สวัสดีครับคุณแผ่นดิน

• สำหรับผมรอดตัวไปครับ  เพราะว่า....ที่รักเป็นคนเก็บภาพมาเอง...อิอิ 
• แม้แต่ผมยังไม่รู้ตัวตอนคุณอ๊อบมาโอบกอด
• ผมพึ่งเป็น blogger  แต่ผมก็สนิทสนมกับทุกท่านอยู่หน้า  Monitor  ทุกวันครับเลยทำให้พวกเรารักกันมากขึ้น

รู้แล้วว่า เวลาคุณเขินจะหน้าแดง แสดงว่าจิตใจดี ลองเข้าไปอ่านรายละเอียดซีคะ

http://gotoknow.org/blog/goodliving/88935

ศ.Mark Leary จาก Duke University

กล่าวว่า ทั้งชายหญิง เป็นคนขี้อายทุกคน แต่ บางคนอยู่ในระดับตื้น อะไรนิดก็หน้าแดง แต่บางคนจะอยู่ลึกมาก คนที่อายไม่เป็น จะเป็นคนไม่รู้สึกอะไรเลย เวลาตัวเอง ทำอะไรพิลึก แปลกๆและไม่เหมาะสมในสังคม คนไม่ค่อยชอบ

แต่จะแปลกนิดนึง ที่คุณไม่ค่อยเคยกอดคนที่คุณรัก ที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว  ในครอบครัวดิฉัน เรากอดกันวันละหลายหน จริงๆค่ะ ลองซีคะ ดีออก ทำให้อบอุ่นตลอด

55555 ...  

"เป็นการแกล้งให้ผมเขินอายมากขึ้นกว่าปกติ"

คุณแผ่นดิน...ทราบได้งั้ยค่ะ...ว่าเป็นการแกล้วทำให้เขินอายกว่าปกติ... เมื่อเราที่ไปเดินท่อมๆ ถ่ายภาพสวนป่ากันมา... ได้รับการแจ้งข่าวว่า คุณแผ่นดินมาแล้ว... แผนการ กอดทักทาย โดยพี่ๆ ที่น่ารัก ที่เพิ่งจะได้พบกับคุณแผ่นดิน จึงเกิดขึ้นค่ะ ... ตามไปดูภาพความเขิน สติไม่อยู่กะเนื้อกะตัวของคุณแผ่นดินที่บันทึกพี่นะค่ะ... แต่ภาพช็อตเด็ด ที่มีการโอบกอด แล้วคนถูกกอดหน้าแดงสุด ไม่สามารถเผยแพร่ได้ค่ะ ....

5555555 ตามมาอ่านแล้วยิ้ม

• แม้คุณแผ่นดิน ดู จ้ำม้ำ น่ารักขนาดนั้นใครเขาจะอดใจไหว
• วันนี้ผมเร่งกินข้าวไปหลายจาน  เผื่อจะมีใครผวามากอดบ้าง...(ก็ไม่รู้ว่าจะได้ผลป่าว  เพราะมันลงที่พุงอย่างเดียว)

อ่านบล็อกเงียบๆมานานแล้วค่ะ   ชอบชื่อสองหนุ่มน้อยมาก ให้ความหมายกว้างขวางและลึกซึ้งดีจัง  .... ชอบที่ทุกท่านมาเล่าเรื่องการเดินทางไปบ้านท่านครูบาด้วย   การได้เห็นการก่อร่างสร้างรูปมิตรภาพตั้งแต่เริ่มต้นเช่นนี้เป็นความรู้สึกที่ดีมากค่ะ

ขณะเดียวกัน  คุณแผ่นดิน ก็เขียนบันทึกจากใจได้จับใจคนอ่านเสมอ

ตามมายิ้มด้วยคนค่ะ....  :)

• สวัสดีค่ะ
• มาดูเขากอดกัน  ผิดหวังเล็กๆที่ไม่มีภาพให้เห็น แต่ก็จินตนาการภาพได้ค่ะ ว่ามีความสุขกันมากๆเลย   นู๋ทิมจะมีโอกาสมั๊ยนะ(โอกาสไปสนุกแบบนี้บ้างนะค่ะ ไม่ใช่โอกาสได้กอดคุณแผ่นดิน.....555  อย่าเพิ่งตกใจไป ...ขออนุญาตแซวนะคะคุณแม่น้องดิน น้องแดน)

พี่สมนึก  ครับ

สะ-มะ-นึ-กะ

น่าอิจฉาจังที่พี่สมนึกมีที่รักบันทึกภาพแห่งความประทับใจไว้ให้...ผมประทับใจภาพชีวิตครอบครัวพี่สมนึกและครูอ้อยมาก...(ไม่ห่างกันเลย)...ขอบคุณครับ

     เห็นใจ  เข้าใจ  ซึ้งใจ  อบอุ่นใจ .. และอะไรๆอีกมากมาย บรรยายไม่หมด คุณค่ายิ่งใหญ่มากครับ
     ผมพูดได้เพราะผ่านประสบการณ์คล้ายกัน เมื่อครั้งไปงานมหกรรม KM-3 อย่าไปถามคุณ โอ๋-อโณ และ พี่เม่ย  เชียวนะ เธอไม่รู้เรื่องหรอก.

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน  แผ่นดิน

• ครูอ้อยก็มีความรู้สึกเดียวกับน้องแผ่นดินค่ะ
• แต่คงมากกว่านิดนึง...ตรงที่ถูกหอมแก้มด้วยค่ะ
• สงสารคยหอมจัง..คงเหม็นเปรี้ยวครูอ้อยแย่เลยค่ะ

มีความสุขนะคะ..ต้องกราบขอบคุณครูบาสุทธินันท์ค่ะ

• อิอิ..ว่าแต่ภาพโดนกอดของคุณพนัส
• กระจายไปทั่ว g2k แล้ว..ฝีมือพี่แป๋วนั่นเอง
• ว่าแต่หว้าเห็นรูปคุณพนัสทีแรก "ใครหว่า??"
• แบบว่าในบล็อกเห็นแต่หน้าค่ะ
• พอเห็นเต็มๆเลยลังเล..มิน่าถึงมีแต่คนอยากกอด

• โห โดนกอดกันจริงๆ หรือครับเนี่ย
• ผมเองก็ไม่เคยแสดงความรักด้วยการกอดกับพ่อแม่เลยครับ และคนในครอบครัวครับ
• มีวันหนึ่ง แม่มาจับมือผม แล้วน้องสาวผมก็วิ่งมาจับมือผมด้วย ขนาดน้องสาวผมแท้ๆ ผมจับรู้สึกเขินเลย เพราะไม่ค่อยได้แสดงออกเรื่องนี้เลยครับ นึกแล้วก็ขำๆ ตัวเองเหมือนกัน
• กลับไปเยี่ยมบ้านแต่ละครั้ง ก็นอนหน้าทีวีหลับไป ตกดึกๆ แม่จะมานอนข้างๆ ด้วยแล้วรู้สึกตัวทีตอนที่อยู่ในอ้อมกอดของแม่แล้ว ก็เลยแกล้งหลับต่อไปให้โดนกอดอยู่อย่างนั้นหล่ะครับ
• คือใช้ความรักแสดงออกส่งผ่านกันทางความรู้สึกรักและเคารพกันอย่างเดียว
• นึกอีกที หากวันหนึ่งไม่มีท่านแล้ว คงรู้สึกเสียดายไม่น้อยเลยครับ
• กลับบ้านคราวนี้สงสัยต้องไปกราบและกอดบ้างแล้วครับ ผมว่าคงน้ำตาไหลพรากกันกองใหญ่เลยครับ อิๆ
• อ่านเรื่องเล่าแล้วรู้สึกดี อบอุ่น ในไมตรีที่ทุกคน มีให้กันครับ รู้สึกได้ครับ
• ขอบคุณมากๆ ครับ สำหรับบทความดีๆ และเนื้อความดีๆ ความหมายดีๆ นะครับ พี่พนัส
• เอ ว่าแต่ว่า พี่พนัส ช่วยใบ้ช่วงน้ำหนักหน่อยครับ เผื่อจะเก็บน้ำหนักไว้บ้างครับ อิๆ เผื่อมีคนเห็น จะได้มีเทร็นด์อบอุ่นมั่ง อิๆ ยิ้มๆ
• ว่าแต่ว่า พี่บ่าวของผมอีกคนหายไปไหนครับเนี่ย (บ่าว ณ มุกดาหาร)
• ขอบคุณมากๆ นะครับ

ดีจังคะ ...การโอบกอด...เป็นเรื่องที่แลกเปลี่ยน

ได้เหมือนกันนะคะ...

...เราจะบอกว่า 

  "  ขออนุญาติกอดด้วยความเคารพ

นะคะ "  กับรุ่นพี่ที่สูงวัยกว่า และก็ ค้อมแตะหลวมๆ...

  กับ พ่อ แม่ ไม่ต้องบอกเลยคะ พอถึงบ้าน ดิฉันก็

ก อดท่าน หอมซ้าย หอมขวาเลยคะ....

  กับนักศึกษา ทั้งไทยและเทศ ที่เรารู้จัก เพราะร่วมกิจกรรมกันมาอย่างรู้ใจ นานเป็นปี เราก็

"  ขออนุญาติกอดกันคะ "

  ต้องพูดว่า " ขออนุญาติ " ก่อนจะดีคะ จะรู้สึก อบอุ่นยิ่งขึ้น...

  จริงๆ คนทั่วไปจะไม่ ชินกับ การแสดงความรู้สึกแบบนี้....แต่ถ้าเรา ทำด้วยกิริยา

เคารพ จะให้ความรู้สึกพิเศษมากคะ

  ดิฉัน เวลาเจอเพื่อนทำกิจกรรมรุ่นเดียวกัน ที่ผ่านชะตากรรมร่วมกันมานาน เจอกันทีไร ก็

โ อบกอดอย่างมิตรภาพทุกครั้ง หรือเวลา เขียน เมล์

ก็จะเขียน เริ่มต้น เอ่ยชื่อเพื่อนและตามด้วยที่รัก

ทั้งเพื่อนหญิงและชาย...คือเรารู้สึกรักจริงๆน่ะคะ 

sasinanda

ผมเข้าไปอ่านบันทึกที่ว่าแล้วนะครับ...น่าสนใจและมีสาระที่เป็นประโยชน์มาก  แต่ขอตั้งหลักสักพักแล้วจะฝากรอยคิดแลกเปลี่ยนอีกหน

โดยปกติ...ผมไม่ค่อยได้แสดงออกเช่นนี้จริง ๆ แต่ก็มีอย่างอื่นทดแทนอยู่บ้าง...ยิ่งในครอบครัวที่มีคุณพ่อ คุณแม่ พี่ ๆ  ลุงป้าน้าอา...เราต่างไม่ได้โอบกอดกันเลย  และบัดนี้ก็ตั้งใจว่าจะ "ทำให้ได้"  เห็นแต่ลูก ๆ โอบกอดคุณปู่ คุณย่าแล้ว  ...ผมต้องทำให้ได้

ขอบคุณมากครับ...

paew

หลังการโดนรุมแกล้งของพี่ ๆ ที่แสนดี...ผมมีเวลานั่งนึกทำสติและพอเห็นร่องรอยการเตรียมการอยู่บ้าง ..ไม่ว่าจะเป็นครั้งแรกที่พบพี่แป๊ด..ก็มีการอ้างว่า "มีรางวัลให้กอด"  เจอพี่สมพร ก็มีการร้องทักจากคุณย่ามแดงและครูเสือในทำนองเดียวกัน คือ "มีรางวัลให้กอด"...

ถึงจะเขิน  แต่ก็รู้สึกดีครับ....

ยืนยันว่ารู้สึกดีมาก ๆ  และรู้สึกดี จริง ๆ 

• อ้าว!ไปด้วยหรือ?
• คนหาดใหญ่เล่าอะไรให้ฟังหรือเปล่า
• อิ่มแอมด้วยบรรยากาศความรัก ความอบอุ่นค่ะ

ใบบุญ

ตกใจหมดเลย..นึกว่าจะตามมากอดอีกคนซะแล้ว  ที่ไหนได้ตามมายิ้ม...มาขำ  เท่านั้นเอง

แต่ยังไงก็ขอบคุณนะครับ

ย่ามแดง

แหงล่ะ..ผมไม่หล่อเหมือนท่านขุน..เลยต้องขุนให้บวม ๆ นุ่ม ๆ จะได้น่ารักน่ากอด...ไม่อยากคุยเลยว่าสมัยต่อยมวยก็หนักเต็ที่แค่ 51 กิโลกรัมเองนะครับ...

ตอนนี้ไม่ต้องพูดถึง....ทั้งน้ำหนักและความหล่อ ยกให้ท่านขุนไปเลยแล้วกัน

555

ดอกไม้ทะเล

ขอบคุณที่เกาะติดบันทึกเสมอมา..และถือเป็นเกียรติที่มีคนเฝ้าติดตามบันทึกและเรื่องราวต่าง ๆ ของผม..

ปรากฏการณ์รวมตัวของชาวบล็อก หรือแม้แต่การแลกเปลี่ยนทิ้งรอยความคิดไว้ตามบันทึกต่าง ๆ  คือภาพสะท้อนที่ฉายชัดว่า ในโลก G2K  ไม่เงียบเหงา เพราะยังมีคนให้เราได้คิดถึง

ขอบคุณมากครับ

ตามมายืนยันค่ะ

       คุณแผ่นดินหน้าแดงมาก ๆ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบค่ะ

nutim

ผมแอบดีใจนึกว่าจะมากอดเพิ่มอีกคน...แต่ตามไปดูภาพเหล่านั้นได้ในบล็อกของ อ.แป๋ว นะครับ...ผมว่ามิตรภาพของชาวบล็อกมหีศจรรย์เป็นอย่างมาก...ไม่ใช่ญาติก็เป็นประดุจญาติที่คลานตามกันมา

ส่วนเรื่องคุณแม่น้องดิน - น้องแดน  ยิ่งไม่ต้องห่วง  เธอใจกว้างยิ่งกว่าทะเล (แต่ก็เป็นทะเลที่ไม่เคยปราศจากคลื่น) ...ยิ้ม  ๆ

ขอบคุณครับ

อ. Handy

ยินดีที่มีคนต้องชะตากรรมแห่งมิตรภาพเช่นนี้มาก่อน  ..แต่มิตรภาพที่เกิดขึ้นก็งดงามและอบอุ่นเป็นยิ่งนักนะครับ  ..

กระนั้นก็อดสงสัยไม่หายว่า โอ๋-อโณ และ พี่เม่ย เกี่ยวข้องกับกรณีเช่นนี้อย่างไรบ้าง...ชักอยากจะไปถามแล้วสิครับ

สิริพร กุ่ยกระโทก

ขืนผมโดนแกล้งถึงขั้นหอมด้วยแก้มมีหวังสลบลงคาที่เป็นแน่...คนรักกัน...ยังไงก็ "หอม"  ไม่สร่างแน่ครับ...ไม่งั้นลองถามพี่สมนึกดูก็ได้...(ยิ้ม ๆ )

ผมยังไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตอยู่ในสวนป่าเหมือนหลายท่าน  ได้แค่แวะไปชั่วครู่ชั่วครั้ง   แต่ก็สัมผัสได้ถึงความยิ่งใหญ่ของสวนป่า...สัมผัสได้ถึงความเมตตาที่พ่อครูบามีต่อผองกัลยาณมิตรทั้งหลายอย่างมากมายมหาศาล

พ่อครูบา...เป็นภาพสะท้อนให้สังคมได้รู้ว่า "ในสังคมไทย ยังมีผู้ใหญ่ใจดีและมีศักยภาพอยู่อย่างเต็มเปี่ยม"...อยู่ไกลแค่ไหน...,ลึกและปลีกวิเวกสักแค่ไหนก็ไม่ไกลเกินกว่าความรักและความศรัทธาของผู้คนจะเดินทางไปถึง...

ผมขอบคุณครูอ้อยมากครับ...

อ.ลูกหว้า

• ประทานอภัยเถอะครับที่ว่า "แบบว่าในบล็อกเห็นแต่หน้าค่ะ ..พอเห็นเต็มๆ เลยลังเล"  ตรงนี้หมายถึงยังไงครับ..ชักสงสัยแล้วสิ...(ยิ้ม ๆ)
• ภาพที่เผยแพร่ไปใน G2K  ก็ไม่เป็นไรครับ 
• ใคร ๆ จะได้เห็นใจไม่ต้องแกล้งผมอีก...
• แต่ยืนยัน..มีความสุขมาก ๆ  ครับ

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน

• เพิ่งรู้ว่าคุณแผ่นดินเป็นคนขี้อาย ฮิ ๆๆๆ
• แหมก็ป๊อบปูล่านี่ค่ะ แม่ยกทั้งหลายก็อยากกอด
• ทุกคนดูมีความสุขมาก ๆ นี่คือภาพแห่งความทรงจำที่ดี ๆ

คุณแผ่นดินครับ

ผมเข้าใจว่าเรื่องการแสดงความรัก เป็นเรื่องกระอักกระอ่วนของชายไทย เกิดไปกอดคนโน้นคนนี้ เขาจะหาว่าเป็นคนเจ้าชู้ ชีกอ ผมไม่แน่ใจว่าวัฒนธรรมไทย มีการกอดไหม? แต่เราไม่ค่อยจะถูกเนื้อต้องตัวกันมากนัก สมัยนี้ผู้หญิีงจูงมือกันได้ แต่ผู้ชายจูงมือกันฟ้าผ่า ส่วนชายหญิงนี่ก็ได้แค่จูงมือครับ ผมไม่เห็นมากกว่านั้น

กอดก็มีหลายแบบ แบบกอดแน่นแนบชิด หรือกอดแบบเอาคอสวมกันแบบโก่งตัวนิดหน่อย ถ้าเป็นฝรั่งก็เป็นท่ากอดก่อนจะเอาแก้มชนกัน คือช่วงไหล่ลงมาไม่ได้สัมผัสกัน

ผมเองเคยถูกเพื่อนต่างชาติกอด ทำตัวลำบากเหมือนกันครับ คือตั้งท่าไม่ถูก ต้องลักษณะไหนถึงจะไม่ล่วงเกิน และดูเป็นธรรมชาติ ของแบบนี้ต้องฝึกครับ 

เชื่อว่าถูกกอดบ่อยเข้าก็จะชำนาญไปเอง ว่าไหมครับ? 

เม้ง สมพร ช่วยอารีย์ --------->

• ขออภัยอย่างมหาศาลในการตอบบันทึกอันล่าช้าของผม
• บรรยากาศที่บ้านพ่อครูบาหอมกรุ่นความรักเป็นอย่างมาก....
• ดูเหมือนคุณเม้งกับผมจะต้องชะตากรรมในเรื่องนี้คล้ายคลึงกัน... และครอบครัวผมทุกคนก็เป็นเช่นนี้กันจริง ๆ  แต่ก็สัมผัสถึงความรักได้จากการกระทำอื่น ๆ
• วันนี้ อ.ขจิต  ร่าเริงแจ่มใส  ...ทำหน้าที่ผู้ประสานได้อย่างดีเยี่ยมเลยครับ
• ตอนนี้ผมน้ำหนักเกิน 50  ขึ้นไปแล้ว...(555)...
• ขอบคุณครับ

สวัสดีครับ พี่หน่อย...

ดอกแก้ว

ขอบคุณในทัศนะอันดีและลุ่มลึกนี้มาก ๆ ...คนทั่วไปจะไม่ ชินกับ การแสดงความรู้สึกแบบนี้....แต่ถ้าเรา ทำด้วยกิริยาเคารพ จะให้ความรู้สึกพิเศษมากคะ

ขอให้พี่หน่อยมีความสุขกับชีวิตและการงานตลอดไป, นะครับ

นาง อัมพร อรุณศรี

• อันที่จริงก็เกือบไม่ได้ไป...แต่หัวใจสั่งก็ต้องไปอย่างไม่งอแง..
• ไม่เห็นมีใครเล่าอะไรให้ฟังเลยครับ..
• เห็นทีต้องกลับไปซักถามอีกรอบแล้วกระมังครับ...
• ขอบคุณมากครับ

พี่แป๊ด...ครับ...

คุณ รัตติยา เขียวแป้น

ถึงแม้ไม่ส่องกระจกในเวลานั้น - ก็รู้สึกได้ว่า ตัวเองหน้าแดง...ร้อนผ่าวไม่น้อยเลยทีเดียว..

ขอบคุณครับ..ขอบคุณทุกอย่าง รวมถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดของพี่ ๆ ทุกคน

อ๊ะจึ๋ยยย รูปพี่นี่มีแกล้งคืนป่าวอ่ะ  เลือกรูปสวยๆหน่อยก็ไม่ได้เน้อ...หัวหน้า

ว่าแต่ว่า...พี่หนิงไม่ได้เอี่ยวด้วยเด้อ  เรื่องกอดๆแกล้งๆอะไรเนี้ยยย พี่หนิงไม่รู้......แต่พี่หนิงเห็น  อิอิ

อาจารย์ ราณี ครับ...

Ranee

• เรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ณ บ้านพ่อครูบา เป็นความทรงจำที่งดงามและเป็นปัจจุบันสำหรับผมเสมอ
• ผมมีคุณสมบัติส่วนตัวอยู่อย่างหนึ่งที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก คือ ...ขี้อาย...
• แต่ก็ชอบทำอย่างอื่นกลบเกลื่อนเสมอ จนใคร ๆ  มองว่าผมกล้าแสดงออกซะงั้นไป
• ขอบคุณครับ..

สวัสดครับ คุณโก๊ะ...

• สงกรานต์ไปเที่ยวที่ไหนบ้างครับ..
• ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่กล้ากอดพ่อกับแม่ - แต่แสดง หรือกระทำอย่างอื่นให้ท่านได้รับรู้ถึงความรักที่มีต่อท่าน
• ทุกวันนี้ท่านชอบกอดเจ้าดินและเจ้าแดนมาก...
• เด็กทั้งสอง คือ สื่อกลางระหว่างผมกับทางบ้านได้เป็นอย่างดี
• ขอให้มีพลังใจและความดีงามในชีวิต. เสมอไปนะครับ

สวัสดีครับ คุณแว้บ...

คุณแว้บ

เป็นธรรมดากระมังครับถ้าโดนกอดถี่ครั้งก็คงชินไปเอง...แต่การกอดด้วยมิตรภาพฉันท์ญาติมิตรยิ่งใหญ่และอบอุ่นมากเป็นพิเศษ....และ วันนั้น ณ บ้านพ่อครูบาผมก็สัมผัสถึง "กอดสงบ"  ที่สุขล้ำอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ขอบคุณครับ....สิ่งอันใดที่แสดงออกซึ่งความรักอันบริสุทธิ์เราก็อย่าได้ลังเลเลยใช่ไหมครับ

DSS "work with disability" ( หนิง )

• ผมว่าภาพที่เลือกมาดีที่สุดเท่าที่ผมมีแล้วล่ะครับ...แต่ไม่เห็นต้องวิตก เพราะตัวจริง เสียงจริงตรงกันข้ามอยู่แล้ว..
• วันนั้นโดนแกล้ง..จนเซ่อไปเลยครับ...
• ไม่มีใครช่วยเลยสักคน..

ขอบคุณมากครับพี่อึ่งอ๊อบ..

Miss somporn poungpratoom

ผมแวะไปอ่าน "กอดสงบ"  มาแล้ว  และประทับใจมาก   ได้ความรู้และความรู้สึกที่อิ่มอุ่นเป็นที่สุด

ขอบคุณสิ่งดี ๆ จากพี่สาวที่แสนดี ...นะครับ