เมื่อแรกกำเนิดเกิดจากท้องแม่ พ่อเป็นผู้หนึ่งร่วมให้"ชีวิต"แก่ เรา ทุกคน

เราได้รับการทนุถนอม เฝ้าห่อห้อม เลี้ยงดู จากพ่อ-แม่  หรือย่า-ยาย หรือ....

ตั้งแต่ยังไม่รู้ความจนรู้ความ

เรา "ติด" ผู้มีพระคุณเหล่านี้..พ่อแม่ ผู้เลี้ยงดู

โตขึ้นอีกนิด ก่อนเรียน มีเพื่อนเล่นใกล้บ้าน เริ่มเข้าเรียนชั้นเด็กเล็ก มีคุณครูผู้สั่งสอน ฝึกและหัด อดทน นำพาเราโดยเรือจ้าง..เดี๋ยวนี้แทบไม่มีให้เห็นแล้ว...ทั้งเรือสำปั้นรับจ้าง ของจริง และคุณครูแบบเรือรับจ้าง

เถอะค่ะ เรา หรือใครก็ตาม เขียนหนังสือเป็น อ่านหนังสือออก ก็เพราะพระคุณครู

เรา "ติด"ผู้มีพระคุณเหล่านี้..ครู

วัยรุ่น เรามีเพื่อนกลุ่มสนิทสนม นอกเหนือจากเพื่อนธรรมดา

วัยทำงานเรามีเพื่อนร่วมงาน

ถัดขึ้นมา เรามีหัวหน้างาน เรามีลูกน้องในสายงาน

เรามีสังคมอีกหนึ่ง สอง สาม ..วง  คือเพื่อนที่คิดเห็น ชอบ ไม่ชอบ เรื่องคล้าย ๆ กัน

วัยเจริญพันธ์ สาว-หนุ่ม เรามีแฟน

วัยอันเหมาะสม เรามีคู่สมรส

แล้ว วงกลมมาบรรจบที่ เรามี ลูก

ลูก คือศูนย์รวมของเรา (สองคน)ผู้เป็นพ่อ-แม่

เรา "ติด" ผู้คนกลุ่มนี้..ครอบครัว สังคม

เรา "ติด"  ทุกอย่าง ทุกคน ที่กล่าวถึง ที่เราต้องและบังเอิญ หรือ ตั้งใจ ไป"ติด"

แรก ๆ ติดฉาบฉวย  เรื่อย ๆ  พบ เจอ พูดคุย เป็นบางครั้ง ช่วงไหนขาดหายไป ไม่เป็นไร

เราคิดเอาเองว่า พอแล้ว ได้เจอ ได้คุย ได้ข่าวบ้าง  ก็ดีใจ เป็นกำไรของชีวิตที่ได้พบ เจอ เป็นคนชิดใกล้กันในชาตินี้

คิดตื้น ๆ

ต่อมา มีเพียงคนหนึ่ง สอง หรือสาม..คนที่เรายกสิทธิ์พิเศษ (เราคิดคนเดียวว่าพิเศษ) 

เรา "ติด" เขาตลอดเวลา

คิดเรื่องเขา

คิดถึงเขา

บางทีไม่มีประเด็นให้คิด พยายามคุ้ย จนพบประเด็น และคิด "ติด" ไปได้เรื่อย ๆ 

ทำอย่างไรดี..ที่...จะเลิก"ติด"

(มีต่อ)