บทที่ 2  กว่าลูกจะมาเกิด

        หลังจากที่พ่อและแม่แต่งงานกันได้ สองปี เราต่างก็คิดว่าควรจะมีลูกสักคนได้แล้ว รอ ๆ อยู่อีกหนึ่งปี ทำไมถึงไม่มีเสียทีนะ แม่ชักร้อนใจ จึงรีบไปปรึกษาและรับการตรวจรักษากับอาจารย์หมอที่โรงพยาบาลจุฬาฯ

        เริ่มต้นด้วยการตรวจเกือบทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เกี่ยวกับร่างกายและภาวะ วัยเจริญพันธุ์  ไว้ลูกเรียนมากกว่านี้ แม่เขาคงอธิบายให้ลูกฟัง

        เมื่อไม่พบความผิดปกติ  แม่และพ่อเริ่มต้นตามที่อาจารย์วางแผนให้ เริ่มด้วยการทำ IUI(ผสมเทียม เลียนแบบธรรมชาติ), แล้วบททดสอบเรา..แม่มากกว่า ก็ยากขึ้น ยากขึ้น คือตามด้วยการทำ IVF(เด็กหลอดแก้ว),GIFT(เด็กปีกมดลูก-แม่เขาบอกพ่อแบบนี้..คงไม่ใช่หรอกน่า ถ้าสงสัยต้องถามแม่นะลูก)ฯลฯ   แม่ต้องโดนกินยา พ่นยาทางรูจมูก และถูกฉีดยาที่กล้ามเนื้อสะโพก  จนสะโพกของแม่พรุนไปหมดด้วยรอยเข็มฉีดยา

(IUI, IVFและ GIFT แม่จะมาเขียนอธิบายเพิ่มเติมให้ลูกอ่านเป็นความรู้ครับ รอเวลาว่างสักหน่อย)

       นับเป็นเวลาเกือบ8ปีเต็ม ของการพยายามทำตามขบวนการทางวิทยาศาสตร์  เพราะความอยากมีลูกสักคน  เหนื่อยและสงสารคนเจ็บตัว..อย่างแม่ ซึ่งต้องเข้า ๆ ออก ๆ โรงพยาบาลเป็นว่าเล่น  จนแทบหมดความหวังเสียแล้ว  

        เมื่อไม่ได้ด้วยวิธีทางวิทยาศาสตร์  เราสองคนก็บนบานศาลกล่าว  ไปไหว้พระที่วัดต่างๆ   อีกทั้งเจ้าพ่อเจ้าแม่ทั้งหลาย   เหนื่อยเลยล่ะ  

         จนปีที่ลูกจะมาเกิด   พ่อกับแม่มีนิมิตดีๆมากมาย   พ่อฝันว่าย่าเอาสร้อยพระทองคำมาให้  ในตอนกลางวัน วันที่ 24 พ.ย. 2540   แม่ซึ่งไม่เคยหลับกลางวัน อยู่ ๆ ก็หลับไปและฝันในตอนบ่ายๆ   ว่ามีเด็กคนหนึ่งมาหาแม่แล้วบอกว่าเป็นลูก   แม่ตื่นขึ้นมาและได้ตรวจปัสสาวะดู ก็พบสิ่งที่มหัศจรรย์ยิ่งกว่าสิ่งใดๆทั้งหมด  พ่อแม่ดีใจมาก

         ขอย้อนเหตุการณ์ไปก่อนหน้านั้นสักครึ่งเดือน  ช่วงนั้นของชีวิตการทำงานของพ่อ  พ่อต้องไปทำงานที่จังหวัดปัตตานี   โดยเป็นโครงการก่อสร้างสถานีไฟฟ้าของปัตตานี   พ่อจึงมีโอกาสไปไหว้เจ้าแม่ ลิ่มกอเหนียว   ได้อธิษฐานว่าขอให้ได้ลูกสักคนเถอะ    หลังจากนั้น2วัน  พ่อนัดแม่ไปหาลุงหมอฤชาให้ช่วยทำ IUI ให้  แม่ไม่ค่อยหวังอะไร ไม่อยากด้วยซ้ำ  แต่ก็ยอมเพราะพ่อรบเร้า

         สองสัปดาห์ต่อมา แม่โทรเข้าโทรศัพท์มือถือพ่อ  แต่แบตหมด แม่ฝากเป็นข้อความไว้สั้น ๆ ว่า"ปาฏิหารย์มีจริง"

         มีเหตุการณ์ตื่นเต้นเกี่ยวกับลูกอีก ตอนที่แม่ท้องอยู่นั้น เมื่อเข้าเดือนที่สาม แม่มีเลือดออกมามาก แม่ร้องไห้จนตาบวม(แม่บอกพ่อทีหลัง หลังจากรู้ว่าลูกปลอดภัย ว่ามีน้ำคร่ำออกมามาก ๆ ด้วย  จนแม่คิดว่าเป็นภาวะ Inevitable abortion)  จนเมื่อไปตรวจอัลตราซาวด์ และได้รับทราบถึงเหตุการณ์ ปาฏิหาริย์ซ้อนเข้ามาอีกครั้ง  ครั้งที่เท่าไรแล้ว ?  ลูกยกมือขึ้นมาโบกคล้ายทักทาย พ่อและแม่

        นับจากนั้นพ่อและแม่ตั้งหน้าตั้งตานับเวลาที่ลูกจะมาเกิด    และแล้ว  วันแห่งความทรงจำ ที่สุดแห่งเหตุการณ์หนึ่งในชีวิต ก็คือ วันที่ 24กรกฎาคม 2541  ปีขาล    ลูกตัวน้อยๆ ผิวดำๆแดงๆ ก็ลืมตามาดูโลก  

      **เมื่อมีลูก ชีวิตครอบครัวเติมเต็มยิ่งขึ้น

         เรามีเรา

         พ่อ แม่ ลูก **

         ลูกหัวโตๆ  พ่อแม่ต้องปรับตัวกันพอสมควร   จากเคยอยู่กันแค่สองคนมาตั้งหลายปี   แล้วจู่ๆ ก็มีสมาชิกเพิ่มขึ้นมา  ทำให้เกิดเรื่องที่แสนจะวุ่นวาย และโกลาหล

         เรื่องที่มาของชื่อของลูกนั้น   พ่อกับแม่เลือกกันมาเป็นเกือบร้อยชื่อก็หาข้อสรุปไม่ได้   จนกระทั่ง...

*คำพูดของลูกคำแรกก็คือ   คำว่า คูล ล ล ล ……..(ลองลากเสียงยาวแบบเด็กให้อยู่ในลำคอ)....(มีต่อ) 

**อ่านความคิดเห็น คุณน้องแอ๊ดแล้ว..ขนลุก ได้ ความรู้สึก "เรามีเรา" ขอขอบคุณค่ะ

"เมื่อเรามีเขาและเขามีเราและเราต่างมีกันและกัน" ข้อเขียนคุณแอ๊ด     add