ที่มาของดิฉัน
เวลาเช้ามืดวันหนึ่งของช่วงปลายเดือนมกราคมที่อากาศหนาวเย็น ในหมู่บ้านที่มองเห็นควันจากเตาฟืน ไอน้ำจากหม้อนึ่งข้าวเหนียวพวยพุ่งผ่านหลังคาบ้าน พร้อมๆกับกลิ่นหอมของข้าวใหม่กระจายไปทั่วหมู่บ้าน พลันก็มีเสียงร้องจากผู้หญิงคนหนึ่ง
<p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“โอ้ยยย...........” </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“เป็นอย่างไรบ้าง” </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">เสียงห่วงใยจากสามีของหญิงสาว </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“ปวดท้องจังเลย สงสัยจะปวดอึนะพี่...” </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">เป็นภาพที่เกิดขึ้นในห้องที่เรียกว่า ‘เฮือนน้อย’ ของบ้าน ซึ่งก็คือห้องครัว และห้องทานข้าวของบ้านที่แยกออกมาจากเฮือนใหญ่ พื้นและฝาของ‘เฮือนน้อย’ทำด้วยไม้ไผ่ที่แผ่เป็นผืน ชาวบ้านเรียกว่า ‘ฟาก’ ส่วนหลังคาก็มุงด้วยแฟก ต่างจากเฮือนใหญ่ที่ทำด้วยไม้อย่างดี แม้หลังคาก็ทำด้วยไม้เรียงซ้อนกันเป็นแผ่นๆสวยงาม</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ใน ‘เฮือนน้อย’ นั้น มี 2 สามีภรรยา ฝ่ายสามีหนุ่ม(อายุ 22) กำลังประคองภรรยาสาว (อายุ 20) ที่กำลังท้องแก่ใกล้คลอด และข้างๆสามีภรรยาคู่นี้ก็มีแม่ใหญ่ (แม่ของสามี) และหมอตำแย คอยดูเหตุการณ์</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“คงไปห้องน้ำไม่ไหวแล้วพี่ดูเหมือนมันจะออกแล้วพี่”</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“งั้นก็ปล่อยตรงนี้แหละ” </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ว่าแล้วสามีหนุ่มก็ใช้มือแหวกพื้นฟากไม้ไผ่ให้ถ่างออก พร้อมๆ กับประคองภรรยาให้มานั่ง ให้ตรงช่อง </p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ภรรยาสาวขยับมานั่งตรงช่อง พร้อมถกผ้าถุงขึ้น แต่ยังคลุมไว้เพื่อไม่ให้เป็นที่อุจจาดสายตาของผู้ที่อยู่ใน ‘เฮือนน้อย’ด้วยกัน</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“อืดดดดดดด...........โอ้วววว......มันจะออกแล้ว” </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">ภรรยาร้องเสียงลั่นอย่างตกใจ</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“ไม่เป็นไร ให้มันออกมาเถอะ เปื้อนพี่ก็จะล้างเอง” </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">สามีบอกด้วยความรักและห่วงใย</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">“มันจะอออกแล้วว.....ไม่ใช่อึ...ลูก ลูก มันจะออกแล้ว” </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">เป็นเสียงร้องที่แสดงความตกใจมากขึ้นไปอีก</p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">"อุแว้ ๆ ๆ ๆ"</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">แล้วความโกลาหลก็เกิดขึ้นในเฮือนน้อย เมื่อเด็กน้อยตัวเล็กๆแดงๆ หลุดออกมา และกำลังจะตกลงไปในช่องของพื้นฟากเฮือนน้อยที่ผู้เป็นพ่อแหวกไว้นั้น</p> <p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">หมอตำแยรีบไปคว้าเด็กน้อยไว้ ส่วนผู้ที่เป็นแม่ใหม่ๆสดๆเมื่อหายตกใจแล้วก็หันมาอุ้มลูกน้อย เพื่ออาบน้ำและทำความสะอาด พร้อมกับตัดสายสะดือให้ลูก แล้วจึงห่อลูกน้อย (ที่น่ารัก) ด้วยผ้าขนหนูให้อบอุ่น และนำไปวางในที่เตรียมไว้ข้างๆ บริเวณที่แม่จะอยู่ไฟ </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal">จากนั้นจึงหันมาทำความสะอาดตัวเองเมื่อส่วนของรกหลุดออกมาแล้ว และมานอนหลับสนิทอยู่ข้างลูกน้อยที่เพิ่งเกิดมาดูโลก </p><p style="margin: 0in 0in 0pt" class="MsoNormal"></p><p> จากนั้นเป็นต้นมาแม่ คือผู้ที่ดูแลปกป้อง ทุ่มเท ทั้งความรัก ทรัพย์สินเงินทอง กาย ใจ จนกระทั่งปัจจุบัน เพื่อลูกคนนี้และคนต่อๆ มาอีก 2 คน (ซึ่งแม่เป็นผู้ที่แทบจะเรียกว่าทำคลอดให้กับตัวเองทุกครั้ง และแต่ละครั้งก็มีเรื่องให้ตื่นเต้นแตกต่างกันออกไป) ให้เป็นคนดีของสังคม สามารถช่วยเหลือตนเอง และคนอื่นได้ โดยที่ตนเองและครอบครัวไม่เดือดร้อน </p><p>นี่คือ ที่มาของดิฉันค่ะ </p><p>และอยากจะบอกว่า “รักแม่ และขอบคุณแม่มากค่ะ” </p><p>
</p>
ความเห็น (41)
สวัสดีจ้ะน้องซูซาน
น้องเป็นหวัดอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมนอนดึกจังเลยนะค่ะ เดี๋ยวไปฟ้องพี่ใหญ่ พี่หญิงรอง หญิงกลาง หญิงเล็กนะค่ะ...โอ้ยยย งง
จุ๊ๆๆๆ รู้ได้ไงว่าเป็นรูปนู้ดพี่ ... จริงๆ เคยเอามาอวดหนหนึ่งแล้วค่ะรูปนี้ เพราะภูมิใจนำเสนอหุ่นอันอวบอั๋น...อิอิอิ
จ้าาา เช็ดน้ำมูกก่อนนอนด้วยนะค่ะ เดี๋ยวหายใจไม่ออก พี่ก็จะไปนอนแล้วเช่นกันค่ะ
นู้ด ตอนเด็กน่ารักกว่าค่ะ ... อิอิอิ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
- ตามน้องแก้มยุ้ยมาดูรูปนูดพี่ paew เอ้ยไม่ใช่
- พี่สาวเราเขียนตื่นเต้นจังเลย
- ถ้าพี่ตกลงไป
- ในช่องที่ผู้เป็นพ่อแหวกไว้นั้น
- ผมคงไม่มีพี่สาวที่น่ารักไว้พูดคุยแน่เลย
- ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆๆที่มาเล่าให้น้องฟัง
- แต่รูปสมัยเด็กๆๆน่ารักเนอะ
- อิอิอิๆๆ
สวัสดีครับ อ.แป๋ว
- เขียนอีกๆ ครับ
- ตื่นเต้นและเห็นบรรยากาศแบบชนบทในอดีตแจ่มชัดมากครับ
- ขอบพระคุณมากครับ
- จะรออ่านตอนต่อไปนะครับ
เรื่องราวตื่นเต้น เร้าใจจริงๆครับ บ้านๆมากเลยครับ สมัยนั้นคงใช้ "เวลาตกฟาก" ได้นะครับ เพราะมี "ฟาก" แต่สมัยผมต้องเป็น "เวลาตกฟูก" แทนแล้วละครับ
รักแม่เช่นกัน และขอเชิญชวนพวกเรามารักแม่ให้ความสำคัญกับแม่ ในวันเกิดของเรากันดีกว่านะครับ
วันเกิดลูกผม ก็เลยเขียนให้แม่แทนลูก พาเอาความรู้สึกดีๆมาให้อย่างดีเลยครับ ตามLink ข้างล่างนี้ครับ
- สวัสดีค่ะ อ.แป๋ว ..
ขอมาแอบดูรูปนู๊ดด้วยคนค่ะ ^_^
รักพ่อแม่ก็เพราะด้วยเหตุผลนี้ล่ะค่ะ
สวัสดีคะ อาจารย์
แม่ คือ ผู้ดูแล ปกป้อง ทุ่มเท
ที่มาของอาจารย์..ทำให้คิดถึงแม่มากเลยคะ
---^.^---
- อ้อ..ทราบที่มาแล้ว..มิน่า...
- อาจารย์แป๋วถึงมีทักษะการทงานด้วยความรวดเร็วกระฉับกระเฉง และแบบลุยๆๆๆ
- เพราะ Active ตั้งแต่เด็ก ไม่รอให้คุณแม่เบ่งมากเลย...อิอิ (เกี่ยวกันไหมคะเนี่ย)
คนอ่านหัวใจจะวาย..
สุดยอดเลยเรื่องนี้ ฉีกแนวจนหาขั้วไม่เจอ
ขอบคุณอาจารย์แป๋ว ที่ลืมตารอดมาเขียนเรื่องนี้ อิอิ
สวัสดีค่ะ อาจารย์แป๋ว
บันทึกนี้อ่านแล้วประทับใจจริงๆ ค่ะ เป็นความทรงจำที่ดีมากๆ ตอนที่คุณแม่เล่าให้ฟังนี่ คงจะตื่นเต้นน่าดูเลยนะคะ :)
หวัดีครับ อ.แป๋ว...
- ลุ้นแทบแย่นึกว่าอะไร
- อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงแม่จัง.....
สวัสดีค่ะพี่แป๋ว
เพิ่งเคยได้ยินที่มาของคำว่าตกฟากเนี่ยแหละค่ะ เห็นภาพชัดเลยคราวนี้ ^ ^
จะเอารูปตัวเองมาอวดเพื่อประชันความอวบอั๋นก็ยังเขินๆ อยู่ สมัยตัวเองเกิดเนี่ยทรมาณแม่มากเลยค่ะ เพราะว่าตัวใหญ่เกิน ออกปกติไม่ได้ (กระดูกเชิงกรานแม่แคบ) แม่ต้องโดนผ่าค่ะ เห็นแผลที่พุงแม่แล้วรู้สึกเลยค่ะ ว่าเราต้องเป็นลูกที่ดีให้มากๆ สมกับที่แม่กับพ่อให้โอกาสเราเกิดมา
สวัสดีครับ พี่แป๋ว
คำว่า "ตกฟาก" นี่คงมีที่มาจากการทำคลอดธรรมชาติแบบนี้
พี่แป๋วบรรยายได้หมดจดจริงๆเลยนะครับ คิดถึงคุณแม่จังครับ
สุขภาพคุณแม่เป็นอย่างไรบ้างค่ะ อย่าหักโหมร้อยคริสตัลมาก(เพราะมันเพลินจะทำให้ปวดตาปวดคอปวดเอว ฯลฯ ) เจอกับตัวเองมากับการถักแท็ตเพลินลืมเปลี่ยนอาริยบทจนกระเพาะปัสวะอักเสบ....ขอรักคุณแม่อ.แป๋วด้วยคนนะคะ
สวัสดีค่ะน้องชาย
จริงๆแล้วตกลงฟากแล้ว หากพี่กลิ้งอีกนิดหนึ่งคงร่วงลงไป ห้อยต่องแต่งใต้ถุนเฮือนน้อยแน่ๆ งานนี้หัวน้อยๆ ยังโดนฟากไม้ไผ่ข่วนเป็นรอยแผลด้วยค่ะ มีหลักฐานแผลเป็นที่ศรีษะมาจนถึงทุกวันนี้ค่ะ ดีนะค่ะที่มีผมปิดไม่อย่างนั้นหมดสวยเลย...อิอิอิ
สวัสดีค่ะ คุณสิงห์ป่าสัก
บรรยากาศชนบทแบบที่พี่เคยอยู่สมัยเด็กๆ พี่ชอบมากๆ คิดถึงทีไร ต้องเรียกว่าถวิลหาเลยค่ะ คิดไว้อยู่ค่ะว่าจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับชีวิตช่วงนั้น ซึ่งนับว่าเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุด อย่างน้อยก็บันทึกไว้ให้ลุกๆ หลานๆ ได้อ่านกัน เพราะตอนนี้สภาพชนบทแบบนั้นไม่มีแล้วค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอบคุณค่ะอาจารย์
แม่เล่าว่า การคลอดลูกสมัยก่อน เป็นการเสี่ยงชีวิตมากๆ มีหลายๆครั้งที่คนที่คลอดลูกต้องเสียชีวิตอันเนื่องมาจากลูกไม่ออกมา หรือตกเลือด แม่บอกว่าหากไม่แข็งแรงคงไม่รอดค่ะ ยิ่งตอนที่แม่คลอดลูกคนที่สองแม่บอกว่ากว่าจะออกมาได้เบ่งสุดชีวิต เพราะน้องตัวโตมากๆ ... กระซิบ ...แม่บอกว่าฉีกไปถึงก้นเลยค่ะ.....
ส่วนตอนคลอดคนที่สาม แม่ตกเลือด พออาบน้ำให้ลูกเสร็จแล้วแม่สลบไปเลยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณคนดอยทวีสิน
แม่เล่าเรื่องที่แม่คลอดลูกแต่ละคนให้ฟังแล้ว หวาดเสียวมากๆ ค่ะ คิดว่าถ้าพี่คลอดลูกอยู่ในสมัยนั้นคงไม่รอดแน่ๆ
นั่นนะซิ สงสัยคำว่าตกฟากคงมาจากลักษณะการคลอดแบบนี้นี่เอง ... สมัยนี้ไม่มีฟากให้ตกแล้ว คงต้องเปลี่ยนเป็นตกฟูกอย่างคุณทวีสินว่าแหละเนอะ หรือว่าจะเรียกว่า ตกหมอ ดี เพราะตกลงมือหมอ...อิอิอิ
ตามไปอ่านบันทึกของน้อง most ถึงคุณแม่แล้ว เชื่อแน่ๆ เลยว่า ทั้งคุณลูกและคุณแม่ต้องประทับใจกับเรื่องนี้มากๆ
- สวัสดีครับอ.แป๋ว
- เป็นเรื่องเล่าที่น่าตื่นเต้นมากเลยครับ
- จินตนาการตามมองเห็นภาพเลยครับ
- เป็นเรื่องเล่าที่น่าประทับใจมากเลยครับ สะกดผู้อ่านให้นิ่งไปชั่วขณะ.......
- ขอบคุณอ.แป๋วครับที่นำเรื่องดีๆมาเล่าสู่กันฟังครับ
สวัสดีจ้ะน้องต้อม
เอารูปนู้ดน้องต้อมมาดูบ้างซิค่ะ ... อิอิอิ
กว่าเราจะเป็นตัวเป็นตนมาได้นี่ก็เพราะคุณแม่คุณพ่อนะค่ะ ... พระท่านจึงเทียบว่า คุณพ่อคุณแม่คือพระประจำบ้าน ...
สวัสดีค่ะคุณสร้อยฟ้า
ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนนะค่ะ แล้วแวะมาอีกนะค่ะ ....อิอิอิ
ในสายตาของแม่ ลูกก็ยังคือลูกที่แม่จะต้องคอย ดูแลและปกป้องเสมอค่ะ ...
สวัสดีจ้ะน้อง
โห...เข้าไปเกี่ยวได้ไงค่ะเนี่ย ประมาณว่านิสัย หรือพฤติกรรมนี้มีมาแต่เกิดยังงั้นใช่มั้ยค่ะ ... จริงๆ แล้วตอนเด็กๆ พี่ซนมากๆ ชอบปีนต้นไม้ ตกต้นไม้ก็เคยค่ะ แม่จะตีก็วิ่งหนีด้วยความรวดเร็ว ... จะบอกว่านี่เป็นการฝึกความกระฉับกระเฉงด้วยมั้ยค่ะ...อิอิอิ
สวัสดีค่ะพ่อครูบาฯที่เคารพ
ขอโทษนะค่ะ ที่ทำให้พ่อครูบาต้องลุ้นๆ ใจเย็นๆ นะค่ะ ... ถ้าเกิดต้องมีการหัวใจวายกันละก็แป๋วต้องแย่แน่ๆเลยค่ะ...อิอิอิ
เรื่องนี้ เป็นการบ้าน สำหรับ หนังสือเฮฮาศาสตร์เล่มที่ 1 ค่ะ อยากถ่ายทอดเรื่องราวการคลอดสมัยก่อน ที่แม่เล่าให้ฟัง เพื่อคนรุ่นใหม่จะได้ทราบถึงการพัฒนา หรือเป็นประวัติศาสตร์เกี่ยวกับการทำคลอดเล็กๆก็น่าจะได้นะค่ะ....
เรื่องนี้ต้องขอบคุณคนที่คว้าแป๋วไว้ด้วยค่ะ ไม่แน่ใจว่าเป็นพ่อหรือหมอตำแยค่ะ ต้องไปถามแม่ดูก่อนนะค่ะเย็นนี้
สวัสดีค่ะ
ตอนเด็กๆน่ารักมากๆค่ะ อ้วนปุ้กเลย ตอนโตก็ยิ่งน่ารักค่ะ
สวัสดีค่ะน้องมะปรางเปรี้ยวที่คิดถึง
เวลาที่คุณแม่เล่าให้ฟังก็ลุ้นๆ ค่ะ ว่าจะตกลงไปในช่องนั้นรึปล่าว ... ตอนนี้คุณแม่ก็เล่าเรื่องตอนคลอดพวกพี่ให้หลานๆ ฟังต่อ รวมถึงเรื่องตอนที่หลานๆเกิดด้วย เด็กๆชอบค่ะ เพราะอยากรู้ว่าตัวเองเกิดมาได้อย่างไร...
สวัสดีจ้ะ อ.ขุนย่ามแดง
เป็นอย่างไรบ้างค่ะ งานรวมพลคนย่ามแดง ... คิดถึงคุณแม่ แล้วคิดถึงแม่คุณด้วยมั้ยค่ะ ... ได้ข่าวว่าน้องเรามีคู่ใจแล้ว ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ... อ.ขจิต ต้องหาน้ำแข็งประคบลูกตาแล้ว...
สวัสดีค่ะ อ.Lin Hui
อุ้ย...ขอโทษค่ะอาจารย์ ไม่ได้เจตนาทำให้อาจารย์ตกใจเลยค่ะ...อิอิอิ
ตอนนี้ก็บอกๆคุณแม่ค่ะว่าให้พักผ่อนบ้าง แต่ก็มีลูกค้าสั่งแหวนวันละ 2 วง 3 วง คุณแม่ก็เลยสนุกทำไปเรื่อยๆค่ะ แต่ก็พักผ่อนอยู่บ้างค่ะ เพราะปวดหลัง ปวดตามาจะไม่ไหวค่ะ
สวัสดีค่ะ น้อง อ.ตุ๋ย
นั่นซิค่ะ พี่ก็เพิ่งนึกออกว่า นี่แหละที่มาของคำว่า "ตกฟาก" ตอนแม่คลอดน้องคนเล็ก พี่ก็เหมือนๆ จะแอบไปดูห้องคลอดที่ "เฮือนน้อย" ค่ะ
แต่ตอนโตทำไมตัวเล็กละค่ะ...ยิ้มๆ เอามาอวดกันบ้างซิค่ะ ต้องน่ารักแน่ๆเลย
เด๋วนี้ไม่ค่อยได้สัมผัสการคลอดแบบพี่แป๋วแล้ว
ที่มาของผมก็คงไม่เหมือนหรือคล้ายกับพี่แป๋ว
อ่านแล้วซึ้งแทนมากๆคับ
คิดถึงพี่แป๋วมากแต่ไม่มีเวลามาเยี่ยมพี่เลย
^^
สวัสดีจ้ะนายหมู
เป็นอย่างไรบ้างค่ะ หายไปนานเลย เรียนจบแล้วยัง ...งานคงยุ่งใช่มั้ย... หากพอมีเวลาก็แวะๆมาบ้างนะ ดีใจที่หมูแวะมาเยี่ยมวันนี้...ขอบคุณจ้ะ
สวัสดีค่ะน้องเอก
มีหลายเรื่องที่เกี่ยวกับสมัยก่อนๆ ที่คุณยายเล่าให้ฟังบ้าง ตัวเองพบบ้าง (อยู่มานานแล้ว...อิอิ) ก็อยากจะเอามาเล่า โดยเฉพาะบรรยากาศบ้านนอกที่พี่ชอบมากๆ แต่ยังไม่มีโอกาส ... เมื่อวานอ่านบันทึก "เอก" คุณคือใคร??? คำถามของคนเฮฮาศาสตร์ [C] ของน้องเอกที่ทำการบ้านส่งพ่อครูบา จุดประกายให้เขียนเรื่องนี้เลยค่ะ...ขอบคุณนะค่ะ เพราะคิดๆ อยู่ว่าจะเขียนอะไรดี...
สวัสดีค่ะน้องออต
ตอนแม่เล่าก็มีมุขหวาดเสียว มุขฮาเหมือนกันค่ะ แม่ชอบเล่าเลยทำให้พี่เก็บมาเล่าต่อได้ ...
สวัสดีค่ะ อ.บัวชูฝัก
ขอบคุณค่ะ อ.บัวชูฝัก การคลอดปกติเราก็ตื่นเต้นอยู่แล้วเนอะ แต่เป็นการคลอดแบบที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยปกตินี่ยิ่งทำให้เราตื่นเต้น เวลาแม่เล่าเราก็ตื่นเต้น ยิ่งหลานๆงี้นั่งฟังตาไม่กระพริบเลยค่ะ
สวัสดีค่ะพี่ศศินันท์
ขอบคุณมากค่ะ เล่นชมกันยังงี้ ก็ดีใจแย่เลยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ...ยิ้ม ยิ้ม
แม่เล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆ แป๋วตัวอ้วยปุ้ก ขาวที่สุดในหมู่บ้าน เวลาคุณแม่อาบน้ำปะแป้ง แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้ว ก็จะพามานั่งที่หน้าบ้าน ชาวบ้านผ่านไป ผ่านมาเขาก็จะแวะทักทายบ้าง ตะโกนทักทายบ้าง... คงเห็นว่าเด็กน่ารักค่ะ...ยิ้ม ยิ้ม
นายแมวเหมียว
รักอื่นใดไหนเท่า พ่อแม่เราได้เลย
เฮือนน้อยเฮือนรัก... น่ารักจังครับ
สวัสดีจ้ะ
ขอบคุณจ้ะเหมียว แม้ว่า เฮือนน้อย ที่ว่านี้ เก่าไปตามเวลา และถูกรื้อถอนไปนานแล้ว แต่ภาพความทรงจำเกี่ยวกับ เฮือนน้อยนี้ยังคงอยู่เสมอค่ะ ... แม่เล่าให้ฟังว่า คราวที่หนาวมากๆ เราอพยพไปนอนในเฮือนน้อย คิดว่าคงเพราะมีเตาไฟ ทำหน้าที่เป็นเตาผิงได้ พี่ตัวเล็กๆ นอนมองขึ้นไปบนหลังคา เห็นรังต่อเล็กๆ ร้องจะกิน พ่อต้องเอาตะเกียงไปลนมาให้กินด้วยค่ะ...
สวัสดีจ้ะน้องต้อม
แหม...น่าเสียดาย ไม่งั้นจะได้ชมรูปนู้ด เด็กหญิงต้อม ตัวปุ้กๆๆ แน่ๆ ....
เป็นการเกิดที่ประทับใจมากเลยคะ เป็นตำนานของครอบครัวเลยนะคะ...ต้องบันทึก เอาไว้คะ หายาก...
รูปน่ารักจัง
ทำไม อ.แป๋ว เล่าละเอียด ราวกับจำความได้ตั้งแต่ในท้องเลยค่ะ
คุณแม่ อ.แป๋ว น่ารัก และเก่ง ตั้งสติได้ดีมากเลยค่ะ ลูกจึงได้คลอดออกมาปลอดภัย และเก่งๆ กันทุกคน
สวัสดีค่ะคุณหน่อยและคุณส้มค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ แม่ชอบเล่าให้ฟังค่ะ แถมเมื่อมีหลานก็มาเล่าให้หลานฟังต่ออีก พี่ได้ฟังหลายรอบจำได้ละเอียดค่ะ (ส่วนบทสนทนาในเหตุการณ์นี้ก็มีตกแต่งบ้างค่ะ แต่สถานการณ์นั้นตามนั้น 100% ค่ะ...) เลยอยากมาเล่าต่อค่ะ เพราะภูมิใจที่แม่สามารถคลอดเองได้ค่ะ ...แม่เล่าว่าในระหว่างท้องก็หาหนังสือเกี่ยวกับการคลอดการเลี้ยงเด็กมาอ่านด้วยค่ะ ทำให้สามารถทำคลอดและดูแลเลี้ยงลูกได้
พี่แป๋วขา
แวะมารับการบ้านอีกรอบแล้วค่ะ อิอิ
เมื่อ พ. 31 ต.ค. 2550 @ 19:23
441777 [ลบ]
สวัสดีจ้ะน้องต้อม
เอารูปนู๊ดต้อมมาดูบ้างซิค่ะ ... อิอิอิ
กว่าเราจะเป็นตัวเป็นตนมาได้นี่ก็เพราะคุณแม่คุณพ่อนะค่ะ ... พระท่านจึงเทียบว่า คุณพ่อคุณแม่คือพระประจำบ้าน ...
.............................................................
แวะมาบอก อ.แป๋ว ว่า รูปนู๊ดหนูม่ายยยมี อิอิ น้ำท่วมบ้าน ทั้งฟิล์ม ทั้งรูปเสียหายหมดเลย เสียดายจัง ไม่งั้นเอามาโชว์มั่ง ^_^