เพลงนี้เป็นเพลงโปรดแรก ๆ ของลูก ตอนนั้นลูกชาย(เด็กภู) อายุประมาณหก เจ็ดขวบ กลับจากโรงเรียน ระหว่างเดินทางกลับบ้าน นั่งฮัมเพลงนี้ซ้ำไปมา โดยที่เนื้อเพลงยังจำไม่ได้หมด
ตรงที่เด็กภู เธอชอบมาก ย้ำแล้วย้ำอีก หมายถึงร้องซ้ำ ๆ ก็คือ"อย่าเดาเลยเธอ..ว่าฉันนั้นเป็นใคร"
แม่สะดุดใจมาก
เนื้อเพลงน่ารัก ยิ่งร้องโดยลูก..โอ้ โฮ เพลงอะไรกันนี่ วิเศษขนาดนี้ จึงคีย์หาในGOOGLE ทันที
หาไม่เจอในคืนแรก ข้อมูลน้อยและวันนั้นเหนื่อย
วางแผนว่า รุ่งขึ้นหาใหม่
เช้า..เมื่อเดินเข้าโรงเรียนลูก พบคุณครูประจำชั้น เอ้าลองเล่า ฮัมเพลง..ไม่แน่ใจทำนองนัก และถามดู...ก็ถึงบางอ้อ
คุณครูแอ่นแอ๊น ที่น่ารักนี่เองเป็นคนสอนเด็ก ๆ
อยากหอมแก้มครูจัง..เขินที่เราไม่ใช่ฝรั่ง อิ อิ
ที่ดีใจมาก ๆ อีกประการใหญ่ก็ตรงที่
ลูกชาย(เด็กภู) หลังจากแม่แกล้งถามว่า
"ลูก อย่าเดาเลยเธอ ว่าฉันนั้นเป็นใคร น่ะ "
"ลูก เดาหน่อยน่า ว่าฉันนั้นเป็นใคร"
เขาตอบว่า
"แม่..ไงล่ะ"
เนี่ยไม่รักเพลงนี้ แล้วจะรักเพลงไหนล่ะคะ
น่ารักจังคะ
สวัสดีค่ะ..
ชอบเพลงนี้เหมือนกันค่ะ....
ส่งความคิดถึงไปให้ เธอไม่รู้หรอก
เป็นกำลังใจให้เธอ อยู่เสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ อย่าเดาเลยเธอว่าฉันนั้นเป็นใคร...ฮึม..ฮัม(อ่านไปร้องตามไป คริ..คริ..)
ขอบพระคุณค่ะ
ขอบคุณทุกท่านค่ะ
น่าปลื้มใจเหลือเกินค่ะคุณหมอ แม่ทุกคนรักลูก ไม่มีประมาณ ไม่หวังผลตอบแทน แต่ถ้อยคำ หรือรอยยิ้มกับสายตาพิเศษ ที่ลูกมองมายังเราๆก็ปลื้มมากๆแล้วค่ะ
เคยมี ความรู้สึกชนิดนี้ค่ะ บ่อยด้วย เป็นกำลังใจที่วิเศษที่สุดค่ะ
ความรู้สึกเดียวกันค่ะ..
เห็นว่าพี่ศศิเป็นสายลมที่หวังดีของลูก หลาน ครอบครัวและมิตรสหายรวมไปถึงมิตรใหม่ในโกทูโน น่ะค่ะ
จึงตั้งใจฝากให้ค่ะ