ประมาณเกือบจะหนึ่งทุ่ม...ข้าพเจ้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พบว่ามี 6 สายที่เรียกเข้ามา เปิดดูเป็นเบอร์ของพระอาจารย์ผู้อำนวยการศูนย์ฟื้นฟูฯ วัดป่าหนองไคร้ จึงได้โทรกลับ ท่านได้หารือเรื่องเจ้าท้อป ที่มีอาการตาบวมแดง น้ำตาไหลตลอด สอบถามไปมาพบว่าผงเหล็กเข้าตาตั้งแต่เมื่อตอนบ่าย...

ข้าพเจ้าจึงแนะนำท่านให้นำมาที่โรงพยาบาลเลย พร้อมกันนั้นข้าพเจ้าได้ไปดักรอที่โรงพยาบาล...

เจ้าท้อป หน้าจ๋อยๆ...น้ำตาไหลไม่หยุด เจ้าคนนี้ถือว่าเป็นน้องเล็กสุดของพี่ๆ ยังเด็กอยู่เลย มาวันแรก... หนีกลับบ้าน พ่อกับแม่ได้นำตัวกลับมาส่งที่วัด ลักษณะนิสัยยังก้ำกึ่งระหว่างความเป็นเด็กกับวัยรุ่น ช่วงแรกๆ จะนั่งซึมเข้ากับพี่ๆ ไม่ได้ แต่ด้วยความที่พี่ๆ ต่างเอ็นดู โดยเฉพาะเจ้าเมา...รับหน้าที่ดูแลและเป็นพี่เลี้ยงไปในตัว พักหลังมาเริ่มปรับตัวได้... จากที่เคยเห็นมีอาการเย็นชาใส่แม่ตัวเองทุกครั้งที่มาเยี่ยม เปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนมากขึ้น...

เริ่มเล่นกับพี่ๆ ได้ เป็นต้นว่า เตะตระกร้อ หรือฟุตบอลในตอนเย็น...

มีพูดคุย...และร่วมทำกิจกรรมที่พระอาจารย์มอบหมายให้ได้เรียนรู้ถึงวิถีการใช้ชีวิตได้มากขึ้น มีความสดใสกว่าช่วงแรกๆ ที่มาอยู่...

สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าสังเกตเห็นเป็นความเปลี่ยนแปลงในเด็กๆ ส่วนใหญ่ที่มาอยู่ที่ศูนย์ฟื้นฟูฯ ก็คือ แววตาที่เปลี่ยนไป จากไร้ชีวิตชีวา และมีความแข็งกร้าว แปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนมากขึ้น แววตานี่จะดูสดใสมีชีวิตชีวา... และใบหน้านั้นจะเต็มอิ่ม รูปร่างจะเปลี่ยนไป และอีกสิ่งหนึ่งที่เห็นชัดคือ... กระบวนการคิด และจิตใจที่อ่อนโยนขึ้น

ค่ำคืนนี้ก็เช่นกัน...ข้าพเจ้าสังเกตว่าเจ้าท้อปดูเป็นผู้ใหญ่ ไม่เหมือนเด็กขี้แย อย่างช่วงแรกๆ ที่ได้เจอ...

ตานี้บวม น้ำตาไหล...

พี่ยะ.. พยาบาลที่ห้องฉุกเฉิน ให้การพยาบาลเบื้องต้น และหมอได้มาเขี่ยผงเหล็กในตาออกให้ ซึ่งเป็นผงฝุ่นเล็กๆ และล้างตาด้วยน้ำเกลือตาม...

ข้าพเจ้าได้โอกาสถามพี่ยะว่า...เบื้องต้นหากเกิดขึ้นอีกเด็กๆ ควรจะมีวิธีการทำอย่างไร... พี่ยะแนะนำว่า "ให้ใช้ผ้าปิดตาหลวมๆ และมาพบแพทย์เลยจะดีกว่า อย่าเพิ่งไปล้างเพราะน้ำอาจไม่สะอาด และติดเชื้อไปกันใหญ่..." อืม...ถือว่าเป็นการพยาบาลเบื้องต้นที่ข้าพเจ้าไม่ทราบเลยแม้ว่าจะเรียนพยาบาลมาก็ตาม...

เจ้าท้อปเล่าว่า เมื่อตอนบ่ายๆ พี่ๆ ตัดเหล็กที่ใช้ในการสร้างกุฏิแม่ชี ตัวเองไปช่วยหักเหล็ก และเก็บเหล็ก และฝุ่นกระเด็นเข้าตา...ก็ไปใช้น้ำล้างออก แต่เศษเหล็กนั้นก็ไม่ออก...จนหลังทำวัตรเย็นเสร็จ น้ำตาไหลออกมาและตาเริ่มบวมเป่ง พระอาจารย์จึงได้พามาที่โรงพยาบาล...

ก่อนจะกลับไปเจอพี่ตาล - เภสัชกรใจดี แนะนำการใช้ยา เจ้าท้อปใช้ได้ทีเดียวเมื่อพี่ตาลสอบถามวิธีการหยอดตา...สามารถสาธิตได้ถูกวิธีตามที่ถูกต้องได้...

งานนี้เจ้าท้อป ได้บทเรียนได้ดีทีเดียว คาดว่า...วันที่ได้ทำงานอีกครั้งจะมีความระวังมากกว่านี้ เพราะปกติชอบเล่นและประมาท... ถือว่าประสบการณ์ของวันนี้ เจ้าท้อปได้เรียนรู้ทั้งเรื่องสติ ความประมาท ความตั้งใจ และวินัยจากการทำงาน