต้องใจไม่ได้แสดงอาการเจ็บแต่อย่างใด
เธอเพียงแค่เกาข้างแก้มที่เธอโดนเท่านั้นเอง

ครูมดเห็นแล้วน้ำตาก็เริ่มเอ่อออกมาแล้วก็ขอโทษเด็กหญิงต้องใจ...

พี่เชื่อในเรื่องนี้ค่ะ "จิตวิญญาณคนเป็นครู"

******   *********      *******

เด็กนอกกรอบ เรียนอะไรไม่รู้ คนเรียนน้อย ๆ ๆ ๆ แต่มีประโยชน์ต่อสังคม..มาก ๆ ๆ ๆ"

เด็กนอกกรอบ เรียนอะไรไม่รู้ คนเรียนน้อย ๆ ๆ ๆ แต่มีประโยชน์ต่อสังคม..มาก ๆ ๆ ๆ"

ประโยคนี้ พี่หมายถึงน้องมัท น่ะค่ะ

มาอ่านอีกรอบ 

เพิ่มสถิติหรือเปล่า ไม่ใช่ ค่ะ มีเหตุผล ค่อยมาบอกค่ะ