จากภาพ และ คำอันเป็นชื่อบันทึกของคุณเอก-ขวัญใจชาวโกทูโน
ขออนุญาตนำมาเป็นบทกวีสั้น ๆ รับฝน(ภาคกลาง) ค่ะ
ล่องลอยท่องท้องฟ้า เก็บเมฆามาฝากเธอ
วันคืนหวนละเมอ คิดถึงเสมอแม้เงียบงัน
เดือนปีคล้อยผันผ่าน จิตวิญญาณสานความฝัน
ชีวิต-ชีวิตนั่น เติมเต็มกัน-ใจดวงเดียว
ต่างคน-ต่างหน้าที่ ผิดชอบ ดี-ชั่ว ฉลาดเฉลียว
สุข-ทุกข์แท้จริงเทียว เหลียวมองหาค้นความจริง
นภาอันกว้างใหญ่ น้ำใสใสวารีนิ่ง
พฤกษ์ใบเขียวก้านกิ่ง โศกเศร้าทิ้ง-คิดทำไม *************** ************** *************
งดงามจังค่ะ
แวะมาเยี่ยมครับ
ครับ..
ไม่มีพื้นที่ใดในโลกใบนี้
ที่ปราศจากที่ว่างให้เราใช้หัวใจขีดเขียน
...ขอบคุณครับ...
ขอบคุณที่แวะมาเยือนค่ะ
... ครั้งหนึ่ง สหายเรา ร่วมเรียง เคียงคู่กัน แต่ความฝัน พลันจางหาย
จำใจจาก จรลาร้าง ห่างเหินไป รับรู้ไว้ เพียงแค่ว่า ต่างภารกิจ ที่ผูกพัน...
แม้ ... ต่างคน ต่างที่มา ต่างหน้าที่
ซึ่งล้วนมี จุดร่วม หล่อหลวมหลอม
ต่างความคิด จิตใจ ในมุมมอง
เป้าหมายต้อง ส่วนร่วม ร่วมช่วยกัน (เท่านั้นคงพอ .. เพียง)
... มาสานต่อจากประโยค พี่หมอเล็กค่ะ ... ชอบค่ะ
พี่หมอสบายดีนะคะ ...
ค่ะ
ต่างคน-ต่างหน้าที่.....
ชอบคำนี้เป็นพิเศษ เพราะมีอะไรให้ค้นหาอย่างมาก
บางครั้งเราจำต้อง ทุ่มเท เวลา กาย ใจ..ปฏิบัติสิ่งที่พึงปฏิบัติให้เสร็จ ครบถ้วน ถูกต้อง ดีที่สุดที่เราทำได้..ก่อน
ต่างคน-ต่างหน้าที่
เราต้อง..เงียบ..ไปบางที
หมายรวมไปถึงการเงียบงัน ต่อทั้ง คนแห่งความรัก, เพื่อนสนิท, กัลยาณมิตร-อันเปรียบเสมือนน้ำทิพย์ชโลมใจ, ครู และฯลฯ คนอื่น ๆ แห่งชีวิตเราด้วย
เพื่อการงาน-ก่อนน่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะที่อ่านและ..ขบคิดตามไปด้วยกัน...
poo ค่ะเช่นที่น้องปูมาเสริม..ตรงใจพี่ค่ะ
เงียบ แต่ระลึกถึงอยู่ ทุกวัน มากบ้าง น้อยบ้าง
พี่สบายดีค่ะ
น้องปูล่ะคะ หวังว่าสบายดี ดูแลสุขภาพนะคะ ฝนตก(หลงฤดู-พายุ) อากาศเริ่มหนาว...