ผมเดินถือปิ่นโตตามพระบิณฑบาตร เป็นลูกศิษย์พระวัดเกาะทุกเช้า เป็นเวลา ๓ เดือน จึงได้เป็นผู้บริหารโรงเรียน
เดือนพฤษภาคม ๒๕๒๗ กรมสามัญศึกษาสั่งให้ผมไปปฏิบัติหน้าที่ผู้บริหารโรงเรียนวังหว้าราษฎร์สามัคคี ตำบลวังหว้า อำเภอศรีประจันต์ จังหวัดสุพรรณบุรี หลังจากรายงานตัวที่สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดแล้วก็เดินทางไปโรงเรียนพร้อมกับพื่อนครูอีก ๒ คน(อ.วัชระกับอ.ปรีชา)เราไปพบผู้ใหญ่บ้าน(นายเพียร ศรีชมภู) นำพาพวกเราไปที่โรงเรียนวังหว้าราษฎร์สามัคคี แล้วท่านก็ชี้ไปที่บริเวณทุ่งนา ไร่อ้อย พื้นที่สูงๆต่ำๆ ตรงกลางพื้นที่มีบ้านของชาวบ้านอยู่ ๑ หลัง ผมนึกในใจว่าผู้ใหญ่บ้านเล่นตลกอะไรกับพวกเราหรือเปล่า ผู้ใหญ่บ้านบอกพวกเราว่าบริเวณนี้เป็นสถานที่ก่อสร้างโรงเรียน พวกเรากลับมาตั้งหลักกันที่ร้านอาหารหน้าวัดเกาะหารือจะพักกันที่ไหนเพราะทุกคนจำเป็นต้องมีที่พัก แล้วพวกเราก็เข้าไปกราบท่านพระครูสุวรรณปัญญารัต เจ้าอาวาสวัดเกาะ(มรณะภาพแล้ว) พระเดชพระคุณท่านเมตตาให้พักที่กุฏิ ให้ศาลาไม้หลังใหญ่เป็นอาคารเรียนของนักเรียน จนกว่าโรงเรียน บ้านพักครูจะสร้างเสร็จ
๓ คืนแรกนอนไม่หลับคงเพราะแปลกที่และพระท่านก็ตื่นกันแต่เช้ามากเพราะท่านต้องทำวัตรเช้า ต้องบิณฑบาตร หลังจากท่านพระครูฉันเช้าเสร็จท่านก็จะสั่งลูกศิษย์ทุกคนให้เก็บ(อาหาร)ไว้ให้ครู พวกเราเริ่มเกิดความรู้สึก... ว่าเราต้องเป็นลูกศิษย์พระ ตกลงกันว่าเราจะแบ่งกันเป็นลูกศิษย์ถือปิ่นโตคนละสาย(เส้นทางที่พระออกบิณฑบาตร) แล้วก็สลับกันไปเรื่อยๆทุกวัน สิ่งที่ปรากฎกับพวกเรา
๑.นักเรียนที่ใส่บาตรกับพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย เมื่อเห็นครูถือปิ่นโตเป็นลูกศิษย์พระก็จะกระซิบบอกพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ว่าพวกเราเป็นครูเขา มีการไหว้ทักทาย(ครูกับศิษย์กับผู้ปกครอง)
๒.พวกเราได้ไปเยี่ยมบ้านนักเรียน ได้พบปะพูดคุย(วันละเล็กละน้อย)กับผู้ปกครองทุกวัน พวกเราใช้ระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน แล้วนะ(ตอนนั้นยังไม่รู้จักระบบดูแช่วยเหลือนักเรียน)
๓.บางวันคนรอใส่บาตรหลายคน พี่ป้าน้าอา เพราะอยากรู้จักครูหนุ่มๆและครูใหญ่
๔.เป็นการสร้างความสัมพันธ์กับผู้ปกครองกับชุมชน ได้รับการเชิญชวนให้ไปรับประทานอาหารมือเย็นจนพวกเราต้องจัดคิว ไม่ไปก็จะถูกต่อว่าอย่างโน้นอย่างนี้ ในที่สุดก็ต้องไป เท่ากับได้เยี่ยมบ้านนักเรียนอย่างละเอียดเก็บได้หมดทุกประเด็น
๕.พวกเราทานอาหารฟรีอย่างดีทุกมื้อ โดยเฉพาะวันพระญาติโยมดูแลพวกเราอย่างดีเยี่ยม
๖.นักเรียนทุกคนตั้งใจเรียนไม่มีปัญหา ใครไม่มาเรียน เช้าวันต่อไปก็จะพบผู้ปกครองตอนบิณฑบาตร หากป่วยก็จะถือโอกาสเยี่ยมด้วย
พวกเรามีความรู้สึกว่าในระยะนี้ ไม่ว่าจะคิดจะทำอะไร ดีไปหมดทุกอย่าง จะพูด จะคุย จะขอ อะไร อย่างไร กับใครจะได้รับการตอบรับ ยิ้มและ พยักหน้า ช่วยพวกเราทุกอย่าง นี่คืออิทธิพลของ
บ้าน วัด โรงเรียน(บวร)
เขียนดีค่ะ อ่านแล้วสรุปประเด็นการเรียนรู้ได้ค่ะ
หวังว่าสมาชิกใน สพท.สุพรรณคงอ่านกันนะคะ
พบกันที่อยุธยาค่ะ
สวัสดีค่ะท่าน ผอ.ประจักษ์...นายประจักษ์
ขอบคุณค่ะ
เป็นเกียรติอย่างสูงที่ นายขจิต ฝอยทอง (Khajit Foythong) มาให้กำลังใจ น่าจะได้พบท่านที่วรบุรี
OOHOOH ว่า ทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจ การมีสติ และที่สำคัญที่สุดคำว่า "รักดี" น่ะค่ะ ใช้ได้ทุกสถานการณ์เลย ท่าน ผอ.ว่ามั้ยคะ ? ขอบคุณค่ะ
สวัสัดีครับ OOHOOH สมัยนั้นสนุก ไฟแรงกำลังโชติช่วงชัชวาล ทุกอย่างสำคัญที่ใจ ถ้า ใจสั่งมา ทำได้หมด ทำได้ดี ทุกสถานการณ์ถูกต้องด้วยครับ ขอบคุณที่มาร่วม เป็นลูกศิษย์พระ
สวัสดีครับท่าน เกษตร(อยู่)จังหวัด เราใช้ศาลาวัดเกาะซึ่งเป็นศาลาไม้ที่ใหญ่ที่สุดในสุพรรณบุรี สมัยนั้น เป็นห้องเรียน เป็นห้องประชุม ทั้งนักเรียน ทั้งครู อาหารคาวหวาน เช้ากลางวันเพียบ ยิ่งวันพระนะ บานเลยแถม บรรดาคุณแม่(ผ้สูงอายุเราเรียกคุณแม่หมด)เก็บอาหารดีดีไว้ให้อย่างดี ช่องนั้นน้ำหนักขึ้นหลานโล ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ
สวัสดีครับ ท่านอาจาย์ใหญ่ ผมเป็นศิษย์รุ่นแรกของท่านนะครับ กว่าจะจบ ม 3 มาได้บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายเกือบแย่ไปตามๆกันเลยนะครับ เพราะต้องแบกจอบ แบกเสียมกันไปโรงเรียนเกือบทุกวันเลยน แล้วทำไมทีแรกโรงเรียนเราไม่ใช้ชื่อว่า โรงเรียนวรนาถรังษี ละครับ