ผมเชื่ออยู่อย่างแรงกล้าว่าเราต่างมีความมุ่งมาดปรารถนาที่จะทำสิ่งดี ๆ ให้กับสังคมเสมอ ถึงแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่อยากจะทำนั้น ตัวเราเองก็อาจจะไม่มีความรู้ความจัดเจนในเรื่องดังกล่าวเลยแม้แต่น้อย แต่กระนั้นสำหรับผมแล้ว - ผมไม่เคยสิ้นหวัง และไม่เคยท้อแท้จนต้องวางมือและหันเหหัวใจหนีหายไปจากสิ่งที่อยากจะทำ !
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ล่าสุดเมื่อวันที่ 10 เมษายนที่ผ่านมา ผมเดินทางลงพื้นที่ชุมชนบ้านเม็กดำอีกครั้ง โดยมีคณาจารย์และบุคลากรในมหาวิทยาลัยร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเดินทางไม่น้อยกว่า 6 ชีวิต</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </p><p>ก่อนการเดินทางร่วมสัปดาห์ผมประสานงานโดยตรงกับท่าน ผอ.ศักดิ์พงศ์ หอมหวล (เม็กดำ 1) เพื่อประชุมร่วมกับชาวบ้านเกี่ยวกับการแลกเปลี่ยนข้อมูลในเรื่องการอนุรักษ์ธรรมาสน์เสาเดียวและการอนุรักษ์ใบลานอันเก่าแก่ที่ถูกทิ้งร้างไว้บนศาลาวัดในชุมชนบ้านเม็กดำ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่เคยได้สัญจรสู่พื้นที่เม็กดำ, ผมมีโอกาสได้สัมผัสกับมรดกทางวัฒนธรรมของชุมชนทั้งสองอย่างชนิดที่แตะต้องด้วยมือและสัมผัสด้วยใจอย่างลึกซึ้ง กอปรกับได้รับรู้ข้อมูลหลากเรื่องราวจากท่าน ผอ.ศักดิ์พงศ์ฯ ยิ่งเกิดแรงบันดาลใจที่อยากจะเป็นส่วนหนึ่งของการกระตุ้นเตือนให้ชุมชนได้ลุกขึ้นมาปกป้องและอนุรักษ์ทั้งสองสิ่งไว้อย่างจริงจัง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมครุ่นคิดและวิตกอยู่ไม่น้อยกับกระบวนการที่จะต้องทำงานในเรื่องดังกล่าว โดยเริ่มคิดว่าจะขับเคลื่อน หรือเริ่มต้นเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรบ้าง และด้วยความสัตย์จริง - ผมไม่มีความรู้ในเรื่องใบลานเลยแม้แต่น้อย – อ่านไม่ออก – บอกไม่ถูก ตลอดจนไม่รู้แม้กระทั่งกระบวนการของการดูแลรักษาใบลาน !</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> </p><p>แต่เมื่อต้องเริ่มต้นลงมือทำ ผมก็ไม่เคยหวาดหวั่นต่อสิ่งเหล่านั้น ผมได้รับไฟเขียวให้ประสานงานกับโครงการอนุรักษ์ใบลานในภาคะวันออกเฉียงเหนือของมหาวิทยาลัยฯ อย่างเต็มที่ - ลุยได้เต็มพิกัดเท่าที่ผมจะทำได้ และเป็นความโชคดีของผมที่หน่วยงานในสังกัดของมหาวิทยาลัยเห็นความสำคัญกระโจนลงมาช่วยเหลือผมอย่างเต็มเรี่ยวแรง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">สิ่งที่เราต้องการให้เกิดขึ้นในชุมชนก็คือ… การปลุกกระแสสำนึกของคนในหมู่บ้านให้ตื่นฟื้นขึ้นมาตระหนักถึงคุณค่าและความสำคัญในมรดกวัฒนธรรมของตนเอง ซึ่งเราก็กำหนดวัตถุประสงค์ก้าวแรกอย่างกว้าง ๆ คือ การประเมินดูว่าชุมชนมีความปรารถนาที่จะเรียนรู้และปกป้องในเรื่องใบลานของตนเองแค่ไหน.. มีใครในชุมชนที่มีความรู้ในเรื่องการอ่าน การเขียน หรือแม้แต่การอนุรักษ์บ้างหรือเปล่า !</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">การเดินทางไปยังชุมชนเม็กดำในวันนั้น จึงเป็นเสมือนการไปหยั่งวัดข้อมูลและสถานการณ์ทางชุมชนว่ามีองค์ความรู้และมีสำนึกของการหวงแหนใบลานอันเก่าแก่ของตนเองสักปานใด</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">คณะของผมไปถึงจุดนัดหมายอันเป็นศาลาวัดในเวลาประมาณ 09.00 น. ผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งหญิงและชายเตรียมพร้อมอยู่อย่างน่านับถือ อีกทั้งนิสิตของมหาวิทยาลัยที่มาฝังตัวอยู่ในหมู่บ้านตามโครงการ “เรียนรู้คุณธรรม นำชีวิตพอเพียง” ก็พร้อมเข้าสู่กระบวนการเรียนรู้นี้อย่างใจจดใจจ่อ</p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">กระบวนการแห่งการเรียนรู้เริ่มขึ้น เราแยกกลุ่มออกเป็น 2 กลุ่ม โดยกลุ่มแรกแยกตัวไปเสวนาแลกเปลี่ยนในเรื่องธรรมาสน์เสาเดียว ส่วนผมปักหลักอยู่ในวงเสวนาของเรื่องใบลาน</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เป็นที่น่าเสียดายว่าผู้เฒ่าผู้แก่ที่อาวุโสสุดของหมู่บ้านกลายกลับไม่สามารถให้ข้อมูลใด ๆ กับเราได้นัก - ทั้งประวัติความเป็นมา, เรื่องราวที่จารึกในใบลาน, หรือแม้แต่อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง เราก็ไม่สามารถรับรู้ได้จากปากคำประวัติศาสตร์ของชุมชน </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> </p><p>ผมได้เชิญให้บุคลากรของมหาวิทยาลัย คือ อาจารย์สมัย วรรณอุดร ช่วยสะท้อนความรู้เกี่ยวกับใบลานให้นิสิตและชาวบ้านได้เรียนรู้ร่วมกัน ซึ่งก็ถือว่าประสบความสำเร็จเกินคาด </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">แต่สภาพของใบลานที่ถูกทิ้งร้างไม่ได้รับการอนุรักษ์อย่างที่ควรจะเป็นก็ยากยิ่งต่อการรวบรวมเป็นเรื่องเป็นราวได้ในเวลาอันสั้น หลายชุดกรอบแห้ง ผุพังไม่เป็นชิ้นดี หลายผูก แตกยับและเลือนรางไปไม่น้อย แต่เท่าที่ทีมงานของเราเพียรพยายามจัดเก็บและรวบรวมเป็นชุดก็พอรับรู้ได้บ้างว่าใบลานเหล่านี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับพระสูตร, โหราศาสตร์, นิทานคำสอน เป็นต้น</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">จากนั้นก็ทำการสาธิตวิธีทำความสะอาดใบลาน, การห่อเก็บใบลาน, รวมถึงการฝึกปฏิบัติโดยให้ชาวบ้านทั้งกลุ่มช้างน้าวและนักเรียนเม็กดำได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการรักษาและอนุรักษ์ใบลาน รวมถึงการมอบหมายให้นิสิตของมหาวิทยาลัยช่วยเป็นพี่เลี้ยงในการดำเนินการในส่วนที่เหลือให้แล้วเสร็จในช่วงบ่ายของวันนี้</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> </p><p>ก่อนเดินทางกลับผมแจ้งอย่างตรงไปตรงมาต่อชุมชนและท่าน ผอ.ศักดิ์พงศ์ ฯ (เม็กดำ 1) ด้วยสุ่มเสียงอันจริงจังในทำนองที่ว่าผมยินดีช่วยเหลือทุกอย่าง ขอเพียงอย่างเดียว คือ ชุมชนต้องจริงจังที่จะเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งเหล่านี้อย่างจริงใจ และถ้าพร้อมเมื่อไหร่ทางเรายินดีที่จะมาจัดอบรมการอ่านใบลานและอนุรักษ์ใบลานให้ชาวบ้านและนักเรียนของโรงเรียนเม็กดำอย่างไม่มีเงื่อนไข</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมมีความมุ่งมั่นอยู่อย่างเงียบ ๆ ว่า สักวันจะต้องประสานความร่วมมือมายังชุมชนเพื่อสร้าง “ห้องเรียนชุมชน..คนรักษ์ท้องถิ่น” ให้เกิดขึ้นที่นี่ให้จงได้</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>นั่นคือความฝันที่ผมอยากทำให้เป็นจริง ถึงแม้จะเป็นกิจกรรมที่ผมไม่มีความรู้ ความสามารถและความจัดเจนในเรื่องดังกล่าว แต่ก็พร้อมที่จะทุ่มเทแรงกายและแรงใจประสานรอบทิศเพื่อให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นให้จงได้…. </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">พรุ่งนี้ผมจะเดินเรื่องอีกครั้งในมหาวิทยาลัย …</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมเชื่อว่ายังมีคนที่จะช่วยผมอีกเยอะ และขอเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือ ชุมชนต้องเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องเหล่านี้อย่างจริงจัง และจริงใจ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">เพราะนั่นคือ หนทางเดียวที่จะทำให้มรดกทางวัฒนธรรมอันเป็นใบลานคงอยู่ในชุมชนสืบไปอย่างไม่รู้จบ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>
ขอใช้โอกาสนี้ขอบพระคุณท่าน ผอ. ศักดิ์พงษ์ หอมหวล เป็นอย่างสูง ด้วยนะคะ วันนั้น ผอ.ท่านอยู่กับพวกเราจน 16.00 น.
ที่จริงทุกกิจกรรมที่ ค่ายฯเม็กดำ ท่านผอ. ไม่เคยทอดทิ้งพวกเราเลยค่ะ ทั้งอำนวยความสะดวก มาช่วยและเป็นกำลังใจให้เสมอ
สวัสดีค่ะ
ใบลาน (palmleaves) มีอยู่ที่ไหนบ้างนอกจากชัยภูมิคะ
เขาจาร เป็นอะไรคะ นิทานชาดก หรืออะไร
เห็นมีเก็บที่ไว้ที่ศูนย์ ศิลปวัฒนธรรมจังหวัดนครราชสีมา
เล่าเรื่องพญาคันคากเป็นพระโพธิสัตว์ นำทหารไพร่พลไปรบกับพระยาแถน ผู้ครองสวรรค์ให้แบ่งน้ำลงมาให้ชาวมนุษย์บนโลกได้ใช้ทำไร่ไถนา จนได้รับชัยชนะฝนตก ต้องตามฤดูกาล พืชพันธุ์ธัญญาหารสมบูรณ์ ผู้คนในเมืองมนุษย์ประสบความสุขถ้วนหน้า
ใบลานยังคงพบหลากหลายตามชุมชนต่าง ๆ แต่ที่เม็กดำนั้น สภาพเก่ากรอบเกรียมค่อนข้างมาก และไม่อยู่ในสภาพเป็น "ผูก" จึงยากที่จะดูและศึกษาได้ว่ามีการจารเป็นเรื่องราวใด ๆ บ้าง แต่หลังจากขับเคลื่อนกิจกรรมแล้ว คงมีความชัดเจนในเรื่องดังกล่าวในเร็ววันนี้ รวมถึงสามารถจัดเก็บเป็นมัดหรือเป็นผูกแต่ละเรื่อง ๆ ได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น
ขอบคุณครับ
ขอบคุณพี่พนัสครับ
ปัจจุบันกระแสจากสังคมเมืองนั้นแรง ซึม กระจายเข้าชนบท หมู่บ้านมากเท่าที่เห็น ทำให้ชาวบ้านส่วนมากลืมกับสิ่งเก่าๆที่ทรงคุณค่า
ผมว่าสถาบันการศึกษา ไม่ว่าจะเป็นระดับขั้นพื้นฐาน (โรงเรียน) ซึ่งอยู่ในพื้นที่อยู่แล้ว เกือบทุกๆบ้าน ต้องร่วมมือกันสถาบันการศึกษาที่เราเรียกว่า "อุดมศึกษา มหาวิทยาลัย" ซึ่งต้องเป็นที่พึ่งหลักให้ชุมชน นอกจาการจัดการศึกษาให้ลูกหลานเขาแล้วในท้องถิ่น
ผมว่า มมส ของเรามีทั้งคน สถาบันวิจัย ที่มีความรู้เรื่องเหล่านี้อยู่มาก จะเป็นที่ปรึกษา สนับสนุนเพื่อการอนุรักษ์สิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่เพียงเก็บ และแสดงไว้ในพิพิธภัณฑ์
ขอบคุณพี่พนัสอีกครั้งที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมเหล่านี้ครั
กิจกรรมนี้ที่กำลังทำเข้าประกันได้หรือเปล่าน้อ..(ยิ้ม ๆ )
....
เป็นความสัตย์จริงนะครับน้องแจ๊คที่พี่มีความสุขกับการที่จะได้เป็นส่วนร่วมกับกิจกรรมนี้ ถึงแม้จะเป็นผู้ประสานก็เถอะ กระนั้นก็รู้สึกเสมอว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมอย่างแท้จริง
มหาวิทยาลัยมีหน้าที่ที่จะต้องดูแลเรื่องเหล่านี้ร่วมกับชุมชนบ้าง..เพราะชุมชนก็จำต้องอาศัยศักยภาพทางวิชาการของสถานศึกษาไปช่วยให้ชุมชนเข้มแข็งและยั่งยืนขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
ขอบคุณนะครับ