ดินเคยดำน้ำเคยชุ่มพุ่มไพรเขียว

หล่อเลี้ยงชีพพันเกี่ยวมานานแสน

หลายชีวิตเปล่าเลยเคยคับแค้น

จึงผาสุขทุกแคว้นแผ่นดินทอง

     ทุนนิยมบ่มคนจนละโมบ

มือยาวโฉบกอบไว้หมายเจ้าของ

พวกมือสั้นฉวยต่อขอครอบครอง

คนจับจองผืนดินสิ้นผืนไพร

     เมื่อก้อนหินดินต้นไม้ไร้ที่เกาะ

น้ำจึงเซาะซัดดินหินจึงไหล

ดินน้ำฟ้าขอคืนพร้อมผืนไพร

เสียงสะอื้นสะเทือนไกลไปทั่วฟ้า

• ครู ภาทิพ ขอบคุณครับ
• ปณิธิ ภูศรีเทศ

ถึงคราวถูกเอาคืนยืนร้องไห้

กว่าจะคิดกันได้ก็สายสิ้น

ทั้งขุนเขา น้ำ ป่า และฟ้าดิน

ร่วมมือกันกลืนกิน คนครอบครอง

ธรรมชาติกราดเกรี้ยวขึ้งโกรธ

ฟ้าพิโรธ ดินร่ำ น้ำตาไหล

ทำโทษ ผิดคน หรืออย่างไร

เพียงแค่ชาวนาไร่ผู้ทุกข์ทน

ไยมิลงโทษพวกโหดหื่น

ต้นเหตุความสะอื้นโกลาหล

พวกนายทุน ขุด เจาะ ถาง ช่างหน้าทน

ธรรมชาติป่น ผู้กระทำ มิใช่ชาวไร่นา

***สงสารผู้ทุกข์ยากจากภัยน้ำท่วม ล้วนแต่คนยากคนจน***

สวยงาม...เลิศล้ำบทกวี...

อยากแต่งกาพย์กลอนให้งดงามด้วยภาษาแห่งบทกวี...

...น่าเสียดาย..ความสามารถมิทันถึง...

....ได้แต่แอบอ่าน....และแอบชื่นชมอยู่ในใจ...(ขอบคุณ..)

ชอบภาพจากเส้นปากกาดินสอ ประเภทนี้จากคุณปณิธิมากมายค่ะ

• ขอบคุณครับคุณ จริญญาที่กรุณาเข้ามาให้กำลังใจ เสมอมา...
• ปณิธิ ภูศรีเทศ