Multiversity on Blog.


การสร้างเครือข่ายทางวิชาการให้เป็นองค์กรเสมือน (Visual Organization) ที่รวมตัวทางกายภาพกันแบบหลวม ๆ แต่แน่นแฟ้นกันด้วยมิตรภาพนั้น ผมเคยเห็นแสงริบหรี่ครั้งแรกเมื่อครั้งที่ได้มีโอกาสไปเรียนหนังสือที่จังหวัดอุบลราชธานี

แสงริบหรี่ในครั้งนั้นผมเห็นได้จากการอ่านพันธกิจ วิสัยทัศน์ จากเอกสารในการร่างหลักสูตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบการดำเนินงานการจริงของหลักสูตรกับผู้ให้ทุน

ผมเป็นคนนิสัยเสียอย่างหนึ่งคือ เป็นคนคาดหวังสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการคาดหวังว่าจะได้พบอะไรใหม่ ๆ และสดใสทาง "วิชาการ"

แต่ข้อเสียของคนคาดหวังสูงนั้นก็คือ เมื่อผิดหวังแล้วจะเสียใจมาก ก็คือ อยู่สูงมากพอตกก็เจ็บมากเป็นของธรรมดา

ในช่วงสามปีกว่านี้ที่ได้มีโอกาสมาฝึกฝน อบรมตนในสถานที่แห่งใหม่ ผมก็ยังแอบหวังเล็ก ๆ ว่าพื้นที่เสมือนแห่งนี้ (G2K) จะสร้างความฝันและความหวังในเรื่องเครือข่ายทางวิชาการแบบเสมือนนั้นให้เกิดขึ้นได้จริง

แต่นี้ก็ผ่านไปหลายปีแล้ว ในส่วนตัวของผมเองน่าจะเลยช่วงเวลาของการดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันแล้ว คือ น่าจะเลยช่วงเวลาการทักทาย จิจ๊ะ หรือสร้างความประทับใจเมื่อครั้งแรกพบ (First Impression) แล้วมา "ลุย" งานทางวิชาการให้เกิดความกระเพื่อมและกระพือในสังคมไทย

ในหลาย ๆ ครั้งผมเห็นไฟที่ไหม้ฟาง โหมแรง และดับไป

ในหลาย ๆ ครั้งผมเห็นคนมีไฟเข้ามาแล้วก็ถอยออกไป เพราะไม่มีความจริงใจทางวิชาการ

แต่ในข้อเสียทั้งหลายของผมที่กล่าวมาข้างต้น ก็ยังดีที่มีข้อดีอยู่ข้อหนึ่งคือผม "กัดไม่ปล่อย" เพราะอย่างไรผมก็เห็นแล้วว่า G2K เป็นสังคมที่มีประโยชน์ ถึงแม้ว่าจะอยู่ในช่วงดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์นานไปหน่อย แต่ก็ยังฝากความหวังเล็ก ๆ ไว้ว่า ชุมชนแห่งนี้จะสร้างความเปลี่ยนแปลงทางวิชาการของเมืองไทยได้อย่างแท้จริง

สิ่งที่ผมเฝ้าตั้งตารอก็คือ อยากเห็นคนที่ทำงานอาชีพใด เขียนงานในอาชีพนั้น เล่ากลเม็ด เคล็ดลับ สิ่งละอัน พันละน้อย จากงานในตำแหน่งหน้าที่หลักของตนเองที่ได้ประสบพบเจอในแต่ละวันนำมารวมลงไว้ใน G2K ซึ่งเป็นไดอารี่ดิจิตอล (DD)

ผมแอบมองเว็ปไซด์ของพันธุ์ทิป (Pantip.com) ซึ่งมีมีมากหน้า หลายตา เข้ามาถกเถียงกันในเรื่องโน้น เรื่องนี้ อาทิเช่นเรื่องงานก่อสร้าง ซึ่งก็หน้าแปลกที่ผมเองได้ความรู้เรื่องงานก่อสร้างจาก pantip มากกว่าที่นี้เสียอีก

ทั้ง ๆ คนที่เข้ามาเขียนบล็อกใน pantip เอง (bloggan.com) ก็ไม่ใช่นักวิชาการที่มีดีกรีปริญญาโท ปริญญาเอกอะไร แต่เขามีพลังในการที่จะบอกสิ่งที่เขาได้เจอมาจริง ๆ (Tacit knowledge) บอกเล่า และมาคุยกัน ทั้งผู้บริโภค ผู้ขาย เขาก็มาคุยกัน จอยกัน เถียงกัน ต่างฝ่ายต่างก็หยิบยกประสบการณ์ของแต่ละคนที่เคยทำงานมาแลกเปลี่ยนกัน เถียงกันบ้าง คุยกันบ้าง แต่คนหน้างานแบบผมได้ประโยชน์จากการอ่านในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันทั้งสองฝ่าย

เรื่องของ multiversity จึงไม่ควรจะเป็นเรื่องที่น่าสนใจเท่านั้น แต่ควรที่จะทำให้เกิดขึ้นจริงในสังคมของนักวิชาการแห่งนี้

อย่าให้เขาสบประมาทได้ว่านักวิชาการนั้นดีแต่พูด พอทำจริง ๆ แล้วก็ทำไม่เป็น เหมือนกับครั้งหนึ่งที่สวนโมกขพลาราม อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี คนที่เรียนจบปริญญาเอกด้านจิตวิทยา อกหัก ทำใจไม่ได้ เศร้าโศรก เสียใจจนต้องไปบวช จนมีคำถามว่า จบปริญญาเอกทางด้านจิตวิทยาแล้วเข้าใจอะไรในชีวิตบ้างหรือเปล่า

ในความคิดส่วนตัวของผม ถ้าวัด KPI โดยนำใบปริญญาของสมาชิก (Blogger) ของเวปต่าง ๆ ในเมืองไทยมาคิดหาค่าเฉลี่ยแล้ว ผมเชื่อว่า KPI ทางด้านมันสมองของ G2K เหนือกว่าชุมชนอื่นหลายเท่า

เราน่าจะใช้ความเข้มแข็งทางปัญญาของสมาชิกได้มากกว่านี้ มากกว่าที่จะปล่อยให้สมาชิกอยู่ในช่วงเวลาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันตลอด (ผมขอย้ำอีกครั้งว่า สิ่งที่เขียนในบันทึกนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวซึ่งอาจจะผิด)

แต่นั่นก็เป็นเพียงความคาดหวังของคนไทยตัวเล็ก ๆ ที่ได้เข้ามาใช้ทรัพยากรในชุมชนแห่งนี้ซึ่งมีที่มาจากภาษีของพี่น้องชาวไทย ที่หวังว่าจะสร้างประโยชน์กลับคืนไปให้ได้มากที่สุด

ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ

15 เมษายน 2553 

 

คำสำคัญ (Tags): #g2k#multiversity
หมายเลขบันทึก: 351755เขียนเมื่อ 15 เมษายน 2010 14:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 13:40 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

ปัญหา(ดีดี)ไม่มา...ปัญญา ไม่เกิด

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท