ยิ่งยุ่งยิ่งขยัน(อยาก)เขียน เอ หรือบ่น


แรงบันดาลใจหรือเปล่า ไม่แน่ใจ

หัวข้อที่ชวนบอกเล่า ประกอบไปด้วย

  1. อะไรเป็นจุดเริ่มต้นที่ได้สร้างแรงบันดาลใจในการเขียนบล็อก
  2. ได้พบปัญหาและอุปสรรคอะไรบ้าง ในช่วงเริ่มต้นการเขียน
  3. จากปัญหาและอุปสรรคในข้อ 2 มีแนวทางในการแก้ไขอย่างไรบ้าง
  4. จากการเริ่มต้นมาถึงปัจจุบัน เมื่อได้เขียนบล็อกแล้วได้รับประโยชน์และมองเห็นคุณค่าอะไรในการเขียนบล็อก บ้าง
  5. หัวข้ออื่นๆ ที่อยากจะถ่ายทอด

 วิธีส่งบันทึกที่ร่วม กิจกรรม

  • ใส่คำสำคัญดังต่อไปนี้ในบันทึกของท่าน
    • บล็อก
    • ถอดบทเรียน
    • การเขียนบล็อก
    • แรงบันดาลใจเขียนบล็อก

      *************

อ่านโจทย์ข้างบนของน้องมะปรางเปรี้ยว ได้แต่ส่ายหัวสลับหงึก ๆ คอคนเดียว

ไม่เข้าข่ายเลยค่ะ สำหรับการเขียนของเรา

มีข้อที่หนึ่ง จุดเริ่มต้นเพราะ เพื่อนชวนให้เขียน (อ.ปารมี เพื่อนรักตลอดกาลค่ะ)

ปัญหา อุปสรรคประโยชน์ คุณค่า อื้อหือ ไม่ค่อยได้คิดลึก ๆ นัก กลัวว่าเกร็งแล้วเขียนไม่ออก

 

บล็อกที่พยายามให้เข้าข่าย มีบล็อกเดียว เกี่ยวกับสุขภาพ แหะ แหะ เขียนได้น้อยบันทึกกว่า

บล็อกอื่น ๆ

บล็อก งานของเรา ถอดเป็นบทเรียนเกี่ยวกับงานบริหารแบบบ้าน ๆ พอจะได้ไหมหนอ เพราะเราเป็นนักบริหารแบบ แม่กับลูก

ตอนนี้ที่นึกออกว่า พอจะเป็นแรงผลัก(ไม่ใช่แรงบันดาลใจ เอ หรือว่าใช่) คือ

ยิ่งยุ่งยิ่งขยัน(อยาก)เขียน(อยากบ่น..อ้าว)

 


ถ้าการอ่านล่ะก็

ช่วงสับสน ว่านอนดี หรือทนนั่งทำงาน ไม่ใช่สับสนกับชีวิต จะเป็นช่วงเข้ามาอ่านบ่อยที่สุด

อ่านของท่านอาจารย์วิจารณ์ พานิช เป็นบุคคลต้นแบบที่มองอะไรไม่เหมือนคนอื่น มองลึก มองตรงแถมเขียนออกมาตรง ๆ

อ่านของอ.วิบุล อาจารย์นกฟ้า ชอบอ่านความคิด ความรู้ ที่อาจารย์ไม่ได้อธิบายตรง ๆ
บางเรื่องอ่านไม่รู้เรื่อง(เช่นสถิติ) ซึ่งเป็นเรื่องยาก แต่อ่านพอเข้าใจเพราะอาจารย์ย่อยมาให้
ติดรูปภาพ และสำนวน พร้อมทั้ง อิ อิ คำแซวที่ชวนสะดุ้งของอาจารย์น่ะ มากที่สุด


คุณณัฐรดา ชมภาพสวยแฝงศิลป์-ธรรม ภาพวาดสีน้ำที่สวยงาม นุ่มนวล


น้องเอก จตุพร ให้สงสัยว่าเอาพลังมาจากไหนในการเดินทางและทำงาน


คุณพี่นุช พี่สาวแสนงามทั้งกาย ใจและวาจา ข้อเขียนและภาพประกอบที่ประณีต


คุณแผ่นดิน ภาษาสวยมาก ๆ อ่านแล้วเขียนบทกวีสด ๆ ได้ทุกครั้ง


คุณน้องโหล คนไม่มีราก อ่านเอาปรัชญาชีวิตแบบ สั้น ๆ คล้าย ๆ บะหมี่สำเร็จรูป แต่เปี่ยมคุณภาพอ่านแล้วต้องคิดไปอีกนาน ๆ


คุณพี่ศศินันท์ อ่านเรื่องที่ปกติไม่สนใจเลย การเงิน การเมือง เศรษฐกิจ อีกหลากเรื่องราวที่คุณพี่ค้นคว้า เขียนมาอย่าง ตัวจริง


คุณน้องซูซาน โอยอ่านแล้วชอบ น้องรู้อะไรลึก ๆ แต่บางครั้งมีบทบู๊แอบ อิ อิ


คุณน้องมัท ช่วงนี้คงกำลังยุ่งกับสุดหล่อ เป็นบล็อกที่มีครบครันทั้งแนวคิด จิตวิญญาณ ภาพสวย ๆ งาม ๆ ที่น้องเขาถ่ายมาโชว์จากแคนาดา


คุณโอ๋ อ่านลูกเล่นทั้งภาษาอังกฤษและภาษาไทย รวมไปถึงสามหนุ่มสามมุม
การทำงานใน แล็บ"คนเค็ม"


อ.ขจิต อ่านคำเชียร์ก็ขำได้หลาย ๆ นาที อ่านวิธีสอนภาษาก็สุดยอด ครู

 

และ ที่ติดจนฟูมฟายต้องตามไปกวน คือ

พี่แอมป์ อ.ดอกไม้ทะเล เพราะชอบมากค่ะ กับการตอบยาว ๆ กว่าผู้ถาม

บันทึกทุกบันทึก คำตอบทุกคำตอบ แฝงแนวคิดแนวการสอนหนังสือเด็กไปอีกหลายกระบวน

แต่พี่แอมป์ หายไปไหนแล้ววว

 

สำหรับบ้านสุขภาพของอาจารย์หมอวัลลภ โอย แหล่งความรู้สุขภาพ การแพทย์ แถมภาษาอังกฤษ

 


คงต้องมีภาคต่อ ค่ะ เพราะมีอีกมาก ๆ  อาทิน้องปู น้องนัทและพี่ครูคิม พี่ชิวเจ้าของ มวลหมู่เมฆ เอ๊ย ไม่ใช่ ผู้ก่อตั้งชมรม คนรักเมฆ คุณดาวลูกไก่ ปูมประวัติต่าง ๆ คุณแสงแห่งความดี ผู้เป็นนักอ่านและรวบรวม วาทะคนโกทูโน

 

 

เขียนไปเขียนมา เราอ่านมากกว่าเขียน

อ่านจนต้องเปิดบล็อกชวนคนมาคุยต่อยอดในบล็อก สนทนาวิสาสะ

เห็นมั้ยคะว่า ผิดประเด็นอีกแล้ว

 

สรุปบันทึกนี้ไว้ก่อนว่า


เวลาที่ไม่ค่อยเขียน คือเข้ามาอ่านเอาความรู้ เป็นอุปสรรคในการเขียน เพราะมัวแต่อ่าน

เวลาที่เขียน ไม่ค่อยคิดนาน ประทับใจต้นไม้ก็เขียน ชอบภาพก็เขียน งง ๆ ว่าจะนอนหรือก็ยังไม่ง่วง เขียนสักหน่อย

 

 

*มียกเว้นคือ บล็อกที่เขียนถึงลูก ตั้งใจค่ะ อยากให้เขาได้อ่าน เป็นประวัติศาสตร์ แฝงคำสอนของพ่อ (แม่ไม่ค่อยสอน)

 

สรุปอีกครั้ง น้องมะปรางขา พี่หลงประเด็นอีกแล้ว แหะ แหะ

แก้ตัวตอนต่อ ค่ะ

 

ตอนต่อ ซึ่งยังมีอีกค่ะ

หมายเลขบันทึก: 368337เขียนเมื่อ 21 มิถุนายน 2010 17:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2014 22:19 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (21)

สวัสดีค่ะ

มาเรียนรู้วิธีการจัดการเรื่องบล็อกค่ะ  ขอขอบคุณค่ะ

... พี่หมอเล็กค่ะ ขอบอกว่าชอบอ่านพี่หมอ เขียน ลื่นไหล เพราะออกจากใจ .. เห็นกิจกรรมนี้แล้ว คิดหนักค่ะ ขอลอก แอบอ่านคนอื่นๆ ก่อน คิดถึงพี่แอมป์เช่นกันค่ะ

บันทึกพี่หมอ ชอบอ่านเรื่องของลูก เด็กๆ มีเรื่องน่ารัก ได้อมยิ้ม ได้อิ่มเอมใจ เรื่องครอบครัวมีเสน่ห์ มากๆ เลยนะคะ มิรู้สิคะ ชอบอย่างบอกไม่ถูก ;) ได้ใจ น้องปู ไปเต็มค่ะ ขอบคุณค่ะ

สาธุ ผ่านซะที รอบที่ ๕ ไม่ยอมแพ้ เวลาแฮงค์ ช่วงนี้ต้อง ฝึกความอดทน และอารมณ์ เมื่อเจอระบบแฮงค์ค่ะ ๕ ๕ ๕ ;)

ต้องเซฟไว้ก่อน เป็นดีค่ะ ถ้าเขียนใหม่ อาจะไม่เหมือนเดิม อิ อิ ... ปล. รออ่านภาคต่อนะคะพี่หมอ นานแค่ไหน ก็รอได้ อิ อิ

สวัสดีค่ะ พี่หมอเล็ก

ขอบคุณมากค่ะ ที่เขียนบันทึกเข้าร่วมกิจกรรม เรียกได้ว่าเป็นบันทึกแรก หนูนี่ดีใจมากๆ เพราะกลัวไม่มีคนส่งบันทึกอ่ะค่ะ

และต้องบอกว่าบันทึกนี้ออกมาจากใจ เขียนเป็นธรรมชาติ และก็แฝงประเด็นที่เกี่ยวข้องอยู่แล้วค่ะ ยังไงก็มีคุณค่าเสมอ

เรื่องจากประสบการณ์เล่าอย่างมีรสชาติก็ต้องแบบนี่ล่ะค่ะ

ขอบคุณมากๆ นะคะ

ตอนนี้กำลังนั่งรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ ^__^

P

ครูคิม จริง ๆ แล้วเขียนบันทึกนี้เพราะจะบอกว่าได้กัลยาณมิตร ได้อ่านความคิดที่ออกมากับตัวอักษร คุณคือสิ่งที่คุณเขียนน่ะค่ะ

เวลาเหงาอ่านแล้วหายเหงา เวลาท้ออ่านแล้วหายจิตตก คนอื่นทำงานยากและมากกว่าเรา

คุยหยอกล้อก็ได้

เป็นสังคมออนไลน์ที่ค่อนข้าง ราวกับ มีชีวิต

 

ยังไม่อาจหาญเขียนถ่ายทอดบทเรียน เพราะชีวิตจริง เพิ่งเริ่มต้น ค่ะ แหะ แหะ

เริ่มวัยนี้แหละค่ะ

P

pooแหมได้ยาหอมของน้องปู (คนข้างกายมายืนอ่านและแซวค่ะ) พี่ชอบอ่านนายเมฆและน้องฟ้าของน้องปูเช่นกัน สมวัยสดใสน่ะค่ะ

พี่ยังจำได้ว่า รู้จักน้องปูแรก ๆ จากบันทึกเรื่อง รวงข้าวมักค้อมกายเสมอ (ทำนองนี้)

ไม่กล้าไปเปิดบันทึกแล้วลิ้งค์ในช่วงนี้ กลัวแฮ็งค์ (แซวน้องมะปรางค่ะ)


น้องปูเป็นคนเกิดวันศุกร์หรือเปล่าเอ่ย เดาเอาเพราะ คนวันศุกร์จะสุขสดใส พี่แอบสะกดรอยตามบ่อย ๆ

น้องปูก็คล้ายนายเมฆ เอ๊ย พูดผิด คล้ายน้องฟ้า เยี่ยมบ้านเพื่อนฝูงเป็นกะตั๊ก

เพื่อนฝูง มิตรรักและแฟนคลับ ตรึม!!!


sweet dream ค่ะ

เดี๋ยวตอนต่อจะบอกข่าวดีด้วยล่ะ

ว่าในที่สุด....

แหม เข้าใจทำให้นายเมฆ อ้ะ น้องฟ้า ตื่นเต้น และคาใจ หลาวพี่หมอเล็กนี่ .. ในที่สุด ... อะไรเอ่ย จะรอ อย่านานเกินนะคะ ;)

ผมมีความเชื่ออยู่อย่างว่า  การเขียนคือการขัดเกลาตัวเอง...มันเริ่มตั้งแต่การมอง  ซึมซับกับเรื่องและภาพ  จากนั้นคือการคิด และแปลงความคิดออกสู่ระบบของการสื่อสาร...

ผมเป็นคนเขียนบล้อกประเภท "วิชาการ 3 บรรทัด"  และเขียนแบบเปิดเปลือย  รู้สึกเช่นไรก็ถ่ายทอดออกไปให้มากที่สุด โดยไม่จำเป็นจะไม่ซ่อนนัยยะของการสื่อสาร และสุดท้ายก็มักปิดเรื่องในแบบเปรยๆ...คล้ายบทรำพึงรำพัน...

การถอดบทเรียนของผม อาจดูไม่ชัดนัก  และเป็นการทิ้งประเด็นเสียมากกว่า นั่นคือกระบวนการที่ผมใช้สอนนิสิต  บางทีอาจเป็นชื่อเรื่องเลยก็ได้ หรือบางทีก็ปนเปอยู่ในบรรทัดใดบรรทัดหนึ่งในเรื่อง หรือถ้อยคำอันยืดยาวของแต่ละเรื่อง

แต่เหนือสิ่งอื่นใด  การเขียนบล็อก ก็คล้ายประหนึ่งเป็นจดหมายเหตุแห่งชีวิตและการงานของผมไปในตัว...

ล่าสุด ผมได้รับเลม์จากเพื่อนพ้องน้องพี่ว่า ทำไมไม่เขียน "เปลือยความสุข"  อีก...ผมก้ได้แต่ยิ้มและตอบไปอย่างกันเองว่า  ทุกวันนี้ผมก็มีความสุข-เปลือยความสุขแปรสภาพมาอยู่ในคอลัมน์ "บ้าน" ไปแล้ว (กระมัง)

....

อ้าว...ผมก็หลงประเด็นอีก คนแล้ว สิ !

 

P

มะปรางเปรี้ยว

ดีใจจังที่เป็นบันทึกแรก ปกติจะเป็นคนรู้ข่าวต่าง ๆ ช้ากว่าคนอื่น ๆ

เช่นข่าวที่ว่ามีคนรู้สึกว่ามีแมลงออกจากตัวก็เพิ่งรู้เมื่อตะกี้นี้เอง อิ อิ

 

จำได้ว่าอ่านบันทึก มะปรางเปรี้ยวเป็นนักเขียนยามเย็นก็ติดอกติดใจจนต้องไปหาต้นไม้ดอกเหลืองพราวที่ชื่อ เหลืองปรีดิยาธร หรือ เหลืองอินเดีย (ยังไม่แน่ใจ)มาปลูกในที่ดินซึ่งตอนนั้นยังไม่มีบ้าน

บัดนี้ ต้นของพี่โตและออกดอกเหลืองพราวแล้วเช่นกัน

และก็ ยัง ยังไม่ได้ถ่ายรูปมาโชว์ รดน้ำอย่างเดียววันละเกือบชั่วโมงค่ะ กับต้นไม้ทั้งหมดในบ้าน

 

จะพยายามเขียนตอนต่อค่ะ มักต้องรออารมณ์ สด ๆ หน่อยค่ะ

สวัสดีท่านภูสุภาครับ

แวะมาเยี่ยม และ มาเรียนรู้ประสบการณ์ด้วยครับ

ขอบคุณครับ

แอบตามมาหลงประเด็นด้วยคนครับ

แรงบันดาลใจ

เบาบันดาลใจ..^^

เดี๋ยวกลับไปคิดดูอีกทีครับ

สวัสดีค่ะ

แวะมาเยี่ยมค่ะ

ขอบคุณนะคะที่บ่นถึง

มีดอกไม้มาฝากด้วยค่ะ

P

แผ่นดิน

อ่านภาษาชมสะพาน           ไม้กระดานต่างถนน

คืนเรือนเยือนถิ่นตน            สองหนุ่มซนปนรื่นรมย์

 

แผ่นดินแดนไทผสาน         พักการงานกลับ"บ้านผม"

ที่ไหนชวนชื่นชม              อภิรมย์เท่า"บ้านเรา"

 

 

พี่ชอบอ่านบันทึกหมอเล็ก ภูสุภา ดูโรแมนติกดีค่ะ

พี่ชอบคนฝันๆ และชอบคนที่มีดนตรีในหัวใจ

ทุกคนในโกทูโน เป็นคนที่น่าเรียนรู้ค่ะ

P
Phornphon
บันทึกน้องพรพล เอ สะกดอย่างนี้หรือเปล่า เป็นอีกหนึ่งบล็อกเกอร์ที่พี่อ่าน ซึมซับได้ถึงความ คิดลึกซึ้งเกี่ยวกับชีวิต มีความอบอุ่นของครอบครัว และเป็นคนหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ วัดและพระอาจารย์ ค่ะ

01010101

P

ณัฐรดา

ฝากคุณณัฐรดา บ้างค่ะ

ฝีมือเพื่อน ค่ะ

จากภาพที่เพื่อนวาดให้ภาพ Bird of Paradise เกิดตอนต่อของ โลกโกทูโน ค่ะ

ผมก็เหมือนกันไม่ค่อยได้เขียนครับ มีโอกาสได้เรียนรู้เยอะครับ

P
แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช ป่านนี้กำลังสนุกอยู่กับการดูงาน ใช่มั้ยคะ พี่แก้ว

พี่หมอเล็กคะ

อยากเห็นภาพต้นเหลืองปรีดิยาธรที่พี่ปลูกจังค่ะ วันก่อนที่ม.อ. บานสีเหลืองสวยมาก หนูตั้งใจว่าจะไปถ่ายรูป แต่ยุ่งเหลือเกิน พอคิดได้อีกที ดอกล่วงหมดแล้ว ก็เลยอดไม่มีภาพมาให้ดูสำหรับปีนี้ค่ะ :)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท