เถาอัญชัน


วัฏฏะสังขาร,ทุบ ๆ กระเทาะ ๆ พอเห็นเม็ดก็โปรย ๆ ไปเถอะคุณหม้อ ,เดี๋ยวฝนมา..หม้อก็จะเห็นดอกมันเอง,ไต่ราวไหมพรมประดิษฐ์...,โธ่...มันก็มีอายุเท่านี้แหละคุณหม้อ....

เถาอัญชัน


วงเวียนวัฏฏะสังขาร ไม่ได้เป็นจริงแต่กับมนุษย์หรือสัตว์
ต้นไม้ แม้จะเป็นเพียงวัชพืช ไม้ดอก ไม้ใบ หรือไม้ยืนต้นให้ดอกให้ผล ก็อยู่ในวงเวียนวัฏฏะสังขารเช่นเดียวกัน

ฉันปลูกต้นอัญชันต้นนี้ เมื่อเดือนเจ็ดปีที่แล้ว จากฝักแก่ ซึ่งภายในมีเมล็ดน่าจะประมาณ ๘– ๑๐ เมล็ดต่อฝัก ฝักของเจ้าเหมือนฝักมะขาม แต่เล็กกว่ากันหลายเท่าตัว คุณยายสมทรงแม่ของ “ป้านา” แม่บ้านที่สนิทกันรูดฝักออกมาจากต้นที่บ้านของตัวเอง แล้วก็บอกกับฉันว่า

“ทุบ ๆ กระเทาะ ๆ พอเห็นเม็ดก็โปรย ๆ ไปเถอะคุณหม้อ (สำเนียงเหน่อของคนนครปฐม) เดี๋ยวฝนมา ไม่นานหม้อก็จะเห็นดอกมันเอง”
ฟังจากคำพูดของคุณยาย รู้สึกว่าจะปลูกง้ายง่ายฉันคิดเอาในตอนนั้น จึงรับมาจากมือของคุณยายเพียง ๕– ๖ ฝัก คะเนดูว่าคงจะมีสัก ๒๐ – ๓๐ เมล็ดกระมัง

ระหว่างทางขับรถกลับบ้าน ก็เล็ง ๆ ไปพลางว่าจะโปรยไว้ที่ตรงส่วนไหนของสวนขนาดจิ๋วของฉันดี

เพราะที่ฉันเรียกว่าสวนนั้น เป็นสวนที่รอดพ้นจากการราดปูนซีเมนต์ของคณะกรรมการบ้านพักในโรงพยาบาล มีดินอยู่เพียงหน้ากว้าง 0.๕ เมตร ยาว ๒.๕ เมตร..... เอาเถอะน่ะ ฟังดูว่า ต้นไม้ที่ฉันแสนโปรดสีของดอกนี้ ปลูกไม่ยาก

”ไม่นานคุณหม้อจะเห็นดอกของมันเอง” กลับถึงบ้านไม่รอช้า ฉันจึงพรวนดิน หรือจริง ๆ คือใช้ช้อนส้อม คุ้ย ๆ แคะ ๆ ดิน แล้วก็โปรยเมล็ดในฝัก ซึ่งเป็นเม็ดเล็ก ๆ และสีดำ ๆ คล้ายเมล็ดแตงโมจิ๋ว

ไม่มีการปักไม้อะไรไว้เป็นอันเสร็จพิธีกระบวนการปลูกที่ง่ายที่สุด


ฉันเฝ้าแวะเวียนไปดูเจ้า ณ ที่ ๆ โปรยเมล็ด เจ็ดวันแรกยังไม่เห็นอะไรเลย เถอะน่ารออีกสักนิด เราก็ได้ชื่อว่ามือเย็นนี่นะ

ผ่านมาอีกสี่ซ้าห้าวัน ใบอ่อนบวกต้นอ่อนของเจ้าก็โผล่มาชมโลกสำเร็จ ยอมรับว่าฉันดีใจมาก เอาล่ะ ที่นี้จะได้กินบัวลอยมีสีม่วง ไม่ก็ข้าวสีม่วงกันบ้างละ.....ฮิฮิ.....ความจริงฉันคิดถึงดอกไม้ที่แสนน่ารัก เจ้าของสีม่วงสดเจิดจ้า งดงามในแง่ศิลปะ มากกว่าเรื่องจะต้มยำทำแกงกับดอกของเจ้าก่อนหรอกนะ

ดู ๆ ฉันเป็นคนโหดร้ายพอสมควร.....ที่คิดกินดอกไม้ที่ตัวเองปลูกขึ้นมากับมือได้ลงคอ

เวลาผ่านมาอีกเดือนสองเดือนที่ฉันได้เห็น ดอกและเถาของเจ้า ไต่ราวไหมพรม.....

เนื่องจากข้อจำกัดของที่ดิน

ฉันจึงประจงใช้ด้ามของไม้กวาดร้อยไหมพรมสีเขียวอ่อน ที่เที่ยวหาซื้อมา เพื่อร้อยไปแขวนไว้บนขอบรั้วโลหะส่วนที่เป็นแง่ง ๆ ก่อน แล้วก็หยิบจับเอาหนวดของอัญชันวัยละอ่อน ไปพัน ๆ ไว้ที่ไหมพรม

คุณยายบ้านใกล้ยังส่งเสียงทักทายว่า "ไม่ต้องลงแรงพันมากหรอกลูก เดี๋ยวมันก็ไปของมันเองแหละ" ความที่กลัวว่าเจ้าจะโตช้า เป็นห่วงว่าเจ้าจะไม่ค่อยได้อาบแดด ฉันก็ได้แต่พัน ๆ ไปเรื่อย ๆ เหงื่อหยดไปหลายหยาด.....ทั้งที่ไม่ใช่งานที่ยากเย็น


ประมาณรวมได้เก้าเดือนที่ ฉันเห็นเถาเจ้า ไม่รู้ต้นไหนบ้าง สี่ – ห้า ต้นได้กระมังที่พันกันเอาเองบ้าง พันไหมพรมบ้าง พันขอบแง่งรั้วบ้าง เพื่อแย่งกันชูช่อ ชูดอกรับแสงตะวัน สีม่วงพราวไปทั่วริมรั้ว

เถาเจ้าดูแข็งแรงมาก สีเทาปนขาวคล้ายผมสีดอกเลาของผู้เฒ่า ซึ่งคงเคยเป็นชายฉกรรจ์มาก่อน.....ทำไมไปคิดว่าเจ้าเป็นชายได้ก็ไม่รู้ ทั้งที่ดอกของเจ้าสุดแสนสวย ม่วงหวานแฝงความเข้มแข็ง เพราะเป็นหวานของสีม่วงอ่อน ไล่ ไล้ปนไปกับสีม่วงเข้ม กลีบดอกเจ้ายังซ้อนกันหลายชั้นเสียด้วย.....

กลีบดอกดูบอบบาง ปนหวานปานสตรี แต่เถาที่อยู่ติดกับพื้นดินของเจ้า รวมถึงเถาที่ไต่ราวไปตามกำแพง กิ่งก้านของตัวเอง และ ราวไหมพรมประดิษฐ์ ดูแข็งแรงเหมือนแขนของชาย

คงจะเป็นชายคนรักที่คอยปกป้องดูแลผู้หญิงของเขา


พอขึ้นเดือนที่สิบเท่านั้นเอง เถา ดอก กลิ่นของดอกของเจ้า รวมไปทั้งสีม่วงอ่อนของบัวลอยไข่หวาน (แฮ่ม) ยังไม่จางหายไปจากความทรงจำ.....

อีกทั้งยังไม่ครบรอบฝนปีที่สองของเจ้าเลย ฉันเห็นเจ้าโรยราเสียแล้ว ใบเจ้าร่วงพรู ทิ้งก้านเล็ก ๆ ของเจ้า ให้เหี่ยว แล้วที่สุดแห้งกรอบหลุด ร่วงไป ถัดจากนั้น เถาเจ้า เริ่มที่เถาเล็ก ๆ ค่อย ๆ แห้ง แล้วคืบมาที่เถาหลัก .....เจ้าถึงกาลอายุของเจ้า หรือเจ้าป่วยกันแน่

ฉันจึงไปถามยายสมทรง แม่บุญธรรมของเจ้า ยายได้แต่หัวเราะเห็นฟันเปื้อนน้ำหมาก แล้วก็พูดด้วยสำเนียงอันเป็นเอกลักษณ์ว่า

“โธ่ คุณหม้ออัญชันมันก็มีอายุเท่านี้แหละคุณหม้อ”
ว่าแล้วยายก็รูดฝักของอัญชันจากเถา ที่คงผ่านการ เกิด – ดับ เกิด – ดับ มาหลายรอบ ที่หน้าบ้านให้ใหม่ .....พร้อมทั้งกำชับดังเดิมว่า


“ทุบ ๆ กระเทาะ ๆ แล้วก็โปรย ๆ ไปเถอะคุณหม้อ ...เดี๋ยวฝนมาหม้อก็จะเห็นดอกมันเอง”


หมายเลขบันทึก: 130125เขียนเมื่อ 20 กันยายน 2007 22:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2014 22:18 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (21)
  • สมัยเรียนคุณหมีเชอรี่เคยหัดทำขนมช่อม่วง  ใช้ดอกอัญชัญมาทำเป็นสีม่วงค่ะ  นำมาคั้นน้ำจะได้สีน้ำเงิน  หยดน้ำมะนาวไป 2-3 หยด ได้สีม่วงสวยเลยค่ะ

ขอบคุณมากมายเลยค่ะ

ต้อนรับ,ตามอ่านแล้ว...ย้งเผยเทคนิคให้ด้วย

ว่าง ๆ จะตามไปเยี่ยมบ้านนะคะ

มาแวะโน้ตไว้ว่า เป็นบทความ"ชิ้นแรก" ที่ได้รับการตีพิมพ์ ลงหนังสือเล็ก ๆ ฉบับหนึ่ง

:)

ที่บ้านก็มีต้นอัยชัยต้นหนึ่งคะ ไม่สวยเลยเพราะไม่ได้บำรุง คงจะต้องใช้วิธีของคุณจริยาไปใช้นะคะ เถาอัยชัยจะได้สวย ไม่มีเวลาดูแลต้นไม้ แต่ก็คงไม่ใช่พอเห้นดอกก็ชอบคะ

คุณประกายคะ ถ้าเวลาน้อย ดิฉันใช้วิธี แตะ ทักทายเขา ที่กิ่ง ก้าน ใบ ดอก และพูดคุยกับเขา เท่านี้เขาก็แข่งกันออกดอกให้เราชื่นและชม ได้สุขใจค่ะ

โห พี่หมอ เหมือนอ่านใจกันออกเลยค่ะ

วันนี้มีฝรั่งถามว่า เธอนับถือพุทธเหรอ ทำไมกินเนื้อ (คนที่นี่จะรู้จักพุทธแบบธิเบต แบบไตหวัน มากกว่า)

มัทก็ตอบไปแค่สั้นๆว่า "พุทธมีหลายแบบ แบบของเราเป็นแบบดั้งเดิม จริงพระพุทธเจ้าก็ทานเนื้อนะ"

เค้าก็พยักหน้ารับรู้ว่าพุทธมีหลายนิกาย แต่เค้าก็ไม่ได้สงสัยจะถามอะไรต่อ

ไอ้มัทเองก็แหมอยากจะคุยต่อแต่เค้าเปลี่ยนเรื่องสนใจไปแล้ว...

กลับมาบ้านมาเจอบันทึกนึ้ของพี่พอดี ตรงใจมากๆค่ะ

เจษฎ์ก็เคยพูดว่า พืชมันก็มีชีวิตนะ ไม่ใช่แค่สัตว์ คนที่เป็นมังฯ/ทานเจหลายๆคนทำไปโดยที่ไม่ได้เข้าใจ เรื่องกรรมและวงเวียนชีวิตของสรรพสิ่ง อย่างภาพรวมๆ ด้วยซ้ำ ส่วนคนที่เข้าใจแล้วเป็นมังฯ/ทานเจแบบง่ายๆนี่สิ ของจริง น่านับถือ

  • การ เกิด – ดับ เกิด – ดับ

  • วงเวียนวัฏฏะสังขาร

  • เดี๋ยวฝนมา ไม่นานคุณหม้อจะเห็นดอกของมันเอง

  • เดี๋ยวมันก็ไปของมันเอง

  • “โธ่ คุณหม้ออัญชันมันก็มีอายุเท่านี้แหละคุณหม้อ”

ขอบคุณพี่หมอมากค่ะ (ขอบคุณคุณยายด้วย!)

 

บรรยายภาพได้สวยงาม น่ารักมากค่ะ เข้าใจค่ะ ว่าเป็น"บทความ" "คงจะเป็นชายคนรักที่คอยปกป้องดูแลผู้หญิงของเขา" ตรงนี้แหละค่ะ ขอเถียงในใจ ชายในฝันแบบนี้ มีแต่ในนิยาย กับ นิทานมั้งคะ

P เพิ่งผุดความคิดว่า "แม้เราเป็นหญิง เราก็ดูแลชายคนรักของเราได้ "
และ ความรัก บางครั้งเรามั่นใจหรือว่าเรารักเขา เรารักที่เขารักเรา หรือเปล่า

ถ้าวันใดเขาไม่รักเรา หรือดูแลเราลดลงไป เราเกิดอาการหวั่นไหวใช่หรือไม่

หรือเขาคุยกับเราน้อยลง เขามีภาระกิจเพิ่มขึ้น
เขาไว้ใจเราแล้วว่าเราเข้มแข็ง เขามั่นใจว่าเรา(สองคน)เข้าใจกัน
เท่านั้นก็มิมีสิ่งใดมาสั่นคลอนความรักเราได้

ยาวค่ะ..เปิดบันทึกวันหลังดีกว่า ง่วงซะแล้ว

มาอ่านแล้วเห็นสัจธรรมของชีวิตค่ะ

เล่าได้น่ารักมากค่ะ น้องหมอเล็กเป็นคนละเอียดนะคะจำวันนับเวลาที่ปลูกและรอคอยได้ ต้นไม้ที่บ้านนั้นพี่มักดีใจที่เห็นเขาค่อยๆผลิใบเพิ่มขึ้นในแต่ละวันอย่างทักทายผ่านๆ พอเห็นดอกก็ดีใจมาก ทุกสิ่งเป็นไปตามวัฏจักรของมัน ไม่ว่าเราจะชอบใจหรือไม่นะคะ หากเข้าใจแล้วทำให้ทุกข์น้อยลงเยอะค่ะ

P  ค่ะพี่ศศิ และอัญชันนี้เป็นดอกไม้ เถาไม้ ที่มีวงจรชีวิตของเขาซะด้วยค่ะ

บางวันน้องก็จับกลีบดอกบางเขาอย่างเบามือ แล้วปล่อยให้เขาชูช่ออาบแสงแดดตะวัน

บางเช้าอยากกินดอกสด หลังรดน้ำเขาเสร็จ อดไม่ได้ปลิดมาเคี้ยวตุ้ย ๆ

เก็บบางดอกมาคั้นน้ำด้วยวิธีง่าย ๆ คือ บีบ ๆ เอาน้ำเขาไปหุงข้าว กลีบดอกบางดอกใช้มีดปอกผลไม้หั่นเล็ก ๆ ปนลงไปในการหุงข้าว

ข้าวสวยมื้อนั้น ๆ จะฮ้อม หอมมากเลยค่ะ ;P

ทุกสิ่งเป็นไปตามวัฏจักรของมัน ไม่ว่าเราจะชอบใจหรือไม่นะคะ

หากเข้าใจแล้วทำให้ทุกข์น้อยลงเยอะค่ะ

ค่ะ พี่นุชคะ  P

วันที่พบพี่นุช คงได้จดจำถ้อยความ ถ้อยคำ จับใจไปไว้เตือนตน

หรือบอกต่อผู้อื่นอีกค่ะ

สวัสดีค่ะ

ตามมาอ่านเถาอัญชัน

ต้นหลังบ้านได้มาทั้งต้นค่ะ ไม่ได้เริ่มจากเมล็ดเหมือนในบันทึกนี้ ตอนแรกก็ต้นเล็กๆ ตอนนี้เลื้อยจนถึงหลังคาอาคารแล้ว

เก็บดอกมาต้มน้ำดื่มได้แทบทุกวันเลยค่ะ

P
เพิ่งเห็นว่ายังไม่ได้ทักทายคุณแม่ลูกอ่อน
ป่านนี้จ้ำม่ำ ซนแค่ไหนแล้ว น่าฟัดขนาดไหนแล้วค่ะ
อัพเดทรูปภาพแล้วยังน้อ ต้องค้นดู

อ่านแล้วรู้สึกว่าดีครับ

ว่างก็ส่งไปลงหนังสือ หรือนิตยสารบ้างนะ

จะคอยอ่านครับ

คุณณัฐรดา เอาดอกอัญชัญมาฝากไว้ที่นี่ด้วย คงเป็นฝีมือวาดเองด้วยหรือเปล่าครับนี่

Ico32
โสภณ เปียสนิท-ขอบคุณอาจารย์โสภณ ค่ะ
ส่วนตัวชอบเด็ดดอกเขามากินมาก บทความบทนี้ ครูสุธีร์ พุ่มกุมารให้ดิฉันทดลองเขียนร้อยแก้วเป็นเรื่องแรก
เห็นคุณครูสุธีร์ชอบ เอาไปลงในหนังสือของสมาคมนักกลอน ค่ะ
เป็นบทความชิ้นแรก ที่หัดเขียน ;P

มาบันทึกไว้ว่า เริ่มต้นลงเมล็ดดอกอัญชันไว้ที่บ้านหลังปัจจุบัน วันนี้

สวัสดีค่ะ

เผอิญค้นหาคำว่าอัญชันแล้วเจอหน้าเวปนี้โดยบังเอิญ

พอได้เริ่มอ่านเพียงไม่กี่ประโยค

ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

มารู้ตัวอีกที อ่านจบเสียแล้ว

ต้องบอกว่าชอบมากค่ะ

ใช้ภาษาสวย เนื้อหาน่าสนใจ

มีแง่คิดเชิงธรรมะ

เยี่ยมไปเลยค่ะ

อ่านแล้วนึกถึงแบบเรียนภาษาไทยสมัยเด็กที่มีบทความน่าอ่านที่คัดมาในแต่ละบท

Ico48
Snoopy21

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

ชื่นใจพาให้อยากเขียนอีก ทิ้งการเขียนเรื่องสั้น ไปนานมาก..

มาบันทึกไว้ว่า เมล็ดอัญชันที่ลงไว้ใหม่ งอกเป็นต้นอ่อนเร็วกว่ารุ่นแรกที่ลองปลูก ในเรื่องที่เขียน แต่ไม่โต คือโตช้ามาก ๆ 

ร่วมเดือนแล้วมั้ง ยังไม่ถึงเมตร

 

เหมือนคนเราหรือเปล่า

อาศัย เติบโต ก้าวหน้า ไม่ก้าวหน้าในการงาน ไม่ใช่จากตัวเราเพียงสิ่งเดียว

สังคม ปัญหา วิกฤตการณ์ คนรอบข้าง อันเปรียบเหมือน แสงแดด ดิน น้ำ ลม แร่ธาตุ

 

มีผลต่อชีวิต เราหรือ อัญชัน

นั่นเอง

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท