ไวรัสนกพลัด..คู่
ครอบครัวของฉัน มีสมาชิกสามคน....พ่อ แม่และฉัน
ทั้งคู่รอฉันมาเป็นเวลาแปดปีหลังแต่งงาน
เหตุการณ์ระหว่างที่รอฉันให้มาเกิด พ่อจำเป็นต้องเรียนหนังสือในวันเสาร์ และอาทิตย์ ส่วน แม่เปิดร้านหนังสือ ทั้งคู่ชอบดูหนัง ดูละครและฟังเพลงมากมาย แม่เล่าให้ฉันฟังว่ามีความสุข แต่ก็เหมือนขาดอะไรบางอย่างไปยังไงก็ไม่รู้ ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจ
เมื่อฉันเกิดมา เรามักจะอยู่ด้วยกันตลอดในสามขวบปีแรกของฉัน จนกระทั่งช่วงหลังพ่อต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อย ๆ เพราะเป็นลูกจ้างฝรั่ง เวลาพ่อไปต่างประเทศนาน ๆ ฉันมักจะได้ยิน แม่บ่นเสมอ ๆ ว่าเดี๋ยวก็ปวดหัว เดี๋ยวก็ปวดเมื่อย เดี๋ยวก็ปวดท้อง ฉันคิดว่าแม่คงไม่เป็นอะไร คงจะบ่นไปอย่างนั้นเอง มาเมื่อครั้งหลัง ๆที่พ่อไปทำงานต่างประเทศครั้งละนาน ๆ และบ่อยๆมากขึ้น
ฉันก็เกิดอาการไม่สบายเอาเสียเอง หนักยิ่งกว่าแม่เสียอีก....คือ.... หิวก็ปวดท้อง
อิ่มก็ปวดท้อง บางครั้งก็ท้องผูก บางทีก็ท้องเสีย หรือ อาเจียนและ เวียนหัวปะปนกัน
อยู่มาวันหนึ่งฉันได้ยินจากรายการในโทรทัศน์ มีหมอพูด ถึงโรคที่คนเราอาจมีอาการ หลาย ๆ อย่างที่ไม่อาจอธิบายได้ คนไข้มักมีอาการเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ต้องจาก หรืออยู่ห่างไกลจากคนที่รัก เป็นช่วงเวลานานๆ ทำให้ร่างกายป่วยได้ ฟังและคิดดู...อาการคล้าย ๆ อาการของแม่และของฉันรวมกันจริง ๆ
ฉันจำชื่อโรคไม่ได้
ฉันจึงเล่าอาการของโรคนี้และปรึกษาแม่ แม่บอกว่า มีโรคที่มีอาการแบบนี้จริง ๆ ชื่อโรคคล้าย ๆ ชื่อพายุ ดีเปรสชั่นหรืออะไรสั้น ๆนี่แหละ
ฉันว่าชื่อไม่ค่อยเข้ากับอาการของโรคเลย
โรคที่ฉันกำลังพูดถึงนี้ (โรคที่ฉันและแม่เป็น ) มันก็ดูรุนแรงนะ
และฉันว่า....ไหน ๆ ใคร ๆ ก็รู้จักโรค ไวรัสไข้หวัดนก ซึ่งรุนแรงเหมือนกัน
คิด ๆ แล้วฉันตั้งชื่อโรคใหม่ดีกว่า ให้ชื่อว่า ”โรคไวรัสนกพลัดคู่”
น่าจะเข้าท่ากว่า...นะ
วันนี้ที่ฉันเขียนเรื่องนี้อยู่ ฉันเริ่มมีอาการอีกแล้ว
อ้าว...นั่นแม่ของฉันก็บ่นปวดหัว นอนไม่หลับ...แล้วก็ปวดหลัง
เราสองคนติดเชื้อ ไวรัสนกพลัดคู่อีกหรือนี่
ก็..พ่อน่ะซี...ไปทำงานที่เยอรมันสิบวันเข้าแล้ว.....เฮ้อ......ขอให้มีของเล่นมาฝากฉันด้วยเถอะ
ฉันจะได้หายเร็ว ๆ
ปล. หมู่นี้ขออนุญาตนำผลงานลูกมาเสนอนะคะ คิดถึงลูก ค่ะ อีกสิบสองวันกอดกัน...จุ๊บ จุ๊บ
คิดว่า เรื่องนี้ ถ้าคุณพ่อไม่ไปต่างประเทศบ่อยๆ คุณแม่คงไม่ปวดหัว ปวดท้อง บ่อยๆหรอกค่ะ เป็นเพราะ ครอบครัวคิดถึงกันค่ะ พี่เคยเจอเหตุการณ์นี้มาก่อนค่ะ อิๆๆๆ
ขำน้องภู : ) เขียนได้จังหวะจะโคลนดีมากๆ คนอ่านคล้อยตามคิดว่าโรแมนติ๊ก โรแมนติก มาหักมุมจบว่าอย่าให้พ่อกลับเร็วๆ
"เฮ้อ......ขอให้มีของเล่นมาฝากฉันด้วยเถอะ"
hahahahaha น่ารักมากๆค่ะ บทความไม่ยาวไป แต่ได้เนื้อ มีสำบัดสำนวน เข้าใจตั้งชื่อโรค : ) อบอุ่นแต่ไม่น้ำเน่าด้วย
ชอบค่ะชอบ
เขียนได้ละเอียดละออ ละเมียดละไม ลำดับเรื่องราวและเลือกใช้คำได้ดี๊ดีนะคะ โดยเฉพาะสำหรับเด็กผู้ชายด้วย น้องภูมีพรสวรรค์เรื่องนี้มากับตัวเขาแน่ๆเลยค่ะ คุณหมอเล็ก
น้องมัท และพี่โอ๋
เรียงความนี้ ลูกภู เขาตั้งใจเขียนเพราะแม่บอกว่าจะเอาไปส่งประกวด แต่บอกเค้าไว้ว่าได้หรือไม่ได้รางวัล ถือว่าเรามีความสุขแล้วที่ได้ส่ง...(แอบ)น้ำเน่านิดหน่อย ฮา ฮา
ช่วยเขาเล็กน้อยเรื่อง ตัด-ต่อ แต่ง-เติม แต้มสีสัน(มุก)
ธีม และชื่อโรคไวรัสนกพลัดคู่ ของเขาคนเดียวเลยค่ะ
ขอบคุณที่ให้กำลังใจ วันไหนเขาอยู่จะให้เขามาฝากเนื้อฝากตัวเอง ค่ะ
โห ลูกใครไม่รู้เก่งมากๆๆ แหมมาหักมุมตรง ของฝากนี่ละ ฮ่าๆๆ
โห ลูกใครไม่รู้เก่งมากๆๆ แหมมาหักมุมตรง ของฝากนี่ละ ฮ่าๆๆ
มาโผล่surprise สิคะ จะให้หลานขอเรียนภาษาอังกฤษด้วย
เขากลับบ้านทุกสองสัปดาห์ค่ะ..คุณครูขจิต
เฮ้อ...
เข้ามาอ่าน
เลยติดไวรัสเลย
....
ระวังนะคะตอนนี้อากาศเปลี่ยนแปลง เจ้าตัวคนเขียนยังติดไวรัสไข้หวัดใหญ่ กำลังนอนให้แม่เช็ดเนื้อเช็ดตัวอยู่ค่ะ