วันนี้ต้องเขียนขอบคุณ learners.in.th อย่างเป็นเรื่องเป็นราว ซะที...ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม...
ป้าเจี๊ยบเป็นครูอุดมศึกษามา 25 ปีแล้วค่ะ
เริ่มใช้ระบบ learners.in.th เมื่อ 30 พฤศจิกายน 2549 เวลา 22:43
เข้ามาใช้แบบว่า...ทันทีที่ได้รับแจ้งเตือนจากผู้ดูแลระบบ gotoknow.org ทำนองว่า ป้าเจี๊ยบใช้ระบบนี้ผิดวัตถุประสงค์
เค้าตั้งใจเอาไว้ให้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันระหว่างคนทำงาน แต่ป้าเจี๊ยบดันเอาไปใช้สอนหนังสือซะนี่
ก็ใครจะอดใจไหวล่ะคะ เครื่องมือดีดีที่มีคุณสมบัติเข้าตาครูอย่างป้าเจี๊ยบมาก
จึงพาลูกศิษย์เข้าไปป่วนอยู่หลายสิบชีวิตและหลายวิชา...
พอมีหนังสือเตือนก็อพยพไปตั้งรกรากอยู่ที่ learners.in.th เรื่อยมา
จนถึงวันนี้ ป้าเจี๊ยบก็เปิดสอนวิชาต่างๆ ที่นั่นรวมแล้ว 18 วิชา
ภาคเรียนไหนสอนอะไรก็เปิดบล็อกที่ปิดไว้ชั่วคราวขึ้นมาใช้
เรียกว่ามีหลักฐานร่องรอยเก็บไว้ใช้ได้ตลอดเวลายี่สิบสี่ชั่วโมง (ถ้าระบบไม่เกเร)
ออกแบบการสอนแตกต่างกันไปตามธรรมชาติของวิชา แต่ทุกวิชาใช้บล็อกเป็นเครื่องมือจัดการเรียนรู้
ในจำนวนวิชาเหล่านี้ มีวิชาหนึ่งที่ป้าเจี๊ยบรักมากชื่อว่า "นวัตกรรมแห่งการเรียนรู้"
สอนทุกปีค่ะ บางปีก็สอนทั้งสองภาคเรียน
ใช้บล็อกเป็นส่วนสำคัญในการให้นักศึกษาทำงานและแลกเปลี่ยนเรียนรู้ระหว่างป้าเจี๊ยบกับนักศึกษา นักศึกษากับนักศึกษา และนักศึกษากับบุคคลทั่วไป
ป้าเจี๊ยบยายามปรับกระบวนยุทธ์วิธีสอนวิชานี้ไปเรื่อยๆ เพื่อให้เกิดประโยชน์แก่นักศึกษาให้มากที่สุด
โดยตั้งเป้าหมายไว้ที่ “จิตนวัตกรรม” (คำนี้บัญญัติขึ้นมาเอง..ฮ่า ฮ่า ฮ่า..)
นั่นคือ มุ่งให้นักศึกษาคิดเป็น คิดนอกกรอบ มองโลกด้วยสายตาที่แปลกใหม่ทุกวัน และมีความสุข
ป้าเจี๊ยบแน่ใจว่ามีนักศึกษาเจริญงอกงามทางปัญญา มากบ้างน้อยบ้าง ผ่านการเรียนรู้ทางบล็อกนี้จำนวนมากมาย
เพราะมีหลักฐานเชิงประจักษ์อยู่เยอะเหมือนกัน
เหตุเพราะเรื่องราวต่างๆ ได้รับการบันทึกไว้ในบล็อก
แต่ภาพก็ยังไม่ชัดเจนมากนัก เพราะหลายบันทึกเป็นสิ่งที่ป้าเจี๊ยบกำหนดให้นักศึกษาทำและนักศึกษาก็ทำเพื่อเกรด ไม่ใช่จากใจ
จนกระทั่งเมื่อวานนี้ ป้าเจี๊ยบเกิดความมั่นใจเต็มร้อยว่าการใช้ learners.in.th เป็นเรื่องดีแท้แน่นอน
ก็ด้วยฤทธิ์ของจดหมายเพียงฉบับเดียวที่ได้รับทางอีเมล์
ตอนแรกไม่อยากเปิดอ่านเลย เพราะเห็นชื่อเรื่องว่า “เรียน...”
เหตุเพราะป้าเจี๊ยบอยู่ในตำแหน่งบริหารด้วย ทำให้หนังสือร้องเรียน สนเท่ห์บ้าง ไม่เท่ห์บ้าง เข้ามาปะปนในกล่องจดหมายเป็นปกติวิสัย
แต่พอเปิดอ่านแล้วก็ “ยิ้มออก” ทันใด แล้วก็ต้องลงมือเขียนบันทึกนี้ไง..
ผู้เขียนเป็นนักศึกษาชื่อ “จักรพันธ์ พานสอาด” เธอเขียนว่าอย่างไรนั้น อ่านได้ที่นี่ค่ะ
สิ่งที่สะท้อนในจดหมายน้อยดังกล่าว บอกป้าเจี๊ยบว่า
ความพยายามที่จะสอนนักศึกษาให้คิดเป็น สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง และใฝ่รู้นั้น
ขณะนี้มีดอกออกผลให้เห็นแล้ว (หนึ่งเดียวก็ชื่นใจนัก..)
ในช่วงที่เรียน 4 เดือน คุณจักรพันธ์เขียน “บล็อกจิตนวัตกรรม” ของตนเอง 100 กว่าเรื่องค่ะ ทั้งๆที่ป้าเจี๊ยบกำหนดให้เขียนเพียง 20 เรื่องเท่านั้น
ส่วน “บล็อกนวัตกร” ซึ่งป้าเจี๊ยบกำหนดให้ส่งงานกิจกรรมที่ให้นักศึกษาคิดนั้น
คุณจักรพันธ์ก็ตั้งใจทำและเรียนรู้อย่างจริงจัง
ทั้งยัง "พยายาม" เขียนบันทึกเป็นภาษาอังกฤษด้วย (อันนี้ป้าเจี๊ยบขอร้อง ไม่ได้บังคับนักศึกษาค่ะ)
ฉะนั้น แม้จะช้าไปมาก..
แต่ป้าเจี๊ยบก็ขอขอบคุณ learners.in.th อย่างยิ่ง
ด้วยใจสำนึกในความเสียสละและความตั้งใจดีของบุคลากรที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของระบบทุกท่านค่ะ...รักนะ
ด้วยความยินดีค่ะป้าเจี๊ยบ และประมาณเดือนพฤษภาคมนี้จะมีระบบส่งการบ้าน (แห่งชาติ) ออกมาให้ใช้บริการด้วยค่ะที่ class.in.th แล้วจะ integrate เข้ากับระบบของ Learners.in.th ต่อไปค่ะ มาเรียนเชิญป้าเจี๊ยบมาใช้บริการเป็นคนแรกเลยนะคะนี่ :)
ป้าเจี๊ยบคะ
บันทึกนี้ เป็นอีก 1 ตัวอย่างหนึ่งของการใช้งานบล็อกเพื่อพัฒนาสังคม หนูขออนุญาตนำลิงก์ไปใส่ไว้ในบันทึกนี้นะคะ ชวนกันคุย : เขียนบล็อกใน GotoKnow ช่วยพัฒนาสังคม เพราะเป็นประเด็นที่กำลังชวนกันคุยอยู่ใน GotoKnow ค่ะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
มาเยี่มชมและชื่นชมที่ช่วยกันพัฒนาสังคมครับ
เรียน ดร.จันทวรรณ
อีกหนึ่งนวัตกรรม- ระบบส่งการบ้าน(แห่งชาติ)
ยินดีที่จะได้ใช้ในภาคเรียน 1/54 ค่ะ
คุณมะปรางเปรี้ยว
ถ้าเห็นว่าสิ่งนี้เป็นประโยชน์แก่ประชาสังคม ป้าเจี๊ยบก็ดีใจค่ะ