มหาวิทยาลัยที่เข้มแข็งจะอยู่บนฐานของชุมชนที่เข้มแข็ง
มหาวิทยาลัยจะยั่งยืน ชุมชนก็ต้องมีการพัฒนาแบบยั่งยืน
มหาวิทยาลัยพึ่งตนเองได้ชุมชนก็ต้องพึ่งตนเองได้

                
                รากฐานที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งของสถาบันอุดมศึกษา เพื่อพัฒนาท้องถิ่น นั่นก็คือ นักศึกษาที่มีความสามารถ มีความเข้าใจและมีความรักในท้องถิ่นและชุมชน
                สถาบันอุดมศึกษามิได้เป็นเพียงแค่สถานที่ที่ให้บริการด้านการศึกษาเท่านั้น แต่มีหน้าที่ในการพัฒนาชุมชนและพัฒนาคนไปพร้อม ๆ กัน
                จุดมุ่งหมายของการทำงานในครั้งนี้ มุ่งให้พหุชน ได้รับประโยชน์ มุ่งให้พหุชนได้รับความสุขทั้งกายและใจ รวมถึงมุ่งให้พหุชนประสบความสำเร็จ โดยผ่านการจัด กระบวนการเรียนรู้ให้กับนักศึกษาและชุมชนให้เขาได้เรียนรู้ตนเอง รู้จักตนเอง รู้จักชุมชน ท้องถิ่นของตนเอง เมื่อเขารู้จัก เขาก็จะรู้ปัญหา ถ้าเขารู้ปัญหา เขาก็จะทราบว่าเขาจะต้องไปหาข้อมูลและวิธีการแก้ไขปัญหามาจากที่ไหน เพราะสังคมแห่งการเรียนรู้ในปัจจุบันนั้นเป็นยุคสมัยที่เรียกว่า Knowledge Explosion หรือความรู้ที่กำลังระเบิด องค์ความรู้ต่างๆได้ระเบิดและเผยแพร่ออกมาสู่สังคมอย่างมากมายและคนในชุมชนทุกคนสามารถเข้าถึงความรู้ต่างๆ ได้อย่างไม่มีขีดจำกัด

                 “การเรียนรู้ที่ทรงพลังและมีคุณค่ามากที่สุดคือ การเรียนรู้ที่เกิดจากการได้ลงมือทำหรือปฏิบัติจริง เป็นความรู้ที่เกิดขึ้นกับตัวของเราเองไม่ว่าสิ่งที่ได้ทำนั้นจะผิดหรือถูก เมื่อตัวเราทำผิดเราก็จะได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่ถูกนั้นมันเป็นอย่างไร สิ่งที่ผิดและถูกนั้นก็จะกลายเป็นความรู้และประสบการณ์ที่จะติดตัวนักศึกษาและชุมชนตลอดไป”

ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ