ครูคือใคร

           ไม่ว่ามนุษย์หรือสัตว์   จะต้องมีการเรียนรู้ตั้งแต่แรกเกิดไปจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต  โดยทั่วไปแล้วผู้ที่จะทำการสอนให้เกิดการเรียนรู้ของทั้งคนและสัตว์นั้น   ผู้เป็นพ่อแม่จะเป็นผู้ฝึกสอนลูกให้อยู่รอดปลอดภัยในการดำรงชีวิต   แต่มนุษย์เป็นผู้มีมันสมองมากกว่า    จึงต้องพยายามเรียนรู้เพื่อพัฒนาชีวิตให้มีคุณภาพเลือกการดำรงตนให้อยู่ร่วมกับสังคมได้อย่างเหมาะสมไปตามยุคตามสมัย   มีการเรียนรู้เพื่อให้ชีวิตของคนมีคุณภาพถ้าจะให้ภาระการพัฒนาคนอยู่ที่พ่อแม่เพียงลำพังนั้นมันไม่เพียงพอจึงต้องหาผู้ที่จะทำหน้าที่ช่วยเหลือในด้านวิชาการ   สังคม   คุณธรรม   จริยธรรม  และอื่น ๆ   เพื่อให้สามารถดำรงชีวิตได้อย่างมีคุณภาพ    ภาระหน้าที่ดังกล่าวก็คงมาสัมพันธ์กับบุคคลผู้ที่ได้รับการยกย่องจากสังคมว่า   

"ครู"

          ครูจึงจำเป็นต้องมีการพัฒนาตนเอง  ให้เป็นผู้ที่มีความรู้ทางด้านวิชาการและอื่น  ๆ  ประกอบกัน   พร้อมที่จะหาความรู้  เหล่านั้นถ่ายทอดไปยังผู้เรียนอย่างเต็มความสามารถ   โดยใช้เทคนิควิธีการต่าง  ๆ   นำมาประสมกัน   โดยพิจารณาจากผู้เรียนเป็นหลักว่าจะใช้วิธีการใด  อย่างใด   แบบใด   จึงจะเหมาะสม   และยังเกิดผลได้อย่างดีที่สุด   วีธีการดังกล่าวผู้ที่เริ่มเป็นครูคงจะลำบากใจ  เพราะในส่วนหนึ่งยังคงมุ่งมั่นต่อทฤษฎี ที่ได้เรียนรู้มา  ซึ่งอาจจะตรงหรือไม่ตรงกับสภาพความเป็นจริง  แต่พอสอนไปนาน  ๆ   มีการเพิ่มพูนประสบการณ์มากขึ้น  จึงรู้ว่าแท้จริงทฤษฎีที่ร่ำเรียนมานั้น  เป็นแนวทางให้เป็นแบบอย่างในการปฏิบัติให้สู่จุดหมายปลายทาง   แต่ในการปฏิบัติจริงนั้น  อุปสรรค์   และปัญหา  ย่อมจะเกินขึ้น  ประสบการณ์ ของครูจึงจะช่วยทำให้ปัญหาต่าง  ๆ   คลี่คล้ายได้  จนสามารถ  นำผู้เรียนไปสู่จุดหมายปลายทางได้

                   ชีวิตของผู้เป็นครูนั้นมิใช่แต่จะเป็นผู้สอนเพียงอย่างเดียวครูยังต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้แก่เด็ก  และบุคคลทั่วไป     ดังนั้นการดำรงชีวิตของครูจึงต้องอยู่ในขอบเขตเพื่อเป็นต้นแบบของสังคม   ครูจะต้องดำเนินชีวิตให้เป็นไปอย่างเรียบง่าย   ไม่ฟุ้งเฟ้อ   ไม่หลงมัวเมาในอบายมุข   ปฏิบัติตามหลักคำสอนศาสนาที่ตนนับถืออย่างเคร่งครัด   เพราะถ้าหากครูกระทำการผิดพลาดไปบุคคลทั่วไป  จะตำหนิติเตียนมากกว่าบุคคลอาชีพอื่นกระทำ   โดยเฉพาะอย่างยิ่ง   ครูคือ  ผู้สอน  ย่อมมีศิษย์เป็นผู้ตาม   เมื่อครูผิดพลาดนักเรียนต้องประพฤติตามอย่างผิดพลาด  ทำให้เกิดปัญหาขึ้นในสังคม     เพราะผู้ที่ตามแบบพฤติกรรมของครูย่อมมีมากกว่าหนึ่งอย่างแน่นอน   

                         

           การที่จะดำรงตนให้ได้ซื่อว่าเป็นครูได้นั้น   จะต้องเป็นผู้ใฝ่รู้คือมีการเรียนรู้อยู่ตลอดเวลาให้ทันยุคทันสมัย   แต่ต้องดำรงไว้ซึ่ง     อดีต  คือ  ต้องเรียนรู้ประวัติศาสตร์แล้วมาถ่ายทอดให้รู้ถึงวิวัฒนาการความเป็นมาจากอดีตสู่ปัจจุบันและมุ่งมั่นสู่อนาคตอย่างมีจุดหมายปลายทางที่ดี    ครูต้องยึดมั่นในหลักคุณธรรมของศาสนาศรัทธาต่อระบอบการปกครอง  ระบอบประชาธิปไตย  อันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข     มีจิตใจหนักแน่น  มั่นคง  ให้สมกับคำที่ได้รับการยกย่องว่า   เป็นครู    ซี่งแปลว่า  หนัก   ไม่หลงมัวเมา   ต่อลาภ  ยศ     สรรเสริญ    เยินเยอ    เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นกิเลสที่จะเผาผลาญ  ชีวิตของคนนั่นเอง