76. เหินห่าง..ไม่ได้แปลว่า...ไม่รัก


ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่อมันเป็น

     คืนนี้สบายๆหลังจากการตรวจเยี่ยมของ  นพ. สมชาย  ลี่ทองอินทร์    ที่ปรึกษากองออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ   กรมอนามัย    และคณะได้มาเยี่ยมและติดตามผลการปฏิบัติงาน  เพื่อหารูปแบบคลินิก DPAC  ของศูนย์อนามัยที่ 10 เชียงใหม่   ในวันนี้แล้ว

        มีเวลาก่อนนอนเล็กน้อย   ก็ตรวจสอบ e mail  ว่ามีมิตรรักแฟนเพลงคนไหนส่งมาบ้าง  ก็เจอฉบับหนึ่งส่งมาจากน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่ง..อาจจะยาวไปหน่อย  แต่ผู้เขียนอ่านโดยไม่มีข้ามอักษรแม้แต่ตัวเดียว  และกลับมาอ่านซ้ำช้าๆ..อีกครั้ง   รู้สึกซึ้ง...เลยอยากแบ่งปันให้คนอื่นอ่านบ้าง   ค่อยๆอ่านนะคะแล้วจะรู้สึกเหมือนผู้เขียนเลย

 เพื่อเทอ

ถึงคนที่แต่งงานแล้ว...และคนที่กำลังจะแต่งงาน .. 

 
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วกินใจมาก
ลองอ่านและซึมซาบความรู้สึกอย่างช้า ๆ

'เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากชั้นไป....
เธอควรเป็นคนที่จูงมือชั้นออกไป '

ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผมในอ้อมแขน
รถแต่งงานจอดหน้าที่พักของเรา
เพื่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า ผมควรจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน
ดังนั้นผมจึงทำตาม
เธอเขินอายในอ้อมแขนผม

ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุขที่สุดในโลก...
นี่เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วสิบปี... ในวันถัดๆ มาทุกอย่างก็เหมือนเดิม

เรามีลูกด้วย กัน...ผมทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะหาเงินมาจุนเจือครอบครัว...
เมื่อเราเริ่มมีฐานะที่ดีขึ้น...
ความห่างของเราก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน...
ทุกๆเช้าเราออกจากบ้านไปด้วยกันแล้วก็ถึงบ้านเวลาเดียวกัน
ลูกเราเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน
ดูเหมือนความรักของเราช่างน่าอิจฉายิ่งนัก...

แต่แล้ว
ความสงบสุขก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอย่างมิได้คาดหมาย....

เจนเข้ามาในชีวิตของผม .... ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน...
เจนเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง..
หัวใจผมเต้นแรงด้วยความรัก...

ที่นี่...เป็นอพาร์เมนท์ที่ผมซื้อให้เธอ...
เธอบอกว่า คุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคน ถวิลหา...

คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึงภรรยาผม...
ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ ..เธอบอกว่า
วันที่คุณประสบความสำเร็จ
ผู้ชายอย่างคุณจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา...

ผมเริ่มรู้สึกลังเล...
ผมรู้ว่าผมกำลังทรยศภรรยาผม...
แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว....
ผมปลีกตัวออกจากเจน '
วันนี้คุณไปเลือกเฟอร์นิเจอร์เองแล้วกันน๊ะ
ผมต้อ งเข้าออฟฟิศ ' ...
แน่นอน... เธอไม่ค่อยพอใจนัก เพราะผมสัญญากับเธอว่าเราจะไปด้วยกัน...

ในตอนนั้น...ความรู้สึกถึงการหย่าร้างเริ่มวิ่งเข้ามาในความคิดผม....
ทั้งที่จริงๆแล้วผมไม่เคยมีความคิดนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
แต่ผมก็พบว่าเป็นเรื่องยากที่จะบอกกับภรรยาของผม....
ไม่ว่าผมจะพูดกับเธอดีสักเพียงใด...
เธอจะต้องเจ็บปวดใจอย่างแน่นอน...
จริง ๆ แล้วเธอเป็นภรรยาที่ดีมาก... ทุก ๆ
เย็นเธอจะวุ่นวายกับการทำอาหาร..ในขณะที่
ผมนั่งอยู่หน้าทีวี ทานอาหารเสร็จเราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน...
หรือ... ถ้าผมจะเลือกเป็น...นั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์....
มองเรือนร่างอันงดงามของเจน...
ช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสียจริง

วันนึงผมพูดทีเล่นทีจริงกับภรรยาของผมว่าจะเธอจะทำยังงัยถ้าเราหย่ากัน...
เธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน...และเธอก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร..
เธอมั่นใจว่าการหย่าเป็นเรื่องที่ไกลตัวเธอมาก...
ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเธอรู้ว่าเรื่องที่ผมกำลังพูดอยู่นั้นเป็น เรื่องจริง... เธอจะเป็นอย่างไร

วันนึงภรรยาผมมาที่ออฟฟิศ...สวนทางกับเจนที่เพิ่งจะออกไปพอดี...
พนักงานทุกคนทำหน้าตาเลิกลัก... เหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่างจากเธอ....
เธอเหมือนจะรับรู้มันได้... แต่เธอก็ยิ้มน้อย ๆกับพนักงานทุกคน....
แต่ผมก็สังเกตุเห็นแววตาที่เจ็บปวดของเธอภายใต้รอยยิ้มนั้น

ในที่สุด...เจนก็บอกกบผมว่า...หย่ากับเธอน๊ะ..แล้วเราอยู่ด้วยกัน..ผมพยักหน้า....

ผมจะลังเลอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้ว....ผมตัดสินใจบอกภรรยาผมในอาหารค่ำ..
ผมมีอะไรจะบอกคุณ... เธอนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ...
ผมสังเกตุเห็นแววตาอันเจ็บปวดของเธอ...มันทำให้ผมพูดในสิ่งที่ผมต้องการพูดไม่ออก..
แต่ท้ายที่สุดผมก็พูดออกไป...

ผมต้องการหย่า...

เธอดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมเพิ่งจะพูดออกไปเลย...
ผมย้ำกับเธออีกครั้ง...เธอเขวี้ยงตะเกียบในมือทิ้ง...
แล้วตะโกนใส่หน้าผมว่า..คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย...เราไม่ได้คุยกันอีกเลยคืนนั้น...

เธอร้องไห้อย่างหนัก...

ผมรู้ว่าเธออยากร ู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตแต่งงานของเรา...
แต่ผมเองไม่สามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้...เป็นเพราะใจผมได้ให้เจนไปหมดแล้วงั้นเหรอ...
ผมคงไม่สามารถบอกเธออย่างนั้นได้..มันจะทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก...

ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้น...ระบุว่า..เธอเป็นเจ้าของบ้าน...
ทุกๆ อย่างในบ้าน ทั้งรถ... หุ้นบริษัท 30% ผมยกให้เธอหมด....

เธอเหลือบมองกระดาษที่ผมร่างขึ้นแล้วฉีกมันทิ้ง...
มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น...
ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมาเป็นระยะเวลาสิบปีกลายเป็นคนแปลกหน้ากันภายในหนึ่งวัน...
ผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้...

 

 deliver love

เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่างที่สุด...
สำหรับผมแล้ว...การร้องไห้ของเธอเหมือน
เป็นการปลดปล่ยยความสับสนของตัวผมเอง...


หลังจากที่ผมกลุ้มใจกับการตัดสินใจครั้งนี้ของผม
..ในที่สุด...มันก็เป็นรูปธรรมขึ้นมาจริงๆ เสียที

คืนนั้น...ผมกลับถึงบ้านค่อนข้างดึก...
เห็นเธอเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊ะ.
.ผมหลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความเพลีย...
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีแล้วพบว่า...

เธอเขียนเงื่อนไขการหย่าร้างว่าเธอไม่ต้องการสิ่งใดจากผม...
แต่เธอต้องการให้ผมให้เวลาเธอหนึ่งเดือนเพื่อตั้งตัวสำหรับการหย่า...
และในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้นทุกอย่างต้องดำเนินไปตามปกติ...
ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอต้องการให้ลูกจบการศึกษาซึ่งกำลังจะมาถึงเสียก่อน..
เธอไม่อยากให้ลูกต้อ งเห็นความล้มเหลวในการแต่งงานของพ่อแม่ก่อน
เวลานั้นจะมาถึง...

รัชต์..คุณจำได้มั๊ย...วันที่เราแต่งงานกัน...คุณประคอง
ชั้นไว้ในอ้อมกอดในวันที่เราเข้าเรือนหอ..
ผมพยักหน้า..นั่นเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดของชั้น...

ชั้นมีเรื่องขอร้อง...
ชั้นอยากให้คุณประคองชั้นไว้ในอ้อมกอดจากห้อง
นอนไปถึงด้านล่างทุกวันนับจากวันนี้ไปจนถึงวันที่เราต้องแยกจากกัน
ผมยอมรับด้วยความเต็มใจ...ผมรู้ดีว่า เธอคิดถึงวันดีๆ เหล่านั้น...
และเธอต้องการให้ชีวิตการแต่งงานเธอจบลงด้วยความทรงจำที่ดี

ผมบอกเจนถึงเงื่อนไขที่ภรรยาผมตั้งขึ้นในการหย่าร้าง...
เธอหัวเราะถึงความไร้สาระของเงือนไข....
ภรรยาผมบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
...เธอจะต้องยอมรับผลของการหย่าร้างให้ได้...

คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง....

เราไม่ได้ถูกต้องตัวกันเลยนับแต่วันที่ผมขอเธอหย่า
...ความจริงเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันด้วยซ้ำไป...

พอถึงวันที่ผมประคองเธอลงจากห้องวันแรก...มันจึงทำให้ผมทำตัวไม่ถูก...
ลูกชายเราตบมือแล้วพูดด้วยความดีใจว่า

ว้าว...วันนี้พ่ออุ้มแม่ลงจากห้องด้วย....มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น......
เธอบอกว่าอย่าบอกลูกเราถึงเรื่องของเรา...ผมพยักหน้า...ด้วยความรู้สึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม...
ผมขับรถไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์..แล้วเลยไปออฟฟิศ

วันถัดมา...ความรู้สึกขัดเขินเริ่มน้อยลงไป...เธอซบบนอกผม...
เราใกล้ชิดกันมากจนผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ...
ผมถึงได้ตระหนักว่า....เธอไม่ใช่เด็กสาวอีกต่อไปแล้ว...เธอเริ่มมีริ้วรอยบนใบหน้ามากขึ้น

ในวันที่สาม...เธอกระซิบบอกผมว่าสวนกำลังรื้ออยู่ให้เดินระวังด้วย...

ในวันที่สี่...มันช่างเหมือนกับว่าเราเป็นคู่รักที่หวานชื่นมาก...ภาพของเจนเริ่มเลือนลางไป...

วันที่ห้าและหก..เธอคอยเตือนผมในเรื่องเล็กๆน้อยๆ เช่นเธอวางเตารีดไว้ที่ไหน..
ผมควรจะระวังอะไรบ้างตอนทำอาหาร...และอ ื่นๆ อีกมากมาย...
ความสนิทสนมของเราเพิ่มมากขึ้นทุกที...ผมไม่ได้บอกเจนถึงเรื่องนี้เลย...
ผมรู้สึกว่าผมอุ้มเธอง่ายขึ้นทุกวันโดยไม่ได้สังเกตถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเธอเลย... 

  

เติมรัก เติมใจ

หรือบางทีคงเป็นเพราะผมแข็งแรงขึ้น...แต่แล้วผมก็พบว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด...
เป็นเพราะว่าเธอผอมลงจนไม่สามารถใส่เสื้อผ้าเดิมได้
..นั่นต่างหากที่ทำให้ผมอุ้มเธอได้ง่ายขึ้น
ผมรู้ดีว่าเธอพยายามซ่อนความขมขื่นเอาไว้...
ลูกของเราร้องขึ้นว่า พ่อได้เวลาอุ้มแม่แล้วน๊ะ...
สำหรับลูกแล้ว...การได้เห็นพ่ออุ้มแม่เป็นภาพที่เขามีความสุขที่สุด....
เธอเอื้อมมือไปกอดลูกไว้แน่น...ผมทนมองภาพนั้นไม่ได้จริง ๆ
ผมกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจในวินาทีสุดท้าย

และแล้ววันสุดท้ายก็มาถึง....ผมอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอด.
..เท้าผมแทบจะก้าวไม่ออก......เธอบอกกับผมว่า...

ความจริงแล้ว...ชั้นอยากให้คุณอุ้มชั้นไปจนเราแก่เถ้า
...ผมกอดเธอแน่น...และผมก็ตระหนักว่า..
ชีวิตคู่ของเราขาดการดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
. ..ผมขึ้นรถทันทีเพื่อจะไปยังจุดหมายใหม่..
ผมลังเลเล็กน้อย..

แต่ในที่สุดแล้ว..ผมก็มาพบเจนจนได้.
...เธอเปิดประตูออก...ผมบอกเธอว่า
เจน..ผมขอโทษ...ผมจะไม่หย่า....
เธอมองหน้าผม แตะหน้าผากผม.. คุณสบายดีหรือเปล่า
เจน...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริง ๆ...ผมจะไม่หย่ากับภรรยา
ผม...
ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่อมันเป็น
เพราะผมไม่ได้ให้ความสำคัญกับรายละเอียดเล็กน้อย...
ผมขาดการเอาใจใส่ในตัวเธอ....มันไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักกัน....
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว....ว่าตั้งแต่วันที่ผมอุ้มเธอเข้าบ้าน
...เธอมีลูกให้ผม...ผมควรจะประคองเธอไปจนแก่...
เจนตบหน้าผมอย่างแรงและกระแทกประตูใส่ผม....

ระหว่างทางกลับบ้านผมแวะร้านดอกไม้....
พนักงานขายดอกไม้ถามว่าจะเขียนว่าอะไร
....ผมให้เธอเขียนว่า...ผมจะอุ้มคุณทุกเช้าจนกว่าเราจะแก่

      hello...hello

อ่านแล้วซึ้งเหมือนผู้เขียนไหมคะ ? ?

ขอบคุณเจ้าของผู้เขียนบทความนี้  จาก FW Mail ต่อๆกันมา

หมายเลขบันทึก: 272092เขียนเมื่อ 29 มิถุนายน 2009 22:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน 2012 01:24 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (45)

สวัสดีครับพี่เขี้ยว

  • บางครั้งบางเวลามันอาจสิ่งแปลกปลอมมาเข้าตา ทำให้ตาเรามืดมัวไปชั่วขณะ
  • แต่ขอย้ำแค่ชั่วคราวเท่านั้นครับ
  • ขอบคุณครับสำหรับข้อคิดไว้เตือนสติ

สวัสดีค่ะพี่เขี้ยว

  • ย่องมายามดึก เลยซึ้งเลยค่ะ
  • กุศโลบายเยี่ยมยุทธจัง

ระลึกถึงพี่เขี้ยวเสมอ..พี่เหมียว

  • ตามมาซึ้ง ก่อนเข้านอนค่ะ
  • ก๊ะเรา โรแมนติกจัง
  • ว่าจะเข้าไปนอนแล้ว เหลือบเห็นพอดี
  • เลยไม่ได้คั่วถั่ว ต้องอ่านก่อน
  • น้ำตาไหลพราก  จริงๆ นะ
  • อยากให้คุณสามีทุกคนที่กำลังนอกใจภรรยาได้อ่านกัน
  • ขอบคุณนะจ้ะ  ขอนอนก่อนนะ

สวัสดีค่ะ

*** แวะมาบอกว่า ขอให้ฝันดี

*** ราตร๊สวัสดิ์ค่ะ

  • แวะมาสวัสดียามเช้าครับ
  • ซึ้งครับ พี่เขี้ยว
  • สุขกายสุขใจนะครับ

สวัสดีค่ะ

  • เป็นพี่คิมก็..โอเคตั้งแต่วันแรกที่..ขอหย่าค่ะ
  • เพระผู้ชายขอหย่าผู้หญิงก่อน..มีค่าไม่ถึงสลึงนะคะ ในความคิดของพี่คิม
  • ยืนยันค่ะ...นั่งยัน..และนอนยันคำพูดเดิมค่ะ
  • อ่านแล้วเป้นที่นึ่งข้าวเหนียวเลย
  • ฮ่าๆๆ
  • ส่งเมล์ไปแล้ว
  • งง งงทำไมมันตีกลับ
  • เอหรือเมล์พี่เราเต็ม งง งงนะเนี่ย

กรรมการที่รักและเคารพ บันทึกนี้ทำไมเหมือนชีวิตจริงของผมมากๆอ่านมันหลายเที้ยวมากบอกได้เลยว่าประทับใจ อินน์ โรแมนติก เศร้าเคล้าน้ำตา ผิดหวังสมหวัง โอ้...กรรมการเรามาสร้างหนังกันดีกว่า

  • แฮะ ๆ สงสัยต้องไปฟิตร่างกายอีกนาน..
  • กว่าจะอุ้มขึ้น...555
  • จุ๊ ๆ พี่เขี่ยวอยาบอกเขานะ..ว่าเขาอุ้มไม่ขึ้น แฮ่..
  • ขอบคุณมากครับ
  • ดีมากเลยครับที่คุณมนัญญาไปเยี่ยมและคอมเมนต์ในบล็อกผมทำให้ผมได้อ่านของดีๆ
  • ผมใช้นิคในนี้ว่าครูปอเนาะ บางคนอาจเข้าใจว่า เป็นเสมือนนักบวช จริงแล้วไม่เลยครับ แต่ชีวิตผมจะทำตามศาสนาและอยู่กับศาสนาอย่างจริงจังมาแต่เด็ก
  • โลกภายนอกผมก็รับได้ โดยเฉพาะสิ่งดีและถูกต้อง สี่งที่สร้างความสร้างสรร ห่างไกลจากความไม่ดีทั้งหลาย
  • เมื่อได้อ่านเรื่องที่คุณมนัญญาบันทึกแล้ว..รู้สึกดีมากเลย.. ยิ่งรู้สึกว่าศาสนาอิสลามคือของจริง เพราะบทบัญญัติแก้ปัญหาความต้องการของมนุษย์ได้ทุกอย่าง
  • เรื่องนี้ผู้ชายเขาดี ยอมทำตามเงื่อนไขของภรรยา เหตุการณ์ถึงลงเอยไปด้วยดีและอย่างถูกต้อง
  • อิสลามสอนว่า สามีภรรยาสามารถที่จะหย่าขาดจากกันได้ แต่มีวิธีการและขั้นตอน
  • ๑. หย่าครั้งแรกไม่ได้หย่าขาดไปเลย
  • ๒. ภรรยาต้องอยู่บ้านสามีจนครบ ๓-๔ เดือนก่อน ถึงจะแยกออกจากกันได้ หรือกลับไปบ้านพ่อแม่ได้ 
  • ๓. ถ้าอยู่ร่วมกันในเวลานั้นแล้ว เกิดร่วมหลับนอนกันอีก บางทัศนะถือว่าได้กลับคืนดีไปแล้ว
  • สุดท้ายก็ไม่หย่าซิครับ ช่วงเวลาให้อยู่กันก่อนเพื่อให้ปรับตัวเข้าหากัน แต่เมื่อปรับตัวแล้วยังทำไม่ได้ ก็มีสิทธิที่จะหย่าขาดได้เลย
  • แต่น่าเสียดาย ทุกวันนี้ ไม่ค่อยมีคนปฎิบัติตามขั้นตอนที่ว่าหรอก สามีก็ถือว่าตัวเองดี ภรรยาก็ถือตัวเองดี เมื่อเกิดการหย่าแล้วก็แยกไปเลย
  • ขอพูดแค่นี้ก่อน เรื่องมีเมียสอง-สาม-สี่ นั้น ก็เป็นทางออกหนึ่ง แก้ปัญหาความต้องการของมนุษย์ ค่อยเล่าวันหลัง

คนคิดเรื่องนี้มีอารมณ์ที่ลึกซึ้งมากๆ ยกให้เป็นกวีเอกได้เลย.........อิอิ.อิ แต่สำหรับผมคงต้อง ไปฟิตร่างกายอีกนานแบบท่าน เกษตร(อยู่)จังหวัด .....55555  ขอให้มีความสุขครับ

สวัสดีค่ะ  ปัญหาแบบนี้ไม่มีโอกาสมีแล้วจ๊ะ  เพราะพี่เขี้ยวได้ส่งสละไปให้  แหม...  ไม่ชอบเลย  ชอบสลัดมากกว่า 

มีแต่ความทรงจำดีดีกับสิ่งเหล่านี้ 

ขอบคุณเนรื่องดีดีค่ะ

มาอ่าน

เห็นโลกธรรมแปดเลยละครับ

อิ อิ อิ...

สวัสดีค่ะพี่เขี้ยว

น้องเคยอ่านมาบ้างแล้ว แต่ไม่ได้อยุ่ในสภาวะของเจน จึงยังไม่ค่อยซึ้งนัก ... มาอ่านอีกครั้ง พยายามคิด ก็คิดไว้ว่า

ในเรื่องของความสัมพันธ์ระหว่างกันของมนุษย์ เราจำเป็นต้องเว้นช่องว่างไว้ให้กับความเป็น "ส่วนตัว" ของอีกฝ่ายด้วยเสมอ

ขอบคุณค่ะ

ขอยืมภาพซึ้ง ๆ ของคุณคนพลัดถิ่นหน่อยนะคะ

(^___^)

  • หวัดดีคับ..

    กู๊ดดี้อ่านแล้ว กระซิกๆๆ (ซึ้งๆ) เลยคับ..

    วันนี้ต้องรีบกลับจากโรงเรียนไปบอกให้คุณพ่ออุ้มคุณแม่มั่งแล้วคับ..(แต่จะยอมอุ้มรึเปล่า อันนี้ไม่แน่ใจคับ อิอิ)

    สวัสดี เจ้า ป้าเขี้ยว

    พ่อน้องพอ อุ้มไม่ได้ เพราะน้ำหนัก ตัว ทะลุ ไป 63.8 แล้วนะคะ แบบว่า ท้วม นิดๆ

    สบายดีเน้อเจ้า

    • กลับมาจากเที่ยวอยุธยากับพี่หนุ่ย
    • ไปกันสามคน
    • เที่ยวกันจนเมื่อยขาไปหมดเลย
    • สบายๆทัวร์ก็เป็นแบบนี้แหละ
    • แล้วจะเอาภาพสวยๆมาฝากค่ะ

    ม่อน มาบอกว่าคุณยายหมอให้ทานข้าวเย็นให้ตรงเวลาและอย่าเจริญอาหารมากนะครับ เดี๋ยว ไม่มีใครอุ้มลงจากห้อง......อิอิ.อิ ขอให้มีความสุขครับ

    อ่านแล้วจะบอกว่าไงดี

    มันเป็นอะไรดี

    มันเป็นงง ดีไหมน้องเขี้ยว

    โลกใบนี้มีอะไรที่งงได้เยอะเลย

    เอาเป็นว่าเกรงใจอารมณ์ผู้คนนะคะน้องเขี้ยว

    อิอิ

    ขอบคุณค่ะ

    สวัสดีค่ะ

    • วันนี้มาช้ากว่า P เพราะ Net มีป้ญหา
    • อ่านจบแล้ว  จะสรุปว่าเป็นเพราะผู้ชายไม่มั่นคง ดีไหมเนี่ย...

     

    เป็นเรื่องราวที่น่ารัก อ่านแล้วซึ้งจังเลยคะ...โดยเฉพาะชื่อบันทึก

    "เหินห่าง..ไม่ได้แปลว่า...ไม่รัก " ก้อยชอบมากค่ะ....ต้องบอกคนใกล้ตัวให้อ่านให้ได้ อิอิ

    คิดถึงพี่เขี้ยวจังคะ.....ว่างๆเราทานข้าวกันนะคะ

    ม่อนมาส่งความสุขให้คุณยายหมอ และอย่าลืมยิ้มให้ทุกๆคนนะครับ

    สวัสดี ครับ คุณ มนัญญา

    เป็นเรื่องเล่า ที่อ่านตามและสะท้อนใจความเป็นผู้นำครอบครัว มากนะครับ

    ถ้านำไปทำละคร...เป็นภาพเคลื่อนไหว ก็จะได้แง่คิดมากมาย

    สังคม ทุกวันนี้ บางส่วนเป็นเช่นนี้(ไม่เลือกสังคมเมือง หรือชนบท)

    มีคนเคยพูด บ่อย ๆ ว่า ...น้ำพริกถ้วยเก่า หรือจะสู้ถ้วยใหม่....(สังคมแวดวงคนเจ้าชู้)มีอะไรอีกตั้งเยอะ ที่ผู้พูดสักแต่ว่าพูด...พูดให้สนุกปากสนุกคำ...แต่ลืมไปว่า

    กว่าจะสร้างครอบครัวให้มาถึงจุดนี้ได้...คุณผ่านอะไรมาบ้าง....

    ถ้ามองไม่เห็นคุณค่า...สิ่งที่ผ่านมา...อย่าได้คิดหรือหวังเลยว่า...ของมีค่าจะอยู่กับตัว...

    เกี่ยวก้อยเที่ยวนี้..ได้ข้อคิดมากมายเลย ครับ

    ขอบพระคุณ ครับ

    ด้วยความระลึกถึง

    พี่ค่ะซึ้งมากๆ..แต่การได้ยินคำแรกตั้งแต่ต้นก็ปวดร้าวมากนะคงซึมก่อนจะซึ้งภายหลังนะค่ะ

    สวัสดีค่ะ   ทักทายนะคะวันนี้งานเยอะ  มีความสุขนะคะ

    ช่วงนี้งานเยอะจัง

    เซ็ง   ตอนเริ่มต้น  ซาบซึ้งตอนสุดท้าย ถ้าให้โอกาสกันได้คิด ก็จะลงเอยแบบนี้

     

    ขอบคุณมากนะคะ  ที่ตั้งใจบรรจงเขียน และเข้าใจง่ายๆ มีอารมณ์ร่วมด้วย

    ผู้ชายบางคนได้ใหม่ลืมเก่า ตาบอดไปชั่วขณะ หลงความสวยงาม ลืมความดีที่เคยมีต่อกัน ลืมที่ได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา

     

                  ผู้หญิงเรา มา มาเปลี่ยนสภาพกันเถอะ  เมื่อสามีชอบความสวยงาม เรามาปรับปรุงเปลี่ยนโฉมเป็นคนสวย ผสมกิริยาวัยรุ่นนิดๆ และปรนนิบัติพัดวี  จนให้เขาลืมโลกภายนอกไปเลย  และพยายามทำกิจกรรมให้มันอยู่ใกล้ชิดกัน ทั้งครอบครัว เมื่อทำตัวให้สวยใส แล้วก็จัดบ้านให้น่าอยู่ เปลี่ยนทิศเปลี่ยนทาง ให้ดูแปลกใหม่ เอ้า! ทำมากๆเดี๋ยวเบื่อเดี๋ยวเซ็งอีก  คนเราพอนานไปทำอะไรก็ไม่อยู่ในสายตาอีก โอย !คุณผู้ชาย เห็นใจเมียหน่อยเถอะ  ทำสวยทำซ่าก็แล้ว อย่าไปเลย เคยฟังเพลงคนอีสานไหม ชื่อเพลง อีเฒ่าจริงใจ

     

                      มีความหมายว่า  ผู้ชายไปหลงสาวอายุน้อย  ไปอยู่กินกับเขาทิ้งเมียใหญ่ให้ระทมอยู่ที่บ้าน   ไปไม่นานก็เกิดเจ็บป่วย สาวน้อยรีบเอาผู้ชายกลับมาให้เมียใหญ่ดูแล

                     เมียใหญ่เลยสมน้ำหน้า  ในที่สุด ก็ไม่พ้น   อีเฒ่าจริงใจ ที่จะต้องมาดูแล  ส่วนสาวน้อย เขาก็หาผัวใหม่  เพราะผัวคนนี้หมดสภาพแล้ว ระวังคนที่คิดจะมีกิ๊ก อย่าให้เจอแบบนี้  จะมีคนคอยสมน้ำหน้าตามหลังมา

    สวัสดีครับพี่เขี้ยว

    เดย์มาตามคำชวนแล้วนะครับ ;)

    จะยิ้มยังไงดีให้รู้ว่าซาบซึ้ง และดีใจกับคนทั้งคู่ ^_______________^

    ผู้ชายคนนี้ถือว่าน่ารัก และผู้หญิงก็ใจเย็น และอดทนมากๆครับ ชื่นชมจริงๆ

    ที่ผ่านมาผู้ชายเค้าไหลหลงไปตามอะไรก็ไม่รู้ ซึ้งเราจะพะชื่อเค้าว่าเจ้าชู้หรือไม่นั้นผมไม่ทราบครับ ^^

    ยังไงยังไงผมก็เชื่อในความดีของคุณผู้หญิงนะครับ ว่าถ้าผู้หญิงที่ดีจริงๆน่ะ ผู้ชายเค้าจะห้ามใจได้ หรืออาจกลับตัวทัน จะรู้ซึ้งเอาอีกทีเมื่อสายหรือไม่ก็แล้วแต่คน ^_^

    อ่านแล้วยังไงดีน่ะหรือครับ...

    ...เดย์ชอบมาก และจะเป็นสามีที่ดีของภรรยาจนแก่เฒ่าครับ ^^

    ขอบพระคุณมากๆครับพี่เขี้ยว

    พี่เขี้ยวจ๋า...

         อ่านไปลุ้นไปค่ะ ซึ้งจริงๆ ..^_^..

         ขอบคุณค่ะพี่เขี้ยว ..^_^..

        

    นับเถิงวันนี้ มีสามสิบปล๋าย คนแวะทักทาย เนอนายน้องเหน้า
    พี่เขี้ยวหนีไกล๋ ไปไหนกาเจ้า หยังบ่มาเนา มาตั๊ก
    ละหื้อหมู่เฮา คอยเฝ้าแวะพัก หวังปะพี่เขี้ยว สักวัน
    ขุ่นข้องในจิต ใจคิดแปรผัน ฤๅว่ามีงาน หวันตั๋วแห่งเจ้า.

    สวัสดีค่ะพี่...มนัญญา..

    โดนใจจังๆ...ขอบคุณพี่มากค่ะ...

    • ธุค่ะ..

    ทุกๆ สิ่งล้วนแต่มีการเปลี่ยนแปลง   รักมากในวันหนึ่ง..อาจจะไม่หลงเหลือเมื่อถึงวันต่อๆ ไป   หรือบางทีคนเราก็หลงลืมรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างกันที่เคยเป็นความทรงจำที่แสนหวาน

    อ่านแล้วได้ข้อคิดดีๆ ค่ะ ขอบคุณ

    ดูมันยุ่งยาก ทั้งเจน รัช ภรรยาและลูก

    • ครูตาอ่านไปคิดตามไปด้วยว่า
    • การมีชีวิตคู่ต้องรักษาสายสัมพันธ์ไม่ให้ขากจากกัน ไม่งั้น "พัง"
    • สายสัมพันธ์  ได้แก่ การดูแลกัน  ทำกิจกรรมด้วยกัน  พูดจาปราศรัยกัน  การแสดงความรักต่อกัน  สบตากัน  เห็นอกเห็นใจกัน 
    • อย่าหันหลังให้กัน  อย่าต่างคนต่างอยู่  อย่าจับผิดกัน
    • ได้ข้อคิดดี ๆ นำสู่การปฏิบัติจ้า..
    • ขอบคุณมาก ๆนะคะ
    พรเพ็ญ ชาญพานิชย์

    ผู้ชายมักจะเป็นเพศที่เอาเปรียบผู้หญิงเสมอ

    สิ่งที่ดีมีคุณค่าแต่มองข้าม

    เห็นความงามฉาบฉวยเลยห่างเหิน

    ความรักแท้ที่มีอยู่จึงหมางเมิน

    ไปหลงเพลินมัวเมาเร้าโลมใจ

           ขอบคุณที่นำสิ่งดีดีมาให้ครับ

                               รพี

     

     

    ดีจ้าพี่เขี้ยว

    หนูอยากโดนอุ้ม..หนูอยากโดนอุ้ม...อิอิอิ

    พี่เขี้ยวขา  ชีวิตนี้จะมีใครพูดกะน้องแบบนี้มั้ยคะเนี่ย......

     

    ซึ้งมากๆคงต้องนึกตัวเองแล้วหละ

    หากต้องเจอแบบนี้คงเศร้าไปนาน

    วันนี้รายการ ผู้หญิง ผู้หญิง เอาเรื่องนี้ไปออกอากาศด้วย  พอได้ยินคิดถึงคุณหมอเขี้ยวทันทีเลย........อิอิ.อิ  ขอให้มีความสุขกับการถูกอุ้มลงจากเตียงนะครับ....555

    สวัสดีค่ะครูพี่เขี้ยว

     

    ห่างเหินไม่ได้แปลว่าไม่รัก   แม้ใครๆ ก็เข้าใจดี แต่บางครั้งผู้หญิงก็อดรู้สึก และน้อยใจไม่ได้นะปูว่า

    ซึ่งต่างกับผู้ชาย ยิ่งคู่รักสมัยใหม่แล้ว ...  หากผช.ไม่ค่อยพูดแล้ว ไม่มีเวลาให้กันนี่ ไปกันใหญ่เลย J

    แต่คู่รักวัยวานยังหวานเหมือนคู่รักวัยดึกของป๋าปู ไม่ได้รู้สึกอย่างนี้ เพราะเค้าแทบจะไม่ห่างกันเลยสักวัน

    ว้าว ประโยคสุดท้าย โร มากๆ ค่ะพี่ครูเขี้ยว ผมจะอุ้มคุณทุกเช้าจนกว่าเราจะแก่ ชอบๆ อยากให้คู่รักสมัยนี้ เป็นอย่างนี้จัง ...  สถาบันครอบครัว จะได้เข้มแข็ง ... 

     

     

     

     

     

    แวะมาส่งความห่วงใยค่ะ

    รักษาสุขภาพนะคะ

    ทานน้ำมะนาว  ช่วยป้องกันไข้หวัดได้ค่ะ

                ...@...มะนาวสารพัดประโยชน์...@...

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท