• มาขอบคุณ นิราศพระบาทของท่านสุนทรภู่ กิ้งกือถูกทำเป็นน้ำยาจริงๆ
• หูยน้องกวิน ทามะเป็นแมวว่านอนสอนง่ายแถมความรับผิดชอบสูงเนอะ เห็นในสะเก็ดข่าว
• ทำงาน 9 โมงเข้าถึง 5 โมงโดยไม่อู้ หรือว่าแอบงีบในเวลางาน เหมือนคน ขอปรบมือให้จริงๆ
• แต่เศร้าแทนสัตว์ตกยากแบบศรีบุญเรือน คนไทยใจบุญแต่ชอบเอาหมาแมวไปปล่อยที่วัด แทนที่จะคุมประชาการ
• น่าจะต้องติดชิพแล้วว่าเป็นสัตว์เลี้ยงใคร เลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆแบบนี้ต้องปรับให้เข็ด

• สวัสดีครับ  พี่  naree suwan 
• ผมว่ากิ้งกือ กับกุ้ง Lobster เวลาต้มแล้วคง ตัวส้มๆ เหมือนกัน รสชาติคงคล้ายๆ กัน ไม่งั้น สุนทรภู่ ท่านคงไม่เรียกว่า กิ้งกือกุ้งนะครับ :P  อร่อย..มั้ยน้า..
• ขนาดแมวยังสร้างฐานะจนล่ำซำเลย -_-''  แล้วคนล่ะ
• ใช่ครับ กรณีศรีบุญเรือนนี่ เป็นแมวจรจัด น่ะครับ แต่ว่ามีผู้ใจบุญคอยให้อาหาร แต่พอมันโดนรถทับตาย มันมีลูกหลายตัวแถมเป็นช่วงวันหยุด ปีใหม่ ลูกแมว จึงเป็นอะไรที่น่าสงสารมากๆ ผมก็ได้ช่วยเอาข้าวเอานมไปให้ลูกแมวบ้าง ต่อมาก็มีคนใจดีเอาไปเลี้ยงครับ

แวะมาอ่าน  ศรีบุญเรือน  และทามะ  ค่ะ

            มีความสุขกับทุกๆสิ่งในชีวิต ค่ะ

พาหนูมาแอบดูแมว

• สวัสดีครับคุณ @..สายธาร..@
• ขอบคุณครับ
• สวัสดีครับท่าน ผอ.ประจักษ์ กอบกุนกั๊บ

• แม้แต่แมวยังขยันทำงานเนอะ ....
• บรรดามนุษย์ทั้งหลาย ก็คงต้องขยันและอดทน (ทนอด) ให้มากเข้าไว้  ไม่งั้นจะตกงานเอาได้ง่ายๆ

สวัสดีครับ

นึกถึง นิทานเรื่องลูกสัตว์ต่างๆ

"แสนเสียดายนันทาที่น่ารัก

ชะล่านักวิ่งออกนอกถนน

มัวแต่เพลินปลาบปลื้มจนลืมตน

ถูกรถยนต์แล่นทับดับชีวา

นิจจาเอ๋ยเคยเห็นทุกเย็นเช้า

กลับเหลือแต่กรงเปล่าไม่เห็นหน้า

เคยวิ่งเล่นด้วยกันทุกวันมา

เจ้าทิ้งข้าเปลี่ยวเปล่าเศร้าใจเอย"

ป.ล.ไม่แน่ใจว่าจำมาถูกต้อง

• น่าสงสารศรีบุญเรือน
• ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ
• เอาม้ามาฝาก
• อิอิๆ

สวัสดีครับ น้องกวิน

• สงสารแมว
• แมวน่าวสงสารแบบนี้
• ยังมีคนกินแมว อีก
• อิอิ

• คุณ นัทธ์  ขยันอยู่แล้ว...สู้ๆๆ หายจากหวัดแล้วสินะ ทนอด อะไรเหรอ ลดความอ้วนอยู่เหรอ คุณ ฮาๆเอิ๊กๆ

• สวัสดีครับอาจารย์ . ธ.วั ช ชั ย
• กลอนเพราะและทราบซึ้งจริงๆ ครับ สงสารแมว นันทา
• นันทา แปลว่า  เพลิดเพลินเจริญใจ มันคงทำให้เจ้าของเพลิดเพลินเจริญใจเลยได้ชื่อว่านันทา นะครับ (ชื่อเหมือนคนเลย) นะครับ เอา กลอนนี้ใครแต่งนะครับ

คุณกวินคะ

• แวะมาเยี่ยม..เจ้าศรีบุญเรือน...ชื่อเพราะจัง..แม้จะจากไปแล้ว คงไปเป็นนางอัปสรแล้วจริงดังที่คุณกวินว่าล่ะค่ะ
• ส่วนคุณทามะจัง...เป็นแมวที่น่านับถือนะคะ ขยันมากเลย
• เลยพา เจ้าขุน มาเยี่ยมค่ะ เขาเป็นสุนัขค่ะ เจ้าขุนนี้ออกจะไม่ค่อยขยันนัก กลางวันจะนอนเป็นจระเข้ขวางคลองค่ะ แต่ยามชมว่า..กลางคืนเขาจะขยันมากค่ะ
• อ้อ...เขาเพิ่งทุเลาจากอาการป่วย..ด้วยโรคเรื้อนค่ะ...เหลือแผลนิดเดียวแล้ว ต่อไปคงหล่อน่าดูค่ะ...^_^..

•   สวัสดีครับอาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ดูรูปแล้วนึกถึง โคลงชักม้าชมเมือง
• เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ จากโคลงเรื่อง “ชักม้าชมเมือง”
  ซึ่งท่านพาลูกไปชมศิลปวัตถุ ตลอดจนภาพจิตกรรมฝาผนังเรื่องรามเกียรติ์ ที่วัดพระแก้ว เมื่อวันวิสาขบูชา ปี พ.ศ. ๒๕๒๐ ( โคลงบทที่ ๘๔-๘๗ )

• ๏ ดำเนินรูปเต้า                ตำนาน
  เล็งเรื่องรามเกียรติ์ลาน     รอบกว้าง
  พระรามพระลักษณ์ทะยาน   พยุงยก
  ธนูมิ่งโมรีขว้าง                 ควั่งพื้นสุธาไหว
• ๏ พระรามไกวกวัดน้าว        ธนูศิลป์
  เสมอมั่นสมาธิผิน               เฉพาะได้
  สติสัมโภชฌงค์ชิน             ชาญเชิด
  ยกสู่ปัญญาไซร้                 ส่องแจ้งสัจธรรม
• ๏ นำพระราเมศร์ได้           สีดา
  เป็นปริศนาธรรมา              นิมิตรผู้
  สมมุติบุคคลสา-                มารถสู่
  พระนิพพานเพ่งรู้              ระงับได้โดยตน
• ๏ ผลแห่งวิมุตินั้น              เนืองวิเวก
  รำงับดับหมดเมฆ              หม่นร้าย
  สีดาพระรามเศก                สมสนิท
  จึ่งยกพลผาดผ้าย             ผ่านด้าวภูวดล ๚
• 
  

• สวัสดีครับพี่ครูโย่ง ถ้าทางน้องเขาจะอร่อยนะครับ

• สวัสดีครับ คนไม่มีราก
• คนไม่มีรากใจดีจังเลยนะครับ  แอบไปดูที่คุยกันกะคุณแจ๋วเรื่องเจ้าขุน 
• ภาพสุนัขที่อยู่ในคณะครุศาสตร์ ชื่อ เจ้าขุน ค่ะ ซึ่งในอดีตเขาเป็น โรคเรื้อน รุนแรงมากค่ะ แต่ได้ใช้ความรู้จากคุณแม่ที่ว่า สุนัขที่เป็นเรื้อนนั้น โดยมากเกิดจากการขาดโปรตีนและการกินอาหารที่เค็มเกินไปค่ะ จึงต้องต้มเนื้อวัวให้เขากิน ประมาณ 2-3 ครั้งก็หายค่ะ ... ภาพนี้ดีขึ้นมากแล้ว แม้จะเหลือร่องรอยอีกนิดหน่อย
• ยังอยากให้คนไม่มีรากเขียน บทความ เกี่ยวกับเรื่องเจ้าขุน เลยนะครับ จรรโลงใจ ให้คน ได้ทำความดี คนไม่มีรากนี่ล่ะครับ บรรพบุรุษของ คนในยุคพระศรีอาริย์ ฮาๆเอิ๊กๆ
• ดูท่าเจ้าขุนจะชอบนอนอาบแดดนะครับ นอนหลับตาพริ้มเลย หายเร็วๆนะเจ้าขุน...แต่เจ้าขุน มีปลอกคอแล้วคงไม่โดน จับขึ้นรถไปนะ ครับ 
• วันนี้ได้อ่าน เรื่องเจ้าขุนแล้วทำให้รู้สึก ว่าเราควรอยู่เพื่อ ผู้ที่ตกทุกข์ได้ยาก (สรรสัตว์น้อยใหญ่) ผู้ที่มีสภาพแย่กว่าเราก็ยังมี ที่สำคัญ เรื่องราวของเจ้าขุนทำให้นึกถึงคำพระพยอม ที่ว่า หมาขี้เรื้อนมันยังไม่คิดฆ่าตัวตายเลย ฉะนั้นคนเราก็ไม่ควรยอมแพ้ต่อโชคชะตานะครับ ควรเอาเจ้าขุนเป็นเยี่ยงอย่าง เหอๆๆ

คุณกวินคะ

• ถ้ามีโอกาสจะเล่าเรื่อง เจ้าขุน ค่ะ
• สบายดีนะคะ...^_^...
• นำใบไม้สีสวย ๆ มาฝากค่ะ จะได้สดชื่น..

• สบายดีครับ คนไม่มีราก
• สัปปะรด หรือครับ สวยดี
• ช่วงนี้ชีวิตผม ไม่เป็นสัปปะรด เลยครับ 

สวัสดีค่ะคุณกวิน

• ขออ่านเรื่องแมวๆด้วยคนนะคะ แต่งบทกลอนเพื่อแมวได้ไพเราะมากค่ะ แมวชื่อเพราะกว่าคนอีกนะคะโถศรีบุญเรือนไม่น่าด่วนจากไปเลย
• ในมุมมอง เรื่องทามะ   ที่มีคนจับจองจนประสบความสำเร็จในชีวิตไปแล้ว นับว่าเป็นแมว ที่โชคดีมากๆนะคะ  ดูๆแล้วคล้ายคนในสังคมเนอะ  ถ้าผู้อุปถัมภ์รายการดีๆก็แสนจะโชคดีไปตลอดชีวิตคนเลยจ้ะ
• ขอบคุณนะคะที่ให้แนวคิดดีๆ เป็นเรื่องเล่าเร้าพลังที่น่าสนใจ

• ขอบคุณอาจารย์  Preeda  ครับ
•  

สวัสดีค่ะ

* เขียนเรื่องหมาๆ แล้ว

* มาอ่านเรื่องแมว...คำให้เสียงไพเราะดีค่ะ

* ประกาศข่าวเรื่อง...งงงปป...

* ใครจะรับผิดชอบ(เขียน).....

* แพ้ความตั้งใจเพราะความคิดถึงบันทึกของคุณกวินเป็นเหตุ

* เฮ้อ!

อาจารย์พรรณา (^____^)

รู้จักกันเหรอค่ะ เจอกันครั้งแรกก้อแซวกันซะแระ แต่ก้อขอบคุงน่ะค่ะ อุตส่าห์มาเป็นคนแรกของblog น่าประทับใจน่ะเนี่ย นอนดึกค่ะ แต่ไม่บ่อย เนี่ยต้องทำงานส่งก็เลยต้องนอนดึกค่ะ เอาไว้เจอกันอีกละกันค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ(*oo*)

ไม่รู้จักแต่อยากรู้จัก หรืออาจจะรู้จักกันแต่ชาติปางก่อนก็ได้นะครับ ขยันจริงๆ เลยนะครับ เพ่เจ๊ วันนี้ไม่ง่วงเหรอครับ นอนดึกนี่เนอะ