ครูคือผู้ให้ผู้สร้าง  ผู้พัฒนา

          ครู คือ ผู้ที่จุดดวงประทีปทางปัญญาให้แก่ศิษย์เพื่อให้ศิษย์พ้นจากความมืด คือ ความไม่รู้ โดยพยายามประคับประคองส่งเสริมให้ศิษย์เจริญก้าวหน้าในทุกวิถีทาง ฉะนั้น ครูที่แท้จริงคือผู้ให้สำหรับศิษย์โดยไม่มีขอบเขตจำกัดทั้งนี้เพราะหัวใจและวิญญาณของครูบรรลุสิ่ง 3 ประการ คือ ปัญญา กรุณาและบริสุทธิ์            

           ดังนั้นการพัฒนาการศึกษา จะมุ่งพัฒนาเศรษฐกิจอย่างเดียวคงมิได้ต้องพัฒนาการศึกษา เพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ และพัฒนาประเทศ ฉะนั้นครูต้องมีบทบาททางการศึกษา ในการสร้างและพัฒนา ความรู้ ความคิดความประพฤติ และคุณธรรมของบุคคลในสังคมที่ดีแก่เยาวชนเพื่อที่จะนำความรู้ ความคิด ไปใช้ปฏิบัติงานในการดำรงชีวิตด้วยความเจริญ สร้างสรรค์ประโยชน์ให้แก่สังคมและบ้านเมือง

               ครูต้องเสียสละ อดทน ต่ออุปสรรค ให้การศึกษา ให้คำแนะนำและส่งเสริมบุคคลให้มีความเจริญงอกงามในการเรียนรู้ต่อเยาวชนด้วยความจริงใจและบริสุทธิ์ใจ

               ครูทุกคนต้องนึกว่าตนเป็นครู ต้องไม่หยุดเรียนรู้ หาก “หยุด ” เรียนรู้ก็คงไม่ต่างจากการหมดคุณค่าของความเป็นครู

               ครูทุกท่านควรน้อมนำพระราชดำรัสเกี่ยวกับบทบาทของครู ความว่า
             
             " ครูทุกคนต้องนึกว่าตนเป็นครู ต้องมีความยุติธรรมต้องหนักแน่นครูฝึกฝนอบรมให้เป็นนักเรียนที่ดี มีระเบียบมีความรับผิดชอบในหน้าที่ รู้จักทำตนให้ตรงต่อเวลารู้จักรักษาทรัพย์สมบัติส่วนตัวและส่วนรวมครูต่างทำตัวให้เป็นครูที่น่าเคารพแม้จะฝืดเคืองก็กัดฟัดสอนและแจกจ่ายความรู้ออกไปครูในฐานะที่เป็นผู้เสียสละประกอบคุณงามความดีเพื่อ ประโยชน์ของชาติ"

               มาใส่หัวใส่เกล้า

               ดังนั้นครูคือผู้พัฒนาทรัพยากรมนุษย์ให้มีคุณค่าต่อการพัฒนาชาติให้ก้าวหน้าและอยู่รอดปลอดภัย

               ครูเป็นผู้ให้ความหวัง ครูเป็นพลังให้แก่ศิษย์เป็นคนดี

“ ครูคือผู้ให้ ผู้สร้าง ผู้พัฒนา ”