กรณีด.ช.พลาม เป็นกรณีที่พ่อแม่ต้องเหนื่อยมากที่สุด ต้องวิ่งไปทั้งโรงพยาบาล ที่ว่าการอำเภอเมืองระนอง และเทศบาลเมืองระนอง หลายรอบครับ

เริ่มแรกเมื่อพวกเขารู้ว่าแจ้งการเกิดลูกได้ แต่ขาดพยานหลักฐานจากโรงพยาบาล พวกเขาต้องวิ่งไปที่โรงพยาบาลระนองเพื่อขอหนังสือรับรองการเกิดจากโรงพยาบาลระนอง อีกครั้ง แม้ว่าเวลาจะผ่านมา 10 ปี แล้วก็ตาม ทางโรงพยาบาลก็ยินดีที่จะออกท.ร.1/1 ให้ใหม่

เมื่อพวกเขามาหาผมโดยพาลูกมาด้วย ผมก็บอกว่าให้กลับไปที่โรงพยาบาลแก้ปีเกิดใหม่ เนื่องจากรูปร่างกับเอกสารผิดจากความเป็นจริง กล่าวคือในท.ร.1/1 ด.ช.พลาม ถือกำเนิดมาในอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

และต้องไปยกเลิกทะเบียนประวัติท.ร.38/1 เลข 00 ของลูกที่ที่ว่าการอำเภอเมืองระนอง เนื่องจากกฎหมายห้ามไว้ไม่ให้แต่ละคนมีเลขบัตรประจำตัว 2 ชุด โดยให้เหตุผลว่าพวกเขาสำคัญผิดคิดว่าลูกของตัวเองจัดอยู่ในกลุ่มผู้ติดตามแรงงานชาวพม่า 3 สัญชาติ ทั้งนี้เพื่อจะได้ไปแจ้งเกิดลูกที่เทศบาลเมืองระนอง

ด.ช.พลาม เกิดเมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2542 ที่โรงพยาบาลระนอง โดยพ่อถือบัตรหมายเลข 6 ส่วนแม่ถือบัตรหมายเลข 00 และได้นำลูกไปขึ้นทะเบียนประวัติหมายเลข 00 ด้วย

ปัญหาที่เกิดขึ้นก็คือ แม้ว่าพวกเขาจะพูดภาษาไทยได้ แต่ก็ไม่รู้จะสื่อสารให้เจ้าหน้าที่เข้าใจอย่างไร ผมก็เข้าไปช่วยโดยอ้างเหตุสำคัญผิดข้างต้น และก็สามารถขอยกเลิกเลข 00 ได้

วันต่อมาไปขอแจ้งการเกิดที่เทศบาลเมืองระนอง โดยบอกเจ้าหน้าที่ว่าเลขประจำตัวของลูก 00 ได้ยกเลิกไปแล้ว มาขอแจ้งเกิดใหม่ตามความเป็นจริง ตามสิทธิอาศัยอยู่ของพ่อแม่ ณ เวลาที่เด็กเกิด

ปรากฏว่าแจ้งเกิดได้สำเร็จ ได้รับสูติบัตรท.ร. 3 หมายเลขประจำตัวขึ้นต้นด้วยเลข 7 ได้รับการย้ายเข้าบ้านของพ่อที่อยู่ในเขตเทศบาลไม่ต้องไปทำเรื่องแจ้งย้ายเข้าที่อำเภอ และบัดนี้ด.ช.พลาม ก็ไปทำบัตรประจำตัวที่เทศบาลเมืองระนองเรียบร้อยแล้ว