ไม่มีแฟน ให้เพื่อนทำแทนก็ได้..
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา มีเหตูให้ต้อง hurt กับเรื่องราวบางอย่าง
เป็นคนอ่อนไหว แต่ไม่ใช่อ่อนแอ อย่างที่ใครๆ อาจคิด บอกกับตัวเองว่าจะไม่ฟูมฟาย แต่สุดท้ายก็มีบ้าง พยายามปรับใจให้เข้าที่เข้าทาง วันนี้บังคับใจให้สั่งสมองว่า...มันหมดเวลาสำหรับการเสียใจแล้ว แปลกใจตัวเองที่ เข้มแข็งกว่าที่เคย คงเป็นเพราะ กำลังใจ ที่เพื่อนพ้องน้องพี่ให้มา ในเวลาที่เราต้องการ แค่คำปลอบเล็กๆ น้อยๆ มันดูมีค่าหลือเกิน ในเวลาที่เราโหยหา การสัมผัส ความอบอุ่นใจ อยากได้ความรัก ความเข้าใจ จากใครคนหนึ่ง เมื่อเค้าให้ไม่ได้..แล้วทำไมจะต้องไปโอดครวญเรียกร้องจากเขา เมื่อไม่มีแฟน.... คิดว่าเพื่อนน่าจะทำแทนได้.... มากไปกว่านั้น กับเพื่อน เราเป็นตัวเราได้ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเกรง ไม่มีอะไรให้ต้องปิดบัง แม้กระทั่ง...ยังเหมือนเดิมเมื่อต้องห่างกันไปไกล Wherever you are, I’ll still be care. คำว่ามิตรภาพ หรือ ความเป็นเพื่อน จึงเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในใจหลาย ๆ คนตลอดมา ขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้มา
พูดถึงคำว่า เพื่อน แล้ว ทำให้นึกถึงเรื่องราวระหว่าง หมีพูห์ กับ พิกเล็ต ที่ ปราย พันแสง นำมาบอกเล่าใน ชื่อ แค่อยากรู้...เธอยังไม่ลืมฉัน เรื่องมีอยู่ว่า ขณะที่พิกเล็ตเดินตามพูห์ไปต้อยๆ ภาพนี้ ถ้อยคำสนทนานี้ เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง
รอยเท้าคู่เล็กๆ ย่ำไปบนหิมะ เคียงรอยเท้าของพูห์ไปตลอดทาง
เป็นความอบอุ่นในหัวใจที่ทั้งสองทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง
เดินมาด้วยกันนานพอสมควร และคงไม่ได้คุยอะไรกันเลย
พิกเล็ตเลยต้องขอเสียงด้วยการเรียก "พูห์"
เมื่อพูห์ขานรับและถามกลับว่า "มีอะไรหรือพิกเล็ต"
พิกเล็ตกลับเกาะมือพูห์ไว้ ก่อนตอบว่า
"เปล่า...ไม่มีอะไร แค่อยากมั่นใจว่าเราเดินมาด้วยกันเท่านั้นเอง"
สังเกตไหมว่า พูห์เดินนำหน้า
อาจจะเพลินไปจนลืมที่จะคอยถามพิกเลตว่า ยังเดินตามมารึเปล่า?
ส่วนพิกเลตเดินตามมาข้างหลัง
ก็เกิดความกังวลในใจ กลัวว่าพูห์จะลืมเพื่อนตัวเล็กๆอย่างเขาไป
ในชีวิตเราทุกคนคงเคยผ่านพบมิตรภาพแสนดี
แต่มีกี่คนที่รักษามันเอาไว้ได้คงมั่น ไม่หวั่นไหว
วันคืนแห่งชีวิตกลืนกินและฉุดดึงเรารุดไป
หันกลับมามองข้างหลังอีกที อาจจะเศร้าใจ
หากพบว่าคนที่เราไว้ใจ ไม่เดินตามเรามาอีกแล้ว
ไม่อยากเดินข้างหน้า เพราะเกรงว่าฉันจะลืมเธอ
ไม่อยากตามหลังเช่นกัน กลัวตามไม่ทัน กลัวเธอทำฉันหล่นหาย
อยากให้เราเดินเคียงกันไป
อยากอุ่นใจ มั่นใจ ว่าตลอดการเดินทางชีวิตอันยาวไกล
...เรายังมีกันและกันไปตลอดทาง... 
ความเห็น (19)
- อ่านเรื่องนี้น่ารักจังเลยครับ
- เข้าใจแล้ว
- ขอไปหาเพื่อนก่อนนะครับ
- อิอิๆๆๆๆๆ
- (เพื่อนใจ)
เจริญพร โยมทหารอากาศ
ถึงเป็นญาติเป็นเชื้อ ถ้าไม่มีความเอื้อเฟื้อก็เหมือนเนื้อในป่า
ถึงไม่ใช่ญาติใช่เชื้อ ถ้ามีความเอื้อเฟื้อก็เหมือนเนื้ออาตมา
เจริญพร
สวัสดีค่ะคุณทหารอากาศที่น่ารัก
ซึ้งจังค่ะ...ขอบคุณสำหรับข้อคิดดี ๆ ค่ะ..
- เป็นกำลังใจให้นะคะ
- ข้อเขียนนี้น่ารัก และให้ข้อคิดดีจัง
เป็นน้อง+เพื่อนครับผม อยากทำแทนเหมือนกันแหละ แต่ติดอยู่ตรงที่ว่า "คนไม่ใช่แฟน ทำแพนไม่ได้" ตกลงเอาไงดีเจ๊ นึกอะไรไม่ออกงั้นเอากำลังใจไปก่อนละกัน ให้หมดเลยเพราะตอนนี้ผมไม่มีความจำเป็นต้องใช้ กำลังอารมณ์ดี(อิ่มอาหารญี่ปุ่นกับกาแฟแสนอร่อยน่ะ) เอ..แล้วอีตาคนนั้นหายไปไหนนะ..ไม่เห็นมาให้กำลังใจเลย ฮิฮิ..
มาทักทาย
มาให้กำลัง
มาอ่านบันทึก
มาขอบคุณครับ
คนที่ไม่ใช่แฟน ..ทำแทนทุกเรื่องไม่ได้ แต่ให้กำลังใจได้นะคะ.. มาแว้วววว แต่มาช้าไปหน่อยนะคะ ไม่ว่ากันนะ งานเข้าค่ะ สู้ๆๆๆๆ
- แวะมาเป็นกำลังใจให้เพื่อน....ให้ได้พบเพื่อนที่ดีตลอดเส้นทางของชีวิตค่ะ....เพื่อนจริงๆที่อาจจะไม่ได้จบลงด้วยการใช้ชีวิตคู่กัน....
- ขอบคุณสำหรับบันทึกที่น่ารักจริงๆด้วยค่ะ
บุคคลที่เป็นที่รักของผู้อื่น ใช่ว่าจะมีความสุขอยู่ตลอดเวลา
แต่...บุคคลที่รักผู้อื่นต่างหาก ที่มีความสุขอยู่ตลอดเวลา
คำสอนของพ่อ
- โอ้โห เผลอแป๊บเดียว ผมเข้ามาเป็นคนที่สิบเลยเหรอเนี่ย
- เป็นบันทึกที่ให้ข้อคิดได้น่ารักดีครับพี่ทหารอากาศฯ ผมเห็นด้วยนะครับที่ความเป็นเพื่อนมันมีความหมาย มีความสำคัญ และให้อะไรดีดีต่อเพื่อนๆทุกคนมากกว่า
- จากเนื้อหาของบันทึก บ่งบอกได้ว่าพี่ทหารอากาศฯ แข็งแรง เข้มแข็ง และบึกบึนเหมือนเดิมแล้วนะครับ....เย้
-
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมา
-
ทุกความคิดเห็นนับเป็นกำลังใจในการเขียนบันทึกเป็นอย่างมากครับผม
สวัสดีครับ น้อง... อย่าคิดอะไรมากเลยครับ ชีวิต เราก็แค่เนี้ยครับ
มองโลกให้สวยงาม ชีวิตก็สดใส เองครับ มีเพื่อนไว้คุย (ทุกๆ เรื่อง) ครับ
เดินไปด้วยกันฃิครับ เท่าเทียมเสมอกัน ดีไหมครับ
คุณทหารอากาศขนาดยักษ์เปลี่ยนรูปใหม่แล้ว แล้วเอารูปนางเอกหนังเกาหลีไปไว้ไหนแล้วค่ะ...
-
ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนค่ะ
-
รูปที่ถามถีงอยู่นี่ไงคะ
-
แปลกใจว่าทำไมหลายคนพูดว่าเหมือนนางเอกหนังเกาหลี
-
สงสัยเหมือนตรงตาชั้นเดียว
-
ส่วนตัวถูกพ่อแม่พูดกรอกหูมาตั้งกะเด็กว่าเป็นตุ่มต่อขา เข้าใจว่าเรียกด้วยความเอ็นดู จึงทำให้มีทัศนคติต่อตัวเองว่าขี้เหร่มาจนถึงบัดนี้
-
ฝากถึงคุณครูด้วยค่ะ เรื่องการปลูกฝังทัศนคติกับเด็ก
-
ลูกสาวเรียนไม่เก่ง แต่จะคอยชมแกตลอดเวลา ว่า หนูเก่งจังเวลาที่เค้ามองตัวเองในกระจก เค้าคงเห็นคนเก่งตรงหน้า
-
ในทางกลับกัน ถ้าคอยแต่พูดกรอกหูเค้าว่า โง่ ว่าไม่ดี แล้วเค้าจะเห็นใครในกระจก
-
รูปแรกถ่ายเมื่อปี ๔๘ รูปหลังถ่ายตันปี ๕๑ ค่ะ... แค่สามปีแก่ไปเยอะเลย หุ หุ
-
พี่เอ็ด ขอบคุณนะคับที่มาให้คำปลอบใจ
-
ตอนนี้ OK หมื่นเปอร์เซ็นต์แล้วครับ
-
แล้วแวะมาอีกนะ ให้เป็นแฟนคลับ ไม่ต้องเสียค่าสมาชิก ตลอดชีพ
นิตยา จรัสแสง
อ่านแล้วนึกถึงเพื่อนเก่า กาลเวลาชั่งผ่านไปรวดเร็ว แต่ความทรงจำไม่เคยลบเลือนไปจากใจ เพียงเก็บซ่อนไว้ในจิตใต้สำนึก ตกดึกก็นำมาฝัน เป็นอย่างงั้นๆ เรื่อยไป
บางทีเราก็รู้สึกเหมือนเดินอยู่คนเดียว ใช่ค่ะ เราต้องมีคนเดินเคียงคู่กันตลอดไป อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นค่ะ ขอเก็บไว้นะคะ
มาสมัครเป็นเพื่อนด้วยคน