มาขุดกรุ เรื่อง อากง(ของลูก)

ซึ่งคือ พ่อ(ของแม่)

ที่มา มาจากจากอนุทินหนึ่ง สู่บันทึก เพื่อเล่าและฝากให้ลูก(ของเรา)อ่านเป็นประวัติศาสตร์

ได้ความรู้อย่างน้อย เรื่องความขยัน ประหยัด การก่อร่างสร้างตัว การมองไกลเรื่องการค้า การไม่ยอมแพ้ต่อชีวิต ซึ่ง เมื่อหวนทบทวน คิดได้ว่า พ่อ(ของเรา)เป็นหนึ่งชายต้นแบบในดวงใจ ของเรา ค่ะ

**         **          **          **          **

นึกถึงคำสอนของพ่อ(ของเราเอง) ท่านเคยสอนลูก ๆ โดยพูดง่าย ๆ ล้อเล่นกับพวกเราว่า

"เราทำได้" 

รู้สึกจะล้อเลียนสโลแกนหนึ่งของพรรคการเมืองหนึ่งด้วยค่ะ

ท่านบอกว่า ในโลกนี้ ถ้าเราบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่า เราทำได้
แทบไม่มีอะไรที่เราจะทำไม่ได้

ขอเล่าเรื่อง"พ่อ"หรือ “อากง”  ไว้ให้ลูกของเราฟังบ้างดีกว่า

ท่านเป็นคนจีนอพยพ หนีมาไทยด้วยเงินติดตัวเพียงเจ็ดหยวน  จนกระทั่ง...

****    ****     ****      ****      ****       ****

อากง 

อากง เป็นคนจีนอพยพมาจากซัวเถา  ยุคสงครามจีน-ญี่ปุ่น หรือ ยุค The  last emperor ยุคเดียวกันหรือเปล่า แม่คงต้องไปค้นจดหมายเก่า ๆ ที่อากงมักให้แม่เป็นคนเขียนจดหมายโดยถอดความ จากภาษาจีนที่อากงพูดให้เขียนเป็นภาษาไทย

จดหมายเหล่านี้ เป็นจดหมายเล่าเรื่องชีวิตอากงบ้าง  เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยซึ่งเกิดขึ้นได้จากการที่  อากงมักจะนั่ง ๆ คิดและพูดคุยกับแม่ ซึ่งเป็นลูกสาวคนเล็ก มีน้องชายอีกคน

คุยกันยามเย็นเลิกงาน เรื่องราวหลากหลาย แทรกคติ คำสอน ฯลฯ  เมื่อคุยไป ท่านนึกขึ้นได้ เรียกให้เราไปเอากระดาษและดินสอ มาเขียน(ถอดจากภาษาจีนเป็นไทย สมัยนั้นเราฟัง อ่าน เขียนภาษาจีนได้ สบายมาก) 

แล้วให้ส่งเป็นจดหมายจริง ภาษาไทยแก่ลูก ๆ ที่ไปเรียนที่เมืองกรุง

แม่เป็นลูกของอากง ที่อยู่ติดกับบ้านที่สุดในสมัยวัยเยาว์  จึงได้รับหน้าที่นี้  เรื่องการเขียนจดหมายโดยถอดความจากภาษาจีน มีแม่เป็นหลักเลยล่ะ ใคร ๆ ในบ้านรู้ ๆ และจดจำกันได้  แม้ว่ามันจะนานแสนนาน นานมากแล้ว

จดหมายจากอากงถึงพี่ ๆ เหล่านี้ ต้นฉบับหลายฉบับยังอยู่ อยู่กับพี่ ๆ ที่ได้รับนั่นแหละ  พี่ของแม่เล่าให้แม่ฟังน่ะ

เป็นจดหมายที่เขียนเฉพาะกิจยามคิดถึงลูก ๆ คนโต ๆ (พี่ชายของแม่เองที่ไปเรียนหนังสือชั้นมัธยมปลาย และ มหาวิทยาลัยกันในเมืองกรุง)  บางฉบับอากงให้เขียนเพื่อเตือน สอน หรือถามข่าวสารทุกข์สุกดิบของบรรดาลูกชาย เมื่อได้ข่าวว่า ลูกชายบางคน เครียดกับการเรียนมากไป หรือตรงกันข้าม

บางคนเครียดกับการทำกิจกรรมอื่น ๆ มากกว่าการเรียน

ที่แม่ใช้คำว่า “บรรดาลูก ๆของอากง” ลูกคงจะงงเล็กน้อย  เพราะยุคนี้ เพื่อน ๆ ของลูกเอง  ที่มีพี่น้องมากกว่าลูก (ก็ ลูกเป็นลูกโทน อย่างไรก็มีพี่น้องน้อยกว่าเพื่อน ๆ หลายคน) อย่างมากสุดที่แม่เฝ้ามอง เพื่อน ๆ ของลูกก็มีพี่น้องประมาณ สามถึงสี่คน

แต่ แม่จะบอกอะไรให้ อากงเป็นพ่อมหัศจรรย์คนหนึ่ง

อากงมีลูกทั้งหมด สิบห้าคน

เนื่องจาก อากงมีสองภรรยาจ้ะ  ในสมัยนั้น คนจีนอพยพมา เมื่อมาทำการค้า หรือ เริ่มตั้งตัวได้ เขามีธรรมเนียมว่า หาคนใกล้ชิด ไว้ใจได้ที่สุดมาช่วยกันดูแลการงาน อาชีพ

หลายคนจึงได้ภรรยาอีกหนึ่ง สอง หรือสามเลยนั่น
เพื่อมีลูกสืบสกุล ช่วยทำงาน ได้คนไว้ใจได้เป็นพิเศษ

อากงของลูก คงเข้าข่ายนี้เหมือนกัน

อย่างที่ขึ้นส่วนต้น ๆ ไว้ว่า อากงเป็นคนจีนอพยพ หนีมาไทยด้วยเงินติดตัวเพียงเจ็ดหยวน  จนกระทั่ง...

ประโยคนี้แม่จำได้ขึ้นใจ

เพราะมักเป็นประโยคทองที่อากง  ให้แม่เขียนเป็นประโยคแรก ๆ ในประดาจดหมายถึง(สอน)ลูกของอากง

เอาล่ะ แม่จะค่อย ๆ เล่าเรื่อง พ่อของแม่ ให้ลูกฟัง

ลูกคงจำหน้าอากงไม่ได้ เพราะลูกมาเกิดช้า อากงจากเราไปตั้งแต่ ลูกอายุได้ขวบเศษ ๆเท่านั้น

(มีต่อ)