วันนี้ พ่อ-ลูกใช้เวลาด้วยกันนาน เกือบทั้งวัน

พ่อไปรับหนังสือเรียนเทอมหน้าของลูก มาจากโรงเรียนเมื่อวานนี้

วันนี้หลังจากห่อปกเรียบร้อย เห็นพ่อ-ลูกคุยเนื้อหาในหนังสือเรียนโดยเฉพาะ วิชาวิทยาศาสตร์ ลูกชอบมาก แตะคอมพ์พิวเตอร์แป๊บเดียว

นั่งฟังพ่อโม้เรื่องราวในหนังสือเรียนเกือบจบเล่ม

แม่จึงนั่งฟัง ทบทวนไปด้วยกัน และเห็นหนังสือเรียนสมัยนี้ ปรับโฉม เปลี่ยนสีสันหน้าตาเข้าที ค่ะ

.....เอ บันทึกนี้ไม่ได้จะไม่เห็นด้วยกับการใช้เครื่องมือไอที หรอกนะคะ เพียงแต่รู้สึกเอาเองว่า ถ้าเด็ก ๆ เล่นคอมพ์ ใช้คอมพ์โดยปราศจากผู้ใหญ่ดูแล ก็ไม่เข้าได้(สำหรับบางกรณี)

เช่น เล่นเกมมากไป เปิดแช๊ตอย่างเดียว เปิดเวปไม่ดี บางเวป

เพราะเด็ก อย่างไรก็ยังไร้(และร้าย)เดียงสา อยู่ค่ะ

ก็ไม่เข้า*ทีได้(สำหรับบางกรณี)

พิมพ์ตกค่ะ

อ่านแล้วเพลินค่ะ..เพลินจริงๆ

นอนหลับฝันดีนะคะ

สวัสดีคะ

เล่าได้สนุกนะคะ น่าติดตาม

ดีจังพ่อลุกคุยกัน อยู่บ้านคุยกันน้อยมาก ทุกคนชอบบันทึกและอ่านมากกว่าคะ

  วันนี้แอบหลับชดเชยไปแล้วเมื่อบ่าย ๆ ค่ะ

ฟังเสียงพ่อ-ลูกคุยกัน เนี่ย..หลับง่ายเหมือน เสียงกรนแห่งชีวิตค่ะ

ติดเสียง...อิ อิ

 คุยกันบ้าง ฟัดกันบ้าง โต้กันบ้าง..มีทุกรูปแบบ

        คู่ซี้ค่ะ พ่อ-ลูก คู่นี้

        ขอบคุณ คุณประกายค่ะ

        ประกาย~natachoei ที่~natadee

บันทึกนี้ น่ารักอีกแล้ว คุณพ่อเข้าใจสอนลูกนะคะ  ไม่ต้องรอ สักวัน...ลูกจะเข้าใจ
คุณพ่ออธิบายแจ่มแจ้ง คุณลูกเข้าใจได้วันนี้เลยค่ะ

• น้องภูโชคดีที่มีคุณพ่อและคุณแม่ที่น่ารักอย่างนี้
• โดยเฉพาะคุณแม่...น่ารักมากค่ะ  อิอิ

• เห็นความอบอุ่นของครอบครัวแล้วชื่นใจ
• ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นแน่ครับ!

 พี่ศศิ คะ

น้องยกให้เป็นเครดิตพ่อของลูกค่ะ สำหรับการเฝ้าอธิบาย วางแผนเรื่องการเรียน ชนิดให้ลูกเติบโตขึ้นมาแล้วสามารถดำรงตน เป็นคนดี มีวิสัยทัศน์ มีวินัย

        ยอมรับตรงนี้ว่า แม่เป็นคนที่ชอบใจอ่อนกับลูก

        เมื่อแรกเริ่ม ตอนนั้นลูกอายุประมาณสองปีแปดเดือน พ่อพาแม่ลูกและพี่เลี้ยงที่ต้องไปเล่นกับลูกด้วย ระหว่างที่พ่อแม่ ขอเข้าพบคุณครูท่านหนึ่งที่โรงเรียนแห่งนี้ (ที่พ่อเลือกเตรียมไว้ให้ลูกได้เข้าเรียนตอนสิบขวบ!) เพื่อขอทราบนโยบาย แนวทางการสร้างเด็กนักเรียน หรือปรัชญาโรงเรียนนั่นเอง

แม่ ดื้อเงียบมาโดยตลอด ไม่เห็นด้วย เราอยากอยู่กับลูก เราอยากดูแลเขาเอง เราอยาก...หลายต่อหลายสิ่ง

หัวอกคนเป็น แม่ ด้วยกันคงเข้าใจทุกคน

         คุณพ่อขายาวคนนี้ พาลูกและแม่ไปสมัครเป็นสมาชิกโรงเรียนไว้ก่อน เพื่อมีโอกาสเข้าชมกิจกรรมโรงเรียน มีโอกาสศึกษาโรงเรียนไว้ก่อนทางวารสารของโรงเรียนและเวบไซต์โรงเรียน

          หนังสือที่เรา-ผู้เป็นแม่ได้รับมาอ่าน เช่น
"พ่อแม่ไม่ได้อยู่ค้ำฟ้า"
"เพลิน..Play+Learn" ...หลายเล่มค่ะ

จนกระทั่งเวลามาถึง ไวเหมือนติดปีก

แม่นอนไม่หลับหลาย ๆ คืน

ลูกมีงอแง บ้างประสาเด็ก  แต่คุณครูบอกว่าเขาป็นคนเดียวของชั้นในหอพักเดียวกันที่ไม่เคยร้องไห้ หรือ เครียดลงกระเพาะ

เมื่อเวลาผ่านได้ครึ่งปี เราสามคนประชุมกัน โดยให้ลูกเป็นตัวหลัก

ประเมินว่า ข้อดี-ข้อด้อย อย่างไหนมากน้อยกว่ากันเท่าไร

สู้ หรือ ถอย

ลูกบอกว่า "ข้อด้อยมี แต่หักลบแล้ว เขาว่าข้อดีมีมากกว่า"

1.เขาไม่ต้องเดินทางนานในรถ เหมือนที่เขาเคยได้ยินผู้ใหญ่หรือการ์ตูนขายหัวเราะแซวไว้

2.เขาได้ออกกำลังกายทุกวัน

3.เขามีเวลาอ่านหนังสือมากมาย* ข้อนี้เขาให้เป็นข้อดีข้อใหญ่ของเขา 

4.เขามีความภูมิใจในโรงเรียนของเขา

.....เมื่อคิดทบทวนแล้ว เราสามคนจึงมีความสุข แม้ว่าบางวัน บางคืน เราต่างพักอยู่กันคนละสถานที่

เรากลับมาเขียนจดหมายมือคุยกัน..กลายเป็นได้มีจดหมายมือ เก็บเป็นประวัติศาสตร์

ข้อขัดข้องมี ไม่ใช่ไม่มี เช่นเวลาลูกป่วย, แม่ป่วย...

..แต่ว่าไงว่าตามกันค่ะ..

เพราะเราสามคนเป็น "ทีม" เดียวกัน

คุณพ่อสรุป แถมท้ายว่า แผนของเรา ยืดหยุ่นได้...

ขอบคุณพี่ศศิค่ะที่ตามอ่านจนน้องได้นั่งทบทวนไปไกล...เชียว

 คุณ อรวรรณ คะ ถ้าได้ไป ภูกุ้มข้าว จะมาเขียนเล่าค่ะ คงต้องปิดเทอมหน้าแล้วค่ะ

ดีใจกับเรื่องของ น้องระ(ละ?) ค่ะ

มาอ่านกรุของเราเอง

ขอบคุณคุณครูธนิตย์ ค่ะ

ตอนนี้ลูกชายชอบเขียนงานค่ะ

แต่เขามีวิธีการแบบของเขา เช่น

จะเขียนกลอน

• จะเริ่มคิดโครงหรือคอนเซ็บต์ 
• ดูว่าคอนเซ็บต์ควรมี คำ อะไรบ้าง 
• เขียนไว้เป็นคล้าย ๆ key words
• เลือกคำที่ความหมายเดียวกันกับ key words
• เลือกที่ไพเราะ มีสัมผัส
• แล้วจึงนำมาตัดต่อ เป็นบทกลอน

ของแม่หรือคะ ไม่มีรูปแบบ บางทีได้วรรคสุดท้ายก่อน แล้วอื่น ๆ ค่อย ๆ ตามมา

ลูกไม้(กลายพันธุ์)ใต้ต้นหรือเปล่าคะ?