ครูวันแรก

         คงไม่มีใครที่ไม่รู้จักคำว่าครู
           เพราะทุกคนต้องมีครู  อันเนื่องจากทุกคนเกิดมา  ไม่ว่าใคร ต่างก็ต้องเข้าเรียนในโรงเรียน   
ตามกฎหมายการศึกษาภาคบังคับ    
         อันที่จริง  ก่อนหน้านั้น  ทุกคนก็มีครู  ซึ่งได้แก่พ่อ แม่  ปู่ ย่า ตา ยาย  พี่ ป้า  น้า  อา  เพียงแต่เราไม่ได้เรียกท่านเหล่านั้นว่าครูเท่านั้นเอง

         ตลอดชีวิตที่ผ่านมาจนทุกวันนี้ โดยส่วนตัวของผมเองนั้น ไม่มีคำว่าหยุดการเรียนรู้ได้เลย ตั้งแต่จำความได้ผมได้รู้จักชื่อของตัวเอง ได้รู้จักผู้คนรอบกาย ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่  พี่น้องผมเอง ที่ผมรู้จักพวกเค้า นั่นก็หมายความว่า ผมได้เรียนรู้ว่าพวกเค้าเหล่านั้น คือครอบครัว  โดยที่ผมเองจำไม่ได้เลยว่ารู้จักเค้า มีความรัก ความผูกพันธ์กันเมื่อไหร่

           จนถึงวันที่...  
                 ผมเองต้องออกมาเรียนรู้นอกกรอบของสังคมครอบครัว คือการเรียนรู้สังคมนอกบ้าน   
                 เริ่มต้นจากการเรียนหนังสือ ผมต้องเรียนรู้สังคมเพื่อน เรียนรู้สังคมภายนอก  เรียนรู้การเอาตัวรอด โดยตัวผมเอง ตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า นั่นก็คือการเรียนรู้ด้วยตนเอง

                 ผมเรียนหนังสือได้เจอกับครูที่น่ารักมาก ในตอนนั้นผมไม่รู้สึกอะไรเลยว่า ทำไมครูแทบทุกคนในโรงเรียนรู้จักเรา ครูบางคนเคยตีเรา เรารู้สึกโกรธ ครูบางคนเรารู้สึกไม่ชอบ ไม่อยากเจอหน้า

        จนมาถึงวันนี้... 

        คำว่าครูได้มาทำให้ผมได้ย้อนกลับไปมองอดีตอย่างตั้งใจ  
        ผมเดินอยู่ในโรงเรียน  มันแตกต่างจากอดีตอย่างสิ้นเชิง  ผมเดินอยู่ มีเด็กมากมายที่ผมไม่รู้จักทักทายและยกมือขึ้นไหว้  สวัสดีครับคุณครู  ผมยกมือรับไหว้  นี่เราเป็นครูหรือ!?  เราจะทำได้ดีแค่ไหน!?  ความคิดในหัวมันเกิดขึ้น  มันทำให้เราได้คิดถึงครูที่เรารัก  คิดถึงครูที่เราโกรธ

         ผมเรียนรู้ที่จะเอาแบบอย่างของครูทั้งสองแบบนี้มา เพื่อหาวิธีว่าจะทำอย่างไรให้เป็นครูที่ดี เด็กรัก  เป็นครูที่เด็กไม่อยากจะหลบเลี่ยง  ความคิดต่าง ๆก็บังเกิดขึ้นมา  มีการเปลี่ยนแปลงแนวความคิดตลอดเวลา  มีความคิดที่จะหาวิธีการสอน การพูดคุยกับเด็ก  การสร้างความสัมพันธ์กับเด็ก ๆเนื่องจากเราต้องพบเจอกับเด็กมากมายในวันหนึ่ง ๆ  ทำอย่างไรเราจึงจะสามารถเสริมสร้างความเป็นคนดี คนเก่ง  และคนกล้าให้กับพวกเขาได้ 

           ผมต้องกลับมาเป็นผู้ให้การเรียนรู้  โดยผมเองก็ต้องเรียนรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะนี้ โดยส่วนตัวผมเองมีความภาคภูมิลึกๆอยู่ในใจ  ถึงแม้ว่าในบางครั้งจะเกิดความท้อแท้ความเหนื่อยล้า  แต่มันยิ่งทำให้เกิดกำลังในตัวเอง  เกิดการเรียนรู้ใจตัวเอง  มีความรู้สึกว่าตัวเองมีค่าในสังคมที่ทุกคนเรียกผมว่าครู 

             ถึงแม้ว่าผมเองเพิ่งจะเป็นครูได้ไม่ครบหนึ่งวัน   ยังเป็นครูได้ไม่เต็มตัว  แต่ผมก็จะทำหน้าที่ความเป็นครูให้ดี  ให้มีค่าสมความเป็นคน  สมความเป็นครู อย่างที่สุด  

           
                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

                                                                                                             จากใจครูใหม่