เป็นหนึ่งเดียวกัน

ระยะหลังนี้ไปออกกำลังกายที่สนามจันทร์ นครปฐม มาค่ะ  สวน ใหญ่แห่งหนึ่งกลางเมือง 

มีสถานที่สำคัญ ๆ ทางประวัติศาสตร์ในยุคสมัย รัชกาลที่หก อาทิเช่น พระที่นั่งชาลีมงคลอาสน์ พระที่นั่งพิมานปฐม  ฯลฯ และอนุสาวรีย์ย่าเหล

ว่าง ๆ จะนำรูปมาโชว์ค่ะ

ห่างหายการออกกำลังกายไปพักใหญ่   หันไปปลูกต้นไม้  จนเมื่อถึงเวลาปลูกบ้าน   ที่ทางระเกะระกะ   จึงวางต้นไม้ไว้ชั่วคราว  กลับมาออกกำลังกายต่อ

เดิมออกกำลังกายด้วยการว่ายน้ำเป็นส่วนใหญ่   รู้สึกง่าย ๆ

มาออกกำลังกายแบบ เดิน เดินเร็ว  วิ่ง  และ ยกเวท  ใช้เครื่องออกกำลังกายที่มีอยู่ที่สนามจันทร์ ภายใต้ร่มไม้  กิ่งก้านสาขาร่มรื่น  บรรยากาศม่วนชื่นมาก ๆ

โอย..แต่ทำไมเรารู้สึกเหนื่อย เมื่อย และ ล้าจัง

คิด คิด แล้วคงเพราะ  เราเร่งรีบ ไม่ได้วอร์ม และ ไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกับมัน ..ทั้งการออกกำลัง และเครื่องออกกำลังกาย  

ไม่หลอมกาย ใจ เข้าไปในขณะออกกำลังที่ว่า

วันนี้ จึงลองดู  ลองเอาใจไปใส่ที่ ขาสองข้าง แขนสองข้าง  ลำตัว เอว  การหายใจ และเครื่องมือที่ว่า

รู้สึกได้ชัดเจน ว่า  เบา สบาย  มีสมาธิ หายใจช้า ๆ

หายใจเข้าท้องป่อง หายใจออกท้องแฟบ ได้ค่ะ

สมัยว่ายน้ำ ดูแล้วอัตโนมัติกว่า  การว่ายน้ำการหายใจต้องเป็นไปอย่างนั้น  เรียบ  ต่อเนื่อง  คงเพราะว่ายมานานระยะหนึ่งด้วยมังคะ

การเดิน เดิน+วิ่ง  ใช้เครื่องเล่น  จึงดูเหมือนว่า ต้องเอาใจ กาย ไปหลอมกับมันมากขึ้น

เป็นเฉพาะดิฉันหรือเปล่า..หนอ

แลกเปลี่ยนความรู้นะคะ

ลืมบอกไปนิดหนึ่งว่าเคยอุบัติเหตุ กระดูกเท้าหัก จึงไม่ค่อยออกกำลังกายแบบนี้..จึงอาจไม่ถูกวิธีค่ะ