ความผิดปกติทางกายนั้นมีจุดเริ่มต้นจากความพิการทางใจ


 

หากเราย้อนคิดทบทวนให้ดีแล้ว อาการผิดปกติของร่างกายที่ทำให้เกิดอาการป่วยและโรคภัยต่าง ๆ
ร่างกายของคนเรานั้นประกอบด้วยระบบที่ซับซ้อน ซึ่งแต่ละส่วนแต่ละระบบล้วนถูกควบคุมโดยระบบสมอรวมถึงศูนย์ควบคุมประสาทส่วนกลาง

สมองอีกทั้งศูนย์ควบคุมประสาทส่วนกลางล้วนแล้วแต่มีการดำเนินงานตามเหตุและปัจจัยแห่ง “จิตใจ...”

 

เหตุปัจจัยอันมีผลหลักทำให้สมองนั้นควบคุม สั่งการร่างกายเปลี่ยนไปนั่นคือ  “ความโลภ ความโกรธ และความหลง” ปัจจัยทั้งสามดังกล่าวทำให้ระบบควบคุมประสาทส่วนกลางนั้นผิดปกติ เมื่อระบบควบคุมรวน ร่างทั้งร่าง กายทั้งกาย ก็ต่างเซซวนและรวนเร มิต่างอะไรกับเรือที่ไร้หางเสือควบคุม ต่างก็ทำงานล่องลอยไปอย่างไร้ทิศทาง

เมื่อนั้นชุดความรู้ทางวิทยาศาสตร์ก็สั่งให้เราไปหาซื้อมาซึ่งยามา ควบคุม สะกด และยับยั้ง สมองก็ดี ศูนย์ควบคุมประสาทส่วนกลางก็ดี เพื่อยับยั้งความเจ็บปวดประการหนึ่ง เพื่อควบคุมระบบประสาทให้ทำงานอย่างที่เคยทำ อีกทั้งสะกดไว้ซึ่งความสั่นคลอน ใจที่เต้นระริก ผิดจังหวะจะโคลนไป

อันความโลภ ความโกรธ และความหลงนั้น ทำให้ใจนั้นสั่น เต้นเร็ว อีกทั้งทำให้ลมหายใจสั้น อากาศนั้นขึ้นไปเลี้ยงระบบสมองไม่พอ
อารมณ์ทั้งสามนี้นอกจากจะทำให้ขาดสติในส่วนของการควบคุมอารมณ์ การคิด การพูด และการทำแล้ว ยังทำให้ระบบร่างกายนั้นซวนเซไปเนื่องด้วยออกซิเจนที่จะเข้าหล่อเลี้ยงสมองรวมถึงช่วยในการเปลี่ยนถ่ายโลหิตนั้นไม่เพียงพอ เมื่อนั้น อาการวูบ หมดสติ ความดันสูง ความดันต่ำก็ประเดประดังกันเข้ามา แล้วแต่ว่าร่างกายใครพอใจจะรับโรคไหน หรือที่ใครต่อใครเขาชอบเรียกกันว่า “สุดแต่ใจจะไขว่คว้า...”

ใจนั้นเองเป็นประธาน
ใจนั้นใคร ๆ อาจจะมองว่าเป็นสิ่งที่ไม่มีรูปมีแต่นาม เมื่อครั้นนามเจ้ากรรมที่ปรวนไปเจ้ารูปนั้นก็แปรตาม
เมื่อใจดี ใจสบาย ร่างกายนั้นก็จะคลายเสียได้ซึ่งทุกข์จากเวทนา

โรคภัยต่าง ๆ นั้นทำให้เรานั้นได้รับทุกข์
เมื่อกายทุกข์แล้วก็อย่าไปให้ใจนั้นทุกข์
เมื่อใจสบาย ร่างกายก็มีแรงและพลังสามารถต่อสู้กับโรคร้ายต่าง ๆ นานาได้อย่างแข็งแรง
ชีวิตหลายคนในวัดนี้ก็ล้วนแต่เป็นคนที่ทางการแพทย์ล้วนฟังธงว่าอีกไม่กี่ปีตาย ไม่กี่เดือนตาย ไม่กี่วันตาย แต่เขาทั้งหลายก็กลับมีชีวิตอยู่รอดได้ด้วย “ใจดี”

อาทิเช่น การเป็นโรคมะเร็งในเม็ดเลือดขาวที่ท่านอาจารย์องค์หนึ่งป่วยมาตั้งแต่เด็ก วันนี้ก็ปาเข้าไปสามสิบสี่สิบปี ท่านก็มีชีวิตที่สุขสบายดี มิจำเป็นต้องถ่ายเลือด ท่านอยู่ได้ เป็นได้ เพราะ “ใจดี”


คนที่มีใจดี ศีลต้องดี
ศีลดีจะทำให้ “ใจดี”
คนที่มีใจดีคือคนที่ห่างจากกิเลส ไกลจากตัณหา ไม่ต้องพึ่งพาอารมณ์โลภ โกรธ หลง ในการดำเนินชีวิต ศีลนั้นเองจะช่วยให้เราดับทั้งกิเลสและตัณหาได้


รอยยิ้มนี้เองเป็นยารักษาโรคที่ประเสริฐสุด
รอยยิ้มจากใจที่ดีนั้นเองจะทำให้ชีวิตที่ถึงแม้ทุกข์ก็สุขได้
ทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นที่ใจ ดำเนินอยู่ด้วยใจ และสามารถจบลงได้ด้วยใจ
ใจดีมีค่าล้นเหลือ ใจดีสามารถคอยจุนเจือได้ทั้งจิตและกาย...


หมายเลขบันทึก: 194095เขียนเมื่อ 14 กรกฎาคม 2008 14:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:17 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท